Categorie archieven: museum

Wandelen, rondje Veere 1

Geplaatst op door
18

Tweede Paasdag kreeg ik een appje van B. of ik zin had mee te gaan naar Veere.Ik was van plan naar het Arboretum te gaan in Rotterdam maar dat kan ook op een andere keer, dus ja daar had ik wel zin in. Eind van de ochtend vertrokken we richting Zeeland, hoe dichterbij we kwamen hoe beter het weer werd. Eenmaal gearriveerd in Veere scheen de zon en was het in mijn winterjas zelfs warm.

 

Veere ligt op het eiland Walcheren en is een idyllisch stadje gelegen aan het Veerse Meer.Toen we onze caravan nog hadden in Zeeland zijn we er wel eerder geweest, maar dat is heel wat jaren geleden.Op de foto het Veerse Meer met zicht op de Campveerse Toren, die uit de 15-e eeuw dateert. Vanaf de 16-e eeuw heeft het gebouw de functie als herberg, logement en koffiehuis. Nu is het een restaurant.

Wandelen, rondje Veere

Nou is wandelen een groot woord in zo’n toeristisch stadje. Pasen, dus ook toeristen, alhoewel de drukte reuze mee viel. Echt bijzonder druk was het niet, we konden overal rustig lopen en alles bekijken.Er valt veel te zien, er zijn veel terrasjes,leuke straatjes, een museum, leuke winkeltjes, leuke gevels dus het is meer slenteren wat we deden met veel fotostops.

Voor zo’n klein stadje zijn er twee grote gebouwen die er direct uit springen.

De Grote Kerk

De Grote Kerk is één van de kenmerkende gebouwen van de stad. Het is in de 14e eeuw gebouwd en heeft sindsdien allerlei functies gehad, zoals hospitaal en bedelaarswerkplaats. Tegenwoordig is de Grote Kerk Veere een cultureel bolwerk waar tentoonstellingen, concerten, theatervoorstellingen en festiviteiten worden gehouden.

Museum

De zgn Schotse huizen vormen samen met het oude stadhuis het museum  Veere

De Schotse huizen herinneren aan een tijd waarin Veere handel dreef met Schotland. In de 16e eeuw werd Veere de stapelplaats voor Schotse goederen. Een belangrijk exportproduct was wol. De Schotse Huizen, het ‘Lammeken’ en ‘In de Struijs’, herinneren aan de handelsbetrekkingen met Schotland. De huizen hebben hun namen te danken aan de figuren op de gevelstenen: een lam[ net te zien op de foto hier boven] en een struisvogel.

Het oude stadhuis was vroeger de plaats waar onder meer werd recht gesproken. Wij bezochten het museum in het Stadhuis.

Er waren drie expositiezalen, niet heel groot dus.Eigenlijk dachten we ook in de toren te kunnen maar die was gesloten.

Er was momenteel een tentoonstelling van pelgrims insignes. De getoonde exemplaren zijn in 1996 gevonden bij rioolwerkzaamheden in Veere. De insignes zijn eigenlijk een soort van souvenirs die pelgrims mee terug brachten van hun tocht naar een bedevaartsoord.

De meeste tochten gingen overigens niet verder dan Vlaanderen.

In de zaal beneden werd in vroeger tijden recht gesproken, het heette toen de Vierschaar. Het schilderij op de foto laat de rechtszaal zien.In de trouwzaal kun je een aantal historische portretten van de Oranjevorsten zien, zoals deze van Koningin Wilhelmina.

Toen we weg wilden gaan, bood de dame achter de desk bij de entree ons aan om nog een virtuele tour te doen met een 3 D bril op. We namen plaats in de voormalige rechtszaal en startten de tour. Een stem verteld wat je ziet. In een bootje kom je op het middeleeuwse Veere af gevaren. Eenmaal bij de kade zit je opeens op een wagen met paard ervoor. Je kunt alle kanten opkijken en ziet Veere in 1813, het jaar van de grootste groei.Het was heel raar te ervaren dat als het paard rechtsaf sloeg, het ook voelde alsof ik echt op die wagen rechtsaf sloeg.Volgens mij heb ik helemaal scheef op mijn stoel gezeten. Gek wat zoiets met je hersenen doet.

De gebouwen die we al zagen, herkenden we in de tour. Er liepen veel soldaten rond in 1813, maar ook een dronkenman. Hier en daar wat mensen, verder was het erg stil op straat. Geen auto’s, ook bijzonder om te zien! De straatjes waar het paard ons doorheen reed bestaan nog steeds. Het was erg leuk om te zien en ik vond het erg knap gemaakt. In een volgend blog laat ik wat meer van het rondje Veere zien.

 

 

 

 

Lichtjes en een kasteel

Geplaatst op door
18

Gisteren ging ik samen met mijn dochter naar kasteel Duivenvoorde in Voorschoten. We zouden daar een lichtjestour doen. Lichtjes en een kasteel, dat moet wel een mooie combi zijn, toch!

We kwamen aanrijden op een aardedonker pad naar het kasteel, maar aan het eind werden we verwelkomd door allemaal brandende kaarsen langs het pad.Heel sfeervol.

Stukje geschiedenis

Tijdens de rondleiding door een gids werden er door hem allerlei wetenswaardigheden verteld. Napoleon kwam voorbij, koning Willem 1[ of was het 2?], De Spaanse bezetting, Alva, de Geuzen, de ontzetting van Den Briel, zomerhuizen, winterhuizen, en nog zoveel maar dat heb ik niet allemaal onthouden. Leeftijd hè ☻

Wat mij nog bekend klonk, is de naam Alva. Ik herinner mij dat ik op de middelbare school een opstel moet schrijven over de 80 jarige oorlog en Alva, een Spaans militair commandant en landvoogd der Nederlanden. Waarom herinner je je zoiets? In mijn geval omdat ik er als enige van de klas een 9 voor haalde en daarvoor geprezen werd. Ik was echter zo’n verlegen kind dat ik liever ter plekke de grond in was gezakt………

Duivenvoorde

Onderstaande informatie vond ik bij Wikipedia.

Duivenvoorde is een buitenplaats met een statig kasteel in de vorm van een omgracht edelmanshuis en telt totaal 23 complexonderdelen.Het ligt onder de Zuid-Hollandse plaats Voorschoten. De bouw van de huidige zeventiende-eeuwse buitenplaats was in 1631 gereed. Dit jaartal staat daarom boven de toegangsdeur. Maar het kasteel zoals we dat nu kennen was niet het eerste gebouw op deze plaats. Al in de eerste helft van de dertiende eeuw werd een versterkte middeleeuwse woontoren op de plaats van het huidige kasteel gebouwd. Het wordt al in 1226 genoemd en is een van de oudste kastelen van Zuid-Holland. Dat markeerde ook het begin van de historie van landgoed Duivenvoorde.

De buitenplaats is bijna achthonderd jaar bewoond geweest door achtereenvolgens de families Van Wassenaer, Steengracht en Schimmelpenninck van der Oye. Het huis is nooit verkocht en vererfde altijd via mannelijke óf vrouwelijke lijn – een unicum in de wereld van Nederlandse kastelen en buitenplaatsen.[ bron Wikipedia]

Wat ik wel onthouden heb, is dat de laatste mannelijke bewoner, dhr Schimmelpenninck van der Oye bij een auto ongeluk in Wassenaar om het leven is gekomen. Zijn zus erfde het kasteel met landgoed, maar had zelf geen kinderen. Zij bracht alles onder in een stichting en wilde dat het museum zou worden. En zo geschiede……

Vandaag de dag is het kasteel dus te bezoeken als museum. Het monumentale wandelpark is jaarrond te bezoeken.

Kaarslicht

We werden ontvangen in de zomerkamer van het kasteel en toen de groep van plm 15 personen compleet was gingen we kamer voor kamer het kasteel door. Het is niet erg groot maar er was genoeg te zien. Omdat het kasteel nooit verkocht is geworden, zijn alle spullen die er staan of hangen authentiek. Soms zijn er schilderijen, die in vroeger tijden verkocht zijn, weer terug gekocht. Overal stonden kaarsjes in de raamkozijnen en soms brandden kaarsen in de kroonluchters. Tassen mochten we niet mee nemen omdat ze bang waren dat je met je tas een kaars om zou gooien. Nou leek mij dat zo’n vaart niet te lopen, maar ik snap het wel. Stel dat er iets gebeurt……..Hier en daar brandden wat schemerlampen. Al met al was het een sfeervol geheel. Hieronder echte kaarsen in de kroonluchter. Je kunt op de foto ook goed zien hoe mooi het plafond en de balken zijn.

Dit weekend waren de laatste rondleidingen. Na zondag gaat de deur op slot tot april. Ik begreep dat het vooral te maken had met de kou, er is namelijk geen verwarming.

Kleine impressie

Fotograferen in het donker is niet mijn specialiteit. Ik had thuis de camera ingesteld op instellingen die ik met googelen gevonden had. Al met alk viel het mij niet tegen, maar heel veel foto’s kon ik niet maken omdat er altijd wel mensen voor het beeld stonden. Ik probeerde vaak als laatste de ruimte te verlaten, maar de gids verzocht mij vriendelijk bij de groep aan te sluiten, dus ja….

de entree:

de stamboom:

Slaapkamer

De herenkamer, tegenwoordig noemen we dat de mancave

De Blauwe kamer, het blauw verwijst naar het behang waarop blauw bamboe afgebeeld staat. Het was in die tijd in de mode doordat Japan zich meer tot Europa ging richten.

De bibliotheek met gaas voor de boeken, zodat de muizen niet aan de kostbare boeken kon knagen.

Mooie kroonluchters:

Mooie haarden en een prachtige schouw

Dit was de vroegere danszaal en nu ingericht als horeca gelegenheid

En hier eindigde de rondleiding met warme chocomelk en appeltaart met slagroom☺

Mijn dochter wil niet graag in vol ornaat op mijn blogs, dus zij is spreekwoordelijk “onthoofd”om maar in die vroegere tijden te blijven. Het was een leuk uitje zo samen naar dat kasteel met de lichtjes. Geen van twee zijn we meer gewend om zo laat op stap te zijn. Zij door kleine kinderen en ik ging nooit meer in de avond de deur uit. We zaten op de terug weg dus flink te gapen in de auto…….

Rode pannen

Geplaatst op door
21

We hadden ons opgegeven mee te gaan met een excursie naar de Rode Pannen.

Deze voormalige gevangenis staat naast het Gevangenismuseum. Het gebouw werd gebruikt om gedetineerden die in andere gevangenissen niet te handhaven waren door o.a. extreem agressief gedrag, tijdelijk als strafmaatregel daar op te sluiten. Het regime was zeer streng, waardoor de gedetineerde zich na de straf in de Rode Pannen nog wel een keer bedacht om in herhaling te vallen.De man die de excursie gaf wist er veel over te vertellen, de jaartallen waarin iets gebeurde vlogen ons om de oren. Om de andere zin zei hij steeds: Triest maar waar. Op den duur ging dat een beetje op je lachspieren werken☺

De dubbele sluis waardoor je naar binnen kan:

De oorspronkelijke gevangenis is een klein cellengebouw met rode dakpannen, gebouwd in 1860. Later werd nog een dienstwoning gebouwd. In 1939-1940 werd daar achter een gevangenis gebouwd en deed het eerste gebouw geen dienst meer. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitsers het oa. om opgepakte verzetsstrijders op te sluiten.Je ziet het op de foto hieronder, achter elk stalraampje was een cel.

De later gebouwde gevangenis was het gebouw wat wij met de excursie bezochten. Deze heeft 46 cellen, waarvan 6 voor tweepersoonsgebruik. De gevangenis beschikt over speciale strafcellen met een afzonderlijke luchtkooi.Als je via de sluis binnen komt, voel je meteen de beklemmende sfeer. Het is alsof het nog steeds in gebruik is en alsof je zo een gedetineerde zou kunnen zien als je achter het gordijntje door het luikje kijkt.

Isoleercel

We keken in cellen, op de luchtplaats en in een isoleercel. Die zie je hieronder:

Dat laatste herkenden we vanuit de tijd dat wij in een psychiatrische inrichting werkten, in de jaren 80. De isoleercellen daar zagen er hetzelfde uit. Alleen een matras op de grond en als kleding mocht iemand alleen een scheurhemd aan.Zo’n scheurhemd was een soort jurk van een stof gemaakt wat niet kon scheuren. De reden dat iemand zo’n hemd aan moest was dat iemand zich niet van het leven kon beroven zoals dat wel zou kunnen met gewone kleding.

Hier in de gevangenis hadden ze nog een stapje erger, een bed waarin iemand helemaal vast gebonden werd, lijf, armen en benen. Dat werd in de psychiatrie niet gedaan, hooguit een onrustband om de middel. In dit geval waren de woorden triest, maar waar zeker van toepassing. Ik vond het een van de ergste dingen die ik mee maakte in de psychiatrie, een psychotische patiënt in een isoleercel.

Bekenden

In deze gevangenis hebben verschillende bekende Nederlanders de nacht door gebracht, bv Swiebertje[Joop Doderer] Andre Hazes, maar ook Holleeder. Een van de mensen die ook mee liep met de excursie was een oud politieagent en hij vertelde dat tijdens de TT van Assen ook wel aan Veenhuizen gevraagd werd of er cellen vrij waren voor radbrakers. Dus zo kon het voorkomen dat je leuk naar de TT ging, je misdroeg en in deze strenge gevangenis terecht kwam, die konden na een nachtje wel weer vertrekken.. Ik denk dat die zich ook wel gedragen hebben bij de volgende TT….Tot 2008 was deze gevangenis in gebruik. Hierna wordt het gebruikt voor excursies, maar ook bv als filmdecor.

Tot zover het bezoek aan de Rode Pannen, ik was blij dat we weer werden “vrijgelaten”.

Hierna gingen we nog mee met de boevenbus, waarover in een volgend blog het verslag.

Inmiddels heb ik mijn thema weer gewijzigd, want het thema wat ik gisteren had geïnstalleerd zorgde voor nog meer problemen. Als iemand nog een tip heeft voor een goed werkend WordPress thema houd ik mij aanbevolen!