Vanmorgen was ik al voor half 8 op pad om oliebollen te halen. Zelf bakken doe ik niet meer sinds we een appartement hebben en geen schuur om in te bakken. Vroeg uit bed zijn we sowieso, dus voordat het te druk zou zijn en ik in de regen in de rij moest gaan staan. Een van de drie warme bakkers op ons dorp is pas failliet gegaan, een andere nam altijd bollen van de failliete bakker af. Dus blijft er nog 1 bakker over die oliebollen verkoopt. Een oudejaarsavond zonder oliebol, dan kan niet hè….

Bij mijn moeder, die nog op 1 oor lag, hing ik een tasje aan de voordeur en om kwart voor 8 was ik weer thuis.

Vuurwerk

Op de laatste dag van het jaar wordt er traditiegetrouw vuurwerk afgestoken.Na twee coronajaren weer extra feest en extra veel vuurwerk ingeslagen. Voor velen heel jammer dat het nu net vandaag giet!

Wij hebben al jaren geen vuurwerk meer, maar toen de kinderen klein waren, hadden we het altijd wel, en aardig wat. Onze zoon keek er al het hele jaar naar uit. Ons neefje woonde een straat verder en samen liepen ze met meer vriendjes, in de buurt rond en staken rotjes en babyvuurpijlen af. Allemaal ventjes van 10, 11, 12 jaar. Met een shaggie van mijn man, die regelmatig ververst werd. [Hij rookt nog, hadden we dat maar nooit gedaan…..☻]Nu denk ik wat was ik naïef om hem rond zijn 12-e jaar alleen op stap te laten gaan met zijn tasje rotjes.

Nog wat ouder, werd het vuurwerk in Baarle Nassau, België gehaald. Wat al spannend op zich was, want dat mocht niet…

Eenmaal is er iets in zijn hand ontploft, gelukkig hield hij er alleen een zere hand aan over en verder niets. Toen was het, in ieder geval in onze buurt, heel gewoon dat die ventjes dat afstaken. Nu denk ik wat een geluk dat het altijd goed afgelopen is….. In ons dorp is twee weken terug een jonge man overleden doordat een siervuurwerk in zijn gezicht ontplofte. Vreselijk, in bijzijn van zijn familie en vriendin. Een beeld wat zij nooit zullen vergeten. Als ik de knallen hier soms hoor, lijken het complete bommen, iets wat vroeger lang niet zo hard was. Alles kan via internet besteld worden uit landen ver weg.

Verbod en niet

In Rotterdam is vandaag een afsteekverbod. Wij kijken naar Rotterdam, ik ben heel benieuwd of er veel minder zal zijn als voorheen.Zelfs in Corona was er genoeg. Handhaven van dat verbod zal niet lukken, lijkt mij. In ons dorp zijn ze nog niet zover, dus hier zal vast heel wat de lucht in gaan. Ze zijn al weken bezig.

Dochter, die het altijd al eng vond, is met haar gezin gevlucht naar een gebied waar het rustig zal zijn, weekendje vuurwerkvrij weg…..

Of er ooit nooit meer vuurwerk afgestoken mag worden door consumenten, geen idee. Ik snap het aan de ene kant wel ivm het milieu, dieren, de overlast enzo maar anderzijds hebben we er altijd van genoten. Voortschrijdend inzicht zal zijn werk wel gaan doen………..

Nooit meer

Zo waren er vroeger meer van die dingen, waarvan je nu denkt, dat dat allemaal goed is afgelopen…..Sommige dingen werd verboden, zoals alcohol onder 18 jaar, roken in restaurants, op kantoor, in de trein enz. Rijden zonder gordel in de auto……Zonder helm op de brommer…..

In de auto zonder zitje

Maxi-Cosi’s, stoelverhogers en andere zitjes om hun kroost veilig in te vervoeren: daar hadden onze ouders nog nooit van gehoord. Maar goed, soms moest er nu eenmaal een stuk gereden worden. Naar ome Zus en tante Zo in Weetikwaar, een dagje naar het strand in Oostvoorne, naar de kerk en noem maar op . Zelf nam ik onze pasgeboren baby in een reiswieg mee in de auto en die stond gewoon los op de achterbank….riemen hadden we toen nog niet.

Roken in bijzijn van kinderen

Tijdens feestjes stond er naast de blokjes kaas en plakjes leverworst een glas met sigaretten op tafel, zoals het een goede gastheer en -vrouw betaamde. Ik rookte zelfs bij de baby. ‘Dat was toen normaal,’ zeggen wij nu.

Glaasjes advocaat leeglepelen

Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij dat tijdens verjaardagen bij bv opa en oma thuis, wij als kleinkinderen een rondje langs de salontafel maakten en dan de restjes advocaat oplepelden. Ook het laatste slokje wijn of bessenjenever verdween wel in ons kindermondje……..

De speen in whiskey/jenever/rum

Een baby die niet wilde slapen? Of last had van z’n tandjes? Daar hadden ze vroeger een heel handig foefje voor: de speen werd even in wat sterke drank en daarna in de suiker gedompeld, waarna de benevelde baby met sneltreinvaart richting dromenland ging.

Geen traphekjes

Veel moeders zouden tegenwoordig geen moment rust hebben zónder traphekjes, Je draait je kont om omdat je even iets in de badkamer wilt pakken, en je peuter dendert naar beneden. Maar onze ouders maalden daar niet om, welnee. Wij leerden vanzelf wel dat van de trap vallen geen handige manier was om sneller beneden te zijn.

Ik ben blij dat als ik oppas, er een deur voor de trap is, want onze jongste kleinzoon, 9 maanden pas, klimt al als een speer naar boven. Razendsnel is hij als de deur even open blijst staan en schaterlacht al bij het idee dat hij naar boven kan klimmen. Eenmaal heb ik de jongste kleindochter, ondanks het traphekje, de trap af laten kukelen, Ze dook zo onder mijn arm door en ik schrok mij wezenloos. Gelukkig heeft ze er niets aan over gehouden. Maar ik voelde mij [ en voel mij nog steeds] enorm schuldig bij het zien van het blauwe oog. Maandenlang had ze het nog over “rommeldebom naar beneden.”

Billenkoek

Lijfstraffen waren vroeger ook gebruikelijker. Onder de noemer ‘wie niet horen wil, moet maar voelen’ werd er op heel wat billetjes geslagen. Als wij als kind niet luisterden, dreigde mijn moeder dat we dan de mattenklopper maar moesten halen in de schuur en daarmee op onze billen zouden krijgen. Ik geloof niet dat het ooit echt gebeurd is, het dreigement was al genoeg om te luisteren… Zelf was ik altijd van het uitleggen aan de kinderen waarom iets niet mocht. Een corrigerende tik gaf ik bij mijn weten nooit.

Achter de hoogtezon

Vroeger was de zon onze grote vriend. Op het strand werden we amper ingesmeerd, want van smeer-je-goed-in-campagnes hadden we nog nooit gehoord. Zelf had ik als puber veel last van acne en dat behandelde ik met de hoogtezon (ken je die nog?) Vaak zat ik veel te lang en had ik een rood gezicht met witte ogen, waar het brilletje had gezeten. Soms richtte ik de bruiner ook wel eens op mijn benen. Kregen ze een lekker kleurtje. Nu weten we dat je huid door de UV stralen snel verouderd en je huidkanker kunt krijgen. Ieder gek plekje wat ik nu zie, laat ik altijd door de huisarts beoordelen en weghalen.

Onbereikbaar zijn

Ook was het vroeger heel normaal dat je niet altijd en overal bereikbaar was. Had je ergens met iemand afgesproken? Dan kon je niet even bellen of appen dat je wat later was. En ging je als kind buitenspelen? Dan was de afspraak dat je voor het donker thuis moest zijn en hadden je ouders geen idee waar je uithing.

Kortom, tijden veranderen

Morgen is het 2023. Weer zullen er dingen veranderen. Zo komt er een verbod op lachgas, dat mag alleen nog door professionals gebruikt worden en voor de slagroomspuit. Ongetwijfeld verdwijnen er meer gewoontes en gebruiken.

Stiekem hoop ik dat het om 12 uur droog is en we kunnen genieten van een prachtig zicht op het vuurwerk rondom onze woning voordat het er nooit meer zal zijn…….

Gisteren was de oudste kleindochter bij ons en toen we over het vuurwerk spraken, zei ze: “Is het morgen echt Oud en Nieuw oma?”

Ik : “Jazeker!”

Zij: “Yeahhhh, weet je oma, dan mag ik om 12 uur uit bed en krijgen we in onze pyama fristi in een grote-mensen-glas met een suikkerrandje eromheen! ” Daar had ze blijkbaar meer zin in dan het vuurwerk…….

Misschien kan dat dan een nieuw gebruik worden, geen vuurwerk maar om 12 uur allemaal een glaasje fristi uit een mooi glas met een suikerrandje…….

Fijne jaarwisseling!