Lievevrouwebedstro is een in onze streken winterharde vaste plant.
Het is een laagblijvend kruid (15 centimeter), dat zich via zijn dunne wortelstokken langzaam kan uitbreiden, zonder dat het echt gaat woekeren. Aan de rechtopstaande, vierkante stengeltjes staan kransen van een achttal blaadjes, die elk ongeveer een halve centimeter breed en ongeveer drie centimeter lang zijn. De blaadjes zijn aan de rand ruw behaard.
Je kunt de plant makkelijk vermeerderen door een stuk af te steken.
Het kruid verspreidt een typische geur na het plukken als het begint te verwelken. Het bedstro werd daarom ook als vulling van kussens en matrassen gebruikt
Geschiedenis
In vroeger eeuwen werd lievevrouwebedstro voor vele doeleinden gebruikt, onder andere om kleding geurig te maken en om wijn smaak te geven. Lievevrouwebedstro stond van oudsher bekend als “antimagisch” kruid om boze geesten op afstand te houden, het was een afweerkruid. Zo hing men het in de middeleeuwen in bundels naast de ramen en deuren om de woning te vrijwaren van pest. In Engeland gebeurde dit langs de oostkust, de kant van het vasteland, omdat volgens de kustbewoners de ‘kwade wind’ uit die hoek kwam. In de Eifel was het de gewoonte om bij elke geboorte in de zomer een bosje bedstro boven de wieg te hangen om geesten en slechte invloeden te weren. Om de zwangerschap goed te laten verlopen legde men het kruid bij zwangere vrouwen in bed. Een bos bedstro werd ook boven het bed van een zieke gehangen om de ziekte te weren.[ bron Wikipedia]