Een paar weken terug wandelde ik in een natuurgebiedje in mijn buurt: de Gorzen. Natuur gevormd op de oude vuilstort van onze gemeente. Toen ging ik voor de sneeuwklokjes, nu ging ik voor de narcissen en boshyacinthen. Helaas viel dat dus tegen, de narcissen waren hier al voor een groot deel uitgebloeid en de boshyacinthen moeten nog in knop komen.
Evengoed was het een lekker rondje, fijn zonnetje met wel een koud windje.Bij de parkeerplaats zag ik nog een enkel sneeuwklokje maar het grootste deel was uitgebloeid.Ook een klein toefje krokussen stonden daar tussen.Heerlijk hoor, voorjaar!
Ik liep even naar het knotwilgenlaantje waar ik vorige keer de lenteklokjes zag staan, maar waarvan er toen pas eentje bloeide. Nu stonden er meer in bloei maar thuis bleek er maar een foto gelukt.
Langs het meertje liep ik naar de plek waar ik vorige keer de narcissen in knop zag. Op dit meertje gingen we vroeger schaatsen met de kinderen toen die nog klein waren. Nu is het voor een groot deel dichtgegroeid met riet. 
Veel narcissen waren inmiddels al weer aan het aftakelen, maar ik kon toch wat foto’s maken. 
Daarna liep ik mijn rondje Gorzen verder zonder veel noemenswaardige fotogenieke onderwerpen.Een mosje hier en daar: een pruik op een paaltje, ik zie er onder een gezichtje, jij ook?
Tot ik bij het fotograferen van een bemost muurtje opeens een roodborstje zag zitten. Maar ja, mijn camera, daar zat mijn macrolens op….Toch maar wat foto’s gemaakt en heel voorzichtig steeds wat dichterbij.
En ja ik heb hem er toch aardig op gekregen.
Leuke vogeltjes die roodborstjes. Er was een tijd dat we na het overlijden van mijn schoonmoeder voortdurend overal een roodborstje zagen. Gekscherend zeiden we tegen elkaar dat zij gereïncarneerd was in een roodborstje.Zagen we er weer eentje dan zeiden we tegen elkaar daar heb je haar weer…of tegen het vogeltje: hallo Ma, alles goed? In gedachten zei ik dat nu ook, maar mijn schoonmoeder is inmiddels ruim 15 jaar geleden overleden en zo oud zal een roodborstje niet worden.
Hij hipte opzij en zat pontificaal in het zonnetje, als het ware even in de spotlight! Jammer dat ik niet kon inzoomen maar toch ging ik tevreden na een uurtje weer terug naar huis om boodschappen te gaan doen.
Pingback: Wandelen: op zoek in de Gorzen - Choices, Changes, ChancesChoices, Changes, Chances
Zalig al die mooie lentebloemetjes!
In mijn tuin staan ook veel boshyacintjes en die moeten ook nog in bloei komen. De narcissen daarentegen zijn allemaal door slakken van hun bloemen ontdaan! Je hebt toch nog genoeg leuks gevonden om te fotograferen en van te genieten. Dat paalmannetje met pruik is geweldig!
Leuk dat het weer lente is. Je wandelde alweer in een mooi natuurgebied. De roodborstjes zijn ook een van mijn favoriete vogeltjes.
Heerlijk genieten van de lentebloemen en een roodborstje!
Eindelijk lente? Mooie foto’s!
Mooi bloemenrijk natuur- en wandelgebied
Hahaha die stam met dat mos.. die lijkt heel erg op een tekenfilmfiguur, maar kan er effe niet opkomen hoe die heet! 🙂
Dat maakt niet uit hè, hoe oud roodborstjes kunnen worden.. mijn schoonzus zag toen haar moeder net veel te jong overleden was steeds een witte duif.. dus elke witte duif is nog steeds ‘ma’ voor haar.. ook al is die ook alweer zo’n 40 jaar dood! 🙂
Ik ben ondertussen nog steeds niet in de Gorzen geweest.. binnenkort toch es gaan.. als de boshyacintjes bloeien! 😉
ik zag nu ook lenteklokjes langs de weg als je aan komt rijden, rechts
Een mooie en herkenbare gedachte. Ma zal je op deze manier altijd blijven zien.
Prachtig hoe een stort kan evolueren tot natuurgebied, wij hebben er hier ook zo eentje in de buurt.
Is het bij jullie ook een natuurgebied geworden?
Ha dat hadden we ook maar dan bij de oma van oudste kleinkind.
Bij de familiedag zagen ze altijd een roodborstje…
Toch leuk om mee te wandelen.
Lie(f)s.
C’est un vrai bonheur de voir éclater le printemps dans ses couleurs. Bientôt il sera totalement là.
Wat een heerlijk blog met mooie foto’s, het wandeld fijn in het zonnetje hè?
Lentekleuren en geuren en tekens, ik vind het allemaal heerlijk!
Ja, ik zie het gezichtje ook
dat was een fijn rondje Margriet
niet wat je had verwacht misschien , maar genoeg moois , zoals het gezichtje in het paaltje met een muts van mos
ja en roodborstjes zijn altijd schitterend oom te treffen , en je hebt er een mooi verhaal bij , ook al worden deze vogeltjes niet zo oud , over zeg 10 jaar zeg jij nog steeds dag ma 🙂
koers groet