Twee weken geleden had ik mij ingeschreven voor een historische wandeling olv een gids door Maassluis. Afgelopen woensdag was ik al een rondje gaan lopen en foto’s gaan maken omdat ik dacht dat fotograferen wel niet zo zal lukken met een groepswandeling.

De hele morgen goot het hier af en aan, maar rond 13 uur klaarde het op en gelukkig bleef het droog tijdens de hele wandeling.

Met een groepje van 5, de gids en 2 heren die “stage”liepen omdat ze ook stadsgids willen worden, vertrokken we om 14 uur.

De gids was volgens mij een beetje nerveus door de aanwezigheid van de twee gepensioneerde stagiairs, hij hakkelde nog al en zeker toen die twee hem ook nog eens gingen aanvullen met de kennis die ze opgedaan hadden tijdens een training. Dat was wel een beetje sneu. Een van de twee had het gelukkig in de gaten maar de ander niet, die bleef zijn kennis ook spuien.

Pakhuizen

Maasluis is al bekend in 1340 als Maeslantsluys en hoorde in een ver verleden bij de gemeente Maasland. De zee was de voornaamste bron van inkomsten voor de inwoners. In de zestiende eeuw kreeg de in Maassluis gevestigde haringvisserij een enorme impuls door de grote vraag naar zoute haring in het Oostzeegebied. Naast de haringvisserij waren ook de visserij op zalm, kabeljauw en schelvis van groot belang.De gids vertelde dat hier veel geld werd verdient met de visserij en in Maasland minder, die waren gericht op landbouw. Dus had men er de balen van dat al dat geld daarheen ging. In 1614 werd Maassluis een zelfstandige gemeente en in 1814 kreeg het stadsrechten.

De pakhuizen die langs de haven en vaarten staan doen nog herinneren aan de vroegere tijden.In het pakhuis op de eerste foto hieronder zat een beroemde lijstenmakerij die zelfs lijsten voor het Louvre heeft gemaakt, vertelde de gids.

Maassluis en de trekvaart

In het centrum lopen een aantal vaarten met pittoreske ophaal bruggen en sluizen.

Ik was verbaasd dat te zien. Gek toch eigenlijk, ik kom iedere maandag hier op passen maar had geen idee dat het zo’n leuk centrum heeft.

In 1614 waren er nog geen huisnummers. Deze gevelplaat markeerde de herberg de Gouden Leeuw.Dat zat niet in dit pand, wat een koetsiershuis is geweest,  maar een stukje verderop. De gevelsteen is niet lang geleden gerestaureerd.Ook aan de overkant een mooi gerestaureerde gevelsteen van Petrus. De gouden sleutel staat symbool voor het teken dat hij mensen die fouten maakten hun zonden kon vergeven.St  Petrus was beschermheilige van de vissers.

Rond 1650 werd een trekvaartroute aangelegd vanuit handelsstad Delft. Zo kon de vis snel in Delft en Den Haag zijn.Maar ook groenten en fruit vanuit Maasland en omstreken werd hier geladen of juist gelost en overgedragen naar de andere kant van de sluis op grote schepen richting Rotterdam etc.

Zes maal per dag voer zo’n trekschuit naar Delft.Het laden en lossen was het werk van de zakkendragers. Het werk moet vreselijk zwaar geweest zijn!

Het zakkendragershuisje

Het werk verdeeld vanuit het zakkendragershuisje.Volgens de gids was het eigenlijk een soort voorloper van een vakbond. Men zorgde ook voor de dragers die op een gegeven moment niet meer konden door de zwaarte van het werk.

Aan de gevel hangt een bel,[ nog net zichtbaar op de foto] als die geluid werd moesten alle zakkendragers er binnen 7 minuten zijn en werd er gedobbeld[ gesmakt].

Wie de hoogste ogen gooide had het werk. De originele dobbeltafel[ de smakbak] staat in het museum van Maassluis en bekeken wij ook.

Groote Kerk

Schrijver Maarten ’t Hart groeide op in Maassluis en beschrijft vaak plekken in Maasluis in zijn boeken. Niet iedereen was daar enthousiast over en voor sommigen was het noemen van zijn naam hetzelfde als vloeken in de kerk.De Groote kerk hieronder heeft een bijzonder orgel aldus de gids. Maarten ’t Hart die ook orgel speelt, mocht echter niet in die kerk op het orgel spelen.

Op de kerk een oude zonnewijzer die het nog steeds doet.

Een deel van de gevel van de Groote kerk is herbouwd na een bombardement dat door de geallieerden verkeerd was gedropt. De binnenstad van Maasluis werd voor een deel vernield en veel mensen werden gedood of verwond.Het monument hieronder gedenkt deze gebeurtenis.

De rondleiding duurde ruim 2 uur en ik vond het best leuk om allemaal van die weetjes te horen.Om alles in 1 blog te schrijven wordt wel wat veel, dus komt er nog een vervolg. Het mooiste, meest karakteristieke plaatje van Maassluis moet ik nog laten zien.