Het is al weer een tijd geleden dat ik hier over schreef maar afgelopen jaar sportte ik nog wekelijks.Het afvallen is geen goed voornemen want daar doe ik niet meer aan mee.
Nu zijn alle feestdagen weer achter de rug. Alle pepernoten tot oliebollen zijn op. Alle kleinkinderen zijn wezen spelen en/of logeren met passend eten erbij, pannenkoeken, patat enz, ik bracht de Kerstdagen in een mooi hotel door met mijn lief met heerlijke Kerstdiners, ontbijt buffetten, wijntjes en borrelplanken.Het jaar eindigde met een zwaai-het-oudjaar-uit-borrel in een brasserie in Lekkerkerk.
Tijd om weer terug de gaan naar de orde van de dag! Alhoewel ik niet ben aangekomen ga ik toch weer proberen er nog wat kilo’s af te krijgen. Normaal eten, gisteren maakte ik andijvie met een gehaktbal. Vandaag ging ik weer naar de sportschool. Voor Kerst was ik voor het laatst geweest. Ik begon mijn warming-up op de loopband, naast mij was een mevrouw al aan het lopen. We raakten aan de praat, zij zei er eigenlijk geen zin in te hebben maar ging toch stug door om niet stijf te worden op haar leeftijd. Ze zei dat ik nog maar een jonkie was in vergelijking met haar. Het bleek dat ze 92 was! Ze zag er echt niet ouder uit dan een jaar of 72. Wat goed dat je op die leeftijd nog naar de sportschool gaat!
Van het een kwam het gesprek op het ander. Over het op haar leeftijd moeten missen van zoveel dierbaren, het gevoel dat je alleen overblijft en niemand meer weet hoe je er vroeger uitzag, hoe je was enz. Maar ook dat ze nu pas denkt aan de dingen die ze had willen vragen aan bv haar ouders. Waar hadden zij elkaar ontmoet, had ik een jas aan toen we moesten vluchten voor de bombardementen in Rotterdam, waarom had mijn moeder al haar sieraden in haar tas terwijl we petroleum gingen kopen. Dat soort vragen houdt haar bezig zei ze maar niemand die het nog kan vertellen.De ketting van haar moeder uit de tas tijdens de vlucht uit Rotterdam, droeg ze om haar hals, maar was die misschien weer van haar oma geweest? Ze weet het niet.Ze had er nooit aan gedacht maar nu steeds meer.
Haar man was 7 jaar geleden overleden en die mist ze ook zo. Weet je wat ik het meeste mis? Nou?, vroeg ik. Zijn armen om mij heen of even zijn streling over mijn arm of wang in het voorbij lopen of in bed! Bent u getrouwd vroeg ze. Ik vertelde dat ik gescheiden ben maar sinds een paar maanden een man heb leren kennen waar ik het fijn mee heb. Hoe ik hem ontmoet had?Ik vertelde over het daten en ze moest er erg om lachen. De datingprogramma’s van tv kende ze en ze vond het enig dat ik was gaan daten. Weet je wat het is zei ze tegen mij, dit is een cadeautje dat je op jouw leeftijd nog iemand ontmoet waar je samen mee wil zijn.Ik ben te oud nu. Koester het en geniet van die armen om je heen!
Ik moest naar Yoga en we namen afscheid, ik had best nog verder met haar willen praten. Ik hoop dat ik haar nog eens tref, die sportieve dame van 92!
Thuisgekomen zie ik op mijn reader het bericht dat blogger Liesbeth plotseling is overleden op 70 jarige leeftijd. Dat is het leven ook…………Ik ontmoette haar afgelopen zomer tijdens een blogmeeting in Vlissingen. We reisden samen heen en terug met de trein met Riet en Karel.Zo kan het leven cru eindigen.
Fijn die bijzondere ontmoetingen. Ik kan er de hele dag met plezier aan terug denken!
Wat leuk om te lezen!
Allereerst tóch dit, wat fijn dat je weer iemand in je leven hebt waar je het leuk mee hebt, van harte gegund.
En ja die treinreis met Liesbeth herinner ik me natuurlijk ook nog goed.
Onvoorstelbaar dat ze er niet neer is , ze had in het voorgaande jaar zóveel dingen helemaal naar haar zin gemaakt in haar huis en haar leven.
En wat een mooi gesprek met die dame in de sportschool, wat herken ik daar veel in al ben ik 10 jaar jonger dan die dame. Maar ook te oud om nog aan een nieuwe liefde te beginnen en dus óók dat gemis aan die aanraking van iemand waar je van houdt. Dat gaat nooit wennen en houdt het gemis in stand.
Geniet van je nieuwe liefde want het leven is kort blijkt maar weer.
Dank je wel Riet!
Mooi gesprek met die mevrouw in de sportschool.
Ja dat was het zeker en dit is nog een ingekorte versie, bijzondere vrouw
Een dieet werkt vaak niet omdat ‘wij’ te snel willen en ook ‘snel’ weer ‘gewoon’ willen doen… .
Ik ben in maart begonnen met het minderen van alles… van wat ik altijd at, eet ik nu 3/4 … ik laat niets staan… en ben wel bijna 14 kilo kwijt inmiddels… een sportschool, leuk, maar nee daar zie je me niet, geen haar op mijn hoofd…
Hoe dan ook… geniet wel zoveel mogelijk van het nu want ook liesbest laat weer zien dat het ‘nu’ zomaar eens ‘nooit meer’ kan worden.
Ik “lijn” ook niet, maar nu weer gezond en inderdaad .minder grote porties maar wel 6 momenten op een dag.Dat werkte goed vorig jaar.De sportschool bezoek ik toch wel graag voor de groepslessen
Die mooie dagen moet je koesteren. Genieten van…!
‘k Heb nooit ‘geblogd’ met Liesbeth, maar dat maakt het niet minder erg…
Lie(f)s.
Wat een bijzondere mensen kom je soms toch tegen en ineens zijn ze zomaar weg. Het maakt me bewust dat je leven in een tel anders kan zijn.
Knap dat jij toch weer aan de weg timmert met sporten en relatie. Laten we net als Liesbeth ons richten op ‘goed nieuws’.
Inderdaad!
Zo is sporten nog gezellig!
Op haar leeftijd nog sporten, bewonderenswaardig hoor. En veel vertellen…
Zo’n overwachts overlijden van iemand die je ‘kent’, zet alles in perspectief hè.. wat nou sporten en afvallen.. gewoon léven is het allerbelangrijkste! Maar ja.. daar is dat sporten en afvallen wel heel goed voor natuurlijk.. al hoeft dat niet altijd wat uit te maken.. een toevallig ongeluk doe je bijvoorbeeld niks aan. Ik weet niet waar Liesbeth aan overleden is en hoef dat ook helemaal niet te weten.. ik leef mee met allen die haar lief waren.. en wens hen steun en sterkte.
Mijn schoonmoeder werd gisteren 93 en hoewel een ouwe taaie, zie ik haar toch niet in een sportschool hehe.. die mevrouw was pas écht een ouwe supertaaie! 🙂 Maar zó oud worden, met alles wat zij nu zo overdenkt en nooit meer te weten komt.. voor mij hoeft dat niet hoor, hoe goed ze blijkbaar geestelijk en lichamelijk nog is. 😉
Ik was ook perplex toen ze haar leeftijd zei!
Ach, Liesbeth toch… Het is niet te vatten hé. Ik ben helemaal van de kaart. Het grijpt me zo aan.
De dame in de sportschool doet me aan mijn moeder denken. Ook zij miste het meest de arm van mijn vader om haar heen, het dicht tegen hem aanliggen in bed. Het lichamelijk contact miste ze erg.
Ik heb zoveel aan mijn moeder gevraagd, over zoveel dingen gepraat, en ze liet zoveel dagboeken na.. en toch… nog steeds zit ik met dingen waarvan ik denk: waarom het ik dat nooit nagevraagd.
Ik ben trouwens wél op dieet sinds gisteren. Het vet in mijn bloed, de trigyceriden staan schrikbarend hoog – ondanks een normaal cholesterolgehalte. LDL en HDL zijn normaal (maar daarvoor neem ik ook al jaren medicatie wegens een erfelijke vorm). Zoiets is niet altijd aan de buitenkant te zien, maar het is wel een sluipmoordenaar. Dus ik kan niet anders dan voortaan al het lekkers aan mij te laten voorbijgaan. Zo geen zin in, maar anderzijds toch ook wel gemotiveerd om het te doen.
Ik heb die mevrouw in de sportschool toevallig verteld over de briefjes die jouw moeder had achtergelaten bij spullen.Zij had het er namelijk over niemand zou weten welke soms emotionele waarde spullen in haar huis hebben.Ze heeft nl zelf geen kinderen
ha die Margriet
wat een mooie ontmoeting met die krasse dame
suc6 met de kilo’s
ja en dan lees je een heel naar bericht
bevestigd mijn ” geniet de dag ”
geniet de dag
zo is het Karel, het kan zo over zijn
Leuk dat je iemand gevonden hebt met wie het goed klikt en je samen het eindejaar hebt mogen omarmen .
Wat een mooie ontmoeting. En Liesbeth, ja, dat was een schok. Zo snel kan het gedaan zijn. Genieten dus van je nieuwe liefde.
Zo’n gesprek blijft lang nazinderen en doet deugd. Oud worden….dan denk ik ook aan Liesbeth, een fijne dame boordevol levenslust en interesse, ze mag het niet meer beleven. Hier dringt het maar moeilijk door, hoe snel het tij kan keren in het leven, we leerden haar echt kennen in Vlissingen…. De eerste, maar ook laatste keer…
Ik ben heel blij voor jou dat jij een nieuwe mooie liefde vond. Ik zou zeggen, geniet er elke seconde van, van wat kan en mag.
TJa … zo kan het zomaar gaan. ONgelooflijk triest.
Fijn dat je zo’n gezellig gesprek hebt gehad … waar de sportschool al niet goed voor is.