Vandaag het laatste stukje van museum huis van Gijn. In het vorig blog liet ik de begane grond en de eerste etage zien.Nu is de beurt aan de verdiepingen daarboven. Ik heb op de tweede etage en de zolder nog wel de meeste tijd door gebracht.
Een van de lezers die reageerde op het vorig blog was Melodyk, die vroeg of ik er ook zo hebberig van werd van al die pracht en praal maar er tegelijkertijd de rillingen van krijgt als je je probeert voor te stellen hoe zwaar het leven toen was.Hebberig wordt ik er niet van maar ik kijk mijn ogen wel uit. Tegelijkertijd denk ik dat als ik destijds geleefd had ik dus degene geweest zou zijn die met emmers water die trappen op liep te zeulen als meneer of mevrouw in bad wilde gaan. Of degene die met zwarte vingers al dat koper zat te poetsen of op de knieën de vloeren zat te boenen………Geboren als een dubbeltje dan wordt je nooit een kwartje is toch zo’n gezegde☺
Maar goed die meneer van Gijn werkte misschien ook hard naar zijn maatstaven.
Bedienden
Op de tweede etage waren de vertrekken van de bedienden, twee dienstbode kamertjes, een berghok en verder open zolder.In de kamertjes van de dienstbodes stond afgedankt meubilair. Het was de enige plek waar zij zich terug konden trekken. In de winter was het er erg koud want er was geen kachel.
Toen het huis museum werd, zijn er meerdere ruimtes gemaakt om de diverse collecties tentoon te stellen.
Eind 19-e eeuw werd hier de was verwerkt en werden niet -dagelijkse spullen hier opgeslagen.De was werd niet hier gedaan maar werd uitbesteed. Toch maakten de dienstmeisjes lange dagen.
In vitrine kasten lag allerlei linnengoed. Wat ik wel grappig vond om te zien waren de verschillende doeken voor bv het glas, het toilet, het zilver, de ramen, het stoffen, het strijken. Maar ook kommendoeken, doktersdoeken, fonteindoeken. En op al die doeken stond de naam waarvoor ze gebruikt werden. 
Ik denk dat ik opeens een verklaring gevonden heb waarom ik ook altijd voor alles aparte doeken gebruik. Ik ben in een eerder leven vast echt dienstbode geweest en de gewoonte van die doeken is met mij mee gekomen naar de huidige tijd. Ik gebruik ook oude theedoeken en stoffen luiers van vroeger als doek om bv het toilet en tegeltjes mee na te drogen, de randen van de ramen te drogen als ik ze zeem etc. Ik heb geen doeken voor iedere handeling maar ik zal nooit de doek die ik voor het toilet heb, gebruiken voor iets anders, dat zijn vaste doekjes.
Een van de kamers op de tweede verdieping was een kleedruimte. Hier hingen allerlei kledingstukken met bijpassende accessoires.Je mocht ze aantrekken om jezelf op de foto te zetten. Er was net een jong Duits stel wat zich had verkleed en toen ik in mijn beste Duits zei dat het hen prachtig stond, gingen ze er helemaal voor staan en mocht ik ze op de foto zetten
Speelgoedzolder
SpeelgoedzolderOp zolder staat een van de grootste collecties oud speelgoed. Voor een deel is deze bijeen gebracht door de Vereniging Oud Dordrecht.Het is een gevarieerde collectie met poppenhuizen, winkeltjes, tinnen figuren etc.Poppenhuizen waren destijds niet als speelgoed voor kinderen bedoeld maar rijke dames richtten voor hun plezier deze huizen in met miniaturen gemaakt door echte meubelmakers, zilversmeden en andere vaklieden.
De jonge prinses Juliana, geboren in 1909 stond model voor deze pop uit 1912. De kop is van ongeglazuurd porselein ofwel biscuit.
Ik keek mijn ogen uit hier op zolder.Ik hou hier wel van. Het deed mij denken aan mijn oud tante Fijgh, de ongetrouwde zus van mijn opa, die altijd in het ouderlijk huis tegenover mijn opa en oma bleef wonen. Als kinderen gingen we vaak bij haar spelen, met het antieke speelgoed wat zij nog had van de 13 broers en zussen van mijn opa. Veel leek op het speelgoed wat ik hier op zolder terug zag. Haar collectie is geschonken aan de Historische vereniging van Barendrecht en wordt tentoongesteld in museum D’Ouwe school in Barendrecht. Ik moet daar ook snel eens heen.
Tot zover de blogs over het Huis van Gijn. Ik vond het de moeite waard om het te zien!
De kaarsenkroon die je ziet branden op de foto is van verguld gesneden hout.
Ook werden gasten voorafgaand aan het diner hier ontvangen. Diners werden regelmatig gegeven, van Gijn was een wel gezien figuur in Dordrecht.
De tuinkamer was de eigenlijke woonkamer. Er werd muziek gespeeld, gelezen, een spelletje gespeeld. Er was geen tv of computer in die tijd dus men moest zichzelf vermaken. De van Gijns hadden veel abonnementen op tijdschriften en ze speelden graag piano, alleen of samen.
Ook op deze etage is de slaapkamer van dhr van Gijn. De laatste jaren van zijn leven moest hij met alles geholpen worden
. De groene stoel is zijn rolstoel. Deze slaapkamer gebruikte hij pas na het overlijden van zijn vrouw.
Onder de echtelijke slaapkamer. Het behang heeft een patroon uit de Lodewijk XIV stijl maar is niet origineel.Na het overlijden van mevrouw mag de gezelschapsdame van dhr van Gijn hier slapen. Het bed erfde zij later, zo bleek uit het testament. Ik liep een beetje illegaal achter een rondleiding aan en hoorde bij de uitleg zeggen dat deze gezelschapsdame wel meer hoopte maar dat het niets werd tussen haar en van Gijn.
Ook werd een toilet aangelegd, wat erg vooruitstrevend was in die tijd. 
Voor vandaag laat ik het hierbij.Ik bracht veel tijd door op de tweede etage en de zolder. Daarover schrijf ik volgende keer weer.
Ik kwam met de waterbus aan bij de Merwekade en begon daar bij het dichtst bijgelegen punt van de stadswandeling, nr 8 van de route: de Groothoofdspoort. Deze stadspoort is een gerestaureerde poort gelegen op het 
Iets verderop de route bij punt 12 kwam ik bij museum Huis van Gijn. Ik had daarover gelezen thuis en het leek mij leuk binnen te gaan kijken. Al met al bracht ik er een paar uur door, nam veel foto’s met mijn telefoon omdat het er nogal donker binnen was en mijn camera daar moeite mee had. Uiteindelijk was mijn batterij in het rood en kon ik de stadswandeling niet afmaken.Dus die moet ik nog een keer afmaken en daarover een volgende keer meer.
Het water kwam aanvankelijk uit de haven, werd wel gefilterd. Later kwam het water uit de regenwaterkelder en in 1882 kreeg het huis een aansluiting op het waterleidingnet.
Het leek mij wel een handig bord voor als ik op de bank voor de tv zit te eten…….