MizzD en ik liepen het rondje om de Grote Kerk, die ook echt groot was, ik kreeg hem niet in zijn geheel op de foto.
Na wat foto’s hier en daar van oa de Waag [ foto onder]die aan de kerk vast staat en een herdenkingsmonument ter ere van Vlaardingers die in de oorlog onderduikers hadden geholpen, liepen we langs de Visbank [1778] aan de Westhavenplaats.
Een opengeklapt stalraam deed mij denken aan de hooizolder bij mijn ouderlijk huis, waar ik een tijd mijn kamer op had.Daar zaten ook dit soort raampjes in. In de winter kwam de ijzige kou er gewoon doorheen.
Stadhuis
Aan de ring staat ook het stadhuis van Vlaardingen. In 1574 woedde er een grote brand waarbij het stadhuis en een deel van de Grote Kerk verloren gingen.Het huidige stadhuis is dus van na die tijd en heeft sindsdien al vele verbouwingen en renovaties ondergaan. Het oudste deel bevindt zich in de trouwzaal, nl een drempel die afkomstig is uit een ijzertijdboerderij van 300 v chr.De traditie wil dat de bruidegom de bruid over deze drempel draagt.
In de Middeleeuwen werd Vlaardingen een welvarende stad maar nieuwe rampen kondigden zich aan.
In 1574 namen de geuzen de stad in.Bij komst van de Spanjaarden vluchtten zij naar Vijfsluizen bij Schiedam. Toen de Spanjaarden weer vertrokken, grepen de geuzen de kans om de stad plat te branden. Pas in 1650 werd er een nieuwe stadhuis gebouwd met gebruik van resten van het oude afgebrande stadhuis. Het gebouw diende tevens als rechtbank en gevangenis. Er was ook een martelkamer. Op het dak prijkt de Vlaardingse vlag in de kleuren rood, geel, blauw.’’
Tegenover het stadhuis ligt het geuzenmonument. ,,Verzetsgroep De Geuzen was een van de eerste verzetsgroepen in Nederland’’.Zij noemden zich aanvankelijk een wandelvereniging omdat de wandelsport in Nederland door de bezetter werd toegestaan. De groep werd echter al eind 1940 verraden waarna 18 leiders werden opgepakt. Zij kregen de doodsstraf. Omdat drie van hen minderjarig waren, werden zij echter niet geëxecuteerd. In hun plaats werden drie organisatoren van de Februaristaking in maart 1941 samen de geuzen op de Waalsdorpervlakte gefusilleerd. Een pad in de vorm van 18 zwarte strepen in de vorm van een doodskist loopt van het stadhuis naar het monument. Twee benen voor het beeld staan symbool voor het afgebroken leven van de verzetsstrijders.’’
Begraafplaats
We zagen kapper Gozert waar gozerts[ Rotterdams voor gozer wat kerels, mannen betekent] terecht kunnen.
In het midden van de foto hierboven zie je een kleine deur met daarboven een tekst. Wat er staat snapte ik niet. Ik vond op internet dat het een gevelsteen is van een voormalig weeshuis. Achter de deur ligt het voormalig wezenpad.De tekst luidt:
Den aermen dat ick gaf Is mijn ghebleven.Dat ick hiele heeft mijn begheven.
De betekenis is mij niet helemaal duidelijk geworden ,maar kun je hier na lezen.
Visbank
De wet schreef voor dat de vis die voor particulieren bestemd was, hier geveild moest worden.De stadsomroeper waarvan er nu ook een beeld staat, ging de stad rond om dat om te roepen.De Visbank deed dienst tot 1949.
Ook werd de bel geluid als er lading te lossen was van de schepen. De teerling[ dobbelsteen] bepaalde wie de klus kreeg.
Aan de overkant van de straat is de winkel van banketbakkerJan Boer. Hier stapten we binnen om ijzerkoekjes te kopen.In vroeger tijden namen de vissers ze mee op reis omdat ze lang houdbaar waren. De koekjes hadden iets weg van een stroopwafel.
We dronken koffie op een terras tegenover de stadsomroeper.Even de route checken, want soms maakten we even een uitstapje naar een zijstraatje ofzo.
We zaten nog op de goede weg en gingen nu richting Molen Aelus[1790] We maakten even een afslag naar links omdat ik daar een oude gerestaureerde muurreclame wist aan de Afrol.Gek dat ze die dan weer niet in zo’n routebeschrijving/stadswandeling opnemen, het was misschien 25 meter naar links…….. 
Onderweg kwamen we voorbij een klein kerkje wat ons lokte met open deuren. 
In deze voormalige r.-k. kerk Joh. de Doper was binnen een stiltecentrum ingericht.Het was moeilijk te fotograferen omdat het zo klein was en de afbeeldingen waren met plexiglas beschermd
We fotografeerden er lustig op los, maar ik kan niet bijna 300 foto’s plaatsen, dus maar een collage-tje van muurdecoraties, gevelstenen, raamversiering.
Soms stonden we er zelf opeens op☺
Op een nieuw appartementengebouw hingen reproducties van de 
inventaris van
In het vorige blog schreef ik dat ze van onze gemeente eens zouden moeten gaan kijken hoe leuk het in andere gemeenten is. Ik vind dit echt een voorbeeld hoe je een saaie muur op kan fleuren met oude teksten en foto’s
Eindelijk naderden we de molen. 
De winkel was open en de molen draaide om meel te malen.Een fotootje van de ingang tevens uitgang van de winkel
En hup weer verder, op naar het Oranjepark en het Canon van Vlaardingen. Onze magen begonnen te rommelen, etenstijd dus een beetje opschieten maar. Ik moest om kwart voor 3 terug zijn om te gaan werken dus we konden nu niet al te lang meer overal blijven staan.MizzD zal waarschijnlijk veel uitgebreider schrijven, dus jullie kunnen altijd nog bij haar lezen. Ik wil het vandaag klaar hebben want anders heb ik pas volgende week weer tijd en ben ik de helft vergeten.
Oranjepark
Dit park is deels in 1941 aangelegd[ typisch trouwens, in de oorlog?] Deels is het een park wat hoorde bij een 17e-eeuwse buitenplaats “Het Hof”
In 1955 kocht de gemeente Vlaardingen het beeld van de kunstenaar Wim van Hoorn. De Romeinse fruitgodin kreeg een plek in het Oranjepark, maar werd in de loop der jaren diverse malen beschadigd. Uiteindelijk belandde ze zelfs op de bodem van de vijver, waar ze al die tijd op had uitgekeken.In 2012 werd het vanuit het depot weer terug geplaatst. 
Canon van Vlaardingen
Een canon is een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis van een bepaald gebied.In Vlaardingen zagen we deze zitmuren ingelegd met mozaïek
We naderden nu toch echt het einde van de route maar namen toch nog even een ommetje naar de viskraam die we eerder hadden gezien, met een terrasje lekker aan het water. Want een bezoek aan een haringstad moet je toch vieren met natuurlijk haring. We namen ieder een broodje haring voor maar 2 euro!! Voor die prijs namen we er daarna nog maar 1. Ik zag gisteren bij de viskraam hier dat alleen een haring al 2,75 kostte. Dus bij deze maak ik reclame voor vishandel het Graatje[ what’s in a name? ] in Vlaardingen
In de Eendrachtstraat was een muurschildering van een vissersvrouw 
Aan de andere kant van de straat en op de hoek van de volgende straat hingen grote foto’s van hoe deze straat er in vroeger tijden heeft uit gezien. Ik mag dat stuk geschiedenis graag zien:
We liepen weer terug langs de andere kant van de haven met de mooie oude pakhuizen en rechts de mooie bootjes.
En dit was het beeldverslag van de stadswandeling in Vlaardingen, haringstad.We zijn weer bij het beginpunt aangekomen.We maakten veel al dan niet mooie foto’s. Wat mij wel opvalt in dit soort steden is dat er zo vaak een paal, verkeersbord,bewegwijzering, lantaarnpaal, reclame etc precies daar hangt of staat waar ik dan net een mooi punt zou hebben om de foto te maken. Vaak moest ik dus de foto’s wat bijsnijden om die ontsierende moderne dingen niet op de foto te hebben, maar dat ging lang niet altijd.
We liepen weer ruim 11000 stappen maar niet in 75 minuten die voor de route stond. Wij deden er 4 uur over.
MizzD, het was weer superleuk om samen met je op pad te zijn. De volgende bestemming mag jij weer kiezen!
Ik snap dat het een hele kluif was, al die blogs. Toch zijn er altijd wel lezers die net als ik in dit stukje Nederlandse geschiedenis geïnteresseerd zijn.Vlaardingen heeft ons allebei echt verrast. We wonen er op 20 minuten rijden vandaan en wisten niet dat het zo’n leuke oude binnenstad heeft. Voor de Belgische lezers of lezers die in een ander deel van Nederland wonen: het is de moeite waard voor een bezoek wat je zou kunnen combineren met Maassluis wat naast Vlaardingen ligt.Strand van Hoek van Holland op 15 minuten rijden……… Leuke B&B boeken en genieten!
Nog even teruglezen? Klik op het deel wat je wilt zien:
Het pand op de hoek huisvestte ooit een haringkuiperij. Tot op de dag van vandaag zit er nog zoveel zout in de muren dat de verf aan de buitenmuur blijft bladderen. Het kunstwerk van Jeroen Verhoeff verzoent heden met verleden van deze muur.De naam van de straat levert nog wel een leuke anekdote op. De straat heette ooit de Kruijckesteeg naar een familie Kruijck die in het hoekhuis woonde. Maar de familie Kruijck maakte plaats voor de familie Vos. Gerrit Vos[1605-1679] maakte 45 jaar lang deel uit van de stadsregering. De naam van de straat veranderde in de loop der jaren in Vossenstraat .Hier kwam geen straatnamencommissie aan te pas, als je maar belangrijk genoeg was hè! De keuze van de vos past niet alleen bij de straat maar ook bij een dier wat steeds vaker de oversteek waagt naar bewoond gebied.
Bij het oversteken van de straat richting kerk zagen we dit gedicht op de muur in de Zomerstraat.Mijn gemeente zou eens op pad moeten gaan om ook te leren hoe een gemeente verfraaid kan worden met afbeeldingen, foto’s en gedichten, teksten en spreuken op muren. Ik hou ervan!
Het museum aan de andere kant van de straat is gevestigd in een paar oude panden. De gevel springt meteen in het oog. Dat het zo blijft hangen…………
Tot zover deel 1 van de stadswandeling. Ik red het niet er een lang blog van te maken omdat ik zo meteen op ga passen op de kleinzoons.Misschien ook wel fijn voor jullie ☺, een paar behapbare blogjes! Wordt vervolgd dus……nog ruim 200 foto’s te gaan om een verhaal aan vast te knopen.