De tweede dag van ons bezoek aan Litouwen hadden we tot half 12 de tijd om nog wat te ondernemen. Dichtbij op loop afstand, letterlijk 300 meter, lag het oorlogsmuseum: Vytautas the Great war museum. We besloten daar heen te gaan om een stukje geschiedenis van het land te zien.Het museum opende om 10 uur en wij waren er wat eerder, maar buiten het museum was ook genoeg te bekijken.Vandaag eerst een blog met een stukje geschiedenisles als introductie en verder foto’s van buiten het museum.

Museum vernoemd

Vytautas Didysis, vanaf de 15e eeuw ook vaak Vytautas de Grote genoemd; circa 1350 – 27 oktober 1430) was een van de bekendste grootvorsten van het grootvorstendom Litouwen. Hij regeerde van 1392 tot 1430.In het hedendaagse Litouwen wordt Vytautas vaak gezien als een volksheld. Hij was een belangrijk symbool van de nationale hervorming van Litouwen in de 19e eeuw. In Litouwen vindt je veel beelden en monumenten ter ere van hem. Het museum is naar hem vernoemd.

Stukje geschiedenis

De Litouwse staat is voor het eerst vermeld tegen het einde van de 12e eeuw. In de 13e-14e eeuw breidde het gebied van de Litouwers zich flink uit over wat nu Wit-Rusland en Oekraïne zijn. Het rijk bereikte onder grootvorst Algirdas (1345-1377) zelfs de kust van de Zwarte Zee. De veroverde gebieden werden vooral door Wit-Russen en Oekraïners bevolkt en Litouwen raakte onder de invloed van het oosters-orthodoxe christendom.

In de 15e eeuw, de periode van haar grootste uitbreiding, omvatte het grootvorstendom het grondgebied van het huidige Litouwen, Wit-Rusland, Oekraïne, Transnistrië en gedeelten van Polen en Rusland en was toen de grootste staat van Europa.

In de eeuwen erna volgden samenvoegingen met Polen, bezetting door Russen. In 1905 vond een revolutie plaats, die niet leidde tot zelfstandigheid.

In 1905 werd het land bezet door de Duitsers.In de jaren 1920-22 werd de republiek Litouwen internationaal erkend.Tussen 1920-1939 werd de hoofdstad Vilnius door het naburige Polen bezet gehouden.De tweede stad Kaunas werd tijdelijk hoofdstad.

Ten gevolge van het Molotov-Ribbentroppact tussen Hitler en Stalin van 1939 kwam er een eind aan de onafhankelijkheid. Eerst moest het Memelgebied aan (het toen nog naburige) Duitsland afgestaan worden. Een schrale troost was daarop de overdracht van Vilnius aan Litouwen, die eind 1939 alsnog plaatsvond, nadat de Sovjet-Unie Polen had bezet. Vervolgens marcheerden de Sovjettroepen op 15 juni 1940 Litouwen binnen.

Na de aanval van Hitler op Rusland werd Litouwen van 1941-1944 opnieuw door de Duitsers bezet.In 1944 werd het land opnieuw ‘bevrijd’, ditmaal door het Rode Leger.

Vanaf dat tijdstip tot 1990 was Litouwen opnieuw een Sovjetrepubliek, met Vilnius als hoofdstad. Tienduizenden Litouwers waren voor het naderende Rode Leger uitgeweken naar het westen. Andere Litouwers belandden gedwongen, als “Sovjetvijandige elementen” in kampen in het oosten. Deze deportaties van in totaal ruim 130.000 Litouwers waren in 1940 al begonnen en werden tussen 1945 en 1952 voortgezet.

In de tijd van glasnost en perestrojka onder de laatste Sovjetleider Gorbatsjov speelde Litouwen een sleutelrol in het uiteenvallen van de Unie. De hoofdrol speelde daarbij het volksfront Sąjūdis (= Beweging), dat onder leiding stond van Vytautas Landsbergis. Op 11 maart 1990 riep de Opperste Sovjet van Litouwen het herstel van de Litouwse onafhankelijkheid uit, nadat er grootschalige demonstraties hadden plaatsgevonden

In 2004 trad Litouwen toe tot de Europese Unie en de NAVO. Op 1 januari 2015 trad Litouwen ook toe tot de euro.[ bron Wikipedia]

Kaunas

Na bovenstaande stukje geschiedenis, kort door de bocht beschreven, zie je wel onder welke invloeden het land allemaal heeft gestaan en die je nu in het straatbeeld nog terug ziet. Deze kerk bv is van Russische oorsprong.

Buiten het museum

Het gebouw is gebouwd in Art Deco stijl. Het ligt aan een groot plein.

Carillon

De Kaunas beiaard met 35 klokken (variërend van as1 tot as4) in de toren van het Vytautas het Grote Oorlogsmuseum werd in 1935 in België voltooid. De klokmuziek van de toren werd voor het eerst gespeeld in 1937. Regelmatige beiaardconcerten begonnen in 1956. De eerste carillonisten van het Kaunas-carillon waren de Litouwse componisten Viktoras Kuprevičius en zijn zoon Giedrius Kuprevičius. Het carillon werd in 2005-2006 gerestaureerd door klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts in Asten, Nederland. Na de restauratie heeft de beiaard 49 klokken en een nieuw klavier. Elke dag ’s middags wordt het Litouwse oorlogstijdlied Oi, neverk motušėle (Don’t Cry, Mother) gespeeld.

Oorlogsmonument

Op het plein voor het museum staan standbeelden van Litouwse nationale renaissancefiguren en het graf van de onbekende soldaat en de eeuwige vlam. In de tijd van de Eerste Litouwse Republiek (1918–1940), toen Kaunas de tijdelijke hoofdstad van Litouwen was, werden op het plein nationale feestdagen gevierd.

Het graf van de onbekende soldaat

Het is een open haard van zes meter hoog gebouwd van stenen die zijn verzameld op de slagvelden van de onafhankelijkheidsoorlog. Op de plaat boven de nis met
de eeuwige vlam staan de woorden “Die stierf voor de Litouwse onafhankelijkheid”. Erboven bevindt zich een Vytiskruis. Het monument werd op 16 oktober 1921 onthuld. Eind 1949, toen Litouwen
inmiddels was opgegaan in de Sovjetunie, werd alles gesloopt. Delen ervan kwamen in musea terecht. Na de nieuwe onafhankelijkheid in 1989 werd de restauratie ter hand genomen door een daartoe
 ingestelde commissie. Het Vrijheidsmonument werd zo veel mogelijk in dezelfde staat hersteld, ook weer met stenen die van het slagveld afkomstig waren. Het herstelde monument werd op 16 november 1990 onthuld. Rondom en nabij het plein staan nog meer monumenten. bron http://www.bijdeweg.nl/WO1-Baltische%20Front.html]

De foto hieronder toont het Vrijheidsbeeld op het andere eind van het plein.

Tot zover dit stukje geschiedenis, volgend blog zal ik wat van binnen in het museum laten zien.