Wandelen, rondje Crezéepolder en Ridderkerkse grienden

Ik hoor jullie denken: alweer een rondje Crezéepolder, een paar weken terug toch ook al?

Ja dat klopt helemaal. Het is natuurlijk dichtbij voor mij en een mooi gebied maar nu ging ik met een ander doel. Ik had mij namelijk ingeschreven voor dit rondje bij Zuid-Hollands Landschap. Een wandeling met een gids van hen, die ook de grienden zou ingaan. Daar was het mij vooral om te doen want ik heb al een paar maal voor het bruggetje gestaan maar durfde die grienden toch niet alleen in. Sinds mijn val 3 jaar terug en mijn dubbele enkelfractuur ben ik huiverig voor waar het glad is. Maar met meerdere mensen durf ik natuurlijk wel.

Om 9 uur was het verzamelen bij Hofstede de Paradijshoeve aan de andere kant van de dijk. Toen ik kwam waren er al een paar dames, uiteindelijk waren we met ik meen 11 inclusief de gids. Zij wees ons allereerst op een groene specht die in het weiland zat.

Hierna vertrokken we richting Crezéepolder, de dijk op aan de andere kant er weer af.Daar vertelde de boswachter/gids wat over het ontstaan van de polder, maar dat wist ik al en heb ik ook al eerder beschreven. Heel kort door de bocht: Het gebied was het tot 2016 akkerland. Het gebied werd toen aangekocht door Zuid-Hollands landschap. De zomerkade werd doorgestoken naar de rivier de Noord en nu is het een zoetwater getijdengebied. Inmiddels is het een gebied met een grote verscheidenheid aan vogels, vissen maar ook bevers.Ik dacht dat die alleen in de grienden vertoeven maar ook in het gebied ernaast is een beverdam. De gids liet ons sleepsporen zien van waar ze uit de rivier komen het gebied in.

Alle deelnemers waren vrouwen en in ganzenpas liepen we achter elkaar over de smalle paadjes.

Ik had mijn camera bij mij, er was nog 1 dame die ook een camera bij zich had. De andere dames hadden alleen hun telefoon maar daar kun je natuurlijk ook mooie foto’s mee maken.

Samen met de andere cameravrouw☺, Marja, liep ik meestal achteraan omdat wij steeds stopten voor foto’s dus ik heb niet het hele verhaal van de gids mee gekregen.Wat ik wel begreep is dat het erg rustig was kwa vogels en dat er niet veel verschillende soorten waren. Sommigen zijn alweer vertrokken en de wintergasten moeten nog komen. Maar we zagen toch wel wat leuke vogels buiten de bekende ganzen en meeuwen.

De boeren zwaluw:

Fitis?

Kievit:

Lepelaars:

Ik had wel eens gelezen dat ze hier ook zouden vertoeven maar ik had ze niet eerder gezien of ik moet gedacht hebben dat het een zwaan was uit de verte.Ik kan dat onderscheid slecht maken als ik tussen de begroeiing door in de verte een paar witte stippen zie staan:

Een verrekijker is met zo’n wandeling toch ook wel handig heb ik gemerkt.

We zagen vier lepelaars die eerst nog stonden te dutten maar wat later liepen te foerageren.

Ik las dat deze vogels tot september/oktober in Nederland blijven.Daarna vertrekken ze naar de West-Afrikaanse kust. Bijzondere vogels door hun snavel, je zou denken hoe kun je iets vangen…..

Kemphaan

Een andere vogelsoort waar de gids ons op wees was de kemphaan. Ik heb altijd gedacht dat die vogels weidevogels zijn maar het is een strandloper. De foto’s die ik nam zijn niet echt goed gelukt.

Zwanen

Grienden

Op enig moment opperde de gids dat we de grienden maar zouden overslaan omdat het om deze tijd van het jaar het er wemelt van de muggen. Zoals ik al schreef kwam ik daar eigenlijk voor en gelukkig wat anderen wilden er ook graag in. Dus we gingen in onze ganzenpas  een klein stukje in het ongecultiveerde deel van de griend.

Er waren inderdaad veel muggen maar ik ben niet gestoken. Het was er vochtig en glibberig en ik ga er denk ik toch niet snel alleen in. Het was echter de moeite waard om er even een stukje van gezien te hebben.Ik weet nu wat er aan de andere kant van dat bruggetje ligt.

Ik moet zeggen dat ik deze vorm van fotografie [ vogels] ook erg leuk vind dus ongetwijfeld komt er een vervolg. De ijsvogel verblijft ook in dit gebied,we zagen hem heel even maar dat beestje is zo snel. Met Wilma, de andere vrouw met camera heb ik gegevens uitgewisseld om samen nog eens te gaan. Dan hoeven we niet steeds op een drafje achter de anderen aan maar kunnen op ons gemak ergens blijven zitten en zien wat er langs vliegt.

 

 

 

Moesbalkonnieren 4

Een pottentuin op het balkon. Hoe zou dat gaan? Nou tot grote verbazing van de buurvrouw schuin boven mij wonderbaarlijk goed.

Ze staat nog al eens te kijken en is helemaal verbaasd dat ik ook groenten op het balkon heb. Verder dan geraniums is ze misschien zelf nooit gekomen. Toen ik de lathyrus een paar weken terug weg haalde, stond ze toe te kijken. Wel kaal nu hè, zei ze. Ach straks hangen hier allemaal snijbonen antwoordde ik. Ze viel bijna naar beneden van verbazing.Snijbonen op het balkon, hoe bestaat het!

Inmiddels doen die snijbonen het goed. IK heb er twee maal van gegeten, het zijn niet die hoeveelheden van destijds op de volkstuin. Daar had ik eens een zomer met 18 kilo! Nu heb ik denk ik een pond geplukt maar het is dan ook maar van twee bonen die ik in de aarde had gestopt.Volgend jaar ga ik er meer poten, want ik ben gek op snijbonen.

Ze groeien nu langs een soort waslijntje, volgend jaar moet ik dat anders aanpakken.

Ik denk dat de buurvrouw mij maar een rare snijboon vindt maar ze bewondert mijn balkon wel vaak.Ik moet er toch ook eens wat aan gaan doen, verzuchtte ze pas.

Naast de snijbonen had ik ook een paar sperziebonenplantjes. Ook daar at ik twee maal van.

Ik kon eindelijk 4 komkommers plukken. In het begin snapte ik maar niet waarom die vruchtjes van de plant verdwenen. Tot ik op een ochtend vroeg wakker was en een ekster betrapte die al die vruchtjes van de plant af beet. Ik heb er toen even een net over gehangen en inmiddels er ook al weer af gehaald want ze komen er nu niet meer aan.

Geluk op een paar vierkante meter

Vandaag was mijn zoon hier en we dronken even koffie op het balkon. We zaten hutje mutje want het balkon staat bomvol met potten en planten, een jungle zei hij.Ik wees hem de komkommers aan en  de snijbonen en hij moest hard lachen. Ja helaas, zei ik jij hebt mijn genen van tuinieren niet mee gekregen. Nou ja zei hij, ik vind het wel leuk maar het heeft geen prioriteit in mijn huidige leven, maar als jij er plezier aan beleeft….Voor mij is het geluk op die paar vierkante meter zei ik hem.

Iedere ochtend “loop” ik in gedachten een rondje door mijn moestuin, als ware het 500 vierkante meter. Ik kan het rondje zittend “lopen”. Alles bevindt zich op armlengte van mij. Toch kijk ik elke ochtend wat er groeit, waar knoppen komen, welke bloem open is gegaan. Iedere avond “loop” ik mijn rondje met de gieter. Dat gaat overigens wel makkelijker dan op die volkstuin☺

Paprika, sla en tomaat gaan niet zo hard als in de volle grond maar het kan ook komen omdat ik hier maar zon heb tot plm 14 uur.

_DSC4614
_DSC9330
_DSC4615

Bloemen

Bloemen heb ik ook veel en al wekenlang pluk ik bosjes om binnen te zetten. Het begon met Lathyrus, daarna Cosmea en nu ook Dahlia en Zinnia.

20240806_204216
20240730_091441
_DSC3555

De cosmea was een verrassing, want de zaden zaten in een plastic zakje zonder naam erbij. Altijd denk ik wel te onthouden wat het is maar dat is natuurlijk niet zo. Deze zaden zijn van Cosmea [ Cosmos bipinnatus] die ik als zaad kocht bij Diana’s mooie moestuin. Ik had ze een paar jaar terug in de volkstuin, ze zaaiden zich elk jaar uit maar op den duur verdween die mooie tekening en waren ze of wit of roze.

_DSC4147
_DSC4610
_DSC4627

Ook insecten vliegen af en aan op het balkon, ik zag deze week zelfs een bont zandoogje, maar ik had niets bij de hand om een foto te maken.

Ook de kleindochters plukten [ ongevraagd] een bosje bloemen tijdens het logeren en natuurlijk zette ik die ook in een leuk vaasje voor hen.

20240801_100638
20240801_100704

Tijdens een van de hete dagen logeerde jongste kleinzoon hier en zat lekker op het balkon met een teil water te kledderen. Ik hoorde hem zeggen: Slak. Maar ik schonk er geen aandacht aan, tot ik na een tijdje gaten in de bladeren van de Dahlia’s en paprika zag. Het zal toch zeker niet waar zijn! Ik ging op zoek en vond deze drie:

Voortaan moet ik luisteren naar mijn kleine tuinman in wording! Met een beetje geluk heeft hij wel wat van mijn genen. Hij houdt van bloemen plukken, water geven met de gieter en van mieren en vliegen☺

 

 

 

Schip Ahoy!

Vandaag heb ik mijzelf een rustdag beloofd na twee intensieve weken. Ik doe vandaag niets, geen was, geen strijk, niet stofzuigen. Ik zit, lees en schrijf nog even dit blogje

Piraten, schip ahoy!

Wie denkt aan piraten, denkt aan zwarte vlaggen, geheime kaarten, kruiken rum en andere voorwerpen die te maken hebben met de zeeroverij. Deze bekende symbolen stammen allemaal uit de ‘gouden eeuw’ van de piraterij, een periode die rond 1500 begon en driehonderd jaar zou aanhouden. In deze tijd vormden de Caraïbische eilanden en Amerikaanse kusten het dynamische centrum van drukbevaren handelsroutes tussen Europa, Afrika en Noord- en Zuid-Amerika. Volgeladen koopvaardijschepen vervoerden slaven, suiker, edelmetalen, tabak en koffie tussen de drie regio’s en zorgden voor enorme inkomsten voor de koloniale grootmachten van die tijd: Engeland, Frankrijk, Nederland, Portugal en Spanje. De zeehandel floreerde – en ook de piraterij. In de achttiende eeuw werden de routes van de rijke handelsschepen belaagd door duizenden piraten, die vaak wisten te ontsnappen aan oorlogsschepen die erop uit werden gestuurd om ze gevangen te nemen.[ bron National Geografic]

De Galeón Andalucía

Afgelopen week voer een “piratenschip”de Nieuwe Waterweg op richting Veerhaven in Rotterdam. Schoonzoon stuurde een foto door toen het schip langs Maassluis voer en ik herinnerde me dat ik gelezen had dat je hem kon bezichtigen.

Kleinzoon Aaron logeerde net bij mij en had onlangs zijn verjaardagsfeestje gegeven met als thema Piraten.Het zou vast wat voor hem zijn dus ik kocht tickets. Nou ja ik probeerde het maar alles was in het Spaans en betalen moest met een creditkaart die ik niet heb, dus dochter schoot te hulp.

Donderdag gingen we met de watertaxi richting Veerhaven. Die taxi is al een belevenis op zich, wat gaat die snel zeg. Kleinzoon vond het eerst wel spannend en hield mijn arm stevig vast maar na even toch ook wel heel leuk, zo hard varen. Ik vond het zelf vooral oncomfortabel, het gebeuk op de golven . Na 13 minuten racen over het water meerden we aan in de Veerhaven en zagen het schip al meteen liggen.

De Galeón Andalucía is een replica van een Spaans schip uit de zeventiende eeuw. Tussen het krakende houtwerk wordt het verhaal verteld van de legendarische Spaanse galjoenen

We klommen aan boord. Ik had gelezen dat er 6 dekken te zien zouden zijn maar op twee mochten we niet komen.Het schip spreekt tot de verbeelding. Mijn kleinzoon vraagt op ieder ding wat ik vertel of aanwijs: Waarom?? Ik probeerde er een mooi verhaal van te maken maar of het waarheidsgetrouw is weet ik niet hoor. Zo was het natuurlijk geen piratenschip maar werden dit soort schepen gebruikt voor maritieme ontdekkingsreizen of voor de handel.

Er waren 30[ als ik goed geteld heb] kanonnen aan boord.

een schatkist[ waarom hebben ze die geroofd, oma?]

er stonden manden met proviand,[ waarom eten ze dat oma?]

Naast de trap stond een skelet waar hij niets van snapte. Leg dat als oma maar eens uit………[ waarom is die dood, oma? Is die eerst levend geweest, hebben ze die gevangen dan, kreeg die geen eten dan, waarom, waarom….☺]

de kaarten van bevaren wereldzeeën,

In een slaaphut een bed met een pot ernaast. Die pot snapt hij wel, hij slaapt op zolder en heeft ook een potje op zijn kamer staan voor noodgevallen in de nacht.

De zitkamer van de kapitein[ gingen ze hier dan televisie kijken? Eten ook?Waarom?]

Waarom is dat een anker, waarom is die zwaar, waarom kan ik die niet optillen? Het is best indrukwekkend als je bedenkt dat mensen hier maandenlang op onderweg waren vroeger.

Piratenvlag

De  zwarte vlag met een witte doodskop in de mast zagen we niet op het “piratenschip ” maar wel op een klein bootje in de haven, dus de vraag was meteen of dat ook een piratenschip is?

Het was een leuk uitje zo samen, de Veerhaven is ook leuk om te zien. Ik moest denken aan een van de eerste patiënten die ik verpleegde, ik weet zelfs zijn naam nog: Mijnheer Malta die dementerend was en de hele dag door aan iedereen vroeg of je hem naar de Veerhaven wilde brengen, want daar lag zijn schip. Hij zou het nu niet meer terug kennen.

Aan de overkant van de Maas lag aan de Wilhelminakade een groot Amerikaans cruiseschip.Een tijd terug was ik aan die kant van de Maas met de Open daken dagen in Rotterdam

We brachten nog een bezoekje aan het Wereldmuseum om de tijd te doden tot de watertaxi weer zou komen, aten een ijsje en om 17.15 kwam daar onze taxi weer aangevaren en vaarden we weer in vliegende vaart terug naar Ridderkerk.