Op een grijze dag als vandaag kun je gaan zitten somberen of zelf afleiding zoeken.Mijn afleiding, na het nodige sopwerk vanmorgen, is een blogje schrijven, waar jullie misschien helemaal niet op zitten te wachten, maar tja….. Klik maar weg dan!

Nat, grijs, nevelig

Op het balkon is het guur, koud en nat. Het uitzicht is nevelig en grijs. Toch bloeit de campanula alsof het zomer is.De viooltjes tieren niet zo, maar er zitten een stuk of drie bloemetjes in. Ik denk dat het hier vaak te hard waait voor deze plantjes.

De eerste bollen zie ik in de potten op het balkon boven de grond komen.

Op de tuin zagen we afgelopen zondag ook overal de groene puntjes van krokus, sneeuwklokjes en narcissen boven komen.

Toch lag er ook hier en daar wat natte sneeuw, het was ook echt koud

De bessen aan de callicarpa op het balkon beginnen te verschrompelen maar zijn nog steeds paars. In onze tuin zijn alle bessen van de struik af. Er wordt gezegd dat vogels deze bessen niet lusten maar uit mijn struik zijn ze toch echt ieder jaar weg.Op het balkon dus niet, hier komt geen vogel, ook niet op de vetbollen.

Regendruppels lopen van het glas af, maar dat levert wel een aardige foto op.

Op de achtergrond zie je de silhouetten van twee passerende boten

De lichtpuntjes

Hoe het weer ook is, ik krijg iedere week mijn lichtpuntjes in de vorm van de kleinkinderen. Ik besef dat er opa’s en oma’s zijn die hun kleinkinderen niet kunnen zien vanwege hun kwetsbare gezondheid of angst om besmet te raken via de kinderen. Ik neem het risico wel en zij bezorgen mij iedere week weer vrolijkheid en maken deze lastige tijd weer even makkelijker. Het zijn alle drie kinderen die graag buiten zijn, dus zodra het weer het toelaat en de grond niet meer zo drassig is, kunnen we weer met ze naar de volkstuin.

Digitaal onderwijs

Het digitale onderwijs gaat mij als oma steeds beter af. Kleindochter heeft er wisselend interesse in, vorige week vertelde ze dat ze een dag vrij had genomen, want ze had er geen zin in. Ik zie dat het moeilijk is voor de juf de aandacht van die kinderen van 4 en 5 jaar vast te houden. Op het scherm zie je steeds een aantal andere kinderen in beeld en de juf. Er gebeuren in beeld allerlei dingen, vaders en moeders en ook andere oma’s verschijnen in beeld om iets te doen, een kind recht achter het scherm te zetten, iets aan te klikken of aan te wijzen. Ook ik moet wel naast kleindochter blijven zitten, anders zit ze ook achterste voren en hoort ze totaal niet wat de juf zegt.

Deze week moesten ze met de juf mee tekenen en van een acht een pinguïn maken. Dat ging haar echt te snel en was te moeilijk, dus dan doet ze het ook niet meer, ook niet als ik laat zien wat de juf bedoelt.Het is de bedoeling dat je een foto maakt van het kind wat bezig is aan een werkje, maar die pinguïn ging er echt niet meer in bij deze eigengereide kleindochter! Dan maar een foto door gestuurd van de eenhoorn die ze maakte van een papieren bordje, laat ik maar denken dat ze de letter O hiermee geleerd heeft….

Al die kinderen lopen toch wel achterstanden op nu het zolang gaat duren. Samen met de weken in de eerste lockdown missen ze best veel weken naar school gaan. Ik hoop echt dat ze na 8 februari weer naar school mogen. Maar vrees het ergste met die Britse variant.Respect voor de juf die er toch iets leuks van probeert te maken door middel van dansjes bij het begin en aan het eind van de les.Oma springt wel mee en is buiten adem als het klaar is!

Van de andere kleindochter kwam gisteren een juf van de kinderopvang een tasje met knutselspulletjes brengen, ook de jongste van 17 maanden kreeg vorige week een tasje met allerlei spulletjes van de opvang.Het is een leuk gebaar, maar het gemis van het spelen met andere kindjes blijft. Bij beiden zaten voorbeelden in de tasjes om hangers te maken met vogelvoer. Gaan we volgende week maar weer mee aan de slag….Ben heeft online een grote zak vogelvoer besteld.

Picknick

Ik heb al heel vaak met de kleinkinderen gepicknickt op onze volkstuin of zomaar ergens in het park bij de kinderboerderij, in een speeltuin of waar dan ook.Gisteren vroeg de oudste kleindochter wanneer we nou eindelijk weer eens gingen picknicken op onze tuin, dat het te nat en te koud is, kan haar niet schelen. “Als we een jas en muts en laarzen aantrekken, kan dat toch wel oma? “Niet dus, in plaats daarvan hielden we pyamadag en picknickten we op de grond in de huiskamer.Dat is ook echt feest! Hoe simpel kun je die kleintjes nog blij maken, alleen maar met een kleed op de grond en een bord met twee boterhammen zonder korstjes en op ieder stukje een ander beleg…….

We knutselen er verder lustig op los, inmiddels zijn er mooie vogelhuisjes gemaakt, maskers, poezen….

De vogeltaart die we pas maakten wordt niet zo druk bezocht door vogels, er zijn teveel poezen in de buurt. Hier de poes van de buren, hoop dat hij niet aan de kak is gegaan van het frituurvet☻

Fiets

De jongste komt altijd op maandag bij ons thuis. Fietsen op zijn loopfiets doet hij graag, zodra hij die gespot heeft, staat hij met fiets bij de buitendeur om op pad te gaan. Wat ik dus een paar keer per dag doe, weer of geen weer, het maakt hem niet uit.

Dit is een vaste stop voor hem, hij vergaapt zich aan de mooie boten die hier in een privé haven liggen☺

In de kinderstoel zit hij ook graag een poosje[ niet te lang] te kijken naar de voorbij varende schepen. Ik moet hem dan wel wat te eten en te drinken geven, anders heeft hij het wel snel bekeken….

Doorsukkelen

En zo sukkelen we door met z’n allen. Alles is nog steeds gesloten, horeca, winkels….en we balen er allemaal van. We kijken vol verbazing en verontwaardiging naar de televisiebeelden over de avondklokrellen in allerlei plaatsen in ons land. Dat dit in ons land kan gebeuren, het zijn toch altijd beelden uit verre landen, niet bij ons! Gelukkig was het afgelopen avond minder maar was er ook een enorme politiemacht op de been. Alle lof voor al die mensen die toch maar op pad moeten, om ons veilig te houden. Ik hoop dat de woorden van burgemeester Aboutaleb jongeren hebben bereikt of wellicht ouders of andere familieleden van die relschoppers. Ik hoop dat die gasten voor de spiegel staan en zich afvragen wat ze hebben gedaan en zich diep schamen…..en dat het hiermee klaar is en ze binnen blijven, geen vernielingen meer aanrichten of ramen van ziekenhuizen proberen in te gooien.

En zo besluit ik dit blogje wel ernstig hè, op deze grijze dag!. Ik duik zo de keuken in om een lekkere curry met sperziebonen te maken, voor het recept klik je op deze link.