Onlangs ging ik met mijn moeder naar museum ‘d Ouwe School in Barendrecht. Ik schreef er al een blog over[ klik hier].We waren op zoek naar de antieke spullen van tante Fijgh, mijn oud tante, zus van mijn opa.
Ondanks dat we een privé rondleiding kregen van vrijwilliger dhr Blinde, vonden we niet wat we gehoopt hadden. Toch was het leuk en mijn moeder meende wat spullen en poppen te herkennen.De oranje verzameling op de foto zou van oud tante Fijgh geweest kunnen zijn.In ieder geval had zij ook veel van die spullen.
In de klas van vroeger
Nadat we beneden alles gezien hadden, gingen we naar boven en kwamen in een schoolklas met poppen.
Sommige spullen herkende ik uit mijn lagere school tijd, andere waren nog ouder. Ik heb niet op bankjes zoals hierboven gezeten of geschreven op een lei met een griffel
Wel leerde ik schrijven met een inktpen of kroontjespen. In de tafel zat zo’n potje inkt en je kreeg een zelfgemaakte inktlap mee, een paar lapjes stof vastgezet met een knoop in het midden van de lapjes.Ik herkende het boekje van A van Aapje, B van 
….dat heb ik nog en ligt in mijn kelder bij de fotoalbums.
Tellen leerden we op een telraam.
De letterplank van aap, noot, mies kent iedereen nog wel van mijn generatie.De juf of meester zat voorin de klas. Ik weet nog dat ik een meester had die het niet schuwde met een lat een tik op je hand uit te delen als je niet oplette. Ik was echt bang van hem, zijn naam weet ik nu nog, meester van de Boom.In mijn herinnering een magere man met haren plat van de brylcream in pak met stropdas.
Zo anders tegenwoordig
Bijna wekelijks kom ik in de school van de twee kleindochters als ik ze op donderdag naar school breng en voor de klas afscheid neem. Pas was er een opa en oma dag en mochten we een poosje in de klas mee doen met de les. Via een smartbord werden de opdrachtjes gegeven.Ik had er foto’s van willen maken maar dat mocht niet. In de klas en in de gang hangen die werkjes die de kinderen gemaakt hebben.
Kleinzoon Aaron zet ik altijd bij het schoolhek af waar juf Linda alle kindjes begroet en ze mee neemt de school in. In zijn klas ben ik dus nooit geweest.Een tijdje terug hadden ze thema restaurant gehad op school en als afsluiting mochten de ouders of opa’s, oma’s of tantes pannenkoek komen eten.Twee mensen per kind.
In de gymzaal was een restaurant gemaakt, alle kindjes hadden een koksmuts op en ik werd bediend door mijn trotse kleinzoon.Dat was vroeger toch ondenkbaar!
Later maak ik misschien nog wel eens een blog want ik heb nog veel foto’s van allerlei huishoudelijke voorwerpen en van de archeologische vondsten die oa dhr Blinde deed toen de wijk Carnisselande gebouwd ging worden.
Ik herkende ook de aankleedpop die mijn oud tante vroeger had en waar ik mee speelde. Het was volgens mij een blikken popje waar je kartonnen kleren voor kon hangen
Tot slot nog wat foto’s van de oude poppen.
De komende twee weken ga ik op vakantie in het huis van mijn dochter en schoonzoon in Maassluis, die zelf op vakantie naar het buitenland zijn.
Wat is alles toch erg veranderd. Wel heel mooi museum
Alles is zo herkenbaar. Lang geleden maar maar toch net of het gisteren was. Alles gaat zo snel.
Die schoolbankjes ken ik niet uit eigen ervaring, wel hadden wij tafeltjes met ruimte voor inktpotjes maar ik heb zelf met een ballpoint leren schrijven.
Gelukkig is er veel veranderd en gaat het er momenteel heel anders aan toe, hoewel er wat schrijven en taal nog wel het e.e.a. mag worden bijgespijkerd vind ik. Zo’n restaurant thema is toch hartstikke leuk!
De poppen op je foto’s zijn op een paar uitzonderingen niet erg oud of antiek. De donkere pop in het klasje lijkt me een oude Schildpad pop en de pop in de kinderwagen is ook zeker antiek. Verder zie ik alleen maar vinyl poppen uit de jaren 50 en daarna. Ik ga er van uit dat je oud-tante wellicht porceleinen poppen heeft gehad wat in de jaren twintig en daarvoor heel gebruikelijk was.
Zelf heb ik een kleine verzameling antieke poppen en ooit heb ik er eentje van mijn oud-tante geërfd, met proceleinen kop!
Ik heb genoten van je verslag!
De poppen herkende mijn moeder ook niet, mogelijk die in de kinderwagen. Het schijnt dat er op de zolder daar ook nog veel ligt. Zelf heb ik een zwart schildpadpopje wat ik kreeg toen ik twee jaar werd van mijn opa en oma.
Herinneringen Margriet
Maar alles verandert in sneltempo
Groeten
zeker Willy, bijna niet bij te benen!
Toen ik naar de basisschool ging in 1968-1974 leerden we ook nog met een kroontjespen schrijven. Later kregen we wel balpennen.
Er is heel veel veranderd. Mijn oudste is nu 27 en die kreeg pas een mobieltje toen hij naar het gymnasium ging. Dat heb ik bij de andere 2 ook zo gedaan. Nu hebben ze gewoon les vanaf de iPad etc.
Ja dat klopt, onze zoon moest zijn mobiel eens een week inleveren bij een docent.Wij zeiden, je zult het er wel naar gemaakt hebben.Dat zou nu geloof ik ook ondenkbaar zijn
leuk Margriet , ja de pen en inktpot herken ik , als ook die bankjes
Leuk om te lezen een paar dingen te herkennen. Inktpotjes ken ik nog, inktlap erbij… 🙂
Ohhh…, hoe leuk. Veel is voor mij ook herkenbaar!
Lie(f)s.
Hier in België is ook zo’n schoolmuseum. Altijd tof om daar rond te lopen en sommige zaken te herkennen. Zoals de inktpotjes, de houten bankjes met een haak voor je boekentas, de hoek waar ik geregeld in verstilde, ik en zelfs nog eens meegemaakt dat een meisje uit de klas ezelsoren aan kreeg omdat ze ‘dom’ was. Ongelooflijk hoe tijden zijn veranderd.
Vraiment délicieuse cette classe. Nous rêverions tous que dans les écoles les élèves soient aussi sages que ceux-là. J’aime beaucoup ce billet Margriet.
Wat l euk allemaal om te lezen.
Het bankje ken ik , de inktpot ook … ballpoints kende we (jaren ’50) nog niet.
Ik was blijkbaar op een progressievere school dan jij, want wij begonnen als eerste eerste klas met een balpen te schrijven. De inktpotjes zaten nog wel in de tafeltjes, maar de glaasjes waar de inkt in moest waren eruit. Toen ik in de vierde klas zat werd er nieuw schoolmeubilair gekocht.. ben ik met een jongen uit m’n klas de onderbenen van alle leerlingen op wezen meten.. in een week tijd.. dan konden er drie verschillende gemiddelde hoogtes besteld worden. 🙂 Ook telramen gebruikten wij niet.. ik herken wel die oude schoolplaten aan de muur.. en aap-noot-mies leerden wij ook. Het Onderwijsmuseum in Dordrecht is wat dat betreft ook een leuk idee om te bezoeken.. daar was ik eens tijdens een Open Monumentendag.
Die spullen in die kast.. dát herken ik allemaal wel.. mijn moeder was een fervent verzamelaarster, van van álles, maar ook dus van spullen die met het koninklijk huis te maken hadden.. denk dat ze wel drie keer zoveel had als in déze kast staat..! 🙂
Ik heb geloof ik maar 1 jaar met inktpen geschreven, daarna inderdaad potlood en balpen. Het schoolmuseum ken ik. Ik ging daar wel eens heen op excursie met de ouderen toen ik nog in de zorg werkte
Ja, wat is er veel veranderd op school. Gelukkig!
Ik heb nog wel op zo’n bankje gezeten en in het tweede leerjaar (groep 8?) hadden we een non die aan je oren trok als iets haar niet zinde. Zijn toch van die dingen die je niet vergeet.
inderdaad, gelukkig mag dat allemaal niet meer
Weer een leuk verhaal Margriet en dat roept herinneringen op van uit onze jeugd en schooltijd.