Afgelopen zondag ochtend ging ik al vroeg met mijn camera op pad om in het Donckse Bos paddenstoelen te fotograferen. Op social media en in blogs zag ik al allerlei foto’s voorbij komen van paddenstoelen. Hoog tijd dat ik ook op zoek zou gaan.

Het landgoed in mijn woonplaats, Buitenplaats Het Huys Ten Donck, staat bekend om de grote verscheidenheid aan paddenstoelen. Al een aantal jaar ga ik er in de herfst meerdere keren heen.Deze dag viel het nog tegen. Er was over het hele landgoed gemaaid.Of er al paddenstoelen waren of dat ze nog moeten komen, weet ik niet. Alhoewel het geen grote aantallen waren zoals andere jaren, zag ik wel wat verschillende soorten.

De Gekraagde Aardster

In 2020 trof ik deze paddenstoel voor het eerst aan. De jaren erna zag ik hem niet meer tot afgelopen zondag. Verscholen onder struiken viel mijn oog op dit exemplaar.

Ik heb vandaag geen tijd om alle namen erbij te gaan zoeken, dus jullie moeten het doen met alleen de foto’s.

Inmiddels weet ik de plekken te vinden waar de paddenstoelen staan. Zo is er een boomstronk waar ik elk jaar de paarse Amethistzwam zie. Nu nog minuscuul, maar toch prachtig.De Amethistzwam is dit jaar tot paddenstoel van het jaar verkozen.

De Nederlandse Mycologische Vereniging roept op om de vindplaats van deze soort te melden op Waarneming.nl.[Dus Karel en Melodyk, ik zag hem bij jullie foto’s ook….]

Ik nam de foto’s met mijn macrolens. Je moet je voorstellen dat ze in werkelijkheid zo groot waren als een luciferkop.

Op de polderkade tussen twee bosranden in staan meestal heel veel soorten, nu slechts 1

Wel stond er een hulst fantastisch in bloei.

Terwijl ik op mijn hurken zat te fotograferen, hoorde ik opeens: “Niet schrikken mevrouw!” Nou dat doe je dan natuurlijk juist wel, ik schrok me rot. Ik waande mij alleen en daar stond opeens een man met een emmer in zijn handen naast mij. Ik had hem niet aan horen komen. Het bleek de buurman van het landgoed, die de eenden kwam voeren. We spraken misschien wel een half uur met elkaar. Hij was opgegroeid naast het landgoed en bracht er zijn jeugd door, speelde als kind op het landgoed. Hij vertelde over het beheer van het landgoed, dat er nu een hovenier is waar hij in elk geval niet over te spreken was. Dat maaien had in zijn ogen ook nog niet gehoeven.

Hij vertelde dat in vroeger tijden het een boerenwijsheid was dat als een hulst zo vol bessen zat als dit jaar, het een teken is van een strenge winter die op komst is. Maar in de huidige tijd van klimaatverandering is dat maar de vraag. Toevallig hoorde ik die dag wel op de radio zeggen dat aankomende winter de strengste van deze eeuw gaat worden. We gaan het zien………….