De randen van de koolplanten werden steeds meer gekarteld door alle hapjes die eruit genomen waren. Ik verdacht slakken ervan dat te doen. Maar afgelopen week zagen we opeens deze veelvraat, betrapt terwijl hij heerlijk zat te eten…….Met zijn groene kleur valt hij bijna niet op. Kijk maar eens op de eerste foto.
Het is een jonge grote groene sabelsprinkhaan:
De mannetjes ‘zingen’ door de voorvleugels langs elkaar te wrijven, en zijn te horen van drie uur in de middag tot drie uur ’s nachts. Het geluid is zeer luid en goed te horen tot een afstand van 100 meter.
De vrouwtjes zetten rond september de eitjes af die met de legbuis in schorsspleten of in de bodem worden gebracht. De nimfen komen in de lente uit het ei, na te hebben overwinterd. De jonge groene sabelsprinkhanen blijven de eerste vervellingen nog in de lagere begroeiing omdat ze nog niet kunnen vliegen. Pas als ze volwassen worden rond eind juni wordt wat meer op bomen en hogere planten gekropen om beter te kunnen jagen en te zonnen.[ bron Wikipedia]
Hoewel veel sprinkhanen als schadelijk worden gezien, is deze soort vrij nuttig. Het voedsel bestaat voornamelijk uit andere insecten die op planten leven, prooien worden met de stekelige voorpoten gegrepen en door de sterke kaken aan stukjes geknipt. Ook wordt soms wel aan planten geknaagd maar insecten, waaronder andere sprinkhanen, vormen het belangrijkste voedsel. Deze sprinkhaan bij ons zag ik echt heel duidelijk van de spitskool eten.
Hij hield mij echt wel in de gaten☺Plotseling nam ie een sprong en weg was ie…..
En zo wordt ie als ie later groot is……
Tegen die tijd is er geen spitskool meer over, vrees ik☺
