Vandaag is het bevrijdingsdag in Nederland. Het einde van de Duitse bezetting wordt gevierd.Het verhaal van de oorlog wordt doorgegeven aan de jonge generaties van nu.
Heel toevallig kreeg ik vorige week van mijn moeder een boek wat geschreven is over de broer van mijn opa, Gerrit Visser. Het boek las ik jaren terug en we dachten dat het kwijt geraakt was, maar kwam bij mijn nichtje weer uit de kelder tevoorschijn.
De broer van mijn opa werd in Hengelo opgepakt. Hij was voorzitter van de vakbond ANMB en gemeenteraadslid in Hengelo. Een man van principes die zich heftig verzette tegen de Duitse bezetters en de opgelegde vakbondsstructuur[ Fuhrerprinzip] Hij schreef oa een artikel over het probleem Rusland, hoe actueel dat nu ook weer is, weten we maar al te goed.
Als gevolg van zijn verzet werd hij in 1941 in het voorjaar gearresteerd.
Via verschillende kampen stierf hij uiteindelijk in Wevelsburg, kamp Niederhagen.
Het boek werd geschreven door een Duits historicus Andreas Pflock. Het is zowel in het Nederlands als het Duits geschreven en bevat naast een stuk geschiedenis veel brieven die zowel legaal als illegaal verstuurd werden door Gerrit Visser, vanuit de kampen.
Ik kan mij niet herinneren of er over gesproken werd toen ik nog kind was. Ik hoorde er pas op latere leeftijd over van mijn vader die het boek had. Gek is dat, nu zou ik er allerlei vragen over kunnen stellen en er is niemand meer die het weet.
Smokkelen
In de toespraak op de Dam vertelde de 19 jarige Tiemen de Laat hoe zijn opa brieven het kamp Vugt uit smokkelde en eten en medicijnen erin. Deze broer van mijn opa verbleef in een kamp in Schoorl, maar ook daar waren moedige mensen die brieven het kamp uit smokkelden. In de brieven lees je over het leven dat hij had in de kampen.
De laatste brief is van oktober 1941, geschreven vanuit de trein onderweg naar de vernietiging.
Ik ga het boek nog een keer lezen en zal het daarna doorgeven aan onze dochter, die geïnteresseerd is in de familie geschiedenis. Op haar beurt kan zij het weer aan haar zoons doorgeven.
Opdat wij niet vergeten………..
zijn toch zeer waardevolle bezittingen … en waard ook om door te geven
Aan deze kant was het andersom… niets werd bewaard en alles verzwegen, dat spijt me nog elke dag, ik heb er vroeger veel om gezeurd en vaak een draai voor om mijn oren gehad ook … ik weet dus heel weinig en kan dus ook niks doorgeven
Vooral nooit vergeten! Wat fijn dat het bewaard gebleven is.
Wat prachtig om zo’n boek in je bezit te hebben van een familielid. En wat zullen er nog veel vragen in je opkomen al lezende.
dank je voor dit mooie blog , een stuk familie geschiedenis voor jullie
maar ook voor ons allen , en bovenal zij die na ons komen
We moeten deze bevrijdingsfeesten tekens opnieuw vieren
We mogen niet vergeten dat ze hun leven gaven voor onze vrijheid
Verschrikkelijk. De verhalen grijpen me nog steeds aan. En dat wordt alleen maar erger.
Wat moet dat toch erg geweest zijn voor je grootoom en voor de ganse familie.
Mooi dat je hem hier een plaats geeft op een dag als vandaag. Dat hij nooit wordt vergeten. En al die gruwelijkheden ook niet.
Een belangrijk boek. Goed dat je de verhalen doorgeeft aan de volgende generatie. Ik weet alleen e.e.a. uit verhalen van mijn ouders over de oorlog. Ze zijn beiden geëvacueerd geweest om verschillende redenen.
iets om zorg voor te dragen Margriet
het probleem Rusland..of hoe de geschiedenis zich herhaalt
hier bij ons wordt het einde van WO II nauwelijks herdacht
terwijl het vroeger een officiële feestdag was.
de wapenstilstand van WO I, is dat dan weer wel
een verklaring heb ik er niet voor gevonden
groeten
Wat leuk dat het bewaard is gebleven…
Mooi verhaal en toepasselijk in deze mei dagen! En laten wij niet vergeten!
Mooi doorgegeven Margriet