Vandaag maakte ik een stadswandeling in Schoonhoven. Ik had in de middag een afspraak om te gaan eten, thuis bij mijn date, die inmiddels meer is geworden dan alleen een date.Hier zal ik hem mister D noemen. Verder dan dat mister D en ik het erg leuk hebben samen en hij leuk en lief is, wil ik er niet meer over delen.
Voordat hij uit zijn werk thuis komt, heb ik nog tijd om Schoonhoven wat te verkennen. Ik ben er nooit geweest, maar hoorde al wel dat het een leuke plaats moet zijn. Ik downloadde een app op mijn telefoon, walkthecity en koos de wandeling Schoonhoven, Zilverstad uit.De focus van deze wandeling ligt op de gehele geschiedenis van Schoonhoven; van het ontstaan in de 12e eeuw tot het opheffen van de status van vestingstad in 1816.
Geschiedenis
Langs het veenriviertje de Zevender, dat via het noordoosten van de stad uitmondde in de Lek, vond vanaf de 12e eeuw de eerste bebouwing plaats. Omstreeks 1300 kreeg Schoonhoven toestemming om de stad te versterken, waarna begonnen werd met de aanleg van verdedigingswerken en de volledige omwalling van de stad.
Schoonhoven is tweemaal getroffen door grote, verwoestende stadsbranden; in 1375 en in 1518. De brand van 1382 legde nagenoeg de hele stad in de as. De brand van 1518 kwam zo’n 60% van de bebouwing duur te staan. Enkele stenen gebouwen, alsmede gebouwen bij de brandgrens, konden worden gerestaureerd of deels worden gereconstrueerd.
Door de strategische ligging aan de rivier de Lek en de verbinding met rivier de Vlist groeide de stad uit tot handelsstad. In de stad zie je dan ook veel voormalige pakhuizen en huizen van koopmannen langs havens en (gedempte) grachten staan. In de havens en grachten werden sluizen aangebracht, om zowel Schoonhoven als het achterland te beschermen tegen overstromingen.[ bron Walkthecity]
Afgelopen zondag had ik mijn camera ingesteld om zwart-wit foto’s te maken en dat was ik even vergeten. Dus de eerste foto’s zijn niet in kleur. Het stoort niet vind ik omdat het centrum van Schoonhoven veel historie laat zien en daar past zwart-wit wel bij..De kleurenfoto’s nam ik later en met mijn telefoon.
Ik parkeerde op het Doelenplein, waar het startpunt van de wandelroute was. Ik moet zeggen dat deze app heel duidelijk te volgen was. Ik liep bijna 4 km.Het was lekker weer en ik genoot van de wandeling door deze onbekende stad.
Schoonhoven, Zilverstad
Ik kwam langs het Zilvermuseum maar daar ga ik wel een keer heen als het regent. 
Het Zilvermuseum is gevestigd in de voormalige Havenkazerne.
Schoonhoven is als Zilverstad al bijna zeven eeuwen oud. Toen de kasteelheren van Schoonhoven in de 14de eeuw opdracht gaven aan de locale zilversmeden tot het vervaardigen van zilveren en gouden objecten, konden zij niet bevroedden, dat hiermee de grondslag werd gelegd voor de huidige nationale Zilverstad. Sinds “Janne den Goutsmit” zich in 1366 in Schoonhoven vestigde, zijn zo’n duizend edelsmeden hier werkzaam geweest.
Tijdens de bloeiperiode van Schoonhoven groeide het aantal opdrachten en vestigden zich steeds meer zilversmeden. Toen de adellijke elite vertrok en de kloosters werden gesloten, bleven de zilversmeden hier hun ambacht uitoefenen. Meer en meer werden kleinere gebruiksvoorwerpen in grotere hoeveelheden vervaardigd die in de verre omstreken door handelslieden werden verkocht.
Door de eeuwen heen hebben de goud- en zilversmeden hun stempel op Schoonhoven gedrukt. Veel uit deze periode is nog behouden gebleven zoals het karakteristieke Stadhuis, de Grote of Bartholomeuskerk , de Waag, het Arsenaal, het Stadskorenpakhuis en vele particuliere herbergen, zilverwerkplaatsen en woonhuizen.
de Grote of Bartholomeuskerk:
Ook nu nog telt het Gilde van goud- en zilversmeden in Schoonhoven bijna vijftig leden die je overal in de stad aantreft. Met ruim 30 open ateliers, galeries en juweliers kan Schoonhoven zich met trots de Zilverstad van Nederland noemen.[ bron Goudenzilversmidgilde]
Door de stad heen zie je in de straten tegels met een zilverkleurig meesterteken. Het meesterteken is het teken waarmee elke zelfstandige zilversmid zijn werk signeerde.
Overal in de stad herinneren namen van bv cafés, restaurants en brasserieën aan deze ambacht.
In het vervolg op dit blog zal ik meer van de wandeling laten zien.
Dat was mijn bedoeling ook weer niet☺
Een groepje schapen maakte zich niet druk om mij
Hier en daar nam ik nog een foto van een bloem, bessen of zaaddozen.
En kwam na anderhalf uur weer van de wandeling terug bij mijn auto.Niets spectaculairs maar lekker was het wel!
Terwijl ik op mijn hurken zat te fotograferen, hoorde ik opeens: “Niet schrikken mevrouw!” Nou dat doe je dan natuurlijk juist wel, ik schrok me rot. Ik waande mij alleen en daar stond opeens een man met een emmer in zijn handen naast mij. Ik had hem niet aan horen komen. Het bleek de buurman van het landgoed, die de eenden kwam voeren. We spraken misschien wel een half uur met elkaar. Hij was opgegroeid naast het landgoed en bracht er zijn jeugd door, speelde als kind op het landgoed. Hij vertelde over het beheer van het landgoed, dat er nu een hovenier is waar hij in elk geval niet over te spreken was. Dat maaien had in zijn ogen ook nog niet gehoeven.
Hij vertelde dat in vroeger tijden het een boerenwijsheid was dat als een hulst zo vol bessen zat als dit jaar, het een teken is van een strenge winter die op komst is. Maar in de huidige tijd van klimaatverandering is dat maar de vraag. Toevallig hoorde ik die dag wel op de radio zeggen dat aankomende winter de strengste van deze eeuw gaat worden. We gaan het zien………….