Op maandag pas ik vaste prik, op in Maasluis. De oudste kleinzoon breng ik naar school en daarna heb ik het rijk alleen met de jongste kleinzoon.Omdat ik al vroeg vertrek, ben ik de files meestal voor maar afgelopen maandag niet. Het sneeuwde en door ongelukken stond ik toch vast. Vijf auto’s op elkaar gebotst.Als je soms ook ziet hoe idioot er gereden wordt!
Afgelopen maandag zat het mannelijke deel van het gezin in de lappenmand, allemaal hadden ze in de nacht overgegeven.Mijn dochter niet maar die voelde zich ook niet lekker, rare maag en buik maar ging wel werken.In de loop van de dag knapten de kinderen steeds meer op en schoonzoon liet zich in de loop van de middag ook weer zien. Hij moest dingen voor zijn werk doen, ziek of niet want hij begint bijna in een nieuwe baan dus er moeten zaken worden afgerond.
Dinsdag lag ik nog lekker te slapen toen mijn telefoon ging. Dochterlief met de vraag of ik plannen had want jongste kleinzoon had 39 koorts en mag dan niet op de opvang komen.Snel in de kleren en toen ik de gordijnen open deed was ik helemaal verbaasd. Sneeuw!
Sinds mijn gebroken enkel na een val in de sneeuw, drie jaar terug, ben ik er absoluut geen fan meer van.Maar het was nog vers en goed doorheen te lopen. Eenmaal in Maassluis bleek daar helemaal geen sneeuw gevallen te zijn! Hoe lokaal kan het zijn.
Jongste kleinzoon Thijmen bleek ondanks de koorts toch vol levenslust te zitten en na een zetpil is de koorts natuurlijk ook snel gezakt. Ondertussen liepen de snotpijpjes zijn neus weer uit, arm kind. Het ene virus na het andere valt hem ten deel. Ik kan van mijn jongste kleindochter ook herinneren dat die zo’n winter had, steeds ziek, herstellend of onderweg naar volgend virus. Dat jaar deed ik zelf ook mee met elk virus wat haar trof en liep de hele winter ook te hoesten en snotteren. Nu valt het [ nog] mee, even afkloppen maar….Ik ging met kleinzoon boodschappen halen en ondanks dat er geen sneeuw lag in Maassluis, was het hier en daar toch spekglad. Bij de metro zag ik op de terugweg een vrouw op de grond liggen. Heup gebroken dacht ze zelf, er waren al mensen om haar te helpen en met de waarschuwingen van de omstanders dat ik ook moest oppassen ging ik verder.Nou hoeft niemand mij te zeggen op te passen, want als ik in die omstandigheden loop, dan lijk ik een 90 jarige. Schuifelend voetje voor voetje beweeg ik mij voort☺
Woensdag zou ik de kleindochters uit school halen en een poosje oppassen. Voordat ik naar school ging maakte ik nog snel wat foto’s in de tuin
Toen snel voorzichtig schuifelend naar de school,want daar lag nog veel opgevroren sneeuw. Een huilende kleindochter Fleur kwam bibberend de schooldeur uit. Juf zei dat ze sinds een half uur klaagde over hoofdpijn. Thuis installeerde ik haar op de bank onder een warme plaid en gaf een pijnstiller. Nog geen kwartier later kwam alles eruit! Gelukkig stond er al een emmer klaar…….
De oudste, Lieke, had een vriendinnetje mee om te spelen en gelukkig konden die zich goed vermaken. Ze zijn een uur buiten bezig geweest om met de restjes sneeuw van gisteren een sneeuwpop te maken.
Uiteindelijk lukte het, het werd een mini uitvoering van een sneeuwpop. Een mandarijnpartje als neus, een regenboogsnoepje als mond, stenen als ogen en takken als armen. Toch een typisch Hollands tafereeltje en het herinnerde mij aan vroeger.
Donderdag was de zieke kleindochter nog niet hersteld, dus paste ik nog een ochtendje op. Ook die was met een paracetamol weer goed te spreken en we deden spelletjes, ze ging uitgebreid in bad en samen sopten we de badkamer daarna.
Vrijdag even een dag voor mijzelf en zaterdag had ik afgesproken op te passen op de kleinzoons terwijl dochter en schoonzoon hier op het dorp zouden gaan winkelen. Kleinzoon Aaron wilde blijven logeren, de laatste keer durfde hij niet en moest ik hem wegbrengen naar huis. Maar omdat zijn nichtjes ook geweest waren, wilde hij perse ook nog een keer. Nou dit keer is het gelukt.Weliswaar samen in mijn bed, want dat kamertje alleen bleef spannend. Om 12 uur vannacht vroeg hij of we gingen spelen.We waren wakker geworden door een speelgoed politiewagen waar op onverklaarbare wijze de sirene een paar maal van af ging. Uiteindelijk heb ik hem onder een deken gestopt, in de kast met de deur dicht en hoopte ik dat we hem niet meer zouden horen. Om 6 uur was kleinzoon alweer paraat en niet meer te houden. Dus de dag begon vroeg,om half 7 zaten we al een ketting te rijgen, haha!
Ondanks alles heb ik gewoon genoten van het bezig zijn met die kleintjes de hele week.Ze zijn allemaal weer beter en ik ben zelf niet ziek geworden. Inmiddels heb ik maar snowboots in de uitverkoop besteld zodat ik een volgende keer toch op pad kan om foto’s te maken.
Maar goed dat jij gezond bleef om die ziekenboeg te ondersteunen.
Oma en de kleinkinderen Margriet..
een geluk dat je er bent
prettige dag
ps: bij het versturen van een reactie, krijg ik meestal een fout
hopelijk lukt het nu
het is gelukt, Willy. Kreeg je nu nog steeds een foutmelding?
gelukkig niet
Zo, wat een ziekenboeg. En snowboots is een heel goed idee inderdaad.
Er zijn veel mensen ziek, er zweven allerlei virussen in de lucht.
Nee, hier is eigenlijk maar heel weinig sneeuw gevallen, maar met die gladde straten, kom ik de deur niet uit hoor.
Dat waren drukke dagen met veel ziekenzorg… en dan nog de sneeuw er bovenop. Zelfs de pompoen in de tuin zag er niet echt nog gezond uit.
Het heerst behoorlijk hoor ik ook hier van de kinderen. Je hebt het er maar druk mee maar het brengt ook een hoop gezelligheid.
Wat een verhaal over die sirene van die auto.
Lachen .. nou ja, op dat moment voor jou niet.
Ja oma’s zijn altijd paraat. Maar al het sneeuwt ga ik met de auto niet de baan op. Anders kunnen ze altijd op me rekenen. Maar het is soms vermoeiender dan we denken.
Als oma er toch niet was 😉
Drukke week oma! Maar toch heel gezellig.
Wat gebeurt in dat ze op jou konden bouwen.
De reactie is anders dan ik hem heb getypt. Sowieso is het lastig om bij jou een reactie achter te laten.
Ik heb speciaal van thema gewisseld en krijg nu van veel bloggers terug dat het nu probleemloos gaat. Het schijnt ook weleens uit te maken of het op de laptop of telefoon leest.
Ik krijg altijd de melding dat Api calls niet kunnen als ik een reactie typ.
Ik ben vaak mijn reactie ook kwijt als ik hem invoer dan. Daardoor reageer ik vaak niet op blogs als er dat soort barrières zijn. Onthou maar dat ik je wel graag lees.
Vervelend is dat, ik heb geen idee waar het door komt!
Sterke oma denk ik dan. Iedereen besmet en oma blijft gezond!
Ik heb heel graag kindjes te logeren, maar die te vroege ochtenden zijn toch niet echt mijn ding.
Van de sneeuwboots ga je nog veel plezier hebben. Toch best niet overmoedig worden
Dat was mij het weekje wel. Wat ik me afvroeg, helpen sneeuwboots echt tegen het vallen in de sneeuw?
Ik weet het niet maar door de zool zijn ze in ieder geval minder glad.Mijn dochter heeft ze en zei dat het meer zekerheid zou geven aan mij, dus proberen maar.
Ziekte in een gezin, meteen kans dat alle leden meedoen. Vervelend maar niets aan te doen, gelukkig voor ze is er een actieve oma.
ha die Margriet
veel zieken en toch plezier gehad van de sneeuw
ik hoop dat iedereen weer gezond is
Leuk zeg. Al us 6u in de winter wel heel erg vroeg om op te staan.
Huh? waar is m’n reactie heen?
Wéér weg?? mag je alleen maar korte reacties schrijven??
Er vliegt wat rond aan virussen hè.. en sommigen vangen álles.. en anderen gaat alles langs. 🙂 Je had het er maar druk mee hehe.
Ik moest wel effe twee keer lezen over dat autootje met die sirene die af ging. Ik dacht even dat je je kleinzoon onder een deken gestopt had.. maar toen kwam dat over die kast met de deur dicht en dacht ik ‘neeee.. dat kan niet.. ik lees het niet goed!’ hahahahahaa!
Je reactie was in de spam terecht gekomen. Dus dat alleen korte reacties mogen klopt niet hoor, maar waarom je tussen de spam zat, weet ik niet.
Oooh.. nou, wat vreemd.. had er geen linkjes of zo in hè. Toevallig dan dat die kortere reacties wél binnen kwamen hahahahahaaa!
het is net magie af en toe, hocus pocus….
’t Een en ’t ander… Hopelijk iedereen goed nu!
Lie(f)s.
Oma was druk