Een pottentuin op het balkon. Hoe zou dat gaan? Nou tot grote verbazing van de buurvrouw schuin boven mij wonderbaarlijk goed.
Ze staat nog al eens te kijken en is helemaal verbaasd dat ik ook groenten op het balkon heb. Verder dan geraniums is ze misschien zelf nooit gekomen. Toen ik de lathyrus een paar weken terug weg haalde, stond ze toe te kijken. Wel kaal nu hè, zei ze. Ach straks hangen hier allemaal snijbonen antwoordde ik. Ze viel bijna naar beneden van verbazing.Snijbonen op het balkon, hoe bestaat het!
Inmiddels doen die snijbonen het goed. IK heb er twee maal van gegeten, het zijn niet die hoeveelheden van destijds op de volkstuin. Daar had ik eens een zomer met 18 kilo! Nu heb ik denk ik een pond geplukt maar het is dan ook maar van twee bonen die ik in de aarde had gestopt.Volgend jaar ga ik er meer poten, want ik ben gek op snijbonen.
Ze groeien nu langs een soort waslijntje, volgend jaar moet ik dat anders aanpakken.
Ik denk dat de buurvrouw mij maar een rare snijboon vindt maar ze bewondert mijn balkon wel vaak.Ik moet er toch ook eens wat aan gaan doen, verzuchtte ze pas.
Naast de snijbonen had ik ook een paar sperziebonenplantjes. Ook daar at ik twee maal van.
Ik kon eindelijk 4 komkommers plukken. In het begin snapte ik maar niet waarom die vruchtjes van de plant verdwenen. Tot ik op een ochtend vroeg wakker was en een ekster betrapte die al die vruchtjes van de plant af beet. Ik heb er toen even een net over gehangen en inmiddels er ook al weer af gehaald want ze komen er nu niet meer aan.
Geluk op een paar vierkante meter
Vandaag was mijn zoon hier en we dronken even koffie op het balkon. We zaten hutje mutje want het balkon staat bomvol met potten en planten, een jungle zei hij.Ik wees hem de komkommers aan en de snijbonen en hij moest hard lachen. Ja helaas, zei ik jij hebt mijn genen van tuinieren niet mee gekregen. Nou ja zei hij, ik vind het wel leuk maar het heeft geen prioriteit in mijn huidige leven, maar als jij er plezier aan beleeft….Voor mij is het geluk op die paar vierkante meter zei ik hem.
Iedere ochtend “loop” ik in gedachten een rondje door mijn moestuin, als ware het 500 vierkante meter. Ik kan het rondje zittend “lopen”. Alles bevindt zich op armlengte van mij. Toch kijk ik elke ochtend wat er groeit, waar knoppen komen, welke bloem open is gegaan. Iedere avond “loop” ik mijn rondje met de gieter. Dat gaat overigens wel makkelijker dan op die volkstuin☺
Paprika, sla en tomaat gaan niet zo hard als in de volle grond maar het kan ook komen omdat ik hier maar zon heb tot plm 14 uur.
Bloemen
Bloemen heb ik ook veel en al wekenlang pluk ik bosjes om binnen te zetten. Het begon met Lathyrus, daarna Cosmea en nu ook Dahlia en Zinnia.
De cosmea was een verrassing, want de zaden zaten in een plastic zakje zonder naam erbij. Altijd denk ik wel te onthouden wat het is maar dat is natuurlijk niet zo. Deze zaden zijn van Cosmea [ Cosmos bipinnatus] die ik als zaad kocht bij Diana’s mooie moestuin. Ik had ze een paar jaar terug in de volkstuin, ze zaaiden zich elk jaar uit maar op den duur verdween die mooie tekening en waren ze of wit of roze.
Ook insecten vliegen af en aan op het balkon, ik zag deze week zelfs een bont zandoogje, maar ik had niets bij de hand om een foto te maken.
Ook de kleindochters plukten [ ongevraagd] een bosje bloemen tijdens het logeren en natuurlijk zette ik die ook in een leuk vaasje voor hen.
Tijdens een van de hete dagen logeerde jongste kleinzoon hier en zat lekker op het balkon met een teil water te kledderen. Ik hoorde hem zeggen: Slak. Maar ik schonk er geen aandacht aan, tot ik na een tijdje gaten in de bladeren van de Dahlia’s en paprika zag. Het zal toch zeker niet waar zijn! Ik ging op zoek en vond deze drie:
Voortaan moet ik luisteren naar mijn kleine tuinman in wording!
Met een beetje geluk heeft hij wel wat van mijn genen. Hij houdt van bloemen plukken, water geven met de gieter en van mieren en vliegen☺
Kleinzoon Aaron logeerde net bij mij en had onlangs zijn verjaardagsfeestje gegeven met als thema Piraten.Het zou vast wat voor hem zijn dus ik kocht tickets. Nou ja ik probeerde het maar alles was in het Spaans en betalen moest met een creditkaart die ik niet heb, dus dochter schoot te hulp.
een schatkist[ waarom hebben ze die geroofd, oma?] 
er stonden manden met proviand,[ waarom eten ze dat oma?]
In een slaaphut een bed met een pot ernaast. Die pot snapt hij wel, hij slaapt op zolder en heeft ook een potje op zijn kamer staan voor noodgevallen in de nacht.
Waarom is dat een anker, waarom is die zwaar, waarom kan ik die niet optillen?
Het is best indrukwekkend als je bedenkt dat mensen hier maandenlang op onderweg waren vroeger.
Het was een leuk uitje zo samen, de Veerhaven is ook leuk om te zien. Ik moest denken aan een van de eerste patiënten die ik verpleegde, ik weet zelfs zijn naam nog: Mijnheer Malta die dementerend was en de hele dag door aan iedereen vroeg of je hem naar de Veerhaven wilde brengen, want daar lag zijn schip. Hij zou het nu niet meer terug kennen.
Langs de schepen van het loodswezen liepen we onder de Kazematten[ bunker] door. De muren hiervan zijn wel 3 meter dik.
We vervolgden onze weg naar de Gevangentoren waar we zouden lunchen.We bekeken het standbeeld van Michiel de Ruyter, een van de bekendste zeehelden maar tegenwoordig wordt over dat stukje geschiedenis anders gedacht en is het geen held meer in veler ogen.
De Zeemanserve heet eigenlijk het Cornelia Quakshofje en werd in 1643 gesticht om de weduwen en wezen van verdronken zeelieden te huisvesten.Er waren duidelijke regels als je daar kwam wonen:Zoals dat je de woning zindelijk diende te bewonen en de poort der erve om beurten schoon te houden.Niet zo’n gek idee toch?
Het hofje was een oase van rust en ik zag mij er wel wonen met die heerlijke tuin. De Belgische Lieve zag mij vast staan mijmeren…….. 
