Deel 4 in de reeks Beestjes in de tuin. Dit keer toon ik jullie foto’s van de sprinkhaan die ik regelmatig tegen kwam. Sommige foto’s hebben trouwe volgers wel eens in een blog voorbij zien komen, maar ach wat geeft het hè…….
De sprinkhaan vind ik wat hebben van een buitenaards wezen, wat creepy maar zo mooi.
De vleugels lijken bladeren met nerven en al erop.
In het gras zie je ze amper, tot ze vlak voor je weg springen. Zeg nou zelf, net een blaadje in het gras toch?
Grote groene sabelsprinkhaan
Deze grote groene sprinkhaan is een imposante verschijning. Zonder vleugels is zijn lengte al meer dan 3 cm en de vleugels zijn bijna twee maal de lichaamslengte. De soort is een alleseter, die als volwassene graag andere insecten eet. Maar kijk uit, pak hem niet op want ze schijnen flink te kunnen bijten.
In augustus en september zijn de grote groene sabelsprinkhanen allemaal volwassen geworden. De mannetjes laten hun ratelende, knerpende zang vanuit grote kruiden en kleine struiken horen. Voor mij het geluid van de nazomer, maar ook het geluid van vakanties in warme landen, zoals Frankrijk, Spanje, Griekenland….Maar toen ik dit blog schreef las ik dat dat geluid gemaakt wordt door krekels en dat niet hetzelfde beestje is…..
De eieren worden meestal in de open grond gelegd. De jonkies komen in het voorjaar uit de eieren. Ze zijn dan vaak op bloemen te vinden. Ik zag ze dit jaar met regelmaat op mijn tomaten- en ook koolplanten zitten. De jonge groene sabelsprinkhanen blijven de eerste vervellingen nog in de lagere begroeiing omdat ze nog niet kunnen vliegen. Pas als ze volwassen worden rond eind juni wordt wat meer op bomen en hogere planten gekropen om beter te kunnen jagen en te zonnen.
Het is moeilijk ze te fotograferen, want ze hebben je snel in de gaten en doen een soort verstoppertje met je of springen of vliegen ineens weg.
Hier kun je goed zien hoe groot hij is, als je let op het slakkenhuis ervoor op de bank
De sprinkhaan
Er woonde op het eiland Urk
een sprinkhaan met een groene jurk,
maar deze sprinkhaan wou niet springen,
hij hield alleen van kalme dingen,
en als het ook maar even kon,
zat hij te zitten in de zon.
Zijn moeder woonde ook op Urk
en had precies zo’n groene jurk.
Ze zei: wat heb je toch m’n jongen
en waarom maak je toch nooit sprongen?
Kom mee, vooruit, van hopsakee!
Och moeder, zei hij, moeder, nee…
Ik blijf mijn hele leven kalm
hier zitten op een korenhalm.
Daar zit hij in zijn groene jurk –
en zit er nog. Op ’t eiland Urk.
gedicht van Annie MG Schmidt 1966
Wat een mooie macro’s, Margriet. Ik vind sprinkhanen erg leuke diertjes. Als kind probeerde ik ze te vangen. Best lastig.
Ik ben fan van jouw macro foto’s 🙂
Echt waar?wat leuk om te horen want zo goed zijn ze nog niet.Het vraagt best oefening en geduld om er een te maken die goed is
Ja, echt waar! En je merkt zelf wellicht ook dat je het steeds beter kan.
ja dat is wel waar, ik weet beter waar ik op moet letten, maar het blijft moeilijk om de scherpte op de juiste plek te krijgen
Magnificent series of a beautiful grasshoper
Al zet je de naam er niet bij, bij zo’n gedichtje, dan nóg weet iedereen dat dat van Annie MG is hè..! 🙂
Ik zag op vakantie al een paar keer een bidsprinkhaan.. die vind ik echt eng.. die kijken je zo eng aan brrrr! Maar deze zijn ook niet favoriet bij mij.. een veel kleinere, in een neongroene kleur, zit vaak op m’n buitenspiegel van de auto.. en de hele weg naar de supermarkt blijft dat beestje dan zitten, maakt zelfs nog een rustig wandelingetje over die hele spiegel heen, op de rijksweg rijdend of niet. Ik vind het dapper.. maar als ik uitstap hoop ik altijd wél dat ie er dan ondertussen áf is hahahaa!
Heel erg mooi Margriet!
Heel erg mooi Margriet! Het gedicht is heel grappig om te lezen.
Wij hebben ze hier ook in de tuin gezien van de zomer en ja ik vind ze altijd weer intrigerend… ik zoek ze in dierentuinen ook altijd wel op (Blijdorp heeft bijv een mooie collectie)
Schoon log!
Lie(f)s.
Wat een schitterende macro’s!
En het gedicht maakt het helemaal af.
Heel mooie fotografie!
Prachtige foto’s! En een ode aan de sprinkhaan. Fijn weekend!
Wat had je die mooi voor de lens…prachtig om te zien 🙂
Wat een knappe fotografie van de groenfrisse jongen en leuk gedicht als toemaatje.
prachtige foto’s en een leuk gedicht Margriet
prettig weekend gewenst
Prachtige foto’s Margriet!
Ik vind ze ook mooi. Ze zullen wel niet tot de “lieverdjes” behoren, want ze vreten alles kaal.
prachtig in woord en beeld , als een ode aan het mooie diertje de Sprinkhaan
buitenbeetjes vind je overal , dus ook op Urk
een mooi gedicht
fijn weekend groet