Categorie archieven: Kleinkinderen

Plukboerderij

Geplaatst op door
26

Vanmorgen vroeg een appje van dochter: Ik ga straks naar de Buytenhof, zin om mee te gaan? Ja daar heb ik wel oren naar en een uur later ontmoeten we elkaar op de parkeerplaats van Plukboerderij “de Buytenhof” in Rhoon. Het ligt bijna in het midden tussen Maassluis en Ridderkerk. Zij rijdt 20 minuten, ik 16.

Alhoewel het pas half 10 is, zijn we niet de eersten.Het is dan ook lekker weer dus dan gaan er meer mensen op stap. Er zijn vooral moeders en opa’s en oma’s met kinderen onder de 4 jaar. Op deze boerderij is van alles te zien en te doen.

In de stal

We komen allereerst langs de stal met varkens en koeien, althans koeien….dat dachten wij. Maar een langslopende medewerker zei dat het allemaal stieren zijn.Geen idee waarom al die stieren bij elkaar in die stal staan, ik had het even moeten vragen. Ik hoop niet dat ze staan te wachten tot ze goed zijn voor de slacht.

 

Het bedrijf bestaat al sinds 1896 en is altijd in de familie gebleven. Allereerst was het een gemengd bedrijf met akkerbouw en veeteelt .

Met de veranderende tijden verdwijnen in de jaren 80 vorige eeuw, de melkkoeien en later ook de akkerbouw. Momenteel bestaat de boerderij vooral uit peren -en appelgaarden.De boerderij is sinds 2004 omgevormd tot de sociale en multifunctionele landbouwonderneming. Sindsdien is de missie om mensen gastvrij te ontvangen en ze te laten genieten van al het moois van het land. Er wordt dagbesteding geboden aan volwassenen met een verstandelijke of psychosociale beperking. En ook vrijwilligers kunnen meewerken. 

Kleinzoon Thijmen van net 2 jaar vindt het helemaal niet eng, al die grote koeien uh stieren en varkens en is bijna niet mee te krijgen. We lokten hem mee omdat we hem appelsap en kaak beloofden☺

De Theeschenkerij wordt met medewerkers met een verstandelijke beperking gerund.Het lijkt mij een heerlijke werkplek! Het was al heerlijk in de zon en na een poosje in de speeltuin gingen we aan het lekkers op het terras.Allemaal biologisch, homemade lekkernijen.

Na nog een bezoek aan de stal, want Thijmen kreeg er geen genoeg van, liepen we de boomgaard in. Ik zag koolwitjes, een dagpauwoog en een zandoogje, maar kreeg ze niet op de foto.Vogels kwetterden om ons heen en Thijmen plukte paardenbloemen. Genieten!

Er worden veel activiteiten gedaan op deze boerderij, voor kinderen maar ook bijvoorbeeld workshops voor volwassenen. Momenteel is er een bloesemroute voor kinderen. Hij duurt ongeveer een uur en het is een speurtocht door de boomgaarden met allerlei opdrachten.Deze kleinzoon is er nog te klein voor en met de wandelwagen was het ook niet echt te doen. Wij liepen dus gewoon maar wat door de perengaard

Bloesems

Dochter moest weer op tijd weg voor het middagdutje van kleinzoon. Ik besloot nog te blijven, nu ik er toch was en wat bloesems op de foto te zetten en naar de moestuin te lopen. De perenbomen zijn al uitgebloeid maar de bloesems in de appelbomen zijn er nog volop.Ze staken mooi af tegen de blauwe lucht.Ik zag veel insecten rondvliegen.Ik vroeg mij wel af of ze die bomen wel of niet bespuiten. Ik zie nl niet een luis, terwijl in het appelboompje van dochter in haar tuin de mieren al weer druk in de weer zijn die luizen uit te zetten☻

Moestuin

De moestuin lag er netjes maar nog leeg bij. Over een poosje kan er van alles geplukt worden.Aardbeien, kruiden, bloemen enz.Ik kocht nog een rozemarijn en een tijmplant voor op mijn balkon en vertrok daarna weer naar huis.

Dordrecht

Zaterdag kwam mijn oudste kleindochter Lieke logeren. Met haar ging ik met de waterbus naar Dordrecht om te winkelen. Ze is inmiddels 8 jaar en dat is een leuke leeftijd om zoiets te doen met haar. Ze mocht van mij zelf wat kleding uitzoeken. Het werd een zomerjurkje, een korte spijkerbroek en een roze shirtje daarbij. Ze genoot ervan. Er was ook markt en dat vond ze ook helemaal leuk. Bij een tassenkraam koos ze nog een leuk roze tasje uit om het compleet te maken. Daarna trakteerde ze mij op een milkshake bij Mac Donalds van het geld wat ze van haar vader mee had gekregen voor een ijsje of zoiets.

De route van de aanlegplek van de waterbus naar het winkelhart loopt via oude straatjes met historische panden.Ik legde aan kleindochter uit hoe ze kan zien dat al die huizen al zo heel oud zijn. Ze had het snel door en ging zelf opletten waar bordjes waren met jaartallen.Zo’n kind begrijpt natuurlijk nog niet hoe oud dat wel niet is, een huis uit 1626…..

Alhoewel ik er dichtbij woon, was ik er nog nooit geweest. Nog heel wat in te halen, dus ik neem mij voor snel terug te gaan met camera! Een van de foto’s die ik snel met de telefoon nam was van een oude muur reclame. Ik verzamel foto’s met dit soort reclame-uitingen van vroeger.

Het was een lekker weekend met twee uitersten in bezoeken, een biologische plukboerderij en een historische binnenstad.

 

 

 

De Kabouterberg van Kasterlee

Geplaatst op door
34

Met dochter en kleinzoons was ik een paar dagen in België, in de Kempen. Gisteren was een prachtige dag en bezochten we de Kabouterberg in Kasterlee.

Voor de kinderen hartstikke leuk, je volgt de bordjes van kabouter Fientje en wandelt hierdoor door een mooi bos. We boften enorm met het weer en genoten van de rust, de geur en geluiden van het bos.De route gaat door een heuvelachtig stuk bos. Wat het bijzonder maakte voor ons volwassenen waren de bomen die we zagen. Van veel bomen zijn de wortels bloot komen te liggen. Het was een bijzonder gezicht.

Op deze plek zijn ooit een soort duinen ontstaan en door de wind is het zand verdwenen en zijn de wortels van de bomen nu zichtbaar.

 

Voor de kinderen is dat natuurlijk heel avontuurlijk!

De sage van de Kastelse kabouters

Sedert lang zijn de Kaboutermannekens tot allemans vreugde uit de kempen verhuisd. Het was een raar volkske. Met duizenden woonden zij in een berg, die men de dag van vandaag “Kabouterberg” noemt. Zij hadden er de vossen en de konijnen verjaagd en hadden hem verder helemaal uitgegraven.Aan de ene kant van de Kabouterberg was een grote poort, die men langs de binnenzijde sloot en langs daar werd alles binnengebracht wat zij gedurende de nacht bij de boeren gestolen hadden. En dat waren niet alleen kalkoenen, eenden, kiekens, konijnen, maar zelfs kalveren, koeien en ossen. Als het donker werd, kwamen zij allemaal samen uit hun schuilhoek en trokken naar een boerenhof. Daar kozen ze in de stallen al wat hen beviel en gingen ermee naar hun Kabouterberg.

In het begin verzetten de mensen zich daartegen, maar zij ondervonden weldra dat alle tegenstand nutteloos en voor hen noodlottig was. Want kwam er iemand om hen te verjagen, dan sprongen de kabouters met honderden op hem, klampten zich aan hem vast zodat hij niet meer verroeren kon en ranselden hem onbarmhartig af. En het mooiste van al was dat er nooit een kaboutermanneke in de slag bleef. Werd er een vastgegrepen, zo ontglipte het aan de hand als een paling.

In die streek leefde een jonge, kloeke boer die vroeger vijftien koeien had, deze werden hem alle ontstolen door de deugenieten. Hij beminde Mieke, de dochter van zijn rijke buur en Mieke zag hem ook gaarne. Op zekere dag kwam de jongen bij de vader en vroeg hem met Mieke te mogen trouwen. Maar de boer schoot in een helse gramschap.
“Mijn Mieke” zei hij “zal niet trouwen met iemand die geen fluit bezit en enkel goed is om de koeien te gaan wachten. Mijn Mieke zal maar trouwen met iemand die haar tienduizend gulden meebrengt.”

De jongeling was erg bedroefd. Wat gedaan? Hij trok naar de kabouterberg. Misschien zouden de kaboutermannekens hem zijn koeien weergeven. Het begon al donker te worden, toen hij de kabouterberg bereikte. Hoe hier nu binnengeraken? Daar hij niet wist hoe hij binnen moest, wachtte hij. Het kon al één uur van de nacht zijn, toen een koe kwam aangelopen en de poort geopend werd om ze binnen te laten. Snel greep de jongen de staart van de koe en daar was hij binnen. Nauwelijks hadden de mannekens hem bemerkt of alles raakte in rep en roer. Uit alle hoeken en kanten kwamen zij bijgesneld en sloegen en schopten hem zo erbarmelijk dat hij weldra halfdood op de grond uitgestrekt lag.

“Mannekens, mannekens” riep hij “houdt nu op met slaan. Ik kwam om u iets te vragen. En staat het u niet aan, laat mij dan vertrekken of liever, slaat mij helemaal dood, want dan heb ik geen hoop meer.” En hij deed zijn geschiedenis uiteen en hij sprak zo schoon, dat zij met hem medelijden kregen. Ze lieten hem naar huis gaan en in zijn stal vond hij zijn vijftien koeien en op tafel in huis vond hij een zware beurs vol gouden kronen. En nu bood de rijke boer geen tegenstand meer. De jongen trouwde met Mieke en zij waren gelukkig.

Maar de historie van de jongeling was weldra voor iedereen bekend en de kaboutermannekens kregen op den duur alle dagen te doen met verliefden, die hun hulp kwamen afsmeken. Maar al die tranen begonnen hen te vervelen en, om gerust te zijn, maakten zij op zekere avond hun pakken en zakken gereed en trokken het land uit, aan de overkant van de Rijn, waar ze nog leven.

 

 

 

 

Jonge brei-ster

Geplaatst op door
22

Gisteren kwam mijn oudste kleindochter logeren. Vorige week zaterdag had ze aan mijn moeder gevraagd of die haar breien wilde leren. Ooit leerde die mijn zoon ook breien en dat verhaal kent ze dus ze dacht bij haar moet ik zijn. Maar dat breien met de stijve vingers van mijn moeder gaat wel lastig, dus ik nam mij voor die taak maar op mij te nemen.

Denk nou niet dat ik dat kan hoor, breien! In een ver verleden heb ik dat inderdaad geleerd, recht, averecht maar veel verder kwam ik niet. Soms begon ik aan een trui, maar zelfs voor mijn destijds driejarige zoon kwam er nooit een trui die helemaal tot het eind gebreid werd. Niet door mij in elk geval. De trui kwam wel af maar je snapt wie hem af maakte. Ja, mijn moeder dus.

Maar ik was vol goede moed het mijn kleindochter te leren. Ze had het over breien op de BSO en ze wilde dat ook kunnen. Ik kocht vrijdag eerst een bol roze wol bij de Action en een paar breinaalden bij de kringloop.Kleindochter was direct dolenthousiast. Ze was verbaasd dat ik dat ook zou kunnen. Ik deed natuurlijk of dat de gewoonste zaak van de wereld is. Natuurlijk kan ik dat, alle meisjes leerden vroeger breien op school. Heel gek vond ze dat en de jongens dan, oma? Nou die leerden zagen en timmeren…..Helemaal raar dat je dat op school kreeg. Nou geloof ik dat ze dit soort dingen tegenwoordig ook best krijgen bij techniek lessen, maar niet zoals wij dat vroeger leerden.

Afijn, ik ging met de naalden zitten om steken op te zetten. Warempel dat kon ik nog. Kleindochter met haar neus er bovenop. Ik steeg weer behoorlijk wat punten in haar achting.Insteken, omslaan, door halen en af laten gaan. Even een paar naalden voor gedaan en daar ging ze.

Een sjaal voor haar zelf, dat  moest het gaan worden. Alhoewel ze het snel door had, heb je natuurlijk niet zomaar een sjaal gebreid. Daar had ze wel een idee voor: als ik mij ga wassen en aankleden, dan kun jij verder oma en dan moet ie klaar zijn als ik aangekleed ben, oké? Maar dat was hij niet. Weet je oma, dan doen we een sjaal voor dokter Konijn[ haar trouwe knuffel al 8 jaar lang] Maar dan was de sjaal veel te breed zoals hij nu op de naalden zat. Ik opperde dan deze af te hechten en opnieuw te beginnen. Zo gezegd zo gedaan. Even googelen hoe ik ook weer een breiwerk moet afhechten en oh ja, ik weet het weer.

Nieuwe steken opgezet en nu veel meer. Daar gingen we weer. Zij een paar steken tot ze ze weer allemaal van de naald afschoof en ik ze moest redden, alles weer herstellen en zo ging het weer opnieuw tot ze dan de draad weer verkeerd omsloeg en hij vast zat. Kortom, we deden een ochtend over een sjaaltje en een lapje.

Misschien was ik stiekem nog wel trotser op het resultaat dan zij was. Voor het eerst had ik iets tot het eind afgebreid!Een sjaal compleet met franjes en knopen van vroeger, uit de knopendoos als versiering.

Van het lapje maakte een cape voor Fifi, het andere knuffeltje wat ze bij zich had.

 

Ik heb mijn pop nog die ik kreeg op mijn tweede verjaardag van mijn opa en oma. De kleertjes ook die erbij horen en die mijn oma breide en naaide. Nu zijn die 61 jaar oud☺ Wie weet zit over 53 jaar Dokter Konijn met haar sjaal om ook wel op het randje van mijn- dan 63 jarige- kleindochters bed. Net als mijn pop op het randje van mijn bed.

Het popje is een Schildpad pop en 61 jaar geleden heette het een negerpopje, maar dat woord kunnen we nu niet meer gebruiken. Een popje van kleur heet ze nu denk ik.