In de afgelopen jaren dat wij aan het moestuinieren zijn, heb ik talloze websites bezocht en gezocht naar informatie over bemesten, mulchen, composteren,biologisch tuinieren, ecologisch tuinieren,combinatieteelt, wisselteelt, Back to Eden, MM tuinieren,Permacultuur, al dan niet kunstmest, goede buren, slechte buren en noem het maar op. Een rij termen waar ik soms niet meer van weet wat het allemaal is.

Soms is het verwarrend want wat de ene site adviseert, spreekt een ander tegen.Het is ook een van de redenen geweest waarom ik destijds deze website begonnen ben, ik sla de informatie op die ik nodig heb voor mijn eigen tuin. Welke plant-boom heeft wat nodig, moet hoe of wanneer gesnoeid worden. Wanneer kan ik iets zaaien of plukken…Het bloggen kwam pas later.

Tuinplan

Het bleek zoeken naar een gulden middenweg.Vorig jaar had ik een echt uitgekiend tuinplan gemaakt, met vruchtwisseling en combinatieteelt. Ik had alles bemest met wat het beste was voor die specifieke plantengroep. Een plank vol dozen in de schuur met patentkali, vinassekali,culterra, koemestkorrels, kalkkorrels, beendermeel en bloedmeel. Ik had goed gekeken op de website van Diana´s mooie moestuin, zij beschrijft alles zo uitgebreid en duidelijk, dat ik dat vaak als naslag gebruik.Op sommige delen van de tuin legde ik in plaats van spitten een mulchlaag. Ik combineerde planten die een positief effect hebben op elkaar, goede buren noemen ze dat. De slechte buren plantte ik ergens anders

Resultaat

Toch was er geen noemenswaardig positief resultaat van al die moeite. Lag het aan mij, aan de plek, aan de mate van bemesting, aan de goede of slechte tuinburen,omdat we niet gespit of gefreesd hadden, aan het droge weer? Sommige planten tierden helemaal niet, zoals bijvoorbeeld de bieten. Nog geen jaar zo’n slechte oogst bietjes gehad. Ook de snijbonen, amper wat te plukken….Andere planten groeiden het dak uit en gaven een pracht oogst, zoals de komkommers, niet bij te houden met eten.De combinaties die aangeraden werden, kwamen vaak niet uit de verf. Het een was al volgroeid als het anders nog aan het ontkiemen was.

Relax

Ik plaatste vorig jaar eens een keer een oproep op Instagram en vroeg medetuinders hoe zij het aanpakken.Ik kreeg 11 reacties waarvan een aantal aangaf het ook lastig te vinden.Een reactie was van iemand die” alleen maar stront en kalk over de tuin gooit en dat die tuin zich daar maar mee moet zien te redden” en gaf het advies het vooral relaxed te houden.

Dat gaan we, oftewel ik, dit jaar maar eens ter harte nemen, relaxed tuinieren. Ik ben er al mee begonnen door in een rolstoel te gaan zitten haha. Echt relaxen als je nergens bij kunt hoor. Dit jaar moest ik daardoor mijn nieuwe ingewikkelde tuinplan toch al aan de wilgen hangen . Mijn man gaf vorig jaar al aan dat ik met die tekeningen en schema’s maar eens moest stoppen.Ik maakte er zo’n ingewikkelde toestand van dat ik bijna was vergeten dat ik tuinier omdat ik dat zo leuk vind!

Nu, dit jaar, staat alles op rijtjes. Keurige rijtjes bietjes, koolplantjes en aardappelen. Niets meer door elkaar omdat het een goede combinatie is. We hebben nog wel kali bij de bietjes en de aardappelen gestrooid en kalk waar de prei moet komen, want dat stond nog in mijn plan. Maar waar ik over een poosje een gaatje over zie, zet ik gewoon iets tussen en ik zie wel of het nou goede buren worden of slechte buren blijken te zijn en of die dan net kalk of kali lusten of niet.We houden in ieder geval wel vast aan de principes van biologisch tuinieren.

Het beste gevoel van tuinieren is de ontspanning. Lekker met je handen in de aarde woelen, struiken snoeien, plantjes verzetten… Je voelt zo de stress van je afglijden. De tuin als relaxplek. Waarom zou ik mij druk maken over allerlei futiliteiten als ik alleen maar om mij heen hoef te kijken, te ruiken en te genieten van wat er wel groeit en bloeit, van wat er rond vliegt , tjilpt, fladdert of kruipt?

Gewone wolzwever

Zo zag ik vanmiddag iets boven de Aubretia hangen, een bij of iets dergelijks met een lange snuit.Ik had hem nog niet eerder gezien. Jammer genoeg kon ik er niet heel dichtbij komen doordat het paadje te smal was voor mijn rolstoel. Ook had ik mijn camera met macrolens niet bij mij.Dit insect bleef goed stil hangen om hem te kunnen fotograferen. Met mijn telefoon moest ik flink inzoomen, heel mooi werden de foto’s niet maar toch kun je hem wel goed zien….

Thuis ging ik op zoek en vond bij Wikipedia dat het een gewone wolzwever is. Hij heeft wat weg van een hommel ,maar is er geen familie van.

Vergeleken met hommels is ook de kleur anders, meestal bruin, en de gewone wolzwever heeft geen zwarte, witte of gele kleuren, laat staan patronen. Ook zijn de dunne poten maar juist ook de grote ovale ogen typisch vlieg-achtig. De vleugels staan altijd zijwaarts terwijl veel hommels en bijen deze op de rug vouwen in rust. De lange tong van de gewone wolzwever is ongeveer een derde van de lichaamslengte en dient om dieper in de bloem te komen waar de nectar zit.

Het verschil tussen hommel en wolzwever is niet moeilijk te zien, vooral als er gegeten wordt; de gewone wolzwever eet nectar uit bloemen en blijft dan doodstil ‘hangen’ in de lucht, waarbij de voorpoten nog wel de bloem raken. De wolzwever is ook veel behendiger dan hommels en bijen die een beetje zigzaggend vliegen en niet stil kunnen hangen in de lucht. Eigenlijk is van hangen geen sprake; hoewel de vlieg stil lijkt te staan, slaan de vleugels zo’n 300 keer per seconde. Daardoor doet deze soort qua vlieggedrag aan de kolibrie denken. [bron Wikipedia] Op de foto’s die ik maakte kun je zien dat de vleugels wazig zijn, dat kwam omdat ze zo snel sloegen.

Dit is nu relaxed tuinieren, oog hebben voor de natuur om je heen. Iets bijzonders vastleggen om erover te kunnen bloggen.☺