Nu de kinderen voortdurend thuis zijn en niet naar school of opvang mogen, is het steeds weer een uitdaging een bezigheid voor ze te vinden.Onze kleinkinderen zijn niet van die kindjes die je ergens met een boekje neer zet en die er dan lief blijven zitten. Nee, het zijn alle drie drukke actieve kinderen, die de nodige aandacht vragen.

Ik pas wekelijks op de drie kleintjes.Mijn kleindochters van 3 en 4 zijn gelukkig gek op knutselen, maar op een gegeven moment zijn ze wel een keer uitgeverfd, uitgekleid, uitgetekend, uitgeplakt noem maar op. Ze zijn inmiddels grootverbruikers van de knutselspullen van Action en Hema.Helaas zijn die winkels gesloten en raakt de voorraad papier, wiebeloogjes, lijm enzovoorts een beetje op.

Vogeltaart maken

Via dochter kreeg ik een bericht van een kennis die met haar kinderen voederplanken voor de vogels aan het maken was. Ik herinnerde mij dat ik vroeger ook eens een vogeltaart gemaakt heb met de ouderen van de dagopvang waar ik destijds werkte.

Moeilijk om te maken is het niet! Gebruik ongeveer één deel frituurvet op één deel zadenmengsel. Het frituurvet moet ongebruikt en ongezouten zijn.

Kopje vogelvoer

Als je nog wat oude theeglazen,mokken of kop en schotels in de kast hebt, kun je deze heel makkelijk om toveren tot vogelvetbollenhangers.

Naast het zaad en frituurvet heb je nog wat stevige stokjes nodig.

• Smelt het frituurvet in een pan op laag vuur.
• Wacht tot het vet vloeibaar is, niet heet laten worden.
• Voeg al roerend een mengsel van kleine zaden toe en laat het iets afkoelen.
• Giet de warme brij in een oud theeglas, kopje of beker met oor.
• Steek daarin, voordat de brij stolt, een stevig stokje dat ruim uitsteekt, dat wordt dan een handig zitstokje voor de staartmezen.
• Laat de massa hard worden en hang je zelfgemaakte vetbol met een touwtje door het oor van het glas, kopje of beker buiten op.

Vogeltaart

Aangezien mijn twee kleindochters altijd met alles mee willen helpen en zelf willen doen, maakte ik gisteren een vogeltaart met hen. Ik gebruikte een kilo frituurvet en een kilo vogelzaad voor de basis. Om te versieren gebruikten we nog wat achtergehouden zaden, rozijntjes, ongezouten vliespinda’s, walnoten en stukjes oud brood.

Ik vulde een ronde taartvorm met het zadenvet mengsel [maar pas toen het wat aan het stollen was omdat ik bang was dat het er anders tussenuit zou lopen]. De kinderen vonden het helemaal leuk, de kamer lag vol vogelzaad, maar we hadden een halve dag plezier.

Toen de taart gestold was, heb ik hem op een oud dienblad gelegd en versierden ze hem nog met de zaden, noten en dennenappels. Buiten in de tuin werden er nog mooie stenen, veren en takken bij gelegd en werd het een dienblad vol rommel met er ergens onder een vogeltaart……..

Nu maar hopen dat de twee poezen op afstand blijven……………………………….

Oma op les

Voor het hele taartgebeuren moest de oudste kleindochter eerst nog digitaal onderwijs volgen. Dat is ook een bijzondere ervaring voor mij. Vorige week had mijn zoon laten zien hoe het moest en gisteren zaten we om half 9 startklaar dacht ik. Er kwamen echter geen juf of andere kindjes in beeld, bleek dat ik op gisteren had ingelogd…..Gelukkig kwam ik er snel achter en zagen we alsnog de klas en de juf. Die heette net iedereen welkom tot ik via de tablet iemand hard en boos hoorde roepen: “wie denk je wel dat je bent !”. Was dat de echtgenoot van juf , die met drie kinderen thuis les moet geven?? Een paar maal klom er een peuter op schoot bij haar, wat een gedoe zo thuis les te moeten geven.

Digitale vinger

Voor mij was het ook een uitdaging met een peuter van drie die ook mee wil doen en de kleindochter van 4 die dat niet wil, want het is haar school…. Jongste hard krijsen, oudste kruipt met tablet weg, let niet meer op de juf. Eindelijk was de jongste weer stil en zat de oudste weer aan tafel en was ik een paar maal pontificaal in beeld geweest. Kleindochter wilde antwoord geven op de vraag van juf en dan moest je digitaal je vinger opsteken hoorde ik, maar waar zit die digitale vinger dan? Ik zei kleindochter dan maar echt haar vinger op te steken en ja hoor, juf zag het en ze kreeg de beurt. Enthousiast begon ze te praten en hoorde ik juf zeggen dat de microfoon nog aan moest. Waar zit die dan weer? Ik klikte ergens op en de hele rommelige ontbijttafel kwam in beeld….Had ik de camera omgedraaid. Eindelijk had ik de juiste knop gevonden en kon ze alsnog gaan vertellen, niet over de letter B waar de les overging, nee ze vertelde dat wij een vogeltaart zouden gaan maken. Gelukkig vroeg juf of we er dan een foto van konden sturen via Parro, tja wat dat dan weer is….. Na een laatste dansje digitaal met de klas konden we off line. En ja hoe zet je dat ding dan weer uit? Gelukkig hoorde ik een moeder zeggen tegen haar kind dat het op het rode hoorntje moest klikken en ja hoor, gelukt! Dat was les 1 online op school voor oma…..

Rijp

Door een technische storing op mijn website kregen jullie vanaf 1 januari geen melding binnen van de geschreven blogs. Het is nu hersteld[ hoop ik] en omdat de foto’s van de rijp van afgelopen zaterdag mooi waren, plaats ik ze nog een keer.