Vlaardingen, Haringstad 3

MizzD en ik liepen het rondje om de Grote Kerk, die ook echt groot was, ik kreeg hem niet in zijn geheel op de foto.

 

 

 

 

 

 

Na wat foto’s hier en daar van oa de Waag [ foto onder]die aan de kerk vast staat en een herdenkingsmonument ter ere van Vlaardingers die in de oorlog onderduikers hadden geholpen, liepen we langs de Visbank [1778] aan de Westhavenplaats.

 

_DSC4950
_DSC4952
_DSC4959

Een opengeklapt stalraam deed mij denken aan de hooizolder bij mijn ouderlijk huis, waar ik een tijd mijn kamer op had.Daar zaten ook dit soort raampjes in. In de winter kwam de ijzige kou er gewoon doorheen.

Stadhuis

Aan de ring staat ook het stadhuis van Vlaardingen. In 1574 woedde er een grote brand waarbij het stadhuis en een deel van de Grote Kerk verloren gingen.Het huidige stadhuis is dus van na die tijd en heeft sindsdien al vele verbouwingen en renovaties ondergaan. Het oudste deel bevindt zich in de trouwzaal, nl een drempel die afkomstig is uit een ijzertijdboerderij van 300 v chr.De traditie wil dat de bruidegom de bruid over deze drempel draagt.

In de Middeleeuwen werd Vlaardingen een welvarende stad maar nieuwe rampen kondigden zich aan.

In 1574 namen de geuzen de stad in.Bij komst van de Spanjaarden vluchtten zij naar Vijfsluizen bij Schiedam. Toen de Spanjaarden weer vertrokken, grepen de geuzen de kans om de stad plat te branden. Pas in 1650 werd er een nieuwe stadhuis gebouwd met gebruik van resten van het oude afgebrande stadhuis. Het gebouw diende tevens als rechtbank en gevangenis. Er was ook een martelkamer. Op het dak prijkt de Vlaardingse vlag in de kleuren rood, geel, blauw.’’

Tegenover het stadhuis ligt het geuzenmonument. ,,Verzetsgroep De Geuzen was een van de eerste verzetsgroepen in Nederland’’.Zij noemden zich aanvankelijk een wandelvereniging omdat de wandelsport in Nederland door de bezetter werd toegestaan. De groep werd echter al eind 1940 verraden waarna 18 leiders werden opgepakt. Zij kregen de doodsstraf. Omdat drie van hen minderjarig waren, werden zij echter niet geëxecuteerd. In hun plaats werden drie organisatoren van de Februaristaking in maart 1941 samen de geuzen op de Waalsdorpervlakte gefusilleerd. Een pad in de vorm van 18 zwarte strepen in de vorm van een doodskist loopt van het stadhuis naar het monument. Twee benen voor het beeld staan symbool voor het afgebroken leven van de verzetsstrijders.’’

Begraafplaats

In 2002 is er op de locatie Gat in de Markt een 1000 jaar oude begraafplaats blootgelegd. Archeologen vonden een aantal houten kisten met stro met daarin goed bewaarde skeletten. De Vlaardingse archeologen hebben in dat jaar twee kiezen opgestuurd naar het Leids Universitair Medisch Centrum, voor DNA-onderzoek. Tot dan was het nog nooit gelukt in Nederland, om bruikbaar DNA materiaal op oude skeletten te vinden. Op de kiezen uit Vlaardingen werd wel bruikbaar DNA materiaal aangetroffen. Met het materiaal kon worden aangetoond dat het gaat om skeletten van mensen die van origine uit het gebied kwamen en niet bijvoorbeeld vanuit een ander deel van Europa naar Nederland zijn gekomen.
Een DNA-test van de botten toonde een match met een tandarts uit Rotterdam.
Een tegel in een nieuwbouwpand wijst op de aanwezigheid van de oude begraafplaats.

We zagen kapper Gozert waar gozerts[ Rotterdams voor gozer wat kerels, mannen betekent] terecht kunnen.

In het midden van de foto hierboven zie je een kleine deur met daarboven een tekst. Wat er staat snapte ik niet. Ik vond op internet dat het een gevelsteen is van een voormalig weeshuis. Achter de deur ligt het voormalig wezenpad.De tekst luidt:

Den aermen dat ick gaf Is mijn ghebleven.Dat ick hiele heeft mijn begheven.

De betekenis is mij niet helemaal duidelijk geworden ,maar kun je hier na lezen.

Visbank

De wet schreef voor dat de vis die voor particulieren bestemd was, hier geveild moest worden.De stadsomroeper waarvan er nu ook een beeld staat, ging de stad rond om dat om te roepen.De Visbank deed dienst tot 1949.

Ook werd de bel geluid als er lading te lossen was van de schepen. De teerling[ dobbelsteen] bepaalde wie de klus kreeg.

Aan de overkant van de straat is de winkel van banketbakkerJan Boer. Hier stapten we binnen om ijzerkoekjes te kopen.In vroeger tijden namen de vissers ze mee op reis omdat ze lang houdbaar waren. De koekjes hadden iets weg van een stroopwafel.

_DSC4963
_DSC4966

We dronken koffie op een terras tegenover de stadsomroeper.Even de route checken, want soms maakten we even een uitstapje naar een zijstraatje ofzo.

We zaten nog op de goede weg en gingen nu richting Molen Aelus[1790] We maakten even een afslag naar links omdat ik daar een oude gerestaureerde muurreclame wist aan de Afrol.Gek dat ze die dan weer niet in zo’n routebeschrijving/stadswandeling opnemen, het was misschien 25 meter naar links……..

Onderweg  kwamen we voorbij een klein kerkje wat ons lokte met open deuren.

In deze voormalige r.-k. kerk Joh. de Doper was binnen  een stiltecentrum ingericht.Het was moeilijk te fotograferen omdat het zo klein was en de afbeeldingen waren met plexiglas beschermd

_DSC4990
_DSC4991
_DSC5000
_DSC4993

We fotografeerden er lustig op los, maar ik kan niet bijna 300 foto’s  plaatsen, dus maar een collage-tje van muurdecoraties, gevelstenen, raamversiering.

_DSC4935
_DSC4941
_DSC4980
_DSC4955
_DSC4978
_DSC4983

Soms stonden we er zelf opeens op☺

_DSC4997
IMG_6733

Op een nieuw appartementengebouw hingen reproducties van de inventaris van

 

In het vorige blog schreef ik dat ze van onze gemeente eens zouden moeten gaan kijken hoe leuk het in andere gemeenten is. Ik vind dit echt een voorbeeld hoe je een saaie muur op kan fleuren met oude teksten en foto’s

_DSC5012
_DSC5015
_DSC5011

Eindelijk naderden we de molen.

 

De winkel was open en de molen draaide om meel te malen.Een fotootje van de ingang tevens uitgang van de winkel

_DSC5020
_DSC5019

En hup weer verder, op naar het Oranjepark en het Canon van Vlaardingen. Onze magen begonnen te rommelen, etenstijd dus een beetje opschieten maar. Ik moest om kwart voor 3 terug zijn om te gaan werken dus we konden nu niet al te lang meer overal blijven staan.MizzD zal waarschijnlijk veel uitgebreider schrijven, dus jullie kunnen altijd nog bij haar lezen. Ik wil het vandaag klaar hebben want anders heb ik pas volgende week weer tijd en ben ik de helft vergeten.

Oranjepark

Dit park is deels in 1941 aangelegd[ typisch trouwens, in de oorlog?] Deels is het een park wat hoorde bij een 17e-eeuwse buitenplaats “Het Hof”

In 1955 kocht de gemeente Vlaardingen het beeld van de kunstenaar Wim van Hoorn. De Romeinse fruitgodin kreeg een plek in het Oranjepark, maar werd in de loop der jaren diverse malen beschadigd. Uiteindelijk belandde ze zelfs op de bodem van de vijver, waar ze al die tijd op had uitgekeken.In 2012 werd het vanuit het depot weer terug geplaatst.

Canon van Vlaardingen

Een canon is een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis van een bepaald gebied.In Vlaardingen zagen we deze zitmuren ingelegd met mozaïek

_DSC5047
_DSC5049
_DSC5053
_DSC5055

We naderden nu toch echt het einde van de route maar namen toch nog even een ommetje naar de viskraam die we eerder hadden gezien, met een terrasje lekker aan het water. Want een bezoek aan een haringstad moet je toch vieren met natuurlijk haring. We namen ieder een broodje haring voor maar 2 euro!! Voor die prijs namen we er daarna nog maar 1. Ik zag gisteren bij de viskraam hier dat alleen een haring al 2,75 kostte. Dus bij deze maak ik reclame voor vishandel het Graatje[ what’s in a name? ] in Vlaardingen

In de Eendrachtstraat was een muurschildering van een vissersvrouw

Aan de andere kant van de straat en op de hoek van de volgende straat hingen grote foto’s van hoe deze straat er in vroeger tijden heeft uit gezien. Ik mag dat stuk geschiedenis graag zien:

_DSC5071
_DSC5072
_DSC5079
_DSC5081

We liepen weer terug langs de andere kant van de haven met de mooie oude pakhuizen en rechts de mooie bootjes.

En dit was het beeldverslag van de stadswandeling in Vlaardingen, haringstad.We zijn weer bij het beginpunt aangekomen.We maakten veel al dan niet mooie foto’s. Wat mij wel opvalt in dit soort steden is dat er zo vaak een paal, verkeersbord,bewegwijzering, lantaarnpaal, reclame etc precies daar hangt of staat waar ik dan net een mooi punt zou hebben om de foto te maken. Vaak moest ik dus de foto’s wat bijsnijden om die ontsierende moderne dingen niet op de foto te hebben, maar dat ging lang niet altijd.

We liepen weer ruim 11000 stappen maar niet in 75 minuten die voor de route stond. Wij deden er  4 uur over.

MizzD, het was weer superleuk om samen met je op pad te zijn. De volgende bestemming mag jij weer kiezen!

Ik snap dat het een hele kluif was, al die blogs. Toch zijn er altijd wel lezers die net als ik in dit stukje Nederlandse geschiedenis geïnteresseerd zijn.Vlaardingen heeft ons allebei echt verrast. We wonen er op 20 minuten rijden vandaan en wisten niet dat het zo’n leuke oude binnenstad heeft. Voor de Belgische lezers of lezers die in een ander deel van Nederland wonen: het is de moeite waard voor een bezoek wat je zou kunnen combineren met Maassluis wat naast Vlaardingen ligt.Strand van Hoek van Holland op 15 minuten rijden……… Leuke B&B boeken en genieten!

Nog even teruglezen? Klik op het deel wat je wilt zien:

Deel 1

Deel 2

Verslag van MizzD 1

MizzD 2

 

 

 

 

Wandelen: Vlaardingen Haringstad deel 1

Blogger MizzD en ik hebben elkaar wel een beetje gevonden en maakten voor de derde keer een stadswandeling samen. De reis ging dit keer naar Vlaardingen, wat niet ver weg is van ons beider woonplaats. Ik pikte mizzD op in Lombardijen[ wijk in Rotterdam} en en na plm 25 minuten parkeerden we bij het startpunt van onze wandeling, de metro in Vlaardingen..

De route had ik gevonden bij de ANWB, zou 5 km zijn en 75 minuten duren. Nou dat laatste kun je wel vergeten als wij samen op pad zijn, want we staan bij iedere bijzondere steen stil en maken foto’s, honderden! Dat maakt het samen wandelen meteen zo leuk, want net als ik maakt ook zij zoveel foto’s en hoeven we ons niet verplicht te voelen op te schieten omdat er iemand staat te wachten die niet fotografeert. Heerlijk!

In juni zocht ik in Vlaardingen een aantal oude muurreclames op en toen reageerde mizz D dat ze daar nog nooit geweest was alhoewel zij ontzettend veel wandelt.Het startpunt van deze wandeling was bijna op de plek waar ik in juni ook begon. Alleen de bijzondere muurreclame werd niet genoemd in de beschrijving terwijl hij letterlijk aan de Wilhelminahaven waar we begonnen, ligt. Gelukkig dat ik dat dus wel wist☺

Vlaardingen Haringstad

Lange tijd was Vlaardingen een van de belangrijkste haringsteden van Nederland. Op het hoogtepunt waren er zelfs 192 schepen. Als bijnaam ontstond voor Vlaardingers de naam Haringkoppen. In 1964 voeren voor het laatst schepen uit maar in de stad zijn nog veel plekken die herinneren aan het visserijverleden.

We begonnen dus aan de Kon. Wilhelminahaven waar het Vissersmonument staat. De Vlaardingse vloot voer vanaf de 17-e eeuw uit om te vissen op haring, ansjovis en kabeljauw. Ze waren maanden onderweg. Er kwamen in al die jaren/eeuwen honderden vissers om het leven op zee. Het monument herdenkt deze slachtoffers.

_DSC4869
_DSC4872

In de 19-e eeuw groeide de vloot enorm en daarom werd in 1904 deze haven in gebruik genomen. De pakhuizen herinneren aan de tijd dat de haven nog vol lag met haringloggers.Nu liggen er allerlei mooie zeilboten en pleziervaartuigen.

Voor de aanleg van deze haven speelde alle bedrijvigheid zich af in de Oude Haven. Oorspronkelijk was dit een kreek met de naam Vlaarding, wat meteen de stadsnaam verklaard. Langs de kades zie je nu nog steeds de pakhuizen, kantoren en woningen die de reders vroeger lieten bouwen.Langs de kade stond deze afbeelding. Je kon door een kijker naar de afbeelding kijken en zien hoe het er vroeger uit heeft gezien. Een foto maken door de kijker heen lukte mij niet, maar dit beeld zegt ook genoeg.

Stadskraan

In 1625 werd de eerste stadskraan gebouwd, bedoeld voor het inzetten en uithalen van scheepsmasten en ook voor het laden en lossen van schepen. De kraan werd regelmatig vervangen maar verdween in 1939 definitief uit de haven. Sinds 2022 staat deze nieuwe stadskraan er.De kraan hoort bij het museum van Vlaardingen.

Het museum aan de andere kant van de straat is gevestigd in een paar oude panden. De gevel springt meteen in het oog. Dat het zo blijft hangen…………

Onderweg waren we al weer allerlei leuke dingen tegengekomen, die ik even in een collage zet anders wordt dit blog ellenlang.[ sluisdeuren, kunstobject drijvende krachten, mural nav 750 jr bestaan stad met afbeelding van Floris V  die de stad stadsrechten gaf, een uit de haven geviste fiets, kunstwerk roest, oude naam in  glas in lood ]

_DSC4884
_DSC4879
_DSC4887
_DSC4893
_DSC4892
_DSC4895

Kattenbeker

Bijzonder was de muurschildering Kattenbeker van Loes Henger. Het illustreert een oude legende:Volgens deze legende vaarde er lang geleden een driemaster met bolle zeilen de mistige haven binnen. Wanneer de bemanningsleden van het schip aan wal sprongen, veranderden zij allemaal in katten.

Deze katten lieten niemand door zonder uit de zilveren bokaal te drinken die door de stuurman werd vastgehouden. Juist ja: de Kattenbeker. Er was echter niemand die dit aandurfde, tot een voorman het zat was en de beker uit de handen van de stuurman rukte met de luide woorden “In Godsnaam!”. Op dat moment schrokken alle katten zo erg dat ze weer aan boord van hun schip sprongen en uit de stad vertrokken.

Het verhaal van de Kattenbeker maakt een belangrijk onderdeel uit van de Vlaardingse geschiedenis en werd daarom afgebeeld op deze zijmuur aan de Vetteoordskade.

Tot zover deel 1 van de stadswandeling. Ik red het niet er een lang blog van te maken omdat ik zo meteen op ga passen op de kleinzoons.Misschien ook wel fijn voor jullie ☺, een paar behapbare blogjes! Wordt vervolgd dus……nog ruim 200 foto’s te gaan om een verhaal aan vast te knopen.

Wandelen, historisch centrum Maassluis

Twee weken geleden had ik mij ingeschreven voor een historische wandeling olv een gids door Maassluis. Afgelopen woensdag was ik al een rondje gaan lopen en foto’s gaan maken omdat ik dacht dat fotograferen wel niet zo zal lukken met een groepswandeling.

De hele morgen goot het hier af en aan, maar rond 13 uur klaarde het op en gelukkig bleef het droog tijdens de hele wandeling.

Met een groepje van 5, de gids en 2 heren die “stage”liepen omdat ze ook stadsgids willen worden, vertrokken we om 14 uur.

De gids was volgens mij een beetje nerveus door de aanwezigheid van de twee gepensioneerde stagiairs, hij hakkelde nog al en zeker toen die twee hem ook nog eens gingen aanvullen met de kennis die ze opgedaan hadden tijdens een training. Dat was wel een beetje sneu. Een van de twee had het gelukkig in de gaten maar de ander niet, die bleef zijn kennis ook spuien.

Pakhuizen

Maasluis is al bekend in 1340 als Maeslantsluys en hoorde in een ver verleden bij de gemeente Maasland. De zee was de voornaamste bron van inkomsten voor de inwoners. In de zestiende eeuw kreeg de in Maassluis gevestigde haringvisserij een enorme impuls door de grote vraag naar zoute haring in het Oostzeegebied. Naast de haringvisserij waren ook de visserij op zalm, kabeljauw en schelvis van groot belang.De gids vertelde dat hier veel geld werd verdient met de visserij en in Maasland minder, die waren gericht op landbouw. Dus had men er de balen van dat al dat geld daarheen ging. In 1614 werd Maassluis een zelfstandige gemeente en in 1814 kreeg het stadsrechten.

De pakhuizen die langs de haven en vaarten staan doen nog herinneren aan de vroegere tijden.In het pakhuis op de eerste foto hieronder zat een beroemde lijstenmakerij die zelfs lijsten voor het Louvre heeft gemaakt, vertelde de gids.

Maassluis en de trekvaart

In het centrum lopen een aantal vaarten met pittoreske ophaal bruggen en sluizen.

Ik was verbaasd dat te zien. Gek toch eigenlijk, ik kom iedere maandag hier op passen maar had geen idee dat het zo’n leuk centrum heeft.

 

In 1614 waren er nog geen huisnummers. Deze gevelplaat markeerde de herberg de Gouden Leeuw.Dat zat niet in dit pand, wat een koetsiershuis is geweest,  maar een stukje verderop. De gevelsteen is niet lang geleden gerestaureerd.Ook aan de overkant een mooi gerestaureerde gevelsteen van Petrus. De gouden sleutel staat symbool voor het teken dat hij mensen die fouten maakten hun zonden kon vergeven.St  Petrus was beschermheilige van de vissers.

Rond 1650 werd een trekvaartroute aangelegd vanuit handelsstad Delft. Zo kon de vis snel in Delft en Den Haag zijn.Maar ook groenten en fruit vanuit Maasland en omstreken werd hier geladen of juist gelost en overgedragen naar de andere kant van de sluis op grote schepen richting Rotterdam etc.

Zes maal per dag voer zo’n trekschuit naar Delft.Het laden en lossen was het werk van de zakkendragers. Het werk moet vreselijk zwaar geweest zijn!

 

Het zakkendragershuisje

Het werk verdeeld vanuit het zakkendragershuisje.Volgens de gids was het eigenlijk een soort voorloper van een vakbond. Men zorgde ook voor de dragers die op een gegeven moment niet meer konden door de zwaarte van het werk.

Aan de gevel hangt een bel,[ nog net zichtbaar op de foto] als die geluid werd moesten alle zakkendragers er binnen 7 minuten zijn en werd er gedobbeld[ gesmakt].

Wie de hoogste ogen gooide had het werk. De originele dobbeltafel[ de smakbak] staat in het museum van Maassluis en bekeken wij ook.

Groote Kerk

Schrijver Maarten ’t Hart groeide op in Maassluis en beschrijft vaak plekken in Maasluis in zijn boeken. Niet iedereen was daar enthousiast over en voor sommigen was het noemen van zijn naam hetzelfde als vloeken in de kerk.De Groote kerk hieronder heeft een bijzonder orgel aldus de gids. Maarten ’t Hart die ook orgel speelt, mocht echter niet in die kerk op het orgel spelen.

Op de kerk een oude zonnewijzer die het nog steeds doet.

Een deel van de gevel van de Groote kerk is herbouwd na een bombardement dat door de geallieerden verkeerd was gedropt. De binnenstad van Maasluis werd voor een deel vernield en veel mensen werden gedood of verwond.Het monument hieronder gedenkt deze gebeurtenis.

De rondleiding duurde ruim 2 uur en ik vond het best leuk om allemaal van die weetjes te horen.Om alles in 1 blog te schrijven wordt wel wat veel, dus komt er nog een vervolg. Het mooiste, meest karakteristieke plaatje van Maassluis moet ik nog laten zien.