Gisteren werd ik al voor de wekker wakker. Die stond om half 7 maar kwart voor 6 zat ik al aan de koffie op mijn balkon. Waarom zo vroeg al wakker? Altijd als ik op pad ga heb ik dat, onrustig slapen en te vroeg wakker. Bang dat ik de wekker niet hoor en mij verslaap.
Ik had een afspraak met 11 stikvreemde mensen, in Vlissingen. Allemaal bloggers waarvan ik de meeste volg maar een paar kende ik niet uit hun blogs.Inmiddels is het de derde keer dat ik met een of meer bloggers op stap ga en eigenlijk weet ik best dat ik niet zenuwachtig moet zijn want het zijn allemaal aardige mensen. Toch ben ik het wel,ik ben niet zo’n haantje de voorste. Zou ik wel er wel bij passen? Om 8 uur stond ik op station Barendrecht, veel, veel te vroeg. Ik nam de trein naar Dordt waar ik nog bijna een uur op de trein naar Vlissingen moest wachten. Poosje gelezen op de e-reader en daar kwam de trein. Op zoek naar 3 bloggers die er al in zouden zitten. Ik had ze snel gevonden en een gezellige reis begon.
Ontmoeting
Eenmaal in Vlissingen stond er al een heel welkomstcomité te wachten. Handen werden geschud, namen en blognamen uitgewisseld. We wachtten allemaal op Dorothé, maar die bleek al in “het Puntje”te zitten. De eerste stop waar we door Bea, de organisator van deze dag, op koffie en Zeeuwse knoopjes getrakteerd werden.
Wandeling
Bea had voor iedereen een boekje gemaakt met de highlights van de wandeling die ons te wachten stond. Heel leuk met informatie om thuis nog eens na te genieten.Na de koffie gingen we op stap. Inmiddels was de regen die we in Vlissingen nog even mee kregen, vertrokken naar andere delen van het land en het duurde niet lang voordat we de eerste blauwe plekjes in de lucht zagen. Het waaide flink en ik snoof de zilte lucht, waar ik zo van hou, op.
Langs de kust van de Westerschelde liepen we richting de Oranjemolen. Onderweg passeerden we de Biber, een Duitse eenpersoons minionderzeeër. Ik werd op slag al claustrofobisch door het kijken alleen al.Dat daar in de oorlog iemand helemaal alleen de zee op ging met torpedo”s of een mijn.Ook al was het de vijand van weleer, dapper vind ik het wel.
We kwamen langs Uncle Beach waar de geallieerden in november 1944 voet aan wal zetten en Vlissingen op 3 november werd bevrijd.
De hele ploeg werd regelmatig geteld door Bea. Iedereen present dan konden we weer verder. Allereerst richting Kazematten. Op de route zagen de streetart liefhebbers weer een mooie:
De Oranjemolen was open maar daar gingen we niet binnen.Deze korenmolen is nog steeds in bedrijf.De vissersvrouw op de dijk kijkt uit over de Westerschelde. Het is een beeld van Herman Bisschop.
Daarachter zagen we het in onmin geraakte Arsenaal. Het gebouw uit 1823, waarvan de fundamenten in de tijd van Napoleon gelegd werden, is als laatste gebruikt als attractiepark met als centraal thema piraten. Het staat inmiddels 3 jaar leeg.
Langs de schepen van het loodswezen liepen we onder de Kazematten[ bunker] door. De muren hiervan zijn wel 3 meter dik.
We vervolgden onze weg naar de Gevangentoren waar we zouden lunchen.We bekeken het standbeeld van Michiel de Ruyter, een van de bekendste zeehelden maar tegenwoordig wordt over dat stukje geschiedenis anders gedacht en is het geen held meer in veler ogen.
De lunch in de Gevangentoren was gezellig met die grote club, met tongvallen uit België en verschillende windstreken uit Nederland.Zagen we voor de lunch pas een paar stukjes blauw, na de lunch was het helemaal opgeklaard
Door de oude stad
We liepen na de maaltijd door de oude stad. Langs de Grote of Sint Jacobskerk, die vermoedelijk al uit 1308 stamt en waar in de loop der tijd uitbreidingen plaats vonden.Met Karel, Riet en Dorothé liep ik even naar binnen. Ik pakte een foldertje mee en de kerk heeft veel bezienswaardigheden binnen las ik. Maar daar hadden we deze keer geen tijd voor want de anderen zaten ongeduldig {☺} op ons te wachten.
Langs leuke oude panden, volle terrassen en leuke winkels gingen we door de Beursstraat naar het Ballamypark
Het volgende doel was om langs de Belgische loodshuizen in Art-Nouveau stijl te lopen naar de Zeemanserve.
De Zeemanserve heet eigenlijk het Cornelia Quakshofje en werd in 1643 gesticht om de weduwen en wezen van verdronken zeelieden te huisvesten.Er waren duidelijke regels als je daar kwam wonen:Zoals dat je de woning zindelijk diende te bewonen en de poort der erve om beurten schoon te houden.Niet zo’n gek idee toch?
Het hofje was een oase van rust en ik zag mij er wel wonen met die heerlijke tuin. De Belgische Lieve zag mij vast staan mijmeren…….. 
Maar Bea vertelde dat ze eens binnen had mogen kijken en dat het piepkleine huisjes zijn, het is wel bedoeld voor eenpersoonshuishoudens.
Na de oase van rust weer de straat op, richting de Timmerfabriek waar we met een afzakkertje de dag zouden eindigen.
Bedankt voor de fijne dag en voor het organiseren en gidsen, Bea!
Beste Karel, Myriam, Lieve, Riet, Jan, Liesbeth, Herman, Trees, Marijke en Dorothé, het was erg leuk een dag met jullie op te trekken!
Oh ja die uitstap… had ook willen meegaan maar mijn beperkte stapmogelijkheden steken daar een stokje voor. Denk Myriam te herkennen op de foto. Interessante plaats waar jullie een wandeling maakten. Ken die regio niet echt, heeft me erg verbaasd. Top.
Is leuk om te bezoeken, inderdaad Mryam was erbij
Wat een fantastisch uitgebreid verslag heb je geschreven. Dank je wel daarvoor en onze ontmoeting is mij dierbaar.
Leuk en eensgelijks!
Pingback: Zeeuws knoopje – djaktief
Fantastisch hier alles te kunnen lezen .Wat een prachtige plek om elkaar te ontmoeten .Interessante en mooie foto’s ,wat heb ik hier van genoten van op mijn stoel omdat ik al weken niet stappen kon. Maar begint de goede kant uit te gaan.
Goed te horen Marylou want ik miste inderdaad je blogs! Beterschap en hopelijk kun je snel weer wat gaan lopen!
Lieve Margriet, wat hebben jullie een fijne dag gehad. Het was een heel werk om al de reacties te lezen maarwat heb ik er van genoten gr. Ma
Wat grappig dat je al die reacties ook bent gaan lezen!
Leuk zo’n ontmoeting, dan leer je elkaar iets beter kennen hè?
Fijn dat het goed weer was, en dat je deze mooie foto’s hebt kunen maken.
Was een leuke dag Edward!
Je hebt een mooi uitgebreid verslag gemaakt van deze leuke dag. Het was fijn je “in het echt” te leren kennen.
Dat zelfde geldt voor mij, leuk je ontmoet te hebben!
Heel gezellig om zo samen op pad te gaan. Lang geleden deed ik dat ook met een hecht groepje bloggers. Inmiddels is dat groepje wat uit elkaar gevallen en er zijn er zelfs een aantal van overleden. Wel heb ik 3 echte vriendinnen overgehouden aan het bloggen. Met hen ga ik, soms met ons viertjes maar meestal afzonderlijk, regelmatig op pad, op fotosafari zeggen we dan.
Je schotelt ons een leuke serie foto’s voor, jammer dat Vlissingen zo ver weg van Zwolle ligt, wil er graag nog weer eens naar toe.
Het is een hele reis vanaf Zwolle.Je moet dan wel een overnachting boeken. Er was een blogster die uit Westerbork kwam en deed er vier en half uur over. Zelf zou ik dat teveel vinden voor een dag. Ze had op de heenreis wel bij haar dochter in Schiedam overnacht.Leuk als er vriendschappen ontstaan door het bloggen!
Pingback: Vlissingen is gaaf! | apenstaartjeweblog.
Geweldig verslag Margriet. Zo compleet.
Dat vroege wakker zijn herken ik. Mijn dochter zei ook heel verbaasd : ‘wat ben je vroeg op’ (Dat is ze niet van me gewend).
Genoten ook van je prachtige foto’s.
Heel leuk je ontmoet te hebben!
Het was leuk je ontmoet te hebben, inmiddels ben volger van je blog geworden
Wat een leuk initiatief en leuke dag zeg. Het moet heerlijk zijn om jouw bloggers in levende lijve te ontmoeten. Door jouw leerrijk verslag was ik er ook een beetje bij. 2 jaar geleden zijn er zo ook 3 bloggers de tuin komen bezoeken tijdens de open tuindagen. Was dat fijn om ze te leren kennen.
Leuk om andere bloggers dan te ontmoeten en ze zijn in het echt zoals ze schrijven☺ maar ze persoonlijk spreken maakt het nog leuker
Leuk hoor om Vlissingen zo door jouw ogen te zien. Verleden jaar heb ik een gedeelte van de wandeling ook gemaakt, samen met een vriendin. We hebben toen ook oude zeiljachten gezien in de haven.( Dat is maar heel af en toe )
Ik heb niet zo erg op de boten in de jachthaven gelet, maar volgens mij lagen er alleen maar moderne jachten.
Dat vroege wakker worden etc herkenn ik ook hoor. Heb ik ook altijd. Dus ik snap je.
Fijn dat je toch gegaan bent en je je zo vermaakt hebt. Prachtige foto’s ook van een prachtige dag.
Het was een geslaagde dag met een grote club!
Duidelijk te zien dat jullie genoten hebben van en met elkaar 🙂
Ja hoor, het was heel leuk!
Mooi verslag van een dito dag. Mooie foto’s ook hier!
Fijn je te leren kennen.
Het was ook leuk jou ontmoet te hebben!Ik ben benieuwd of je er over gaat schrijven!
Mijn reactie is verdwenen
ik zie alleen deze reactie van jou….Niets in de spam ook
Ik kreeg gelijk een melding van ’temporaily not available’.
Lastig om het opnieuw te zeggen.
Grappig dat jullie op mij zaten te wachten terwijl ik op jullie zat te wachten.
Leuk om je eindelijk te zien en te spreken. Ik herken dat van die spanning.
Je hebt er een leuke leerzame blog van gemaakt.
Ik denk dat we elkaar nog wel eens zullen treffen.
Die foutmeldingen zijn een doorn in mijn oog, ik snap ook niet wat het is. Als het wat kouder wordt ga ik echt een nieuwe website bouwen.
ha die Margriet
het schoolreisjes syndroom hé , ver voor de wekker wakker zijn 🙂
ik heb dat gelukkig niet meer zo erg , maar vaak toch wel net voor de wekker wakker
de reis ging zo snel , las ik elders omdat er zo veel gekwebbeld werd
een fijn treffen met de Matroos en koppen tellende juf nadien 🙂
een bakkie en aan den wandel , de regen deerde geen van ons
van wel standpunt maakte je de foto van de molen en vissersvrouw zo met de kanonnen er bij , een pracht
zoals alle foto’s die je ons voorschotelt , dank je wel
ook voor het fijne samen zijn en kletsen
Karel het was erg geslaagd gisteren. Op jouw foto’s zag ik dingen die ik weer niet zag maar dat kwam omdat jij weleens een klein omweggetje maakte hier en daar. Ik zie je over 2 weken
zeer geslaagd
ja de 1 ziet andere dingen dan de ander
oja maakte ik ommetjes hihihi
tot dan
Jullie hebben allemaal dezelfde route gemaakt en dezelfde dingen gezien. Toch zie ik op jouw foto’s weer nieuwe, mooie en leuke dingen.
Ook hier geniet ik weer van jouw mooie beeldverhaal en jouw persoonlijke weergave. Dankjewel!
Zonnige groet,
Dank je voor je compliment Rob! Ja grappig dat iedereen er zijn eigen twist aangeeft!
Pingback: pleidooi | van koninklijk tot knettergek
Wat heb je een mooi compleet verslag van de dag gemaakt, Wee waren vast allemáál al voor de wekker wakker want niemand wil degene zijn waarop gewacht moet worden. En ook je foto’s geven een perfect overzicht van de dag. Ik kende jouw blog nauwelijks, alleen maar door de Sinterklaas actie van Melody dus maakte nu eigenlijk pas kennis met je, prima gelukt in 2 x een treinreis van 2 uur. 😉
Dank je wel Riet, ik volgde jou ook niet maar ga je nu meer opzoeken!
Ik lees dat ook jij heel hard hebt genoten en nieuwe kennis en nieuwe blogvrienden. Zo’n dag schept een fijne band. De mens, de stem achter het schrijven is heerlijk. En nu al die berichten lezen in de after-day is zo leuk en herkenbaar. Wij hebben ook al beslist dat we er zeker nog eens terug gaan. Ik ben ook in de kerk geweest, maar niet te lang, vreesde de groep kwijt te geraken.
Het is zeker leuk al die blogs te lezen, iedereen doet het weer anders met net toch weer andere foto’s, erg leuk!
Dat lijkt me een héél geslaagde dag in leuk gezelschap! Jullie hadden het weer ook nog lekker mee, zalig!
Daar is het beeld inderdaad in het Bellamypark.. zelfde kunstenaar als die twee bij Zuidplein hier! Ik zie allemaal bekends van de keer in het begin van het jaar dat ik zélf in Vlissingen was. Ik had niet zo’n goede gids, maar een uitgeprinte route van internet. Zag ik die loodshuizen puur toevallig, want die waren niet in die route opgenomen..! Het hofje van Quack wel.. het lag wat geïsoleerd hè. Ik vond Vlissingen echt verrassend leuk.. jij zo te lezen ook! 🙂
Het was leuk om de oude stad te zien. Ben al best vaak in Vlissingen geweest omdat de oma van mijn ex-man daar woonde en ook de schoonouders van mijn dochter, waar ik ook een paar maal op bezoek ging. Maar nooit was ik in die stad. Grappig dat we bijna op dezelfde dag, die beelden van dezelfde kunstenaar zagen in verschillende steden!
Ik herken het gevoel, Margriet. Ik ben ook altijd voor de wekker wakker en voel dan de spanning om al die nieuwe mensen te ontmoeten. Maar zoals je schrijft, verdwijnt die spanning snel en voelt alles vanzelfsprekend.
Je foto van de Vissersvrouw en de Oranjemolen vind ik prachtig. De rest van je foto’s, zoals die van het doorkijkje via de kazematten, is ook zo mooi – zoals we van jou gewoon zijn.
Het is jammer dat ik niet meer met je heb kunnen praten. Het organiseren van zoiets heeft als consequentie dat je minder tijd hebt voor persoonlijk contact, zeker als het zo’n grote groep betreft en je voortdurend de kopjes wil tellen, uit macht der gewoonte… Gelukkig kunnen we dat goedmaken via het bloggen. Uiteindelijk zijn we misschien wel mensen die liever schrijven dan praten.
Jaja, zo’n hofje is echt iets voor jou, maar dan met een iets groter huisje zodat je je familie kunt ontvangen. Het lijkt me namelijk veel te klein, begrijpelijk omdat ze oorspronkelijk voor één persoon zijn gebouwd.
Lieve Margriet, ik ben heel blij dat je er was. Dank je daarvoor. Tot ziens of schrijfs!
Dank je wel voor je lieve woorden, Bea. Misschien ontmoeten wel elkaar nog eens op een plek die jij niet georganiseerd hebt. Het was sowieso leuk je in levende lijve te ontmoeten en al was het kort, even te kletsen.
Heerlijke tijd, met bloggers!
Lie(f)s.
Dat was een fijne dag, Lies!
Wat een leuk initiatief en wat een leuke dag.
Dat was het zeker. Ik las net op mijn telefoon bij jou dat je kamer eindelijk weer hersteld is. Ga straks reageren