Lest, best - Choices, Changes, ChancesChoices, Changes, Chances

Vandaag maakte ik jam met de allerlaatste aardbeien die ik een tijdje terug nog plukte in onze volkstuin. De laatste, de beste ofwel lest best. Het stemde mij toch wat melancholisch. Jam maken kun je natuurlijk altijd maar met de je eigen aardbeien van de planten die je zelf uit stekjes op kweekte, dat is voorbij.

Als je naar de foto kijkt, denken jullie misschien waar kookt die nou op? Dat is een heel verhaal:

Ik [ eerst wij samen] stond ingeschreven als woningzoekend, al vijf jaar en ik reageerde de laatste weken al vaak op woningen die te huur kwamen. Vorige week dinsdag, 27 juni, was ik opeens bij de eerste vijf mensen die gereageerd hadden op een 55 plus woning in onze gemeente. Het was net op de dag dat ik een kleine vakantie in mijn dochters huis aan het houden was en ik oa naar het strand ging. Ik dacht bij zelf, nummer 5, wat voor kans maak ik. Ik ga niet, ik twijfelde, ik ga wel, niet, wel. Uiteindelijk besloot ik eerder terug te gaan en op zijn minst te gaan kijken, zodat ik zou weten hoe die huizen er uit zien. Toen ik er binnen kwam, waren er twee vrouwen van mijn leeftijd. Ik hoorde de een zeggen dat ze nu een mooier huis had en het niet nam. Nummer twee was aan het scheiden en zag er niet overheen wat er allemaal gedaan moest worden. Beiden vertrokken weer en de man die bezichtiging gaf, draaide naar mij en zei dat ik nu nummer 1 was. Twee anderen waren niet op komen dagen.

Ik was helemaal overdonderd. Net drie weken woon ik in mijn antikraak huis en nu al een permanent huis? Ik moest meteen beslissen, moeilijk, maar ik dacht dit is toch wel een unieke kans. What the F… ik doe het.Je moet weten dat er niet veel 55 plus woningen zijn hier. Als ik op een gewone woning reageerde eindigde ik als nummer 400 of zoals hieronder nummer 211.

Rollercoaster

Ik nam dus plaats op het stoeltje van de rollercoaster en doe nog een rondje!

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm veel geluk heb. Ten eerste al met de antikraak woning, want daarvan staat er momenteel niet een meer te huur hier en dan nu binnen zo korte tijd een betaalbare permanente woning. Geen spanning dat ik er in januari uit zou moeten en waar dan heen?

Als je er nooit mee te maken hebt[ gehad] zoals ik, kun je je er weinig bij voorstellen hoe dat voelt, antikraak wonen. Nu weet ik het en woon ik in een blok, zelfs een straat met allemaal mensen die anti kraak wonen. Waarvan ik altijd dacht dat daar de min of meer de aso’s enz in woonden, blijken hier allemaal gewone, nette mensen te wonen. Met banen, met mooie auto’s, sommige uit een ander land van herkomst. Net gescheiden, sommigen met kinderen.Maar evengoed allemaal in dezelfde positie als ikzelf.Iedereen met de onzekerheid waar gaan we straks heen, want gesloopt gaat het vroeg of laat worden. In de huidige tijd met de overspannen woningmarkt kom je niet zomaar aan een ander huis, zelfs geen antikraak huis. Bij een ander antikraak huis wat ik zag, moest je zelfs een brief mee sturen waarin je je zelf presenteerde en wat je voor de buurt kon betekenen! Dat voor een huis in een wijk wat helemaal plat gaat over een tijdje, bizar vind ik.

Terug naar de aardbeien

Weer terug naar het begin van het verhaal, de aardbeien. Ik had toen ik hier kwam wonen een gasfornuis gekocht met het idee die mee te nemen naar het volgend huis. Echter daar is het elektrisch koken, dus shit wat nu? Plotseling herinnerde ik dat de twee jongens van Coolblue die hem afleverden, tegen mij zeiden dat als er iets mee zou zijn ik hem binnen 30 dagen kon retourneren. Ik zocht mijn factuur op en belde om 10 uur ’s avonds nog naar de klantenservice. En ja, zelfs als hij een paar maal gebruikt was, namen ze hem terug, mogelijk ging er iets van de prijs af. Twee dagen later haalden ze hem weer op. Na een paar dagen kreeg ik het volledige bedrag weer terug op de rekening, wat een service!

Intussen had ik dus niets om op te koken. Een tante van mij had nog een kookplaatje in de schuur staan en die leen ik nu. Het staat op een kindertafeltje, dus ik kook op kniehoogte☺ De jam zal er niet minder lekker door smaken en voorlopig ben ik geholpen.

Inpakken en wegwezen

Op 25 juli krijg ik de sleutel van het nieuwe huis. Vandaag kocht ik laminaat en verf etc wat in de aanbieding is. Via werkspot regelde ik een klusbedrijf die het komen leggen. De verhuisdozen die ik wegbracht kan ik weer gaan halen en het inpakken kan weer beginnen! Ik hoop dat voor die tijd de doperwten, bonen en tomaten goed zijn, want die kan ik kwa formaat niet mee verhuizen. Alles groeit als een malle in mijn pottentuin!