Al weer een paar weken geleden, begin juni, wilde ik een rondje Crezeepolder lopen.Dat was al weer jaren geleden. Ik ging het gebied in aan de Oostmolendijk met zicht op de Alblasserdamse brug.
Ik nam een paar foto’s van wat watervogels. Mijn kennis van watervogels is echt minimaal. Ik herken een eend, een zwaan en een reiger maar dan heb ik het bij wijze van spreken wel gehad geloof ik.Thuis zocht ik op welke vogels dit zijn: De Kluut.
Toen ik mijn tocht vervolgde tussen het manshoge riet door, voelde ik mij niet prettig. Ik kon er niet overheen kijken dus wist niet wat er voor mij lag. Ik had een aftandse fiets zien staan bij het hek aan de ingang en ik haalde van alles in mijn hoofd. Ik ging dus weer terug.
Inmiddels heb ik mij ingeschreven voor een wandeling in dit gebied met een gids van Natuurmonumenten. Die staat gepland in augustus.Toch dacht ik vanmorgen ik ga nog een keer, maar dan via de andere kant. Er liepen meer wandelaars dus dat gaf mij meer rust. Ik wist dat er een vogelkijkscherm aan die kant staat, daar wilde ik heen lopen. Nou heeft het gisteren hier weer enorm geregend dus het was behoorlijk drassig.Voorzichtig lopen zodat ik niet uitglijd.
Door hetzelfde hoge riet bereikte ik het scherm maar wat een teleurstelling , het helemaal dicht gegroeid, geen vogel te zien.
Ik liep weer een stukje terug en maakte wat foto’s vanaf een vlonder, genoot van alle vogelgeluiden om mij heen. Opeens vlogen allerlei vogels op.
Twee mannen met bosmaaiers kwamen mijn kant op. Al wat bijzonders gespot, mevrouw? Ik zei van niet omdat het scherm verderop dicht gegroeid is. Dat zullen we meteen eens even voor u in orde maken zeiden ze.
Zo gezegd zo gedaan. Ik bedankte de heren en ging kijken wat ik zag.
De meeste vogels zaten ver weg doordat ze door het geluid van de bosmaaiers waren opgeschrikt. Alhoewel ik nu een zoomlens heb was het toch te ver weg.Een groep grauwe ganzen zwommen langs
Om mij heen stond veel in bloei. Guldenroede, grote kattenstaart, wilde peen. De namen weet ik niet zeker, ik haalde ze via googlelens op.
Ik zette wat insecten op de foto:
De citroenpendelvlieg op de witte bloemetjes van wilde peen?
Het was echt heerlijk daar langs het water. Het gebied van de Crezeepolder was ooit een stuk akkerland wat jaren terug onder water is gezet en wat men heringericht heeft tot natuurgebied. Er schijnen veel bijzondere soorten vogels te zien zijn, zoals de zeearend uit de Biesbosch maar ook lepelaars en allerlei steltlopers.Ik zag de scholekster. Wel grappig vond ik dat toen ik dat stelletje scholeksters in alle rust op de foto aan het zetten was, aan de andere kant van de dijk op de rivier de Noord net zo’n cruiseschip voorbij kwam. Wat een contrast en wat een lawaai maken die mensen aan boord. Het geluid draagt natuurlijk over het water en de rust was even gedaan.
Er zat een eend op een privé
strandje:
Maar niet voor lang denk ik:
Even verderop zag ik een fuut op zijn dooie akkertje zwemmen.
Tot er opeens reuring was, veel lawaai, gespetter en opvliegende vogels.
Ik draaide mij om en zag nog net dat een of andere roofvogel een meeuw uit het water greep en ermee weg vloog. Jammer genoeg kon ik niet snel genoeg scherp stellen.Zo snel als hij kwam was hij ook weer uit het zicht.
Na dit tumult keerde ik weer terug naar mijn auto want ik moest vanmiddag werken. Onderweg nam ik nog een paar fotootjes. Ik was er nu toch! Ik ga toch snel nog eens maar dan met laag water. Het gebied kent eb en vloed en het was nu net hoog water geweest.
Om een uur of drie gingen we naar het hotelhuisje terug en douchten we lekker lang. Schoon, opgefrist en opgetut vertrokken we naar Zierikzee. Ik wilde dat stadje wat mij zo bekend is met haar delen. Alle terrasjes vond ze geweldig leuk, we aten ergens een ijsje, ergens anders dronken we wat omdat ze nodig moest plassen. Van de gekregen centjes mocht ze wat uitkiezen bij Intertoys. Langs de haven liepen we richting molen waar ik een patattent wist, want ze wilde perse patat met frikandel [ alweer] eten. We zagen een piratenschip[ zeilboot] en ik wees haar de dure jachten aan, de mooie geveltjes en pandjes. Dat laatste had niet echt haar interesse maar die schepen wel, ze vergaapte zich bij ieder rijtje jachten.
Daarna ruimden we alles weer op en pakten de koffers in. Ik checkte uit maar we mochten nog blijven zwemmen. Ze is een echte waterrat, die kleine Fleur, vorige week heeft ze haar C diploma gehaald.Ik speelde net als de dag ervoor weer paard, dolfijn en weet ik wat meer.Baby Born kreeg weer zwemles.
Even opdrogen in de zon, zalig zeg!
Om een uur of 1 vertrokken we met het plan weer halverwege te picknicken .Jammer dat ze het vond dat de vakantie al om was! Mijn idee was te stoppen op het Noordzeestrand, maar nee, ze wilde weer in de auto picknicken. Ik zette de auto voor de hekken waar ik wist dat er vaak zeehonden zwemmen en die zagen we, drie zelfs.
Het doel was en is ontspanning, vertier, gezelligheid. Tussen de heren van stand uit de stad onderling èn met de officieren van het garnizoen. Want als vestings- en garnizoensstad kent Gorcum, tot de jaren 60 van de vorige eeuw, veel loslopende officieren die maar al te graag wat gezelligheid zoeken.Je kunt er niet maar zomaar binnenlopen, het is voor leden en je moet door een ballotage om lid te kunnen worden.[Meer lezen? klik
Later werd door de Garnizoensbakkerij water gepompt uit de 7 meter diepe put.
Het werd gebruikt door de schutterij. Zij oefenden in de grote achtertuin met hun kruisbogen en vuurwapens. In het gebouw logeerden ook voorname gasten zoals Koning Lodewijk Napoleon. Van 1843 tot 1961 stond in de achtertuin schouwburg De Doelen.
Zelf waren zij kinderloos gebleven, ze bepaalden dat het huis ook na hun dood een kinderweeshuis zou blijven. In de steeg naast Huize Matthijs-Marijke zit in de muur nog een ‘vondelingenluikje’. Dat las ik pas bij het schrijven van dit blog, dus die hebben we gemist.Heden ten dagen wordt het pand gebruikt door een zorginstelling.
Ook een mooi stukje oude muur was nog zichtbaar.Met een vreemd luikje op een gekke plek. Geen idee waar dat voor diende want het zat ongeveer twee meter boven de grond.
!
