Winterweer

Toen wij vorige week in de Alblasserwaard reden, kwamen we ergens allemaal kippen en hanen tegen. Toevallig stond er dinsdag een artikel over op Rijnmond.

Het is weer raak in het ‘kippenbos’ in Oud-Alblas. In de bossages naast de N214 zijn de laatste weken zeker zeventig hanen gedumpt. “Als je er de ene week dertig vangt, dan zijn er de volgende week weer veertig bij. Er komt zo geen einde aan.” Nu de opvang vol zit en de vorst er aan komt, luidt de dierenambulance in de Alblasserwaard de noodklok.

Volgens de dierenambulance zitten de daders waarschijnlijk in de buurt. “Het zijn waarschijnlijk hobbyfokkers voor bepaalde shows, want er zitten ook echte rasdieren bij. Maar als die net een paar veertjes verkeerd hebben zitten, worden ze meteen gedumpt.”

Het opvangen van de dieren is met de huidige maatregelen rondom de vogelgriep ook niet mogelijk. “Dan zou je ze nog naar de slachterij kunnen brengen. Dat doe je natuurlijk ook liever niet, maar dat de dieren doodvriezen is helemaal erg.”

Dat laatste staat te gebeuren met het komende winterweer. Dus hoe leuk het vorige week leek toen wij er langs reden, het is eigenlijk heel triest…..

https://www.rijnmond.nl/nieuws/203595/Dierenambulance-luidt-de-noodklok-over-gedumpte-hanen-Ze-overleven-straks-de-vorst-niet

Nieuwigheden

Mijn man bestelde een nieuw statief voor mij. Een waar ook de telefoon op past. ☺ Hij vindt dat wel handig zodat ik 1 statief op onze tuin kan laten en de andere thuis heb om mee te nemen als we op stap gaan of als ik thuis wat op de foto zet.

Nou ben ik al helemaal niet handig met nieuwe dingen, dus hij probeert het uit en legt dan aan mij uit hoe het moet.

De camera op het statief zetten was simpel, dat werkte net als bij het andere statief, maar die telefoon, hoe moet die erin. ……Huh?

Het resultaat van wat uit proberen.Let niet op de rommel op de achtergrond, het was de oppasdag van onze kleinzoon!

Koekjes

Vanmorgen had ik de ramen buiten op het balkon gezeemd en terwijl ik bezig was,vond ik het niet koud, wel lekker eigenlijk. Man was de deur uit. Ik besloot nadat ik het huishouden gedaan had,nog even sneeuwklokjes te gaan fotograferen.Na de oppasdag van gisteren op twee kleinkinderen was een poetsbeurt wel nodig. We hadden koekjes gebakken.Ik dacht dat is ook leuk voor kleinzoon van 17 maanden. Kan hij lekker kneden in het deeg. Koksmuts op zijn hoofd, maar hij vond dat kneden niet zo’n leuk idee. Veel leuker was het om plukjes deeg op de grond te gooien en als ik dan bukte om het op te rapen, mij hard aan mijn haren te trekken en zelf hard te schaterlachen. De vloer was dus vol vlekken van het deeg, lekkende flessen, geknoeid ijs van kleindochter, je weet hoe het gaat……..De koekjes waren niettemin lekker!

Sneeuwklokjes

Na de huishoudelijke klussen, fietste ik naar het landgoed een kilometer verderop.Even genieten van de best wel lekkere temperatuur, voordat het aankomende week extreem koud winterweer gaat worden.Ik had gedacht dat de sneeuwklokjes daar nu allemaal wel zouden bloeien, maar dat was toch niet het geval. Ik zal dus nog een keer terug moeten gaan. Het was ontzettend blubberig, dus ik heb maar een klein stukje gelopen.

Klik weer op de foto’s om te vergroten….

[gkit id=2]

Ook de winterakonieten waren verder in bloei gekomen:

Meegelift

We gingen vanmiddag nog even op de volkstuin kijken. Wat vogelvoer aangevuld voor de komende, voor de vogels, zware week. Als de weersverwachtingen kloppen, krijgen we echt ouderwets winterweer met een berg sneeuw.

Afgelopen week waren we naar het tuincentrum dichtbij gereden.Ik had op Instagram gezien dat er op de parkeerplaats buiten dingen verkocht werden. Veel was het niet, maar ik kocht hyacinten voor in huis en een zak afgeprijsde tulpenbollen, 100 stuks.Voor 2 euro kun je niet zonder zitten, toch….De bollen begonnen in de zak al uit te lopen.Ik vulde wat potten met aarde en plantte ze. Of het nog wat gaat worden??? Ik wacht af.

Helleborus

Ik plukte een paar takjes van de helleborus die net begint te bloeien, een beetje tuin mee naar huis.

Thuis zag ik een meegelift lieveheersbeestje lopen in de bloemen. Na snel een paar foto’s heb ik hem maar tussen takken van de hortensia op het balkon gezet. Hoop dat hij een beschut plekje kan vinden om het voorjaar af te wachten.

Iedereen is in afwachting van het winterweer wat staat te komen. Ik hoorde al allerlei mensen hoe erg het zou zijn dat er dit jaar een Elfstedentocht zou kunnen komen en het door de Corona niet door mag gaan……Ik ben zelf geen schaatsliefhebber, maar ik kan het mij wel voorstellen.Rot virus….

Stinzenplanten

Gisteren schreef ik een stukje over de wandeling die ik maakte op het landgoed vlakbij ons huis. Vandaag verder met de fotowandeling, dit blog gaat over de stinzenplanten, die ik zag en fotografeerde. Zoals ik gisteren al schreef was ik helemaal alleen, geen mens kwam ik tegen.Dat in tegenstelling tot alle wandelpaden en stoepen in ons dorp, het lijkt wel of “heel Ridderkerk wandelt”, een nieuwe massale vrije tijds besteding. Hele horden mensen lopen wat af!

Maar ik was daar alleen. Ik hoorde allerlei geluiden : een specht die roffelde in een boom maar zich niet liet zien, koolmeesjes die tjilpten in de bomen boven mij, de eenden en zwanen in de sloten…..Heerlijk was het in de zon.

Op het landgoed zag ik in een groot stuk park duizenden sneeuwklokjes boven de grond komen en her en der ook winterakonieten. Het blad van, ik denk , boshyacinten en Italiaanse aronskelken zag ik ook op meerdere plaatsen.

Stinzenplanten

Stinzenplanten is een verzamelnaam voor een bijzondere groep verwilderende voorjaarsbloemen. Het zijn vooral bol-, knol- en wortelgewassen die vanaf circa de 16e eeuw werden aangeplant op buitenplaatsen, rondom kastelen en landhuizen.

Van oorsprong komen stinzenplanten van elders. Soms zijn dit andere delen van Nederland, maar vaak ligt hun oorsprong verder bij ons vandaan. Ze zijn door avonturiers en botanisten ‘ontdekt’ en geïntroduceerd in West-Europa.

Kenmerkend voor stinzenplanten is dat ze op oude buitenplaatsen zijn verwilderd en ingeburgerd. Er zijn plekken waar het voormalig landhuis niet meer staat, maar waar de stinzenplanten ieder jaar nog steeds uitbundig bloeien.

Waar komt het woord “Stins” vandaan? Een stins is een Fries woord dat zowel in Nederland als in Duitsland gebruikt wordt om een burcht of een landhuis mee aan te duiden. Bewoners van stinzen konden het zich permitteren voorjaarsbloeiers rondom hun huis te planten. De naam “stinzenplant” duikt voor het eerst op in historische beschrijvingen uit 1932 van stinzen en doelt op deze vrolijke voorjaarsbloeiers die zich rond om de stinzen verwilderd hebben en elk jaar opnieuw terug komen.

Tot de groep stinzen wordt onder andere gerekend: sneeuwklokjes, sterhyacinten, sneeuwroem, winterakoniet, krokus, lenteklokje, bosanemoon, gele anemoon, vingerhelmbloem, holwortel, zomerklokje, boshyacint, wilde narcis, kievitsbloem, knikkend vogelmelk, lelietje der dalen en aronskelk. [ bron de Warande]

Sneeuwklokjes en winterakonieten

Op het landgoed zag ik gisteren overal de sneeuwklokjes boven de grond staan. Ik was net te vroeg, ze bloeien nog net niet. Dus ik zal snel weer terug gaan. Waar ik ook keek stonden pollen sneeuwklokjes. Het moet fantastisch zijn als alles bloeit, misschien wel honderdduizenden van die witte bloemetjes!

Engelse Werk

Dit is de naam voor het gedeelte van het park waar de ombouw naar een “Engels” landschapspark gestart is.  Er werd een vijver gegraven. De vrijkomende grond werd in de omgeving tot heuveltjes verwerkt. Daarom heen kwamen slingerende paden en het geheel werd aangeplant met bijzondere bomen en struiken. Dit stuk wordt gedomineerd door een reusachtige rode beuk. Van een andere rode beuk resteert slechts een enorme  stam.Misschien is het deze stam???OP de foto lijkt hij klein,maar in werkelijkheid is hij gigantisch!

In februari staan in deze hoek hele velden sneeuwklokjes en winterakonieten te bloeien. Dit is het resultaat van reeds lang geleden aangeplante bollen. De geel bloeiende winterakonieten komen oorspronkelijk uit Zuid-Europa, terwijl de sneeuwklokjes hier inheems zijn. Om door het dikke bladerdek te komen, drukken ze het wat omhoog zodat de wind het blad kan drogen en van de plantjes af kan blazen. Sneeuwklokjes groeien soms letterlijk dwars door het blad heen. [ bron Natuurvereniging Ijsselmonde]

pollen sneeuwklokjes waar je maar kijkt

Wat net in bloei kwam waren de gele winterakonieten.

klik op de foto om te vergroten:

Op het laatste stukje van de tuin stonden nog wat grote planten in bloei. het lijkt op Helleborus, maar ze zijn wel 10 keer zo hoog als de soort in onze volkstuin.

Tot zover over deze blog stinzenplanten, er volgt hierna nog een laatste deel met foto’s van de wandeling in het Donckse bos.