Een paar weken geleden blogde ik over het rondje wat ik wandelde in de Gorzen. Toen ik dat blog schreef en wat na zocht, kwam ik op de website van Natuurvereniging IJsselmonde waar ik informatie vond over de geschiedenis van het ontstaan van dit natuurgebied van 40 hectare.Ik heb dit als bron voor dit blog gebruikt.
Ik besloot nog een keer te gaan wandelen om op zoek te gaan naar de geschiedenis van de Gorzen, maar uiteraard ook om foto’s te maken van de natuur.
Een gors
De naam Gorzen ken ik al zolang ik hier woon maar gek genoeg,heb ik mij nooit afgevraagd waar die naam vandaan is gekomen.“Gors” is de benaming, die in Zuid Holland gebruikt wordt voor buitendijks land langs de grote rivieren, dat bij gewone waterstanden niet meer onderloopt. De naam “Gorzen” doet dus denken aan een laag gelegen vlak terrein. Vroeger bestond het huidige heuvelachtige gebied uit gorzen. Het laag gelegen gebied was vroeger veel uitgestrekter en strekte zich uit tot de rivier.
Het huidige natuurgebied is ontwikkeld op de oude vuilstort van ons dorp.
Trap
De trap op de foto ligt aan het begin van het park. Links van de trap is de oude toevoerweg naar de oude stort.Op de foto hieronder zie je waar de weg lag. Ik weet niet wat ze er momenteel mee aan het doen zijn, het lijkt wel of er weer een weg komt.
Deze weg kwam uit op het ‘pleintje’ Hier stond de schaftkeet van de stortbaas. Deze sorteerde hier grove metalen uit het huisvuil, welke periodiek door de gemeente aan een schroothandelaar werden verkocht.
Oude Belt
Al in 1945 is hier tussen twee hoge kaden van de “Oude Haven” begonnen met storten van afvalstoffen. Tot 1970 is hier allerlei afval terecht gekomen. De afvalberg is ca. 7 meter hoog en afgedekt met een 80 cm dikke laag grond. Op zaterdag 4 november 1972 werden op de Oude Belt door 60 Ridderkerkse mannen, vrouwen en kinderen de eerste 2500 bomen en struiken gepoot, terwijl er in de weken daarna nog eens 20.000 door de gemeente zijn aangeplant.
Van de eerste generatie bomen zijn alweer vele verdwenen. Het waren vooral populieren die het park snel een groen aanzicht gaven en beschutting aan meer kwetsbare soorten boden. De tweede generatie beplanting (eiken, beuken, essen, esdoorns) krijgt nu de gelegenheid om uit te groeien. Struiken als meidoorn, vlier en hazelaar nemen een belangrijke plaats in in de ondergroei.
De meidoorn bloeit nu, ik zag een bont zandoogje op de bloemen
Muurtjes
Van oude trottoirbanden zijn muurtjes gemaakt die in de loop der tijd begroeid zijn met mossen en waartussen plantjes zich gevestigd hebben.
Het pomphuisje
Het pomphuisje bood vroeger onderdak aan een pomp waarmee het overtollige water uit de polder Het Zand naar de Oude Haven werd gepompt. Niet alleen uit historisch besef heeft men dit uit 1925 daterende gebouwtje laten staan, het vormt tevens een goede mogelijkheid om te schuilen.
Helaas heeft het gebouwtje veel te lijden van vandalisme.
Zo ziet het er nu uit, beetje jammer toch wel
Op het dak ligt een mooie laag mos, met een kapstok, dat dan weer wel☻
Naast het pomphuisje kun je een brug over, je steekt dan een stuk af om weer in het park te komen.
Op een bankje
Deze foto nam ik een maand geleden vanaf de “puinberg”. Eerder had ik al een poosje op het bankje onder de boom op de foto zitten genieten van het uitzicht.In de verte zie je de Alblasserdamse brug liggen.
De scheepvaart op de Noord, links het griend en recht vooruit het Nieuwe veer (zo genoemd omdat daar voor de bouw van de Alblasserdamse brug een veer was). Voor 1930 was de kreek de toegang tot de haven vanuit de Noord naar de Ridderkerkse haven[ waar nu het centrum van het dorp is]. Via een oude rivierarm tussen de polder het Zand en de gorzen (Oude haven genoemd), bereikten de schepen de havenkom die bij de Havenstraat lag. De Crezèepolder die je op de foto ziet is het jongste natuurgebied in het Ridderkerk.Hier waren tot een jaar of 10 geleden nog boerderijen en landerijen.
Puinberg
De puinberg is een 22 meter hoge berg die bijna gezichtsbepalend is voor het Gorzenpark.Ik vergat daar een goede foto van te nemen, alleen een foto van de helling waar de sporen van het sleetje rijden met de laatste sneeuw nog te zien waren.
Tussen 1973 en 1991 zijn hier 300.000 kubieke meter onverbrandbare afvalstoffen van allerlei aard gestort die door de verbrandings-installatie (AVR) niet verwerkt konden worden. Dat de berg niet wegzakt komt doordat hier de ondergrond niet uit de bij ons gebruikelijke veenlaag maar uit erg zanderige klei (zavel) bestaat. Vanaf bovenop de uitkijktoren die op de puinberg staat heb je ook een mooi zicht op Kinderdijk. Met de lens die ik op de camera had [50 mm] kon ik wel inzoomen maar niet veel. Toch zie je de molens achter, de op de voorgrond zichtbare grienden van Ridderkerk, wel goed liggen.
Tot zover een stukje geschiedenis van dit toch heel natuurlijk aandoende gebied in mijn gemeente Ridderkerk.
Voorjaar in de Gorzen
Het stuk hierboven had ik al een tijdje als concept staan, maar was niet meer tot een eind gekomen vanwege tijdgebrek. Gisteren ging ik er weer eens een rondje lopen. Het was er echt zalig om te lopen. Waar eerder de sneeuwklokjes bloeiden, staan nu bossen met Fluitekruid.
De geur ervan doet mij denken aan mijn jeugd. Als kind woonde ik onderaan een dijk, die in het voorjaar ook helemaal begroeid was met deze planten. Het was er zalig hutten maken.
De geur van de bloeiende bloemen is heerlijk als je zo langs die bossen Fluitekruid loopt.
Daslook, boshyacinthen en meer
Naast het Fluitekruid waren her en der ook grote bossen daslook en op sommige plekken boshyacinthen.
Ondanks de kou dit voorjaar ontwaakt de natuur en ook de insecten, ik zag hommels, bijen, lieveheersbeestjes en vlinders.
Een uit de kluiten geschoten verdwaalde paddenstoel.
Veel bloemen staan in al bloei, boterbloemen, paardenbloemen, smeerwortel, hondsdraf, robertskruid,
Maar ook dit leuke plantje hieronder waarvan ik de naam niet ken.Ik kreeg de tip dat het Ereprijs is Met deze foto besluit ik het blog. Ik hoop dat het snel wat warmer en droger wordt. Mocht je in deze omgeving wonen en zin hebt in een lekkere wandeling: Ga nu naar de Gorzen, het is er prachtig wandelen op deze oude vuilstort~!
Met de veranderende tijden verdwijnen in de jaren 80 vorige eeuw, de melkkoeien en later ook de akkerbouw. Momenteel bestaat de boerderij vooral uit peren -en appelgaarden.De boerderij is sinds 2004 omgevormd tot de sociale en multifunctionele landbouwonderneming. Sindsdien is de missie om mensen gastvrij te ontvangen en ze te laten genieten van al het moois van het land. Er wordt dagbesteding geboden aan volwassenen met een verstandelijke of psychosociale beperking. En ook vrijwilligers kunnen meewerken. 
De perenbomen zijn al uitgebloeid maar de bloesems in de appelbomen zijn er nog volop.Ze staken mooi af tegen de blauwe lucht.Ik zag veel insecten rondvliegen.Ik vroeg mij wel af of ze die bomen wel of niet bespuiten. Ik zie nl niet een luis, terwijl in het appelboompje van dochter in haar tuin de mieren al weer druk in de weer zijn die luizen uit te zetten☻
Tot ik bij het fotograferen van een bemost muurtje opeens een roodborstje zag zitten. Maar ja, mijn camera, daar zat mijn macrolens op….Toch maar wat foto’s gemaakt en heel voorzichtig steeds wat dichterbij.
Leuke vogeltjes die roodborstjes. Er was een tijd dat we na het overlijden van mijn schoonmoeder voortdurend overal een roodborstje zagen. Gekscherend zeiden we tegen elkaar dat zij gereïncarneerd was in een roodborstje.Zagen we er weer eentje dan zeiden we tegen elkaar daar heb je haar weer…of tegen het vogeltje: hallo Ma, alles goed? In gedachten zei ik dat nu ook, maar mijn schoonmoeder is inmiddels ruim 15 jaar geleden overleden en zo oud zal een roodborstje niet worden.