Tag archieven: aardbeien;

Heden en verleden, de veiling

Geplaatst op door
18

Trekkers met aanhangers vol met groenten die traag over de wegen rond Barendrecht naar de veiling rijden. Het is jarenlang een dagelijks beeld.

Barendrecht heeft sinds 1915 een veiling. Tuinders van het platteland in Ridderkerk en Barendrecht brengen aanvankelijk hun groenten naar de groentemarkt op het Noordplein in Rotterdam.Het bepalen van een prijs is een probleem voor de tuinders aan het eind van de negentiende en begin twintigste eeuw. Een veiling biedt uitkomst, daar komen tuinders en handelaren samen.

‘Mijn‘
Een veilingmeester noemt een prijs en de handelaar die als eerst ‘mijn!’ roept, is de koper. In 1915 besluiten de tuinbouwverenigingen uit Barendrecht en Ridderkerk om samen één veiling op te richten: de Coöperatieve groente- en fruitveiling Barendrecht en omstreken. Die veiling wordt gevestigd in een houten gebouwtje bij het station van Barendrecht.

In het begin zijn de leden alleen verplicht om aardbeien naar de veiling te brengen. Dat is heel lang een belangrijk gewas voor de tuinders in Barendrecht. Mijn moeder vertelde dat mijn opa en oma en ook andere familieleden op de landerijen werkten om aardbeien te plukken.

Bonen en uien
Tijdens de Eerste Wereldoorlog worden er ook veel bonen en uien verhandeld. De zaken op de veiling in Barendrecht gaan goed en al in 1917 wordt een echt veilinggebouw neergezet. In 1930 wordt de veiling aangesloten op het spoorwegnet.

Belangrijke producten zijn in die tijd aardbeien, bloemkool en spruiten. Veel aardbeien worden gekocht door De Betuwe Tiel, bekend van de jam. Dat bedrijf betrekt een eigen loods achter de veiling aan de Gebroken Meeldijk waar de aardbeien worden gewassen.

In de crisisjaren sluiten Engeland en Duitsland de grenzen voor Nederlandse land- en tuinbouwproducten. Daardoor loopt de omzet van de veiling terug.

Bloeiperiode van de veiling

Na de Tweede Wereldoorlog beleeft de veiling een bloeiperiode in een gebouw aan de Gebroken Meeldijk. Dat pand wordt geopend in 1955. Het gebouw bestaat nog steeds, er zit nu een bedrijf in, de veilingklok doet het nog altijd. Bij dat bedrijf kochten we regelmatig iets voor de volkstuin. Ik heb nooit op de veilingklok gelet omdat ik daarvan niets wist.

Twintig jaar later wordt er weer een nieuwe veiling geopend. Inmiddels zijn de veilingen van Zwijndrecht en Oud-Beijerland erin opgegaan en is de naam Veiling Zuid-Holland Zuid.

De veiling bestaat nog steeds. Vroeger mochten de tuinders met hun trekker of auto met aanhanger de veilinghal binnen rijden om langs de keurtafel te gaan en daarna meteen te lossen. Als kind ben ik er met regelmaat geweest met mijn opa, die aardappel/groenteboer was. Het “mijn”roepen herinner ik me nog goed omdat ik van mijn opa zo hard mogelijk “mijn” mocht roepen als hij een handeltje zag.

Ik groeide op in een klein buurtschap, Smitshoek, te midden van tuinderijen. Onze buurman teelde spruiten.In mijn jeugd plukte ik een zomer wekenland aardbeien en aalbessen bij een vriend van mijn opa die tuinder was. Ik was was 11 en wilde graag Zweedse klompen die in de mode waren toen. Mijn ouders hadden het niet zo breed dus ik verdiende ze zelf bij elkaar met plukken.

De geplukte aardbeien deed ik meteen in een doosje, 8 van die doosjes gingen in 1 kistje zoals hieronder. Ik plukte liever bessen dan aardbeien, want daarvoor moest je op je knieën werken en de bessen kon ik staand plukken.

Vrachtwagen


Met de auto de veilinghal binnen rijden, is niet meer toegestaan vanwege de uitlaatgassen. Tegenwoordig wordt alles buiten aan een ‘dockboard’ gelost. Tuinders kunnen hun waar zelf brengen. Dan moeten ze wel een vrachtwagen hebben die daar geschikt voor is.

Ze kunnen er ook voor kiezen om hun producten op te laten halen door een vrachtwagen van The Greenery, zoals de veiling nu heet.

The Greenery is een landelijk bedrijf met in 2015 een omzet van 1,1 miljard euro. Bijna niet meer te vergelijken met de oude veiling van Barendrecht.

Internet

Het bieden gaat tegenwoordig via internet. Soms bieden er maar zes mensen, verdeeld over de hele wereld. Dat geeft aan hoe geconcentreerd de handel in groente en fruit nu is.

Het gebied rondom het oude veiling gebouw staat vol bedrijven die handelen in groente en fruit. Langs de verbindingsweg tussen Ridderkerk en Barendrecht zijn alle tuinders die daar nog zaten uitgekocht en er verrijzen mega grote bedrijven, die allemaal iets te maken hebben met de groente en fruithandel.

De IJsselmondse knoop


Door al die grote bedrijven is het vrachtverkeer af en aan ook enorm toegenomen. Dat maakte dat de wegen niet meer voldeden. Een groot knooppunt werd aangelegd. Bijna twee jaar was men er aan bezig.

Honderden keren reden we langs alle werkzaamheden zonder daar al te veel hinder van te ondervinden. Dat vind ik echt knap en een bijzonder staaltje van planning! In het begin nam ik vanuit de auto eens een foto omdat het beeld zo frappant was. Tussen al het geweld van bulldozers, grote bouwmachines was een man bezig, gewoon met zijn waterpas.

Vorig weekend werd het knooppunt feestelijk geopend. Je kunt nu ook op de fiets het knooppunt passeren. Tunneltjes verbinden Ridderkerk en Barendrecht. Ik kan nu heel makkelijk op de fiets naar het bedrijf van onze zoon, wat aan de andere kant van het knooppunt ligt. Ik maakte vrijdagavond een fietstochtje om de muurschilderingen te fotograferen en te zoeken naar wat herkenningspunten uit mijn jeugd, van die oude veiling.

Of ik ze vond en de foto’s van de muurschilderingen, dat lees je in het vervolg van deze blog. Als voorproefje vast een foto van een van de muurschilderingen.

Lest, best

Geplaatst op door
25

Vandaag maakte ik jam met de allerlaatste aardbeien die ik een tijdje terug nog plukte in onze volkstuin. De laatste, de beste ofwel lest best. Het stemde mij toch wat melancholisch. Jam maken kun je natuurlijk altijd maar met de je eigen aardbeien van de planten die je zelf uit stekjes op kweekte, dat is voorbij.

Als je naar de foto kijkt, denken jullie misschien waar kookt die nou op? Dat is een heel verhaal:

Ik [ eerst wij samen] stond ingeschreven als woningzoekend, al vijf jaar en ik reageerde de laatste weken al vaak op woningen die te huur kwamen. Vorige week dinsdag, 27 juni, was ik opeens bij de eerste vijf mensen die gereageerd hadden op een 55 plus woning in onze gemeente. Het was net op de dag dat ik een kleine vakantie in mijn dochters huis aan het houden was en ik oa naar het strand ging. Ik dacht bij zelf, nummer 5, wat voor kans maak ik. Ik ga niet, ik twijfelde, ik ga wel, niet, wel. Uiteindelijk besloot ik eerder terug te gaan en op zijn minst te gaan kijken, zodat ik zou weten hoe die huizen er uit zien. Toen ik er binnen kwam, waren er twee vrouwen van mijn leeftijd. Ik hoorde de een zeggen dat ze nu een mooier huis had en het niet nam. Nummer twee was aan het scheiden en zag er niet overheen wat er allemaal gedaan moest worden. Beiden vertrokken weer en de man die bezichtiging gaf, draaide naar mij en zei dat ik nu nummer 1 was. Twee anderen waren niet op komen dagen.

Ik was helemaal overdonderd. Net drie weken woon ik in mijn antikraak huis en nu al een permanent huis? Ik moest meteen beslissen, moeilijk, maar ik dacht dit is toch wel een unieke kans. What the F… ik doe het.Je moet weten dat er niet veel 55 plus woningen zijn hier. Als ik op een gewone woning reageerde eindigde ik als nummer 400 of zoals hieronder nummer 211.

Rollercoaster

Ik nam dus plaats op het stoeltje van de rollercoaster en doe nog een rondje!

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm veel geluk heb. Ten eerste al met de antikraak woning, want daarvan staat er momenteel niet een meer te huur hier en dan nu binnen zo korte tijd een betaalbare permanente woning. Geen spanning dat ik er in januari uit zou moeten en waar dan heen?

Als je er nooit mee te maken hebt[ gehad] zoals ik, kun je je er weinig bij voorstellen hoe dat voelt, antikraak wonen. Nu weet ik het en woon ik in een blok, zelfs een straat met allemaal mensen die anti kraak wonen. Waarvan ik altijd dacht dat daar de min of meer de aso’s enz in woonden, blijken hier allemaal gewone, nette mensen te wonen. Met banen, met mooie auto’s, sommige uit een ander land van herkomst. Net gescheiden, sommigen met kinderen.Maar evengoed allemaal in dezelfde positie als ikzelf.Iedereen met de onzekerheid waar gaan we straks heen, want gesloopt gaat het vroeg of laat worden. In de huidige tijd met de overspannen woningmarkt kom je niet zomaar aan een ander huis, zelfs geen antikraak huis. Bij een ander antikraak huis wat ik zag, moest je zelfs een brief mee sturen waarin je je zelf presenteerde en wat je voor de buurt kon betekenen! Dat voor een huis in een wijk wat helemaal plat gaat over een tijdje, bizar vind ik.

Terug naar de aardbeien

Weer terug naar het begin van het verhaal, de aardbeien. Ik had toen ik hier kwam wonen een gasfornuis gekocht met het idee die mee te nemen naar het volgend huis. Echter daar is het elektrisch koken, dus shit wat nu? Plotseling herinnerde ik dat de twee jongens van Coolblue die hem afleverden, tegen mij zeiden dat als er iets mee zou zijn ik hem binnen 30 dagen kon retourneren. Ik zocht mijn factuur op en belde om 10 uur ’s avonds nog naar de klantenservice. En ja, zelfs als hij een paar maal gebruikt was, namen ze hem terug, mogelijk ging er iets van de prijs af. Twee dagen later haalden ze hem weer op. Na een paar dagen kreeg ik het volledige bedrag weer terug op de rekening, wat een service!

Intussen had ik dus niets om op te koken. Een tante van mij had nog een kookplaatje in de schuur staan en die leen ik nu. Het staat op een kindertafeltje, dus ik kook op kniehoogte☺ De jam zal er niet minder lekker door smaken en voorlopig ben ik geholpen.

Inpakken en wegwezen

Op 25 juli krijg ik de sleutel van het nieuwe huis. Vandaag kocht ik laminaat en verf etc wat in de aanbieding is. Via werkspot regelde ik een klusbedrijf die het komen leggen. De verhuisdozen die ik wegbracht kan ik weer gaan halen en het inpakken kan weer beginnen! Ik hoop dat voor die tijd de doperwten, bonen en tomaten goed zijn, want die kan ik kwa formaat niet mee verhuizen. Alles groeit als een malle in mijn pottentuin!

In de courgette wel bloemen maar geen vruchten

pluksla

doperwt

tomaten in wording

Agaphantus

En nu ga ik eerst eens een crackertje met mijn eigen “lest best “jam proeven! Vast de aller, allerlekkerste die ik ooit maakte!

Natuur[lijk] in de tuin

Geplaatst op door
5

In de tuin hebben wij 4 pruimenbomen.De rassen zijn:

  • prunus domestica” Opal “
  • ”Reine Claude d’Oullins”
  • “Reine Victoria”
  • aan 1 stam geënt: Victoria,Opal,Reine Claude d’Oullins,Mirabelle de Nancy, Bleu de Belgique

De laatste boom kochten we dit jaar, er hingen een paar pruimpjes aan,maar ze zijn uiteindelijk van de boom afgevallen.Het boompje had zwaar te lijden onder de droogte en een luizenaanval, maar hij heeft het gered.Op de foto kun je zien hoe hij er in mei bijstond.

Tussen de bloemen

In het stukje bloementuin staan twee kleine pruimenboompjes, plm 2 meter hoog.De ene is een Opal en de andere Victoria.Het Opal boompje kochten we toen onze tweede kleindochter geboren werd.Dit jaar zaten daar veel pruimen in, hij staat er nu drie jaar.De Victoria was het eerste boompje wat we kochten toen we de volkstuin kregen.Het eerste jaar hing hij echt bomvol.De jaren erna: niets, noppes, nothing. Vier jaar een beurtjaar is wel wat lang. Ik moet wel vermelden dat hij verplaatst is van onze oude tuin, die we opgezegd hebben, naar zijn huidige plaats.Maar toch……geen bloesem in de laatste 3 jaar, dus ook geen pruim.

Tot gisteren, tot onze stomme verbazing zagen we in de zo goed als kale boom opeens mini pruimpjes hangen.Is de natuur in de war, wat is er aan de hand? Wat hebben we verkeerd gedaan?Was het te droog, te warm dit jaar? Hij tierde niet dat is een feit, had luis, meeldauw en het blad viel al eind zomer van de boom af.Maar dat er nu pruimpjes in hangen in de herfst, stemt mij toch wel hoopvol voor volgend jaar.

Snoeien

Na de oogst moet de pruimenboom gesnoeid worden maar het liefst zo min mogelijk en voor eind september.Bij onze grootste pruimenboom is het daarbij fout gegaan.We kochten hem twee jaar terug al sowieso te groot voor onze tuin, de bomen op ons complex mogen max 2,50 hoog worden.De boom groeide als kool en daarom snoeiden we hem vorig jaar in januari.Fout, hartstikke fout, een pruimenboom mag je volgens de boeken niet in de winter snoeien.Daar hadden wij geen notie van, we snoeiden hem samen met de appelbomen en de druiven.Dit jaar hing er geen bloesem en dus ook geen pruim in.

In afgelopen maanden groeide de boom tegen de klippen op, was inmiddels wel tegen de 4 meter hoog geworden.Wel mooi en veel vogels bezochten hem dan ook.Met de kennis van nu hebben we hem gisteren, lees te laat, terug gesnoeid tot weer 2,50.Maar of er nu nog pruimen aan zullen komen is weer afwachten.Is dat niet het geval dan berusten we daar maar in en zijn we blij met alle vogeltjes die er in en uit vliegen.

Vier bomen, weinig pruimen

Ondanks dat we vier bomen hebben, hadden we dit jaar maar van 1 boompje pruimen. Volgend jaar ga ik de natuur een handje helpen.Ik ga ze allemaal extra vertroetelen met kalk in januari, in maart ga ik ze verwennen met kali en in de zomer ga ik ze steeds blij maken met organische mest.Misschien wordt het dan weer eens een pruimenfeest in alle bomen! Graag zoveel dat ik niet meer weet wat we ermee aan moeten ☺☻☺

Aardbeien

Niet alleen die pruimpjes zijn bijzonder,maar ook in de bak met aardbeien is de natuur toch wat in de war geloof ik. In alle planten zitten bloemknoppen en aan sommige al aardbeien.Komt dat misschien door alle regen en de toch nog hoge temperaturen die we hadden? Of ze rijp zullen worden betwijfel ik, maar bij een paar planten heb ik glazen en plastic bakken over de aardbeien gezet.Misschien met wat zon erbij kleuren ze toch nog rood??

Opruimen

In de tuin hebben we gisteren opgeruimd en een en ander gesnoeid.Al het snoeisel hebben we in een grote kuil gegooid, die Ben gegraven had. De compostbakken zaten vol en in de grond verteerd het ook wel.Ik heb wat planten verplaatst en de tuin mag nu zo de winter in.Alle bloemen laat ik aan de planten zitten, zodat vogels er misschien nog zaden in kunnen vinden in de winter.Sommigen staan ook nog zo mooi te bloeien……zoals deze Alchillea

Ik nam een klein stekje van deze plant mee uit het Haagse Zuiderpark waar ik tot juni wekelijks met mijn kleinzoon wandelde.Er stonden daar borders vol met deze plant in geel, wit en oranje. Ik dacht een zaailing te hebben van een witte soort, want ik ben niet zo van geel.Maar nu bij gaat bloeien, blijkt hij geel te zijn.Gestolen goed hè! ☻…..Maar hij mag nu blijven, hij staat er zo mooi bij!

De takken van de Kornoelje springen nu de border uit, knalrood zijn ze.

De callicarpa staat er nog steeds fantastisch bij:

Ratten en muizen soap

Na de succesvolle vangst van 1 rat in de kas en 1 muis in onze keukenschuur is het daarbij gebleven. Ze zijn ons toch steeds te slim af geweest. De eerste keer vingen we ze met de crunchi pindakaas, maar de dagen daarna was de pindakaas weg van de op scherp staande val. Hoe bestaat het dat die val niet klapt, als wij hem een tikje geven springt hij al. Dus probeerden we het met kaas.Dat werd ook lekker op gesmikkeld, maar de val stond nog rechtop. In de kas heb ik alle gaten dicht gestampt en afgelopen woensdag heb ik hem blank gezet met water uit twee regentonnen.Tot nu toe zie ik geen nieuw gat.De vallen staan toch weer op scherp met pindakaas…..

In de kas staat nu alleen nog de Sereh en een gemberplant, hopelijk blijven ze daar nu van af…..

Fijne zondag allemaal!