Wandelen: rondje Gorzen

Een paar weken terug wandelde ik in een natuurgebiedje in mijn buurt: de Gorzen. Natuur gevormd op de oude vuilstort van onze gemeente. Toen ging ik voor de sneeuwklokjes, nu ging ik voor de narcissen en boshyacinthen. Helaas viel dat dus tegen, de narcissen waren hier al voor een groot deel uitgebloeid en de boshyacinthen moeten nog in knop komen.

Evengoed was het een lekker rondje, fijn zonnetje met wel een koud windje.Bij de parkeerplaats zag ik nog een enkel sneeuwklokje maar het grootste deel was uitgebloeid.Ook een klein toefje krokussen stonden daar tussen.Heerlijk hoor, voorjaar!

 

Ik liep even naar het knotwilgenlaantje waar ik vorige keer de lenteklokjes zag staan, maar waarvan er toen pas eentje bloeide. Nu stonden er meer in bloei maar thuis bleek er maar een foto gelukt.

Langs het meertje liep ik naar de plek waar ik vorige keer de narcissen in knop zag. Op dit meertje gingen we vroeger schaatsen met de kinderen toen die nog klein waren. Nu is het voor een groot deel dichtgegroeid met riet.

Veel narcissen waren inmiddels al weer aan het aftakelen, maar ik kon toch wat foto’s maken.

Daarna liep ik mijn rondje Gorzen verder zonder veel noemenswaardige fotogenieke onderwerpen.Een mosje hier en daar: een pruik op een paaltje, ik zie er onder een gezichtje, jij ook?

Tot ik bij het fotograferen van een bemost muurtje opeens een roodborstje zag zitten. Maar ja, mijn camera, daar zat mijn macrolens op….Toch maar wat foto’s gemaakt en heel voorzichtig steeds wat dichterbij.

En ja ik heb hem er toch aardig op gekregen.

Leuke vogeltjes die roodborstjes. Er was een tijd dat we na het overlijden van mijn schoonmoeder voortdurend overal een roodborstje zagen. Gekscherend zeiden we tegen elkaar dat zij gereïncarneerd was in een roodborstje.Zagen we er weer eentje dan zeiden we tegen elkaar daar heb je haar weer…of tegen het vogeltje: hallo Ma, alles goed? In gedachten zei ik dat nu ook, maar mijn schoonmoeder is inmiddels ruim 15 jaar geleden overleden en zo oud zal een roodborstje niet worden.

Hij hipte opzij en zat pontificaal in het zonnetje, als het ware even in de spotlight! Jammer dat ik niet kon inzoomen maar toch ging ik tevreden na een uurtje weer terug naar huis om boodschappen te gaan doen.

Sporten en afvallen 6

Vorig jaar startte ik met sporten in een sportschool. Doel was afvallen en een betere conditie krijgen. In eerste instantie trainde ik in een kleine sportschool met een personal trainer. Ik viel 8 kilo af, wat ik goed merkte. Aan mijn kleding sowieso maar ook met bijvoorbeeld trap lopen. Ik kon nu 4 trappen op, zonder dat ik eenmaal boven, bijna aan de beademing moest. Lees verder

De slikken van de Heen

OP Tweede kerstdag gingen we er even op uit. Het was droog maar wel koud. We reden naar de plaat van de Vliet, maar dit gebied bleek gesloten.We reden een stukje door en zagen toen een bord met de Slikken van de Heen.

Dit natuurgebied ligt vlakbij Sint Philipsland.Hier lagen vroeger zandplaten, slikken en schorren. Met de aanleg van de Philipsdam is het landschap erg veranderd. Er komt nu geen zeewater meer en daardoor is het gebied drooggevallen en langzaam maar zeker ontzilt. Het is nu een ruig landschap, een echte Zeeuwse wildernis.

Wisenten

Het gebied is normaal gesproken toegankelijk voor wandelaars. Momenteel bleek het gesloten omdat er een kudde wisenten is uitgezet en om die te laten wennen is publiek niet toegestaan. Toen we bovenop de dijk stonden, zagen we de kudde grazen vlak langs de dijk, waar nu een wandelstrook is.We konden ze dus net op de foto zetten.

Deze dieren worden ook wel de Europese bizons genoemd.

Ondanks de felle kou liepen we een flink stuk en maakten foto’s van de kudde. Imposante dieren, er liepen ook 3 kalfjes bij die ook al flink van formaat waren.

kalf

Ondanks het formaat, vond ik ze er door de gekrulde haren wel lief uitzien☻. Erg aaibaar zullen ze wel niet zijn….

Er zijn in het gebied meer grote grazers zoals Schotse Hooglanders en Koniks,die we vanuit de verte zagen. Deze grazers, maar ook bv reeën, zorgen er voor dat het gebied niet dicht groeit met bos en mooi afwisselend blijft. Er komen veel broedvogels voor, maar ook vossen, uilen en slechtvalken.Hebben wij natuurlijk geen van allen gezien.

Paddenstoelen en mossen

Tussen het mos langs de dijk zagen we wel minuscule paddenstoelen. Ik heb ze opgezocht op Obsidentify, het zijn mosklokjes.

mos
bloeiend mos

Slikken van de Heen

Dit natuurgebied, de slikken van de Heen is zeker de moeite waard om nog eens heen te gaan als het weer toegankelijk is en je er dwars doorheen kunt wandelen.In het voorjaar zal het er prachtig zijn als alles weer uitbot en gaat bloeien. Wat ik niet wist, is dat een heen een plant is. Als je onvoorbereid op pad gaat zoals wij, weet je dat niet en kun je het ook niet fotograferen, dus vandaar de afbeelding hieronder van het Zeeuws Landschap. We moeten die wandeltochten toch eens gaan voorbereiden…

Slikken van de Heen | Het Zeeuwse Landschap

Sint Philipsland

Door de kou was er verder niet veel te zien, dus na wat foto’s reden we verder richting Sint Philipsland. We parkeerden de auto aan de waterkant , op de plek waar vroeger het veer van en naar Anna Jacobapolder en Zeipe aanmeerde.Er waren alleen nog wat Belgen die net met duikpakken het water ingingen, echte bikkels, want volgens mij was de gevoelstemperatuur daar langs het water -10…….Verder was er geen mens te zien.

Daar langs de Oosterschelde lunchten we, nee helaas niet in een restaurant. Het werd weer een bak koffie van thuis en gewoon een boterham met gebakken ei ☺. Het mag de pret niet drukken, heeft zijn charme maar zodra er weer een horecagelegenheid open is dan weten we het wel! Frites met mossels of kibbeling, mmmm.

lees ook mijn andere blogs over Zeeland: