Vandaag kwam ik zover om mijn achterstand in het lezen van andermans blogs eens wat weg te lezen.Jullie moeten me maar vergeven dat ik soms een en ander weg klik. Er stonden er zoveel in mijn inbox te wachten. Ik kom er steeds niet aan toe, druk, druk……..
Een week met ups en downs heb ik achter de rug. Maandag vaste oppasdag op de kleinzoons.Naar een speeltuin in de schaduw en boodschappen doen in het winkelcentrum. Winkelen daar eindigt steevast bij de HEMA met een roze drankje[ dit keer Fristi] en wat lekkers. Dochter en schoonzoon zijn echte buiten-de-deur-eters en -drinkers en nemen het kleine grut altijd mee. Die zijn dus gewend dat als je ergens bent, er ook wat genuttigd wordt☺
Dinsdag ging ik naar het strand in Hoek van Holland, dit keer met de kleindochters die schoolvakantie hebben. De oudste was bijna de zee niet uit te krijgen, terwijl de jongste er juist niet al te graag in wilde.
Water en zand en de kinderen vermaken zich al snel
Het waaide nog al en het zand vloog over het strand dus na een poosje zochten we een plekje in de luwte waar we een broodje aten. Kwam er zo’n zeemeeuw aan gevlogen en greep het broodje van de jongste zo uit haar hand. Wat een brutale rot beesten zeg.Beledigd dat kleindochter was!
Woensdag kwam mijn overbuurvrouw van de tuin. Heel gezellig bij gekletst. Ik kreeg een tas met vers geplukte aardappelen en groenten uit haar tuin. Erg aardig. Door het praten over de tuin en het er later over nadenken, raakte ik toch van slag. Ik mis die tuin erg. Altijd als ik het even lastig had en ik stond even met mijn gat omhoog en mijn handen in de grond, knapte ik weer op en kon er weer tegen. Van andere tuinburen kreeg ik foto’s geappt en zag het verval al. Onze tuin is in tweeën gesplitst, de vijver is eruit gehaald. Ben benieuwd wat er met de goudvissen Rick en Dave is gebeurd. Zouden er al tomaten rood zijn, zou iemand de komkommers in de kas water geven, kunnen de bonen al geplukt, zitten er al bloemen in de Zinnia’s en Dahlia’s? Ik moet het loslaten……
Ik deed de tuinen van zoon en dochter[ beiden zonder al te groene vingers] pas al een keer, maar dat is toch anders. Op het balkon oogstte ik de doperwtjes ,geen maal maar een klein handje vol. Ze smaakten toch zoals uit de tuin, zalig.
Donderdag en vrijdag had ik afgesproken met oud-collega’s. Vooral oud collega Petra is altijd fijn weer te zien. Dat is zo’n persoon, al zie je die een jaar niet, je pakt de draad van het gesprek weer op en het is als vanouds.
Tussendoor bracht ik de auto met een ratelend geluid naar de garage. Distributieketting kapot, wel ja, kan er ook nog bij. 800 euro reparatiekosten. Verder regelde ik dingen voor de aankomende verhuizing. Via werkspot had ik al een klusbedrijf geregeld wat het laminaat komt leggen, wat ik ook gekocht heb. Ook reserveerde ik een verhuisbedrijf en kocht ik nog meer verf wat in de aanbieding is deze week.Dat scheelt weer een een fiks aantal euro’s. Ik zie er vreemd genoeg tegenop weer te moeten inpakken en te gaan verhuizen naar een wijk waar ik niet bekend ben. Het houdt mij uit mijn slaap allemaal.
Ontheemd
Ontheemd, dat is wat ik mij voel momenteel. Alhoewel ik natuurlijk enorm bof met de huizen, mis ik mijn oude huis en mijn eigen spullen. Ook al ziet het er nu best gezellig uit met mijn meubels van de kringloop en alle krijgertjes. Het is anders dan voorheen en voelt niet als thuis.
Laat het maar snel eind augustus zijn, dan ben ik weer verhuisd. Dan kan ik gaan wennen aan een nieuw huis, een nieuwe buurt en zorgen dat ik mij weer thuis ga voelen en ook dat ik kan gaan werken aan mijzelf en dat al die tranen eens weg blijven.Want ook al is het mijn eigen keuze, het valt niet altijd mee.
Pas zette ik met veel moeite een simpel tv tafeltje van Ikea in elkaar. Ik deed er een paar dagen over, het lukte maar niet. Bijna gooide ik het van het balkon af.Ik kreeg die schroeven er niet in. In gedachten hoorde ik mijn, nu ex man, zeggen dat bij Ikea altijd alles klopt.Dus toen ik eenmaal een juist bitje op het tolletje van mijn zoon had gezet, kreeg ik het voor elkaar. Ik had gewoon niet genoeg kracht om het met de hand te doen blijkbaar. Ik stuurde een foto via Whattsapp
Zoon reageerde met de vraag of ik nou net zolang had zitten wachten met een foto maken tot dit beeld kwam. Ik snapte hem eerst niet, maar de “wauw”was echt toevallig!
Zeilen
Een blog wat ik las vandaag was van Melodyk en ik las deze voor mij aansprekende tekst:
Je moet zeilen op de wind van vandaag
De wind van gisteren helpt je niet vooruit
De wind van morgen blijft misschien wel uit
Je moet zeilen op de wind van vandaag
fragment uit een lied van Jos Brink en de groep Purper
Dus dat is wat ik mij voor moet houden, een ding tegelijk, dag voor dag en het zal goed komen. Nu pak ik mijzelf bij kop en kont en ga mijn hoofd leeg lopen en bij mijn moeder eten.
Het lijkt me heel heftig allemaal. Je moet er doorheen maar dat is een hele klus. Goede moed gewenst. Je bent al heel goed op weg.
Het is moeilijk en gaat gepaard met veel verdriet maar toch voelt het als de enige juiste keuze
Een scheiding doormaken is ook een soort rouwproces. Het duurt lang, kost veel tranen, veel verdriet. Je moet daardoor, het kan niet anders. Maar er komen echt wel betere tijden. Zeil maar rustig op de wind van vandaag.
Er komt ook zoveel op je af. Ik wens je sterkte. Er komen wel weer betere dagen.
Het zal zijn tijd nodig hebben, ik houd echt niet veranderingen hoor.
Ik wens je veel moed en sterkte .Gun je zelf wat tijd. Al duurt het even .Het komt zeker in orde.
Je neemt afscheid van zoveel tegelijk, niet enkel je exman, maar ook het jarenlange vertrouwde leven, stap voor stap opgebouwd. Nu moet je dit alles bruusk loslaten en je leven opnieuw en anders en alleen terug opbouwen. Gemakkelijker geschreven dan gedaan, maar probeer het piekeren langzaam maar gedecideerd los te laten, geef jezelf de tijd, en focus op wat nu kan en nodig is. Een voor jou.
Het gemis van je tuin begrijp ik. Ook dat het moeilijk was/is, ik snap het helemaal.
Goed dat je je kan uitleven met de kleinkinderen.
Sterkte, het komt allemaal goed.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen Margriet. Het gaat allemaal goed komen en een dikke knuffel van mij.
‘Het is nooit zo donker geweest of het zal weer licht worden’ zei mijn moeder heel lang gelden tegen me in een moeilijke periode. Toen wilde ik het niet geloven maar ze had gelijk, het werd weer licht.
’t Geluk van oma te zijn…! Meeuwen durven dat hier ook! 😉 Dat tuingevoel, als ’t even minder gaat, komt me bekend voor. Verhuizen…, vind ik écht ook niet leuk… Maar…, dapper als je bent, heel binnenkort lezen we hier over een nieuwe warme thuis, een veilig nest. Courage!
Lie(f)s.
Het was gezellig vrijdag, even heerlijk bijgekletst.
Hoe moeilijk het soms ook allemaal is.
Het gaat vast goed komen als je je draai in je nieuwe huis gevonden hebt.
En…. Als je hulp nodig hebt hoor ik het wel.
Tot snel. Dikke kus,
Petra
een ganse aanpassing Margriet
en eenvoudig is het niet
probeer de dingen positief te bekijken en ze te relativeren
prettige dag
Wie na jaren uit zijn oude vertrouwde omgeving wordt gehaald, ervaart altijd wat jij nu ook voelt. Oude bomen laten zich moeilijk verplanten, maar dat wil niet zeggen dat het niet kan 🙂 Het zal altijd wat tijd vergen om te wennen maar ik wed er voor dat er een tijd zal komen dat je jouw nieuwe huis ook als een thuis gaan aanvoelen.
Dag per dag bekijken.. als het nodig is misschien zelfs een uur per uur. .rustig aan, gewoon doorademen. Het is een soort van rouwen om je oude leven.. maakt niet uit of je er zelf voor gekozen hebt, ineens alle vertrouwde spullen en plekken moeten missen, dat gaat een mens echt niet in de kouwe kleren zitten. Maar jij komt er wel hoor.. over een jaar of zo kijk je terug en ben je trots op jezelf!
Ook al is het je eigen keuze, scheiden is lijden. En wennen aan een nieuwe omgeving heeft echt zijn tijd nodig. Ik weet wat het is, want ik heb het ook doorgemaakt. Het is geen kwestie van dagen of weken, het is een kwestie van maanden en langer. Maar het komt goed. Het heeft alleen zoveel tijd nodig… Ik wens je veel moed en sterkte. En hopelijk ergens in de toekomst toch nog een fijn tuintje om je ding te doen. Veel liefs en dikke knuffel.
ha die Margriet , ja waaien op de wind die heerst is het fijnste zeilen , tenminste dat vermoed ik , was nog nooit op een zeilboot 🙂
genieten van de kleinkinderen en een brutale meeuw , ja daar moet je goed op je eten letten
beetje heimwee naar de tuin , maar goede gesprekken en lekkers van oud mede tuinders , doet vast goed
kop op hoor
Thuis is waar jezelf bent…moet alleen nog even binnenkomen.
Komt vast goed al zal je een hoop nog moeten verwerken.
Sterkte daarmee
Ik kom niet op de juiste woorden, dus geef ik je een dikke virtuele knuffel.
Moed houden, scheiden is lijden. Ik weet het uit ervaring. Minuut per minuut, dag per dag met ups and downs. Laat de tranen toe… dikke knuffel
Ik sluit me maar aan bij de woorden van Myriam, mede ook om Purpers woorden niet hun kracht te ontnemen.
Het komt goed!!:
Ik zat het al te lezen,als het moeilijk is pak jezelf bij elkaar ga even weg ik ben er ook gekomen dan kijk je er weeranders tegen aan