Lidcactus”Ruud Gullit”

Al wel een jaar of 10 heb ik een kamerplant ,de lidcactus. Ik kreeg hem van mijn vader, die hem meebracht bij mijn tante vandaan die hem weg wilde doen.Mijn vader hield ook van planten en vond dat zonde en zo kwam hij bij mij terecht. Eigenlijk vond ik hem niet zo bijzonder mooi en nam hem mee naar onze volkstuin. Ik dacht doet ie het, dan doet ie het en anders gaat ie vanzelf dood. Maar die zomer bloeide hij als een malle,terwijl het helemaal niet de tijd was om te bloeien. Het was alsof hij mij liet zien dat hij echt de moeite waard was. Dus ik besloot hem te houden en mee naar huis te nemen aan het eind van het seizoen.

Jarenlang stond hij op een plantentafel in de woonkamer. Soms bloeide hij in december of januari, maar hooguit met een stuk of 10 bloemen ofzo.Eigenlijk moest hij in periodes koud staan maar in het appartement was het nooit koud, nergens.

Toen ik afgelopen jaar verhuisde, wilde B. geen planten houden maar in mijn antikraakhuis had ik eigenlijk ook geen plek. Ik zette hem zolang op de zaak van mijn zoon. In een ongebruikt kantoor zonder verwarming  kreeg hij van niemand water. Daar stond hij in de kou tot ik hem mee naar huis nam nadat de kerstboom opgeruimd was.

Van mijn moeder hoorde ik dat hij ongeveer 50 jaar oud moet zijn, deze lidcactus. Mijn tante leeft nog,ze is 93 jaar en had dat verteld.Mijn moeder gaf mij het advies hem goed af te spoelen en flink water te geven.Hij ging lekker onder een lauwwarme douche en kreeg een mooi plekje in de huiskamer.

Bloemenzee

De lidcactussen zijn planten van het geslacht Schlumbergera, dat behoort tot de cactusfamilie (Cactaceae) die van nature voorkomen in Brazilië.

Op een dag in januari toen mijn dochter met haar gezin op bezoek was, zat er 1 bloem in en mijn kleinzoon Aaron zag nog meer rode puntjes.

Ik vertelde mijn dochter dat de plant al zo oud is en dat ik er toch wel blij mee ben. Haar reactie: ik vind het zo’n afschuwelijk lelijke plant, het is net het kapsel van Ruud Gullit van vroeger. Denk maar niet dat ik hem wil als er iets met jou gebeurd hoor mam!

In de weken die volgden zag ik steeds meer knoppen komen. Nu staat hij prachtig in bloei. Het aantal bloemen en knoppen kan ik niet eens tellen, het zijn er misschien wel 200 of meer.

Zeg nou zelf, het is toch een plaatje! Kijk het kapsel van Ruud Gullit eens shinen!

Verzorging

Heb je misschien in december ook een lidcactus gekocht? Je ziet ze vaak als kleine plantjes met witte, roze en rode bloemen te koop staan.Dan is hij nu waarschijnlijk uitgebloeid. Zet hem weg op een koele plek als je die hebt, desnoods op zolder en vergeet hem. Hij zal bijna afsterven van ellende, geef hem heel af en toe een klein beetje water.Ik herinner mij dat mijn schoonmoeder ze op zolder zette en die kwam echt niet wekelijks op zolder.

In de maand november/december haal je hem tevoorschijn, geef je hem een lekkere lauwwarme douche en zet je hem op een warme plek. Als je geluk hebt bloeit hij rond kerst. Wil je hem pas na de kerst in bloei hebben zoals ik, dan haal je hem pas na kerst tevoorschijn.Ik heb hem eenmaal plantenvoeding gegeven.

Stekken zou ook makkelijk gaan door simpelweg een stuk stengel in de aarde te steken. Hij zou makkelijk wortelen maar dat heb ik nooit geprobeerd.

 

Dus Romy,mijn lieve dochter, als er ooit iets met mij gebeurt, heroverweeg dan nog eens of je voor  deze lidcactus “Ruud Gullit” toch misschien een plekje hebt. Je vindt het altijd zonde om iets weg te gooien waar nog leven inzit, dus gooi hem niet weg maar zet hem bij jullie op zolder en denk aan mij als hij ooit misschien wel 80 jaar oud is en in bloei staat.Wil je hem echt niet hebben zet hem dan desnoods op Marktplaats, maar niet weg gooien!!!!

Winnaar

Al ruim een jaar doe ik maandelijks mee met een fotochallenge bij fotos-online.nl.

Iedere maand kunnen de deelnemers een keuze maken uit drie thema’s die een van de deelnemers heeft uitgekozen. Bij toerbeurt mag ieder een keer de thema’s uitkiezen.

Van het maandthema mag je vier foto’s plaatsen en als de maand voorbij is beoordelen alle deelnemers elkaars foto’s. Wie de beste punten haalt, heeft gewonnen.Geen prijs maar eeuwige roem valt je ten deel! Eenmaal eerder had ik de beste maandfoto, meestal zijn anderen beter.

Deze maand viel ik in de prijzen, de eeuwige roem dus. Het thema waar deze foto onder valt is EIGEN HOOGTEPUNT: de suggesties daarbij: je beste foto of mooiste herinnering van het voorbije jaar.Ook al is het geen award, ik vind het leuk ook eens de winnaar te zijn geworden.

Ik stuurde een foto[ boven] in van El Teide, de vulkaan op het eiland Tenerife waar we in 2019 op vakantie waren.Het nationaal park waar de vulkaan in ligt vond ik zo indrukwekkend dat ik dat bezoek wel als mijn persoonlijke mooiste vakantie bestemmingen vind vallen.Mijn eigen vakantie hoogtepunt, zowel  letterlijk als figuurlijk.Daarom even terug naar Tenerife, september 2019.

Maanlandschap

Als je ernaartoe rijdt, rij je langs mooie  berghellingen met groene naaldbomen en ineens ga je een bocht om en lijkt het alsof je de maan op rijdt. Althans,ik stel mij voor dat de maan er zo ongeveer zal uitzien.Kaal met vreemde rotsen, gevormd door de lava bij de laatste uitbarsting.

Door de bosbranden die er in 2023 hebben gewoed, zal het er nu mogelijk niet meer zo groen uitzien op de hellingen.Er is 12000 hectare in rook op gegaan. Ik las wel dat de natuur zich alweer aan het herstellen is en dat er veel zaden zijn ontkiemd en tot kleine boompjes zijn ontwikkeld.

 

 

Van welke kant je ook komt overal zie je de vulkaan indrukwekkend liggen.Rechts op de foto de wolkenzee, de wolken blijven net onder de top tegen de flanken van de hellingen hangen. Prachtig! Wil je nog eens terug lezen klik dan nog eens hier of hier

 

Ik kan zo wel honderd foto’s plaatsen maar ik hou het hier maar bij. Tijdens die vakantie reden we van B&B  naar de volgende B&B het eiland rond. Het toeristische deel waar iedereen heen gaat hebben we over geslagen. Drie van de foto’s die ik hier toevoeg heb ik thuis uitvergroot in mijn slaapkamer hangen. Ik droom af en toe dat ik er ooit nog eens naartoe zal kunnen gaan.

Voor wie het leuk lijkt mee te doen aan zo’n maandelijkse challenge en eens winnaar te zijn met jouw foto: er worden nog deelnemers gezocht! Klik dan even hier. Zelf vind ik het leuk om iedere keer op zoek te gaan naar foto’s in mijn archief of op pad te gaan om foto’s te gaan maken voor een van de thema’s.

Jonge brei-ster

Gisteren kwam mijn oudste kleindochter logeren. Vorige week zaterdag had ze aan mijn moeder gevraagd of die haar breien wilde leren. Ooit leerde die mijn zoon ook breien en dat verhaal kent ze dus ze dacht bij haar moet ik zijn. Maar dat breien met de stijve vingers van mijn moeder gaat wel lastig, dus ik nam mij voor die taak maar op mij te nemen.

Denk nou niet dat ik dat kan hoor, breien! In een ver verleden heb ik dat inderdaad geleerd, recht, averecht maar veel verder kwam ik niet. Soms begon ik aan een trui, maar zelfs voor mijn destijds driejarige zoon kwam er nooit een trui die helemaal tot het eind gebreid werd. Niet door mij in elk geval. De trui kwam wel af maar je snapt wie hem af maakte. Ja, mijn moeder dus.

Maar ik was vol goede moed het mijn kleindochter te leren. Ze had het over breien op de BSO en ze wilde dat ook kunnen. Ik kocht vrijdag eerst een bol roze wol bij de Action en een paar breinaalden bij de kringloop.Kleindochter was direct dolenthousiast. Ze was verbaasd dat ik dat ook zou kunnen. Ik deed natuurlijk of dat de gewoonste zaak van de wereld is. Natuurlijk kan ik dat, alle meisjes leerden vroeger breien op school. Heel gek vond ze dat en de jongens dan, oma? Nou die leerden zagen en timmeren…..Helemaal raar dat je dat op school kreeg. Nou geloof ik dat ze dit soort dingen tegenwoordig ook best krijgen bij techniek lessen, maar niet zoals wij dat vroeger leerden.

Afijn, ik ging met de naalden zitten om steken op te zetten. Warempel dat kon ik nog. Kleindochter met haar neus er bovenop. Ik steeg weer behoorlijk wat punten in haar achting.Insteken, omslaan, door halen en af laten gaan. Even een paar naalden voor gedaan en daar ging ze.

Een sjaal voor haar zelf, dat  moest het gaan worden. Alhoewel ze het snel door had, heb je natuurlijk niet zomaar een sjaal gebreid. Daar had ze wel een idee voor: als ik mij ga wassen en aankleden, dan kun jij verder oma en dan moet ie klaar zijn als ik aangekleed ben, oké? Maar dat was hij niet. Weet je oma, dan doen we een sjaal voor dokter Konijn[ haar trouwe knuffel al 8 jaar lang] Maar dan was de sjaal veel te breed zoals hij nu op de naalden zat. Ik opperde dan deze af te hechten en opnieuw te beginnen. Zo gezegd zo gedaan. Even googelen hoe ik ook weer een breiwerk moet afhechten en oh ja, ik weet het weer.

Nieuwe steken opgezet en nu veel meer. Daar gingen we weer. Zij een paar steken tot ze ze weer allemaal van de naald afschoof en ik ze moest redden, alles weer herstellen en zo ging het weer opnieuw tot ze dan de draad weer verkeerd omsloeg en hij vast zat. Kortom, we deden een ochtend over een sjaaltje en een lapje.

Misschien was ik stiekem nog wel trotser op het resultaat dan zij was. Voor het eerst had ik iets tot het eind afgebreid!Een sjaal compleet met franjes en knopen van vroeger, uit de knopendoos als versiering.

Van het lapje maakte een cape voor Fifi, het andere knuffeltje wat ze bij zich had.

 

Ik heb mijn pop nog die ik kreeg op mijn tweede verjaardag van mijn opa en oma. De kleertjes ook die erbij horen en die mijn oma breide en naaide. Nu zijn die 61 jaar oud☺ Wie weet zit over 53 jaar Dokter Konijn met haar sjaal om ook wel op het randje van mijn- dan 63 jarige- kleindochters bed. Net als mijn pop op het randje van mijn bed.

Het popje is een Schildpad pop en 61 jaar geleden heette het een negerpopje, maar dat woord kunnen we nu niet meer gebruiken. Een popje van kleur heet ze nu denk ik.