Beroep van toen

In de loop van de tijden veranderen werkzaamheden voortdurend.Veel beroepen verdwijnen of veranderen. Mijn vader had zo’n beroep wat eigenlijk nog nauwelijks bestaat. Hij was bijna zijn hele werkzame leven melkboer. Eerst heette dat zo of ook wel melkman, later werd hij de man van de SRV. Er werden reclames op radio en tv uitgezonden, je weet het misschien nog wel: Leve de man van de SRV ,van je hiephiep hoeree!

Hij begon als melkboer omdat zijn vader dat ook was en hij de zaak overnam.Ze reden eerst met hondenkarren,toen met een soort bakfiets, later met wat heette, een ijzeren hond, nog later werden de wagentjes steeds moderner en op het laatst reed hij met een grote SRV wagen en was hij een soort rijdende winkel.

afbeelding van internet

Hij deed het werk met veel plezier,maar door de opkomst van de supermarkten werd het steeds kariger en moest hij er uiteindelijk mee stoppen.

Mellukboer

Als kind ging ik graag met hem mee.In zijn wijk stonden een aantal flats.Het was toen nog zo dat je op alle bellen drukte en dan keihard riep: “de mellukboer”…. Geweldig vond ik dat. We bleven dan een tijdje op zo’n plek staan en de klanten kwamen naar beneden voor hun melk, vla, boter, kaas en andere boodschappen. Op vaste adresjes kreeg hij een bakkie koffie of mocht hij naar het toilet.Iedereen maakte een praatje, ik vond het gezellig en kreeg vaak ook een fooitje.Als mensen niet thuis waren, wist mijn vader wel wat ze nodig hadden en zette het gewoon voor de deur of zelfs binnen.Ook hing er vaak een briefje, wat ze nodig hadden,betalen kwam later wel.Hij hield bij wat mensen hem schuldig waren.

Briefjes

Deze week nam ik een map met stamboompapieren van mijn vader mee naar mijn dochter.Ik zat er wat in te bladeren en kwam een briefje tegen van hem.Het waren heel andere tijden, dat is wel duidelijk. Het zijn de briefjes die hij tegen kwam op zijn route:

  • Melkboer. doe aub het hekje achter U dicht, want de vogels pikken,
  • steeds de doppen van de flessen stuk
  • Geen melk. Op nr 14 brengen aub omdat hij dood is.
  • Voorlopig.geen melk.vandaag aub .met vandaag bedoel ik morgen want ik heb het briefje gisteren geschreven
  • Een fles extra vandaag, aub kloppen als dit briefje weg waait.

Ik vond het wel grappig en het bracht me even terug in de tijd, naar dat beroep van toen. Tegenwoordig hebben we thuisbezorgd.nl, bol.com of om het even welke site je bezoekt, iedereen bezorgd wel thuis.De supermarkt die thuisbrengt wat je online besteld hebt.

Hoe anders is het nu, als je boodschappen niet thuisgebracht worden en je zelf naar de winkel gaat. Je gaat met je mondkapje op naar de supermarkt of een andere winkel .Je moet steeds die anderhalve meter afstand bewaren en vooral geen praatje maken met een groepje andere klanten………Onlangs ging ik naar de kapper en werd mij vriendelijk verzocht mijn mondkapje op te houden. Dat was een gekke gewaarwording, naar je zelf kijken in de spiegel.Nat haar en een wit ding voor mijn mond en een kapster met mondkapje die aan het knippen was …….

wachtend op mijn beurt bij de kapper

Corona, times are changing……..

9 gedachten over “Beroep van toen

  1. De melkboer, de kaasboer, de ijzerboer, de kolenboer, de voddenboer…… ik weet het ook allemaal nog. Er kwamen best veel mensen aan de deur vroeger. Leuk onderwerp ik ga er ook eens iets over bloggen.

  2. De SRV man, die ken ik nog wel! Kwam ook vroeger bij mij voor de deur. Ik zie her voor me zoveel bellen in te drukken en die gekke briefjes. Bewaren!

  3. The good old days…. de tijd dat de melkboer aan huis kwam, heb ik ook nog meegemaakt. Nu is dat ondenkbaar en als je het aan een kind vertelt, staren ze je aan alsof je gek bent.
    Mondkapjes zijn hier al langer verplicht in winkels, warenhuizen, dokters, apotheken en dus ook bij de kapper. Niemand kijkt er nog raar van op. Zelfs op straat worden ze nu terug meer gedragen met de zeer sterk steigende gevallen van besmetting. Jammer dat er nog steeds mensen zijn die denken dat het allemaal larie is….

Leuk als je een reactie achterlaat!