De schoolvakantie van de kleinkids is ten einde, maandag gaat het spul weer naar school. Gisteren maakten we, mijn dochter en ik, ter afsluiting nog een uitstapje met de vier kleinkinderen naar avonturenboerderij Fien en Teun. De twee meiden zijn er eigenlijk wel te groot voor maar vonden het leuk met hun neefjes mee te gaan. Hiermee komt een einde aan een leuke periode met veel leuke uitstapjes, al dan niet met de kleinkinderen
Vandaag liep ik even binnen bij de sportschool om vanaf morgen weer te gaan starten met sporten. Ik had dat gepauzeerd voor de zomer om dat geld uit te sparen vanwege alle geplande uitjes.Morgen ga ik weer aan de bak.The first day of the rest of my life.
Een jaar
Het is precies een jaar geleden dat ik in mijn huidige woning trok. Het jaar is om gevlogen. Mei 2023 besloot ik na een huwelijk van 38 jaar en een samenwonen van 43 jaar mijn man te verlaten.Het was genoeg geweest en tijd dat ik voor mij zelf koos.Ik was de connectie met mijzelf totaal verloren.Korte tijd woonde ik in een antikraak woning en eind augustus vorig jaar verhuisde ik hierheen.
Het afgelopen jaar bleven mijn ex en ik elkaar wel zien, we werkten samen, aten nog bijna wekelijks met elkaar en maakten soms ook nog samen een uitje.Ik noemde hem in blogs nog mijn vriend B. De laatste paar weken was dat contact minder. Afgelopen week vertelde hij een vriendin te hebben. Ik was best even perplex, maar wenste hem veel geluk.
Zo’n eerste jaar alleen is echt niet makkelijk geweest. Ik schreef dan wel allerlei blogs waarin ik alle leuke dingen die ik ondernam beschreef,maar echt leuk was het lang niet altijd. Door actief te zijn kon ik mijn emoties de baas blijven.Loslaten, zeggen mensen dan tegen je maar dat is erg makkelijk gezegd.Rationeel kun je dat zeggen maar emotioneel is anders.
Het bleek moeilijk en soms zelfs pijnlijk voor mij.Afscheid van de man met wie ik zolang samen was en tegelijkertijd een toekomst in stappen met het besef dat alles anders wordt. Niet weten voor welke verrassingen je komt te staan, waar je zult gaan wonen, of je een inkomen zult kunnen verwerven waarmee je rond kunt komen. Ik was al 5 jaar gestopt met werken omdat dat financieel kon.Het heeft lang geduurd voordat ik de stap om weg te gaan kon maken.In je hart weet je dat het moet, maar je verstand sputtert ook deels tegen.Misschien was het helemaal niet altijd leuk meer samen maar het was wel veilig en het gaf zekerheid.Toegeven aan jezelf dat het niet langer houdbaar is, is echt moeilijk.Zelfs toen ik die stap had gemaakt.
Verschillende keren zeiden mensen tegen mij dat het leven een feestje is maar dat je zelf de slingers op moet hangen. Het zal allemaal kloppen maar die slingers lagen ergens ver weg verstopt te verstoffen en haal ze dan maar eens tevoorschijn, stof ze af en hang ze op? Echt niet eenvoudig.
Gelukkig nam zoon met een eigen bedrijf mij in dienst en met mijn vervroegd pensioen erbij kom ik rond.Beetje bij beetje raapte ik mijzelf op, gaf me af en toe een schop onder mijn kont en ondernam veel. Dingen die ik altijd wel wilde maar er nooit van kwamen. Als je druk bent hoef je ook nergens aan te denken hè! Maar wegstoppen kun je niet alles, vroeg of laat moet je het onder ogen zien.Ik heb veel steun gehad van mijn kinderen en van mijn moeder.
Er kwamen triggers waardoor ik geconfronteerd werd met mijzelf.Ik moest toegeven dat ik niet langer stil wilde staan maar verder wil. Dat kost tijd en ook moed.
De eerste keer dat ik met 4 vreemde mensen[ bloggers] naar Ouwehand Dierenpark ging vorig jaar, was ik dood nerveus. Zoiets had ik nooit gedaan. Inmiddels heb ik al aardig wat nieuwe mensen leren kennen en alhoewel ik niet haantje de voorste ben in gesprekken gaat het me steeds beter af.Onlangs ging ik met mizzD tweemaal op stap, met een groep van jullie naar Vlissingen en afgelopen week nog naar de hei met blogger Karel.Het bleek allemaal leuk alhoewel ik niemand van te voren kende.
In mijn keuken hangt het bord wat ik op de volkstuin had hangen: Carpe Diem, pluk de dag. Dat is wat ik probeer te doen, dag voor dag.Ik lees momenteel een boek wat mij helpt om alles in het juiste perspectief te zien.Met de dag zal het makkelijker worden.Met de dag kan ik weer meer genieten van alles wat mijn leven mij nu biedt.In mijn alleentje!
Hulkenknuffel
niet eenvoudig om uit zo’n lange relatie te stappen Margriet
zoiets vergt moed en aanpassing
en daar heb ik veel respect voor
prettige avond
Dank je wel!
Hallo Margriet wat kan ik mij meevoelen in je schrijven want helaas loslaten hoort veel bij mijn leven. Alleen dan met andere wegen wat net zo moeilijk is en nog . Maar ook ben je een sterk persoon want je hebt ook de kracht gevonden om door te gaan. Dat het leven niet altijd een feestje is heb ik dus ook veel gemerkt en ondervonden . Maar schrijven en het delen is ook een vorm van het even beleven en dan het loslaten daarbij en je bent goed bezig. Je was ook dus naar de avonturenboerderij Fien en Teun geweest en daar ben ik eens geweest maar toen was het nog een ooievaarsdorp en heel anders maar nu is het veel mooier. Is niet zo ver van mij vandaan maar ja hier zijn er geen kids. Ik hoor ze nu gezellig weer op schoolplein nabij. Was lang stil wegens de vakantie. Ook heel fijn dat je ook nieuwe mensen hebt mogen ontmoeten. Wens je heel veel goeds en jij red het echt. Daar ben ik heel zeker van. Het leven is een leerschool en vele lessen zullen komen maar met jou veerkracht kan jij je hen ook echt aan. Groetjes, Tine
Dank je wel Tine voor je aardige reactie Ik begrijp dat je het niet makkelijk hebt(gehad)
Alles gebeurd in het leven met een reden dus…
Zou het?
Veel respect voor je moedige en moeilijke beslissing beslissing. Scheiden is pijnlijk en niet eenvoudig . Je doet dit goed.
Is het alweer 1 jaar geleden Margriet. Wat gaat een jaar hard en wat een moed heb je getoond. Ik heb er maar een woord voor diep en diep respect voor jou. Helaas ken ik je niet persoonlijk maar wie weet komt dat nog eens een keer. Lieve groet van mij.
Dank je wel Gerda
Hmm.. volgens mij schreef ik een jaar geleden toen je er voor het eerst over blogde iets van ‘over een poos kijk je terug en ben je trots op jezelf’.. weet het niet zeker meer, maar zoiets was het. En nu doé je dat.. is er een heel jaar voorbij en maak je de balans op. En kún je zeker trots zijn op jezelf.. al ben je er waarschijnlijk nog láng niet, maar dat geeft niet.. langzaam gaat ook vooruit. Je doet nu in ieder geval wat jíj wil en graag doet.. en daar gaat het om.
Carpe diem was de lijfspreuk van mijn veel te vroeg overleden vriendin.. die spreuk doet me dus wat.. het is een mooie.. door háár ben ik dat zelf ook veel meer toe gaan passen, gewoon van elke dag proberen te genieten.. niet alleen van leuke uitstapjes, ook van je dingetjes thuis die je veel vaker meemaakt. Zoals jij van je mooie balkon met eigen zaaisel.. schitterend toch!
Je komt er wel.. zeker weten.
Ik ben ook trots op mijzelf ook al was het vaak moeilijk. Ik kan nu leuke wandelingen maken met leuke mensen zoals jij!
Wat een heftig verhaal Margriet. Maar je bent op de goeie weg. Ik wens je heel veel moed en kracht. Veel liefs
Je hele wereld staat dan op zijn kop, en het vereist moed om een heel ander leven te beginnen.
Scheiden, doet lijden…
Weg gaat het nooit helemaal, vind ik…
Je bent heel moedig, heb je weg gevolgd op de blog en ik doe mijn petje af hoor.
Hou vol,
Moeilijk, zelf niet meegemaakt maar enkele malen van nabij gezien. Ik bewonderde je en nog steeds!
Ik heb veel respect voor je Margriet! Liefs Thera
Dank je!
Iedere dag een stapje verder…je komt er wel.
En ja mensen kunnen zoveel zeggen maar je moet het toch maar allemaal zelf doen. s6 verder
Dapper en eerlijk hoe je hier je stappen, je emoties, je rationeel denken, je ervaringen, je angst en je hoop neerschrijft.
Je liet jarenlange veiligheid achter je om jezelf terug te vinden. Dat gaat met horten en stoten, met veel onzekerheden en met nieuwe ervaringen, overwinningen op jezelf.
Je hebt erover verteld toen in Vlissingen, je bent een fijne dame en de tijd zal rust en raad geven. Voor jou Margriet
Je bent een moedige vrouw die stappen vooruit zet om haar eigen plek in te nemen. Toitoi en tot ziens ergens
Wat een heftig verhaal, petje af voor hoe je ermee bezig bent. Voor jezelf kiezen mag dan simpel klinken, na een lang huwelijk is het toch bewust kiezen voor “een leven waar je aan gewend was” achter je laten en het wiel opnieuw uit moeten vinden. Het is ook een soort rouwproces dat tijd nodig heeft. Vaak valt ook een deel van je sociale leven weg en moet dat weer opgebouwd worden en dat kan op veel manieren, o.a. dus via het bloggen, zeker geen verkeerde manier, het heeft mij tijdens de ziekte van mijn man en na zijn dood voor eenzaamheid behoed. Maar je bent al flink op weg naar een nieuw leven, dat is duidelijk.
Ik blog al heel wat jaren, maar het is fijn door anderen begrepen te worden of moed in gesproken te krijgen
Respect voor jouw openheid van verdriet en leed.
Maar ook mooi hoe je beschrijft dat jouw contact met bloggers en de uitstapjes met die bloggers jou goed doet.
Bemoedigende groet,
Na zoveel jaren huwelijk ben je emotioneel niet zomaar los van je ex-partner, dat herken ik heel goed. Ook als je samen kinderen hebt, blijf je met elkaar verbonden. Toch leer je er stap voor stap mee om te gaan. Je doet het goed. Geef het de tijd; uiteindelijk komt het goed. Of in ieder geval zo goed als mogelijk.
Moedig blog.
Bewondering hoe je het beschrijft en hebt gedaa.
Jij redt het wel
Ik wens je een mooi jaar toe
ha die Margriet
ja de scholen beginnen weer hé , maar komen weer , nu ff meer tijd voor jezelf en vast af toe nog met hen op pad
als verstokte vrijgezel heb ik geen weet van al het lief en leed , dat je beschreef , en achter je liet , aan de reactie zie ik wel dat Neeltje het wel weet
ik heb je enige malen ontmoet , en weet je doet het goed
kop op en geniet
Heel knap van je. Ik ben een gescheiden vrouw na 25 jaar huwelijk maar ook een weduwe na 20 jaar huwelijk.
Alle vormen van verdriet ken ik.
Je doet het goed … eigenlijk meer dan goed. Na mijn scheiding stagneerde ik. Moest mijzelf opnieuw uitvinden en hoe verdrietig het overlijden van mijn 2e man ook was .. het bleef uiteindelijk hetzelfde. Opnieuw moest ik mijzelf uitvinden.
Je doet het goed … maar vergeet jezelf niet. En dat verhaal van die slingers???? Neem de tijd om daar aan toe te komen.
Respect voor jou zoals je het leven oppakt
Heftig hoor. Na zo’n lange relatie het onbekende tegemoet stappen, dat vergt heel veel moed. Je hebt het toch maar gedaan. Heel veel respect voor jou.
Emotioneel een beklijvende tijd… ‘k Wens je alle goeds, en de kracht om door te bijten. Alleen is niet zo simpel…
Lie(f)s.