Fotograferen: strand Hoek van Holland

Geplaatst op door
29

Vorige week woensdag was ik in de ochtend eerst een rondje gaan lopen door het historisch centrum van Maassluis. Het weer werd steeds beter, lekker zonnetje, wat stapelwolken. Dus ik besloot daarna naar het strand te gaan om daar wat te gaan fotograferen om vertrouwd te raken aan mijn nieuwe [ tweedehands] 400 mm. lens.

Met de metro was ik in een mum van tijd op het strand van Hoek van Holland.Het was stil, slechts een enkele wandelaar, twee kitesurfers en twee surfers, die met mij aankwamen en de zee in gingen met hun plank.

Het water was onstuimig en er waren echt hele hoge golven. Ik heb met verbazing zitten kijken.

Steeds dacht ik dat ik ze niet meer zag maar dan kwamen ze toch weer opduiken.

Het op de plank klimmen en blijven staan lukte niet echt.Ik ben zelf niet zo’n held met de zee, ik vind het eng om in te zwemmen.Dus vind ik mensen die dat, zeker met die golven wel durven, al helden.

Ook de kitesurfers deden hun best om een sprong uit het water te maken.

Eenmaal lukte het terwijl ik stond te kijken.Op de foto zie je dat de lucht al donkerder en dreigender wordt.

Zilvermeeuwen

Een stukje verderop zag ik veel meeuwen, dus ik liep daarheen en maakte een aantal foto’s van de foeragerende zilvermeeuwen. Er waren veel jongen bij.

Steeds als ze iets te pakken hadden vlogen ze even op om iets verder te gaan smikkelen.

Toen ik thuis de foto’s op de laptop bekeek, zag ik dat een van de meeuwen geringd was.

Vogels worden geringd voor wetenschappelijk onderzoek. Zo komt men meer te weten over aantallen, de trek, de reproductie,de overleving. Ook ziekten worden onderzocht, zoals bv de vogelgriep. De ringen worden aangebracht op een ringstation. Zo vond men vogels met ringen terug die jaren oud waren. Een kraai van 19 jaar, een vink van 15 jaar. Een scholekster die in 2016 voor het laatst gezien werd, was toen 44 jaar! Ik had geen idee dat ze zo oud kunnen worden! Als je er meer over wilt lezen kun je klikken op de link naar de vogelbescherming.

Toen begon het de druppelen en gezien de donkere lucht maakte ik meteen benen. Ik “rende” naar de dichtstbijzijnde strandtent. Terwijl ik net binnen stapte begon het enorm te regenen. Dat had Buienradar niet gezegd, het zou droog blijven. Ik bestelde een cappucino om op te warmen want het was door de harde wind best koud. Toen het droog was nam ik de metro maar weer terug naar Maassluis.

Resultaat

Over het algemeen genomen was ik best blij met het resultaat van de foto’s. Ik stond best een eindje van de vogels af te fotograferen om ze niet af te schrikken en ik kon behoorlijk inzoomen. Dat was de reden waarom ik deze lens graag wilde hebben want met 50 mm lukt dit niet.Ik merkte wel dat het een behoorlijk gewicht was en het waaide behoorlijk hard dus om hem stabiel te houden was lastig. Al met al ben ik blij met deze aankoop.

 

Wandelen, Maassluis: het historisch centrum

Geplaatst op door
20

In het vorige blog beschreef ik al een deel van de wandeling met de gids door het historisch centrum van Maassluis.

Het centrum verraste mij erg. Ik was er nooit eerder.Ooit, een paar jaar terug, lunchten we op het marktplein om te vieren dat dochter en schoonzoon geregistreerd partners werden en hun huis in Maasluis gekocht hadden. Maar veel hebben we toen niet gezien. Ik herinner mij wel dat ik het leuk vond. Maar daarna kwam het er niet van er nog eens heen te gaan.

Toen we de sluis achter ons gelaten hadden en bij de Groote Kerk geweest waren, liepen we langs de vroegere kuipenmakerij. Langs de zijmuur was een afbeelding na gemaakt van een oude zwart-wit  foto en daarnaast een kleurrijke afbeelding van de mensen[eigenaars] die er nu werken. Hun dochter heeft een prijs gewonnen met haar bekende limoncello

 

 

We liepen terug naar de haven en maakte ik foto’s van het meest bekende plekje van Maassluis met het oude raadhuis en het gemeenlandshuis.

De stoomzeesleepboot die ervoor ligt heet de Furie en is ook heel bekend. Hij is gebruikt voor de film Hollands Glorie

Ook Sint en Piet komen met dit stoomschip aan.Het schip moet dan al een week van tevoren “op stoom komen”vertelde de gids. Even verderop aan de overkant aan de haven is een café, de Moriaan.De eigenaresse vertelde mij woensdag dat tegenwoordig sinds Kick out Zwarte Piet, er bewaking staat bij het café tijdens de intocht van de Sint.Dit ter bescherming van het antieke beeld aan de gevel, de Moriaan. Het beeld heeft niets met slavernij of discriminatie te maken. In vroeger tijden hing deze buste aan de gevel van een herberg, op een andere plek.Die herberg is er niet meer en de buste verhuisde naar de gevel aan dit pand. In oude tijden was een buste van een “Moor”een teken van een internationaal logement.

Het zou zeelieden doen denken aan de ontmoetingen die zij hadden op verre reizen.Ook stond het symbool voor lekker en bijzonder eten. Tegenwoordig wordt al snel iets als discriminatie bestempeld, maar een ander stuk geschiedenis is ook goed om te kennen.

Langs de pakhuizen aan de kade liepen we naar de Koepaardbrug en bekeken her en der de tekens van de hoogwaterstanden op gevels, oa die van 1953.De andere getallen hebben te maken met de hoogte van de dijken.In 1953 scheelde het maar een paar centimeter of het hele achterland van Maassluis was ook overstroomd mogelijk tot aan Leiden toe.

Daarna gingen we weer terug richting centrum.Langs een mooi oud pand in Art Nouveau stijl, waar nu een modezaak in gevestigd is.

 Langs de voorkant van het gemeenlandshuis wat een prachtige ingang heeft.Als leuk weetje vertelde de gids dat de deuren vroeger zo breed gemaakt werden vanwege de hoepelrokken van de dames en hoog vanwege de hoeden en hoge pruiken.

Langs de slager aan de Vliet die ook allerlei prijzen gewonnen heeft en een leuke kop op zijn deur heeft:

Ik zag het tehuis voor zeelieden  waar nu Oekrainers in verblijven

We eindigden weer bij de plaatselijke VVV vlakbij het oude stadhuis

Op het oude stadhuis had de gids nog een werkende getijdenklok aangewezen

Ik heb nog veel foto’s maar voor nu laat ik het hierbij. Ik zou zeggen bezoek Maassluis eens, het is echt de moeite waard.Zo’n wandeling met een gids ga ik eens vaker doen. Je wordt gewezen op dingen waar je anders aan voorbij zou lopen en hoort dingen die je anders niet zou weten.Het zijn geen wereldschokkende dingen maar vaak grappige feitjes.

Nog even door het winkelstraatje waar de beroemde bakker met de allerlekkerste tompoucen zit en thuis checken of hij echt lekkerder is als die van onze bekende bakker.Daarna terug naar de auto die vlakbij een pand met een oude muurreclame geparkeerd stond.

Eenmaal thuis begon het weer te regenen, gelukkig hadden we de wandeling droog kunnen lopen.Ik ging eens met koffie en tompouce zitten nagenieten van de foto’s.

Welke tompouce nu het lekkerst is? Ik kan niet kiezen, ze zijn allebei zaaaaalig

 

Wandelen, historisch centrum Maassluis

Geplaatst op door
21

Twee weken geleden had ik mij ingeschreven voor een historische wandeling olv een gids door Maassluis. Afgelopen woensdag was ik al een rondje gaan lopen en foto’s gaan maken omdat ik dacht dat fotograferen wel niet zo zal lukken met een groepswandeling.

De hele morgen goot het hier af en aan, maar rond 13 uur klaarde het op en gelukkig bleef het droog tijdens de hele wandeling.

Met een groepje van 5, de gids en 2 heren die “stage”liepen omdat ze ook stadsgids willen worden, vertrokken we om 14 uur.

De gids was volgens mij een beetje nerveus door de aanwezigheid van de twee gepensioneerde stagiairs, hij hakkelde nog al en zeker toen die twee hem ook nog eens gingen aanvullen met de kennis die ze opgedaan hadden tijdens een training. Dat was wel een beetje sneu. Een van de twee had het gelukkig in de gaten maar de ander niet, die bleef zijn kennis ook spuien.

Pakhuizen

Maasluis is al bekend in 1340 als Maeslantsluys en hoorde in een ver verleden bij de gemeente Maasland. De zee was de voornaamste bron van inkomsten voor de inwoners. In de zestiende eeuw kreeg de in Maassluis gevestigde haringvisserij een enorme impuls door de grote vraag naar zoute haring in het Oostzeegebied. Naast de haringvisserij waren ook de visserij op zalm, kabeljauw en schelvis van groot belang.De gids vertelde dat hier veel geld werd verdient met de visserij en in Maasland minder, die waren gericht op landbouw. Dus had men er de balen van dat al dat geld daarheen ging. In 1614 werd Maassluis een zelfstandige gemeente en in 1814 kreeg het stadsrechten.

De pakhuizen die langs de haven en vaarten staan doen nog herinneren aan de vroegere tijden.In het pakhuis op de eerste foto hieronder zat een beroemde lijstenmakerij die zelfs lijsten voor het Louvre heeft gemaakt, vertelde de gids.

Maassluis en de trekvaart

In het centrum lopen een aantal vaarten met pittoreske ophaal bruggen en sluizen.

Ik was verbaasd dat te zien. Gek toch eigenlijk, ik kom iedere maandag hier op passen maar had geen idee dat het zo’n leuk centrum heeft.

 

In 1614 waren er nog geen huisnummers. Deze gevelplaat markeerde de herberg de Gouden Leeuw.Dat zat niet in dit pand, wat een koetsiershuis is geweest,  maar een stukje verderop. De gevelsteen is niet lang geleden gerestaureerd.Ook aan de overkant een mooi gerestaureerde gevelsteen van Petrus. De gouden sleutel staat symbool voor het teken dat hij mensen die fouten maakten hun zonden kon vergeven.St  Petrus was beschermheilige van de vissers.

Rond 1650 werd een trekvaartroute aangelegd vanuit handelsstad Delft. Zo kon de vis snel in Delft en Den Haag zijn.Maar ook groenten en fruit vanuit Maasland en omstreken werd hier geladen of juist gelost en overgedragen naar de andere kant van de sluis op grote schepen richting Rotterdam etc.

Zes maal per dag voer zo’n trekschuit naar Delft.Het laden en lossen was het werk van de zakkendragers. Het werk moet vreselijk zwaar geweest zijn!

 

Het zakkendragershuisje

Het werk verdeeld vanuit het zakkendragershuisje.Volgens de gids was het eigenlijk een soort voorloper van een vakbond. Men zorgde ook voor de dragers die op een gegeven moment niet meer konden door de zwaarte van het werk.

Aan de gevel hangt een bel,[ nog net zichtbaar op de foto] als die geluid werd moesten alle zakkendragers er binnen 7 minuten zijn en werd er gedobbeld[ gesmakt].

Wie de hoogste ogen gooide had het werk. De originele dobbeltafel[ de smakbak] staat in het museum van Maassluis en bekeken wij ook.

Groote Kerk

Schrijver Maarten ’t Hart groeide op in Maassluis en beschrijft vaak plekken in Maasluis in zijn boeken. Niet iedereen was daar enthousiast over en voor sommigen was het noemen van zijn naam hetzelfde als vloeken in de kerk.De Groote kerk hieronder heeft een bijzonder orgel aldus de gids. Maarten ’t Hart die ook orgel speelt, mocht echter niet in die kerk op het orgel spelen.

Op de kerk een oude zonnewijzer die het nog steeds doet.

Een deel van de gevel van de Groote kerk is herbouwd na een bombardement dat door de geallieerden verkeerd was gedropt. De binnenstad van Maasluis werd voor een deel vernield en veel mensen werden gedood of verwond.Het monument hieronder gedenkt deze gebeurtenis.

De rondleiding duurde ruim 2 uur en ik vond het best leuk om allemaal van die weetjes te horen.Om alles in 1 blog te schrijven wordt wel wat veel, dus komt er nog een vervolg. Het mooiste, meest karakteristieke plaatje van Maassluis moet ik nog laten zien.