Strandgezichten

Geplaatst op 4 september 2024 door Margriet

Gisteren ging ik samen met mijn oud-collega/vriendin Petra naar het strand van Hoek van Holland. Toen we elkaar de laatste keer zagen, vertelde ze al in geen jaren op het strand geweest te zijn. De afspraak was dus makkelijk gemaakt!

Op het strand van Hoek van Holland aangekomen wilden we eerst even koffie drinken en dan gaan wandelen. Maar er bleek een grote stroomstoring in de regio en alle strandtenten zaten zonder elektriciteit. Vandaag hoorde ik dat nog niet bekend is wat de oorzaak was.

We wandelden daarom eerst maar een stuk en liepen langs de vloedlijn naar ’s Gravezande.Gelukkig was daar wel stroom en konden we aan onze wel verdiende koffie.

We zaten een uurtje lekker bij te kletsen bij het strandpaviljoen. Het was erg rustig op het strand, maar dat kwam misschien ook wel door de stroomstoring, want de metro reed daardoor ook niet.

Na de koffie keerden we terug naar Hoek van Holland. Het was echt perfect wandelweer. Er was regen voorspeld maar meer dan drie druppels zagen we niet.

Petra wilde graag met haar voeten in het water, dus de broekspijpen werden opgestroopt en we liepen de zee in.

In Hoek van Holland lunchten we nog lekker op een terras.We waren de hele dag zo druk aan het kletsen dat ik niet veel foto’s maakte..

Thuis lag er een verrassing in de bus. Ik ontving de gedichtenbundel “Strandgedichten”van Karel. Hij had er een serie blogs over geschreven en bood hem aan. Ik ben gek op zee, strand en ook gedichten. Dus dank je wel, Karel!

Gedicht:

Volg nu voor heel even

de woorden langs de waterlijn

Laat hier je grootste zorgen

slechts natte voeten zijn

Na de lunch liepen we terug naar de parkeerplaats en daar hadden we in de ochtend een “vintage”kringloopwinkel gezien. Konden we uiteraard ook niet aan voorbij lopen. Het was een hele leuke kringloop, netjes, schoon en veel leuke spullen. Ik spotte een vaasje wat precies leek op twee wijnglazen die ik van mijn schoonmoeder heb geërfd.

Al met al weer een dag met een gouden randje! Tot de volgende wandeling, Petra!

Vandaag ging ik weer wandelen. Dit keer met mizzD, wij maakten een stadswandeling. Daarover in een volgend blog meer………

Carpe Diem

Geplaatst op 24 augustus 2024 door Margriet

De schoolvakantie van de kleinkids is ten einde, maandag gaat het spul weer naar school. Gisteren maakten we, mijn dochter en ik, ter afsluiting nog een uitstapje met de vier kleinkinderen naar avonturenboerderij Fien en Teun. De twee meiden zijn er eigenlijk wel te groot voor maar vonden het leuk met hun neefjes mee te gaan. Hiermee komt een einde aan een leuke periode met veel leuke uitstapjes, al dan niet met de kleinkinderen

Vandaag liep ik even binnen bij de sportschool om vanaf morgen weer te gaan starten met sporten. Ik had dat gepauzeerd voor de zomer om dat geld uit te sparen vanwege alle geplande uitjes.Morgen ga ik weer aan de bak.The first day of the rest of my life.

Een jaar

Het is precies een jaar geleden dat ik in mijn huidige woning trok. Het jaar is om gevlogen. Mei 2023 besloot ik na een huwelijk van 38 jaar en een samenwonen van 43 jaar mijn man te verlaten.Het was genoeg geweest en tijd dat ik voor mij zelf koos.Ik was de connectie met mijzelf totaal verloren.Korte tijd woonde ik in een antikraak woning en eind augustus vorig jaar verhuisde ik hierheen.

Het afgelopen jaar bleven mijn ex en ik elkaar wel zien, we werkten samen, aten nog bijna wekelijks met elkaar en maakten soms ook nog samen een uitje.Ik noemde hem in blogs nog mijn vriend B. De laatste paar weken was dat contact minder. Afgelopen week vertelde hij een vriendin te hebben. Ik was best even perplex, maar wenste hem veel geluk.

Zo’n eerste jaar alleen is echt niet makkelijk geweest. Ik schreef dan wel allerlei blogs waarin ik alle leuke dingen die ik ondernam beschreef,maar echt leuk was het lang niet altijd. Door actief te zijn kon ik mijn emoties de baas blijven.Loslaten, zeggen mensen dan tegen je maar dat is erg makkelijk gezegd.Rationeel kun je dat zeggen maar emotioneel is anders.

Het bleek moeilijk en soms zelfs pijnlijk voor mij.Afscheid van de man met wie ik zolang samen was en tegelijkertijd een toekomst in stappen met het besef dat alles anders wordt. Niet weten voor welke verrassingen je komt te staan, waar je zult gaan wonen, of je een inkomen zult kunnen verwerven waarmee je rond kunt komen. Ik was al 5 jaar gestopt met werken omdat dat financieel kon.Het heeft lang geduurd voordat ik de stap om weg te gaan kon maken.In je hart weet je dat het moet, maar je verstand sputtert ook deels tegen.Misschien was het helemaal niet altijd leuk meer samen maar het was wel veilig en het gaf zekerheid.Toegeven aan jezelf dat het niet langer houdbaar is, is echt moeilijk.Zelfs toen ik die stap had gemaakt.

Verschillende keren zeiden mensen tegen mij dat het leven een feestje is maar dat je zelf de slingers op moet hangen. Het zal allemaal kloppen maar die slingers lagen ergens ver weg verstopt te verstoffen en haal ze dan maar eens tevoorschijn, stof ze af en hang ze op? Echt niet eenvoudig.

Gelukkig nam zoon met een eigen bedrijf mij in dienst en met mijn vervroegd pensioen erbij kom ik rond.Beetje bij beetje raapte ik mijzelf op, gaf me af en toe een schop onder mijn kont en ondernam veel. Dingen die ik altijd wel wilde maar er nooit van kwamen. Als je druk bent hoef je ook nergens aan te denken hè! Maar wegstoppen kun je niet alles, vroeg of laat moet je het onder ogen zien.Ik heb veel steun gehad van mijn kinderen en van mijn moeder.

Er kwamen triggers waardoor ik geconfronteerd werd met mijzelf.Ik moest toegeven dat ik niet langer stil wilde staan maar verder wil. Dat kost tijd en ook moed.

De eerste keer dat ik met 4 vreemde mensen[ bloggers] naar Ouwehand Dierenpark ging vorig jaar, was ik dood nerveus. Zoiets had ik nooit gedaan. Inmiddels heb ik al aardig wat nieuwe mensen leren kennen en alhoewel ik niet haantje de voorste ben in gesprekken gaat het me steeds beter af.Onlangs ging ik met mizzD tweemaal op stap, met een groep van jullie naar Vlissingen en afgelopen week nog naar de hei met blogger Karel.Het bleek allemaal leuk alhoewel ik niemand van te voren kende.

In mijn keuken hangt het bord wat ik op de volkstuin had hangen: Carpe Diem, pluk de dag. Dat is wat ik probeer te doen, dag voor dag.Ik lees momenteel een boek wat mij helpt om alles in het juiste perspectief te zien.Met de dag zal het makkelijker worden.Met de dag kan ik weer meer genieten van alles wat mijn leven mij nu biedt.In mijn alleentje!

Wandelen: op de Westerheide

Geplaatst op 21 augustus 2024 door Margriet

Vandaag was ik op fotowandeling op de Westerheide.

Een paar weken terug zag ik de eerste foto’s passeren van bloeiende heide. Al jaren wil ik daar heen, maar nooit lukte het er op tijd te zijn. Of ik was te vroeg of het was al uitgebloeid.Wandelen over de heide deed ik al helemaal niet, we reden er altijd met de auto langs., zoals vorig jaar nog toen we naar de Posbank gingen.

Nu ik alleen ben, nam ik mij voor er dit jaar heen te gaan op het moment dat alles in bloei staat.Ik had al bij workshops fotografie gekeken en fotoreizen naar de hei. Allemaal behoorlijk prijzig, dus niet voor mijn portemonnee weg gelegd. Dus ik zal er zelf heen moeten maar waar?

Het schoot mij in gedachten dat ik weleens bij Karel gelezen had dat hij aan de heide woont, dus ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of hij mij de heide zou willen laten zien. In je eentje is het minder leuk en ben ik ook nog eens bang de weg kwijt te raken. Karel vond het goed en vandaag gingen we aan de wandel op de Westerheide aan de rand van Hilversum. Vanuit zijn huis driemaal vallen en je staat op de hei.

Twee reebruine ogen

Het was prachtig, alles stond vol in bloei en ik denk dat we er precies op tijd waren. Misschien dat het over 2 weken grotendeels uitgebloeid zal zijn.Karel is er thuis, hij kent alle paadjes en we maakten een wandeling van een kilometer of 5.

Het begon al meteen goed want we zagen twee reetjes aan de rand van het bos.Wat een geluk! Ik maakte snel wat foto’s en warempel ze zijn goed te zien.

Een stukje verder zagen we ze achter deze grote zwerfkei weer maar die foto’s lukten niet omdat ze ver weg achter bomen stonden en de camera daar steeds op scherp stelde.Bij Karel was er nog wel eentje gelukt

Bloeiende heide zover je kunt kijken

De vergezichten waren erg mooi, overal paars om je heen:

Opvallend vond ik wel dat er eigenlijk weinig aan vlinders, libellen, bijen etc te zien was. We zagen een paar koolwitjes en 1 dagpauwoog en dat was het.Wel zagen we een paar grote rupsen, volgens een man die we tegenkwamen zijn het de rupsen van de Grote Beer, een nachtvlinder.

Heel druk was het niet op de heide, alhoewel het toch goed wandelweer was.

Volgens Karel is het in het weekend wel druk. We spraken even met een ruiter te paard. De mevrouw stopte haar paard omdat ik net een foto nam van het paard en haar en vroeg of hij goed gelukt was en of ik hem naar haar wilde mailen. Dat ga ik straks even doen.