Eindelijk droog

Na een aantal uur regen en zelfs plensbuien was het eindelijk droog geworden en vervolgden we onze rit richting vuurtoren van Ouddorp.

Hoe nat het was, laat dit plaatje wel zien:

De bomen staan letterlijk in een plas water….

Langs een dijk met een klein woonwijkje rijd je naar de vuurtoren. Onderweg zagen we nog wat leuke hekken….

Vuurtoren van Ouddorp

Al sinds 1552 brandde er een verkenningslicht op de Toren van Goedereede. Omdat dit licht niet meer zichtbaar genoeg was werd tussen 1911 en 1912 op het Westhoofd een vuurtoren gebouwd naar ontwerp van B.A. Verhey. Het was de eerste Nederlandse vuurtoren van gewapend beton. Het optiek van de Toren van Goedereede werd overgeplaatst op deze nieuwe toren.

Op 5 mei 1945, het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd de vuurtoren door de Duitse bezetters vernietigd met explosieven. Het optiek was al eerder veilig gesteld en wordt momenteel gebruikt op de vuurtoren van Ameland.

De huidige 52,3 meter hoge vierkante toren is na de Tweede Wereldoorlog gebouwd op de locatie van de oude vuurtoren. In 2018-2019 is de toren gerestaureerd en opnieuw geverfd. De schacht van het rijksmonument is sindsdien purperrood.De oorspronkelijke kleur vuurtorenrood was niet meer verkrijgbaar☺

Het licht van de vuurtoren is 30 zeemijlen ver te zien.Een zeemijl staat gelijk aan 1852 meter……..

Net onder de vuurtoren van Ouddorp ligt het natuurgebied Volgerland. Ongeveer 100 ha in de binnen-duinrand vormt een belangrijke natuurverbinding, onderdeel van de zogenaamde ecologische hoofdstructuur. De voormalige landbouwgronden ontpoppen zich nu tot prachtige natuur.

Ik kon eindelijk wat foto’s in de buitenlucht maken

Mossen doen het hier ook goed, zowel op takken van struiken als op de grond. Ik zag zelfs rendiermos, grijze plukjes tussen het groen…..

Een laatste blik op de vuurtoren en ik liep weer terug naar de auto en naar mijn man die daar geduldig op mij zat te wachten….We gaan weer huiswaarts……..ondanks dat de dag begon met regen en harde wind was het toch weer een dag met een gouden randje.

Regen en wind en dan…….

Vanaf ons vertrek afgelopen zondag, regende het al. Thuis, onderweg en eenmaal in Zeeland nog. In Zierikzee was het wel het natst, een flinke plensbui viel op ons neer.

Vanuit Zierikzee reden we langs plan Tuureluur richting Brouwersdam en het Noordzeestrand.Ook hier waren amper mensen, op het strand al zeker niet. Er stonden wel wat auto’s en campers langs het water. Veel waren het er niet.

Op de Brouwersdam heb je een spuisluis, die water doorlaat naar het Grevelingenmeer, er zwemmen vaak grijze zeehonden! En zwemmen ze niet in de spuisluis, dan zie je ze wel in het stromende water voor en naast de sluis. Je ziet een grijze kale kop omhoog komen, soms een langgerekt lijf. Heel bang zijn de zeehonden niet trouwens. Je kunt ze vanaf de dam heel goed bekijken. Ik zag er een stuk of 4.

We aten onze boterhammen en dronken koffie uit de thermosfles en zaten een tijdje langs de waterkant te genieten en naar de vogels te kijken. In de verte zagen we een vuurtoren staan.

Inmiddels was het eindelijk gestopt met regenen. En zagen we dat goed? Een stukje blauw in de lucht na al die regen en wind?

Na de lunch in de auto reden we iets verder en zagen daar twee surfers bezig. Het lijkt mij erg koud hoor om nu in het water te zijn…..De vuurtoren kwam ook wat dichterbij……

Dat het eb was, is hier wel duidelijk:

Na de surfers een poosje aanschouwd te hebben, gingen we weer verder en reden richting Vuurtoren. Die is voor het laatste verslag over deze trip en volgt later………

Regen en wind, vervolg

Nadat we Ouwerkerk verlaten hadden afgelopen zondag reden we door de polders naar Zierikzee. Het was erg nat op alle landerijen.

Toen we het stadje naderden viel de hoge witte silo meteen op. We reden daar als eerste heen. Opvallend was het waterpeil wat op het gebouw geschilderd was. Dat was er voorheen nooit.

Het is een kunstwerk wat in sept 2021 erop aangebracht is. Een waterpeilschaal van 40 meter hoog om mensen te attenderen op de gevolgen van klimaatverandering.Het idee achter het werk is dat als al het ijs op de wereld smelt, de hele graansilo onder water zou komen te staan. “Het moet mensen bij de klimaat-les houden.” aldus kunstenaar Dieuwke Parlevliet. Het ontwerp van het kunstwerk is gemaakt in samenwerking met leerlingen van een lokale basisschool.

Het was inmiddels steeds harder gaan regenen, van fotograferen kwam in Zierikzee jammer genoeg niets. Het is een prachtig stadje met veel oude huisjes, langs de oude haven staan veel monumentale herenhuizen en de stadspoorten.

Even snel de auto uit, maar het was geen doen, dat ik nat wordt is niet zo erg, maar mijn camera kan dat niet hebben. Een andere keer maar eens terug naar dit stadje

De Noordhavenpoort, gebouwd in de 14-e eeuw en later in de 16-e eeuw uitgebreid tot wat het nu is.

Een gehaast gemaakte foto omdat het zo hard regende……..

Draaide je om bij die poort, was dit het uitzicht……

We reden verder door het uitgestorven centrum. In de zomer zijn de terrassen vol en de winkels open en loopt het vol met toeristen. Gezellig altijd, maar nu liepen er alleen mensen met een hond die even snel een plas mocht doen[ denk ik☺]

Oude en nieuwe kunst

Op een groot patriciërshuis is dit ornament te zien. Kunstig gemaakt…..

Of wat te denken van deze ……..

We reden het centrum dus weer uit om een andere keer maar terug te gaan. Onderweg zagen we deze mural nog bij een winkelpand…

Een fietstunneltje was ook vrolijk beschilderd.Altijd jammer dat een of andere kliederaar er dan weer over heen moet schrijven…….

Dit kunstwerk kwamen we tegen bij de Dikke Toren, toen we het centrum uit reden.Het heet Pluis, gemaakt door kunstenaar Gerami.

Het kunstwerk verbeeldt de hulpvraag van de zee: ‘Pak mijn handen en red me’. De kleur wordt gevormd door de vispluis die aanspoelt op de stranden en dijken langs de Noordzeekust. Kunststof draadjes die aan visnetten worden vastgemaakt om netten te beschermen tegen scherpe stenen bij het slepen over de bodem. Deze draadjes breken gemakkelijk af. Jaarlijks belandt daardoor meer dan 65.000 kilo alleen al bij Nederland en België in zee. Met een sculptuur van die aangespoelde draadjes vraagt Stichting Centree aandacht voor deze problematiek.

Bij het project waren ook wetenschappers, de visserij en het onderwijs nauw betrokken. Leerlingen van de de Pontes Pieter Zeeman in Zierikzee en het Goese Lyceum hebben hiervoor kunst- en onderzoeksopdrachten uitgevoerd. Daarnaast heeft een groep studenten van de Hogeschool Zeeland onderzoek gedaan naar alternatieven voor vispluis.

Hierna reden we naar de Brouwersdam en de vuurtoren van Ouddorp, maar daarover de volgende keer weer………