Ruim een maand geleden, op 14 september reed ik met mijn moeder naar Zoutelande om een bezoek te brengen aan haar broer en schoonzus. Mijn oom en tante dus…
Het was een leuk bezoek en veel herinneringen werden opgehaald. Op het tafeltje naast de plek waar ik zat, stond hun trouwfoto ,waar ik ook op stond. Ik was als driejarig meisje hun bruidsmeisje geweest. Die dag droeg ik een stolaatje van een soort bont. Mijn oom vertelde dat zijn zwarte pak helemaal vol met witte pluisjes zat en hij de hele dag er niet uit zag. Toen ik wat ouder was, deed ik twee zomers vakantiewerk bij hem bij het bedrijf waar hij bedrijfsleider was. Dat was op de veiling van Barendrecht en ik moest het eerste jaar in de snijderij soepgroenten snijden en inpakken. De tweede zomer ging ik met een vriendin samen en moesten we weken lang uien schoonmaken. Met de hand wel te verstaan….We besloten dat uiteindelijk buiten te gaan doen, want binnen zaten we alleen maar te huilen.
Later gingen mijn man en ik in Zeeland wonen. Toen zij voor het eerst op bezoek kwamen, waren ze heel enthousiast en vertelden dat ze ook graag naar Zeeland zouden verhuizen. Ze deden dit dan ook jaren later, Zoutelande werd hun dorp.
Blog
Na ons bezoek schreef ik een blog, zoals jullie misschien nog herinneren en stuurde hen de link door van het blog . Mijn tante vond de reacties die een paar van jullie gaven op haar schilderijen erg leuk om te lezen. Toch nog een beetje beroemd op haar oude dag…….
Twee dagen later kreeg ik het bericht dat het niet goed ging. Om het kort te beschrijven, bleek de gezondheid van beiden erg slecht en werden ze beiden een paar dagen na elkaar vanuit het ziekenhuis opgenomen in een hospice. Daar overleed eerst mijn tante en drie dagen later mijn oom.
Laatste reis
Afgelopen dinsdag was de uitvaart in Zoutelande. Dus weer reden we daarheen. Mijn moeder vond het een onwerkelijke gedachte dat dit voor haar de laatste keer wel zou zijn dat ze de reis naar Zoutelande zou maken. Die ochtend hing de nevel over de landerijen en kwam de zon daar prachtig door op. Was het niet zo’n nare bestemming, dan zouden we gestopt zijn om ervan te genieten.
Eenmaal aangekomen bij het oude kerkje in Zoutelande, stonden daar de dragers al te wachten. Twaalf stuks om de twee kisten te gaan dragen.
Het was heel bijzonder, verdrietig maar ook mooi omdat zij die zolang samen waren en nog zo zichtbaar, tijdens ons laatste bezoek, gek op elkaar waren, nu samen die laatste reis maakten. In de kerk stond naast hun trouwfoto nog een prachtige foto. Die was genomen in het hospice, waar ze in hun, tegen elkaar geschoven bedden, nog met hun vingers ineen verstrengeld lagen. Die foto raakte mij enorm.
Na de rouwdienst gingen we in de rouwstoet lopend naar de begraafplaats aan het andere eind van het dorp. Wat mij opviel was dat iedereen stopte, auto’s, mensen op de fiets, mensen te voet op de stoep. Ik woon in de Randstad en hier zie je dat respect niet meer zo vaak. Alles raast door en soms rijden auto’s in hun haast gewoon tussen de rouwauto’s…
Op de begraafplaats was het letterlijk doodstil. Ook een verschil met hier, hier hoor je altijd geluiden van verkeer, een vliegtuig, stemmen….Daar alleen een vogel.
Samen in een graf, zo namen we afscheid van hen.
Schilderijen
Ik nam tijdens ons bezoek wat foto’s van de schilderijen, die mijn tante had gemaakt en die overal in huis hingen. Jammer genoeg niet van alles, maar dat is achteraf….
Omdat het nog zo kort geleden was dat ik ze bezocht, plaats ik dit bericht ter nagedachtenis aan mijn oom Wim en tante Francien.
Dinsdag eindigde de dag met een prachtige zonsondergang in kleuren die ik zelden zag………
Mooi geschreven Margriet. Het is nog steeds onwerkelijk dat ze er niet meer zijn, dat de telefoon niet meer afgaat voor een belletje of de handgeschreven kaartjes op de mat. Wat een gemis….. het doet pijn… gelukkig hebben we de mooie herinneringen nog.
Mijn oprechte deelneming.
Ontroerend blog maar troost dat ze tot het einde zijn kunnen samenblijven
Ach jeetje…gecondoleerd natuurlijk als eerste!!
Wat een verdrietig en ontroerend mooi relaas in één. Het is (vind ik zelf dan) enorm troostrijk dat de één niet heeft moeten lijden in gemis om de ander.
Sterkte voor jullie allemaal.
Oh enne ja dat ‘respectloze’ bij zulke plechtigheden stoort mij ook. Ik doe er zelf ook niet aan mee, als ik het tegenkom stop ik.
Mijn oprechte deelneming. Het was zeker een moeilijke dag. Ze konden blijkbaar niet zonder mekaar leven… wat fijn dat jullie nog op bezoek waren geweest. Sterkte ook voor je moeder.
Heel aangrijpend…
M’n deelneming.
Lie(f)s.
Ontroerend, prachtig geschreven Margriet. Gecondoleerd met je verlies.
Hoe verdrietig ook, toch mooi en indrukwekkend zo samen tot het einde. Veel sterkte en gecondoleerd!
Na jullie laatste bezoek heb je natuurlijk andere herinneringen en dat is fijn.
3 dagen na elkaar triest maar wel zoals hun leven ook was altijd samen.
Mooi is dat dan weer…verdrietig ook voor je ma om van 2 afscheid te moeten nemen.
Sterkte
Heel veel sterkte Margriet. Mogen de herinneringen aan hen voor jou een troost zijn tijdens deze trieste dagen..
Innige deelneming. Triest. Ik herinner me jouw logje over het bezoek.
Zo snel kan het gaan met een mens…
Wat heb je waardig afscheid kunnen nemen. Zelfs de lucht was veelzeggend. Sterkte. Dat ze mogen rusten in vrede en verder leven in jullie hart.
Jeetje.. dat is wel érg snel gegaan dan.. en dan nog béíde! Maar inderdaad best mooi dat ze na een heel mooi leven samen ook samen ‘gingen’.. ik zou ervoor willen tekenen..
Kan me voorstellen dat het vooral ook voor je moeder een gek idee was, naar Zoutelande te rijden voor waarschijnlijk de laatste keer.. en sowieso dan niet haar broer en schoonzus meer te zien daar.. heb dat gevoel ook gehad toen ik voor het eerst weer naar Lochristi reed om naar de weduwnaar van één van m’n beste vriendinnen te gaan.. heb in de auto gewoon zitten huilen. 🙁
Wel mooi dat je tante nog meegekregen heeft dat haar kunst gewaardeerd werd.. ik persoonlijk vond het echt geweldig.
Sterkte en steun gewenst aan alle nabestaanden.
Eerst en vooral mijn oprecht medeleven hoor. Ongetwijfeld geen gemakkelijke dag en toch maakte de natuur er iets moois van door ze zonsopkomst en de zonsondergang. Het verlies kan je niet wegcijferen maar weet dat ze voor altijd in jullie harten zullen verder leven. Vooral dacht kunstwerkje gemaakt op het hout van het vissershuisje vind ik erg mooi en zeker het bewaren waard.
Gecondoleerd Margriet. Zo bijzonder dat je eerste bezoek ‘op tijd’ was omdat jij er tijd voor had genomen om te gaan met je moeder. Mooi eerbetoon jouw blog
een dubbel verlies..
mijn welgemeende deelneming Margriet
Heel mooi opgeschreven je gedachten en gevoelens ,sterkte Margriet x
Heel bijzonder Margriet. Wij hebben de overlijdensadvertentie gezien in de krant. We waren heel verwonderd dat twee mensen zo vlug na elkaar sterven. Natuurlijk niet wetend dat het jouw oom en tante uit het blog waren. Gecondoleerd.
Wat mooi geschreven en geportretteerd, Margriet. En wat mooi dat je oom en tante ook in de dood samen zijn.
Gecondoleerd voor jou en je familie.
Mooi Margriet, je beschrijft het zoals wij het ook beleefd hebben. Dankjewel, tante Anneke
Je woorden laten voelen hoe betrokken je bent, je bent een mooi mens Margriet.
Sterkte in dit verdriet
mijn oprechte deelneming met dit enorme verlies
zo lang waren zij samen zo gingen ze beiden heen , samen 🙁
wat blijft zijn de mooie herinneringen , en die zijn om te koesteren , zelfs het huilen van de uien
ik lees Zoutelande en denk gelijk aan de tank op de dijk , dat zal ik ook nooit vergeten , zag het maar ene x toen ik er wandelde
hadden zij toen niet geslaagd , had het alles anders gelopen 🙁
Wat heb je dat mooi geschreven Margriet.Precies zo als ik het ook voelde.
Gecondoleerd met het overlijden van je oom en tante. Je hebt een prachtig blog geschreven. Een eerbetoon aan tante en oom. En hopelijk krijgen de schilderijen een goed plek. Ze zijn te mooi om te verstoffen.