In het kader van vermijd drukte, houdt afstand en al dat soort oproepen, maakten wij vandaag een trip down memorylane. Terug in de tijd naar 42 jaar geleden.We reden naar de Waalhaven, ongeveer 15 minuten rijden vanaf ons huis

Wij leerden elkaar kennen eind jaren 70 tijdens onze opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Mijn man kwam naast mij zitten in het klaslokaal en patsboem, het was gebeurd, verliefd…….

Onze opleiding volgden wij in het Deltaziekenhuis in Poortugaal.

Het was de tijd van veranderingen in de psychiatrie. Van de film One flew over the cuckoo’s nest, met Jack Nicholson in de hoofdrol. Die film bracht schitterend in beeld wat men fout achtte in de oude vorm van psychiatrie.Het was de tijd dat elektroshocks gestopt waren, dat homofilie niet langer als ziekte beschouwd werd. Er waren nog wel grote slaapzalen, patiënten werden opgenomen op gesloten afdelingen en mochten niet alleen naar buiten.Het was nog monodiciplinair, de arts had het voor het zeggen.

Quarantaineterrein

Vroeger moest iedere haven een eigen quarantaine inrichting hebben.Dat was bedoeld voor de opvang van zeelieden die besmet waren met gevaarlijke tropische ziekten. Het terrein in het dorp Heyplaat werd als werkverschaffingsproject gebouwd in de jaren 1928-1934, in de stijl Amsterdams verstrakt. Tijdens de bouw werd het al ingehaald door de ontwikkeling, de penicilline werd uitgevonden en Rotterdam bouwde een ziekenhuis, speciaal voor tropische ziekten, het Havenziekenhuis.Tijdens de jaren daarna werd het voor verschillende doeleinden gebruikt, oa voor opvang van tyfuspatienetn uit Spijkenisse, het werd geconfisqueerd door de Duitsers in de Tweede wereldoorlog

“Chronische patiënten”

Voor de patiënten die niet meer “te genezen” [ dementerend] waren, was er een dependance in het dorp Heyplaat op het oude Quarantaine terrein in de Waalhaven.Tijdens de opleiding moest iedereen daar stage lopen.Vanaf 1953 had het Deltaziekenhuis[ vroegere Maasoord] deze locatie in gebruik

Vandaag gingen we eens kijken of het nog steeds bestaat of wat er van over is………….

Het bestaat nog………

Het terrein is vrij toegankelijk, er staan nog een paar van de 12 oorspronkelijke gebouwen, waaronder het gebouw van onze opleiding

Wat ik me nog herinner is dat als er iemand overleed, je die naar het mortuarium moest brengen, ik vond het geen pretje om dat in de nacht te moeten doen. Met een brancard met de overledene over het terrein, gelukkig wel samen met een collega. Hoe anders is dat tegenwoordig.

Ik weet niet meer waar de andere gebouwen voor dienden. Tegenwoordige zijn de gebouwen bewoond, in sommige gevallen nog door kunstenaars, die het ooit kraakten in de jaren 80.

Dat het nu een kunstenaarsdorp is, zie je wel. Aan de bomen hangen schilderijen, er is een studio, bij 1 gebouw is veel kunst in de tuin te zien

Eigenlijk was het een beetje een armoedig geheel, maar dat geeft. Vroeger stonden er hekken om heen, nu kun je naar het strandje aan de oever lopen.

Waalhaven

Het oude quarantaine terrein ligt nu te midden van industrie en havens.

Onze tocht terug in de tijd was voor ons de moeite waard, wel heel koud, brrrr