Wees niet bang 

wees niet bang je mag opnieuw beginnen 
vastberaden doelgericht of aarzelend op de tast
houd je aan regels volg je eigen zinnen 
laat die hand maar los of pak er juist een vast 

wees niet bang voor al te grote dromen
ga als je het zeker weet en als je aarzelt wacht
hoe ijdel zijn de dingen die je je hebt voorgenomen
het mooiste overkomt je het minste is bedacht 

wees niet bang voor wat ze van je vinden
wat weet je van een ander als je jezelf niet kent
verlies je oorsprong niet door je te snel te binden
het leven lijkt afwisselend maar zelfs de liefde went 

wees niet bang je bent een van de velen
tegelijk is er maar een als jij
dat betekent dat je vaak zult moeten delen
en soms zal moeten zeggen laat me vrij 

De tekst van het gedicht hierboven stond op de kaart die mijn dochter gaf toen ik verhuisde. Het is van Freek de Jonge.Teksten van liedjes of gedichten zoals deze kunnen mij raken en ook steun geven.

Verhuisd

Afgelopen week ben ik verhuisd van de antikraak woning naar een 55+ woning.De nieuwe woning is een oase van rust vergeleken met de gehorige woning waar ik tijdelijk in verbleef.Het klussen, in-en uitpakken, spullen verhuizen was best zwaar maar eindelijk heeft bijna alles wel weer een plekje en werd het nieuwe huis langzaam een thuis.

In een nieuw huis is het altijd weer even wennen. Ik ben wel iemand van vaste plekken, dus veel staat weer op een zelfde plek als in mijn oude huis. Borden, glazen, koffiebekers etc. in de kastjes boven de aanrecht, dat soort dingen. Maar met regelmaat grijp ik mis omdat de keuken kleiner en anders is dan in mijn oude huis.

In de nacht loop ik als het ware met mijn ogen dicht naar het toilet. Ken je dat? In het oude huis was dat de deur links naast de voordeur, hier is dat de bergkast waar de wasmachine staat. Nee ik ben nog niet op een emmer gaan zitten, die daar ook staat maar ben wel een keer de verkeerde deur in gegaan☺.

Maar het belangrijkste is dat het weer als een thuis voelt. Ik heb wat afgesjouwd met spullen, mijn auto ziet er niet uit van binnen. Nu moet alleen mijn nieuwe bed nog bezorgd worden. Tot dat komt, op 20 september, slaap ik in het kinderlogeerbed in de logeerkamer.Even behelpen nog maar het is zo weer 20 september.

Met een verhuizing gaat er van alles weer door je handen, zo heb ik een doos waarin ik dierbare dingen bewaar. Eerste tekeningen van de kinderen, lieve briefjes, Sinterklaasgedichtjes, oude kaarten, nou ja van alles. Een kleine glimp:

De eerste babyschoentjes van mijn inmiddels 35 jarige dochter

Een briefje wat zij op 9 jarige leeftijd schreef toen ze boos op mij was en dat onder de deur doorschoof:

Een postkaart die mijn ex-man als kind kreeg van zijn opoe, op de achterkant een postzegel van 4 cent met vele kusjes van opoe:

En zo kan ik wel een ellenlang blog maken, met allemaal dierbare herinneringen.Ik was er een avond zoet mee.

Tomaatjes

Het antikraakhuis is zo goed als leeg, er staan nog wat geleende spullen die ik weer naar hun eigenaar terug ga brengen. Op het balkon staan nog 2 tomatenplanten, die ik niet heb mee verhuisd. Ik heb er inmiddels een pondje vanaf geplukt. Niet veel maar toch leuk.

Balkon

Ook bij dit huis hoort een balkon. Inmiddels staat het behoorlijk vol met potten planten. De komkommerplant die bij mijn vorige huis bijna opgegeten was door een dikke naaktslak, was weer uitgelopen en kon ik niet achterlaten. Een paar eerste vruchtjes zijn zichtbaar. Misschien worden het nog echte komkommers als het komende week warm wordt. Het is een mini soort…..

Afgelopen week kwam tuin-overbuurvrouw Tineke op bezoek en bracht een grote pompoen mee, die te pronken ligt tussen de potten met Zinnia, grassen en Tagetes. Ook bracht ze sperziebonen, venkel en een bos heerlijk geurende Lathyrus met Verbena mee. Ze informeerde mij weer over het wel en[ niet] wee van de tuin die van ons is geweest. Gek genoeg heb ik er nu wel vrede mee. Ik mis het tuinieren maar eigenlijk was het ook best zwaar werk om die tuin van 500 m2 bij te houden. Voorlopig hou ik het maar bij de potten op het balkon en de tuinen van de kinderen.

Back to normal

En zo gaat het gewone leven weer door. De kleinkinderen zijn weer naar school. De kleindochters Lieke en Fleur naar groep 4 en 3 . Kleinzoon Aaron ging voor het eerst. Hand in hand met zijn buurmeisje die ook voor het eerst ging, kwam hij naar buiten. Hoogrode konen van de spanning en warmte, thuis moest hij eerst eens bijkomen. Veel meer dan dat hij twee maal gevallen was, kwam er niet uit☺

Voor mij is het nu heerlijk met nog maar 1 kleinzoon om op te passen. Alhoewel dit een zeer ondernemend ventje is, vindt hij wandelen langs de Nieuwe Waterweg heerlijk. Hij zit in zijn peuter-onverstaanbare-taal honderduit te kletsen. Schepen vind hij geweldig en zwaait en roept enthousiast naar de boten die voorbij varen.

Onderwijl loop ik ook gewoon te genieten, van dat vrolijk kletsende mannetje in de kinderwagen, van het heerlijke zonnetje en het uitzicht op de Nieuwe Waterweg.

Nu wordt het tijd om weer eens wat te gaan ondernemen en wat anders te kunnen gaan bloggen. Ik hoop trouwens dat iedereen mijn blogs goed kan lezen, want onder de verhuizing werd ik gebeld door Hostnet dat mijn website eruit sprong met een monitoring omdat mijn werkgeheugen overschreden werd en mijn PSP verouderd was. Inmiddels heeft mijn handige zoon dit allemaal hersteld en zou alles goed moeten werken. Ik ben benieuwd……..