Afgelopen zaterdag arriveerden we om 15 uur in Workum, Friesland. Voordat we vertrokken had ik gezocht wat er te doen was in dat dorpje. Workum is bekend als Elfstedendorp. Na Hindeloopen doen [ als er ooit nog eens ijs komt wat dik genoeg is] de schaatsers van de Elfstedentocht, Workum aan.

Het dorp is ook bekend door de schilder Jopie Huisman. Een museum met zijn werken is gevestigd in Workum, zijn geboorteplaats. Ik herinner mij Jopie Huisman van een interview, echt heel lang geleden, met Ivo Niehe. Ik weet dat ik de werken die in die tv show te zien waren, erg leuk vond en de man een beetje apart.

We waren in Workum dus we wilden dat museum wel zien. Het was toevallig de eerste dag dat het open was na de sluiting door Corona en een renovatie. Een klein museum met alleen werken van Jopie Huisman. We hadden net tijd genoeg om voor sluitingstijd nog te gaan.

Vanaf zijn jeugd tekende Huisman wat hij om zich heen zag en wat hem raakte. Een tijdje werkte hij als schilder van pateel, hierna werd hij voddenboer en oud ijzerboer.

Huisman bewaarde schoenen, gewichten, vodden, poppen, kortom alles wat hem op één of andere manier aansprak. Hij schilderde dat minutieus na, soms bijna als een fijnschilder.Veel van de spullen die hij schilderde zijn ook in het museum te vinden.

Toen zijn handel in dergelijke spullen goed begon te lopen, was er geen financiële noodzaak meer tot verkoop van zijn schilderijen.Voor 1974 verkocht hij zijn werk wel, of ruilde het voor een pak paling. Van dit werk is een deel in de handel gekomen. Later verkocht hij geen schilderijen meer, maar gaf ze weg aan vrienden en aan mensen die het volgens hem verdienden.

Onderbroek van Meuke Albertje

Het verhaal van de broek van Meuke Albertje vertelde Jopie vaak smakelijk op tv. Dit is ook wat mij bij is gebleven. De onderbroek is 133 keer versteld, eerst met de juiste kleur, later met de eerste de beste stopwol. Volgens Jopie omdat ze na het overlijden van haar man dacht: Nu ziet niemand mij toch meer in die broek!

Sinds 1986 zijn de schilderijen te zien in het Jopie Huisman Museum. Vanaf de jaren negentig werd, mede door Huismans hartproblemen, het minutieuze werken te inspannend en ging hij over op ingekleurde pentekeningen en aquarel. Huisman schilderde zijn laatste doek in maart 2000.Hij overleed in oktober 2000 op 77 jarige leeftijd.

Broek van de koemelker

Over het schilderij Broek van een koemelker uit de periode rond de scheiding van zijn vrouw zegt Jopie Huisman: In 1973 raakte ik plotseling in grote privé-problemen. Ik was helemaal op mezelf teruggeworpen. Toen vond ik tussen de rommel een oude broek. Een afgetobde, tachtig keer verstelde, smerige melkersbroek. Ik zag mezelf daarin: een heel grote verlatenheid. Ik heb hem meegenomen en geschilderd. Ook omdat andere mensen herkenden wat ik geschilderd had, is het mijn redding geweest. Eigenlijk is het een zelfportret

Mededogen

Hij had ook wat mensen die buiten de normale samenleving vielen en schilderde die ook vaak. Mensen die in de ogen van de maatschappij niets waard zijn, maar bij wie hij zich thuis voelde. Het levert hem later de bijnaam schilder van het mededogen op.

Minutieus

Duizend takjes grillig in elkaar vergroeid. Hij schilderde ze allemaal heel precies.

Jopie Huisman was natuurlijk geen Rembrandt of van Gogh, maar een autodidactisch schilder die veel herkenbare kunst maakte. Het was leuk eindelijk weer eens in een museum te zijn, na twee jaar Corona. Geen mondkapje meer, eindelijk lucht!

PS Vanwege de lichtval moest ik veel foto’s vanaf de zijkant maken.