Prachtig weer is het nu toch! Jullie snappen dat ik mijzelf zit te verbijten met mijn “hoge” been…De zon lonkt naar mij, maar ik kan niets. Gelukkig is onze volkstuin met de rolstoel wel bereikbaar en ben ik er zondag en gisteren geweest. Lang kan het niet, want dan is mijn been te lang te laag, pffff. Maar goed anderhalf uur buiten in een heerlijk zonnetje, zonder jas aan, echt genieten.Weer even een praatje op de tuin met de tuinoverburen, Ria en Koos, ook weer leuk!

Ben heeft de zitjes en paadjes toegankelijk gemaakt voor mij in de rolstoel. We hebben altijd overal tafeltjes, potjes en andere frutsels staan. Die zijn nu weg gezet en ik kon een beetje rondjes rijden rond de schuurtjes.Hierdoor kon ik in de bak waar voorheen aardbeien stonden, nu vast wat pluksla zaaien. Fijn hoor, even met de handen in de aarde, onkruid weghalen en in ieder geval iets gezaaid….

Bloeide er zondag eigenlijk nog niets, gisteren zijn opeens alle krokussen tot bloei gekomen. Wat een feestelijk gezicht weer, die vrolijke kleuren.De narcissen staan ook op het punt van opengaan.

Arbeidstherapie

In december hadden we alle fruitbomen en druiven gesnoeid. Het snoeihout lag nog op een hoop bij elkaar met het idee het naar de stort te brengen.In plaats daarvan ben ik maar begonnen tak voor tak in stukjes van een centimeter of twee te knippen. Dan kunnen we dat weer verdelen over het stuk waar al houtsnippers liggen en de zandbak voor de kleinkinderen staat.Het is wel een klus maar ik heb het gevoel dat ik nog iets nuttigs doe. Ik kon een randje schrepelen langs het pad waar ik bij kon zittend in de rolstoel en een beetje schuin hangend. Ik moet wel opletten dat ik niet omkieper als te ver ga hangen! Dat zou echt weer iets voor mij zijn☻Een beetje blad vegen lukte ook nog ,maar heel veel meer niet.Ik vind het vervelend voor Ben die er nu alleen voor staat en ik hoop dat ik snel ook weer wat meer kan…….