Fotograferen: strand Hoek van Holland

Vorige week woensdag was ik in de ochtend eerst een rondje gaan lopen door het historisch centrum van Maassluis. Het weer werd steeds beter, lekker zonnetje, wat stapelwolken. Dus ik besloot daarna naar het strand te gaan om daar wat te gaan fotograferen om vertrouwd te raken aan mijn nieuwe [ tweedehands] 400 mm. lens.

Met de metro was ik in een mum van tijd op het strand van Hoek van Holland.Het was stil, slechts een enkele wandelaar, twee kitesurfers en twee surfers, die met mij aankwamen en de zee in gingen met hun plank.

Het water was onstuimig en er waren echt hele hoge golven. Ik heb met verbazing zitten kijken.

Steeds dacht ik dat ik ze niet meer zag maar dan kwamen ze toch weer opduiken.

Het op de plank klimmen en blijven staan lukte niet echt.Ik ben zelf niet zo’n held met de zee, ik vind het eng om in te zwemmen.Dus vind ik mensen die dat, zeker met die golven wel durven, al helden.

Ook de kitesurfers deden hun best om een sprong uit het water te maken.

Eenmaal lukte het terwijl ik stond te kijken.Op de foto zie je dat de lucht al donkerder en dreigender wordt.

Zilvermeeuwen

Een stukje verderop zag ik veel meeuwen, dus ik liep daarheen en maakte een aantal foto’s van de foeragerende zilvermeeuwen. Er waren veel jongen bij.

Steeds als ze iets te pakken hadden vlogen ze even op om iets verder te gaan smikkelen.

Toen ik thuis de foto’s op de laptop bekeek, zag ik dat een van de meeuwen geringd was.

Vogels worden geringd voor wetenschappelijk onderzoek. Zo komt men meer te weten over aantallen, de trek, de reproductie,de overleving. Ook ziekten worden onderzocht, zoals bv de vogelgriep. De ringen worden aangebracht op een ringstation. Zo vond men vogels met ringen terug die jaren oud waren. Een kraai van 19 jaar, een vink van 15 jaar. Een scholekster die in 2016 voor het laatst gezien werd, was toen 44 jaar! Ik had geen idee dat ze zo oud kunnen worden! Als je er meer over wilt lezen kun je klikken op de link naar de vogelbescherming.

Toen begon het de druppelen en gezien de donkere lucht maakte ik meteen benen. Ik “rende” naar de dichtstbijzijnde strandtent. Terwijl ik net binnen stapte begon het enorm te regenen. Dat had Buienradar niet gezegd, het zou droog blijven. Ik bestelde een cappucino om op te warmen want het was door de harde wind best koud. Toen het droog was nam ik de metro maar weer terug naar Maassluis.

Resultaat

Over het algemeen genomen was ik best blij met het resultaat van de foto’s. Ik stond best een eindje van de vogels af te fotograferen om ze niet af te schrikken en ik kon behoorlijk inzoomen. Dat was de reden waarom ik deze lens graag wilde hebben want met 50 mm lukt dit niet.Ik merkte wel dat het een behoorlijk gewicht was en het waaide behoorlijk hard dus om hem stabiel te houden was lastig. Al met al ben ik blij met deze aankoop.

 

Wandelen: op zoek in de Gorzen

Een paar weken geleden blogde ik over het rondje wat ik wandelde in de Gorzen. Toen ik dat blog schreef en wat na zocht, kwam ik op de website van Natuurvereniging IJsselmonde waar ik informatie vond over de geschiedenis van het ontstaan van dit natuurgebied van 40 hectare.Ik heb dit als bron voor dit blog gebruikt.

Ik besloot nog een keer te gaan wandelen om op zoek te gaan naar de geschiedenis van de Gorzen, maar uiteraard ook om foto’s te maken van de natuur.

Een gors

De naam Gorzen ken ik al zolang ik hier woon maar gek genoeg,heb ik mij nooit afgevraagd waar die naam vandaan is gekomen.“Gors” is de benaming, die in Zuid Holland gebruikt wordt voor buitendijks land langs de grote rivieren, dat bij gewone waterstanden niet meer onderloopt. De naam “Gorzen” doet dus denken aan een laag gelegen vlak terrein. Vroeger bestond het huidige heuvelachtige gebied uit gorzen. Het laag gelegen gebied was vroeger veel uitgestrekter en strekte zich uit tot de rivier.

Het huidige natuurgebied is ontwikkeld op de oude vuilstort van ons dorp.

Trap

 

De trap op de foto ligt aan het begin van het park. Links van de trap is de oude toevoerweg naar de oude stort.Op de foto hieronder zie je waar de weg lag. Ik weet niet wat ze er momenteel mee aan het doen zijn, het lijkt wel of er weer een weg komt.

Deze weg kwam uit op het ‘pleintje’ Hier stond de schaftkeet van de stortbaas. Deze sorteerde hier grove metalen uit het huisvuil, welke periodiek door de gemeente aan een schroothandelaar werden verkocht.

Oude Belt

Al in 1945 is hier tussen twee hoge kaden van de “Oude Haven” begonnen met storten van afvalstoffen. Tot 1970 is hier allerlei afval terecht gekomen. De afvalberg is ca. 7 meter hoog en afgedekt met een 80 cm dikke laag grond. Op zaterdag 4 november 1972 werden op de Oude Belt door 60 Ridderkerkse mannen, vrouwen en kinderen de eerste 2500 bomen en struiken gepoot, terwijl er in de weken daarna nog eens 20.000 door de gemeente zijn aangeplant.

Van de eerste generatie bomen zijn alweer vele verdwenen. Het waren vooral populieren die het park snel een groen aanzicht gaven en beschutting aan meer kwetsbare soorten boden. De tweede generatie beplanting (eiken, beuken, essen, esdoorns) krijgt nu de gelegenheid om uit te groeien. Struiken als meidoorn, vlier en hazelaar nemen een belangrijke plaats in in de ondergroei.

De meidoorn bloeit nu, ik zag een bont zandoogje op de bloemen

Muurtjes

Van oude trottoirbanden zijn muurtjes gemaakt die in de loop der tijd begroeid zijn met mossen en waartussen plantjes zich gevestigd hebben.

Het pomphuisje

Het pomphuisje bood vroeger onderdak aan een pomp waarmee het overtollige water uit de polder Het Zand naar de Oude Haven werd gepompt. Niet alleen uit historisch besef heeft men dit uit 1925 daterende gebouwtje laten staan, het vormt tevens een goede mogelijkheid om te schuilen.
Helaas heeft het gebouwtje veel te lijden van vandalisme.

 

Zo ziet het er nu uit, beetje jammer toch wel

Op het dak ligt een mooie laag mos, met een kapstok, dat dan weer wel☻

Naast het pomphuisje kun je een brug over, je steekt dan een stuk af om weer in het park te komen.

 

 

Op een bankje

Deze foto nam ik een maand geleden vanaf de “puinberg”. Eerder had ik al een poosje op het bankje onder de boom op de foto zitten genieten van het uitzicht.In de verte zie je de Alblasserdamse brug liggen.

De scheepvaart op de Noord, links het griend en recht vooruit het Nieuwe veer (zo genoemd omdat daar voor de bouw van de Alblasserdamse brug een veer was). Voor 1930 was de kreek de toegang tot de haven vanuit de Noord naar de Ridderkerkse haven[ waar nu het centrum van het dorp is]. Via een oude rivierarm tussen de polder het Zand en de gorzen (Oude haven genoemd), bereikten de schepen de havenkom die bij de Havenstraat lag. De Crezèepolder die je op de foto ziet is het jongste natuurgebied in het Ridderkerk.Hier waren tot een jaar of 10 geleden nog boerderijen en landerijen.

Puinberg

De puinberg is een  22 meter hoge berg die bijna gezichtsbepalend is voor het Gorzenpark.Ik vergat daar een goede foto van te nemen, alleen een foto van de helling waar de sporen van het sleetje rijden met de laatste sneeuw nog te zien waren.

Tussen 1973 en 1991 zijn hier 300.000 kubieke meter onverbrandbare afvalstoffen van allerlei aard gestort die door de verbrandings-installatie (AVR) niet verwerkt konden worden. Dat de berg niet wegzakt komt doordat hier de ondergrond niet uit de bij ons gebruikelijke veenlaag maar uit erg zanderige klei (zavel) bestaat. Vanaf bovenop de uitkijktoren die op de puinberg staat heb je ook een mooi zicht op Kinderdijk. Met de lens die ik op de camera had [50 mm] kon ik wel inzoomen maar niet veel. Toch zie je de molens achter, de op de voorgrond zichtbare grienden van Ridderkerk, wel goed liggen.

Tot zover een stukje geschiedenis van dit toch heel natuurlijk aandoende gebied in mijn gemeente Ridderkerk.

Voorjaar in de Gorzen

Het stuk hierboven had ik al een tijdje als concept staan, maar was niet meer tot een eind gekomen vanwege tijdgebrek. Gisteren ging ik er weer eens een rondje lopen. Het was er echt zalig om te lopen. Waar eerder de sneeuwklokjes bloeiden, staan nu bossen met Fluitekruid.

De geur ervan doet mij denken aan mijn jeugd. Als kind woonde ik onderaan een dijk, die in het voorjaar ook helemaal begroeid was met deze planten. Het was er zalig hutten maken.

De geur van de bloeiende bloemen is heerlijk als je zo langs die bossen Fluitekruid loopt.

Daslook, boshyacinthen en meer

Naast het Fluitekruid waren her en der ook grote bossen daslook en op sommige plekken boshyacinthen.

Ondanks de kou dit voorjaar ontwaakt de natuur en ook de insecten, ik zag hommels, bijen, lieveheersbeestjes en vlinders.

Een uit de kluiten geschoten verdwaalde paddenstoel.

Veel bloemen staan in al bloei, boterbloemen, paardenbloemen, smeerwortel, hondsdraf, robertskruid,

Maar ook dit leuke plantje hieronder waarvan ik de naam niet ken.Ik kreeg de tip dat het Ereprijs is Met deze foto besluit ik het blog. Ik hoop dat het snel wat warmer en droger wordt. Mocht je in deze omgeving wonen en zin hebt in een lekkere wandeling: Ga nu naar de Gorzen, het is er prachtig wandelen op deze oude vuilstort~!

 

 

 

 

Winnaar

Al ruim een jaar doe ik maandelijks mee met een fotochallenge bij fotos-online.nl.

Iedere maand kunnen de deelnemers een keuze maken uit drie thema’s die een van de deelnemers heeft uitgekozen. Bij toerbeurt mag ieder een keer de thema’s uitkiezen.

Van het maandthema mag je vier foto’s plaatsen en als de maand voorbij is beoordelen alle deelnemers elkaars foto’s. Wie de beste punten haalt, heeft gewonnen.Geen prijs maar eeuwige roem valt je ten deel! Eenmaal eerder had ik de beste maandfoto, meestal zijn anderen beter.

Deze maand viel ik in de prijzen, de eeuwige roem dus. Het thema waar deze foto onder valt is EIGEN HOOGTEPUNT: de suggesties daarbij: je beste foto of mooiste herinnering van het voorbije jaar.Ook al is het geen award, ik vind het leuk ook eens de winnaar te zijn geworden.

Ik stuurde een foto[ boven] in van El Teide, de vulkaan op het eiland Tenerife waar we in 2019 op vakantie waren.Het nationaal park waar de vulkaan in ligt vond ik zo indrukwekkend dat ik dat bezoek wel als mijn persoonlijke mooiste vakantie bestemmingen vind vallen.Mijn eigen vakantie hoogtepunt, zowel  letterlijk als figuurlijk.Daarom even terug naar Tenerife, september 2019.

Maanlandschap

Als je ernaartoe rijdt, rij je langs mooie  berghellingen met groene naaldbomen en ineens ga je een bocht om en lijkt het alsof je de maan op rijdt. Althans,ik stel mij voor dat de maan er zo ongeveer zal uitzien.Kaal met vreemde rotsen, gevormd door de lava bij de laatste uitbarsting.

Door de bosbranden die er in 2023 hebben gewoed, zal het er nu mogelijk niet meer zo groen uitzien op de hellingen.Er is 12000 hectare in rook op gegaan. Ik las wel dat de natuur zich alweer aan het herstellen is en dat er veel zaden zijn ontkiemd en tot kleine boompjes zijn ontwikkeld.

 

 

Van welke kant je ook komt overal zie je de vulkaan indrukwekkend liggen.Rechts op de foto de wolkenzee, de wolken blijven net onder de top tegen de flanken van de hellingen hangen. Prachtig! Wil je nog eens terug lezen klik dan nog eens hier of hier

 

Ik kan zo wel honderd foto’s plaatsen maar ik hou het hier maar bij. Tijdens die vakantie reden we van B&B  naar de volgende B&B het eiland rond. Het toeristische deel waar iedereen heen gaat hebben we over geslagen. Drie van de foto’s die ik hier toevoeg heb ik thuis uitvergroot in mijn slaapkamer hangen. Ik droom af en toe dat ik er ooit nog eens naartoe zal kunnen gaan.

Voor wie het leuk lijkt mee te doen aan zo’n maandelijkse challenge en eens winnaar te zijn met jouw foto: er worden nog deelnemers gezocht! Klik dan even hier. Zelf vind ik het leuk om iedere keer op zoek te gaan naar foto’s in mijn archief of op pad te gaan om foto’s te gaan maken voor een van de thema’s.