In het vorige blog beschreef ik al een deel van de wandeling met de gids door het historisch centrum van Maassluis.
Het centrum verraste mij erg. Ik was er nooit eerder.Ooit, een paar jaar terug, lunchten we op het marktplein om te vieren dat dochter en schoonzoon geregistreerd partners werden en hun huis in Maasluis gekocht hadden. Maar veel hebben we toen niet gezien. Ik herinner mij wel dat ik het leuk vond. Maar daarna kwam het er niet van er nog eens heen te gaan.
Toen we de sluis achter ons gelaten hadden en bij de Groote Kerk geweest waren, liepen we langs de vroegere kuipenmakerij. Langs de zijmuur was een afbeelding na gemaakt van een oude zwart-wit foto en daarnaast een kleurrijke afbeelding van de mensen[eigenaars] die er nu werken. Hun dochter heeft een prijs gewonnen met haar bekende limoncello
We liepen terug naar de haven en maakte ik foto’s van het meest bekende plekje van Maassluis met het oude raadhuis en het gemeenlandshuis.
De stoomzeesleepboot die ervoor ligt heet de Furie en is ook heel bekend. Hij is gebruikt voor de film Hollands Glorie
Ook Sint en Piet komen met dit stoomschip aan.Het schip moet dan al een week van tevoren “op stoom komen”vertelde de gids. Even verderop aan de overkant aan de haven is een café, de Moriaan.De eigenaresse vertelde mij woensdag dat tegenwoordig sinds Kick out Zwarte Piet, er bewaking staat bij het café tijdens de intocht van de Sint.Dit ter bescherming van het antieke beeld aan de gevel, de Moriaan. Het beeld heeft niets met slavernij of discriminatie te maken. In vroeger tijden hing deze buste aan de gevel van een herberg, op een andere plek.Die herberg is er niet meer en de buste verhuisde naar de gevel aan dit pand. In oude tijden was een buste van een “Moor”een teken van een internationaal logement.
Het zou zeelieden doen denken aan de ontmoetingen die zij hadden op verre reizen.Ook stond het symbool voor lekker en bijzonder eten. Tegenwoordig wordt al snel iets als discriminatie bestempeld, maar een ander stuk geschiedenis is ook goed om te kennen.
Langs de pakhuizen aan de kade liepen we naar de Koepaardbrug en bekeken her en der de tekens van de hoogwaterstanden op gevels, oa die van 1953.
De andere getallen hebben te maken met de hoogte van de dijken.In 1953 scheelde het maar een paar centimeter of het hele achterland van Maassluis was ook overstroomd mogelijk tot aan Leiden toe.
Daarna gingen we weer terug richting centrum.Langs een mooi oud pand in Art Nouveau stijl, waar nu een modezaak in gevestigd is.
Langs de voorkant van het gemeenlandshuis wat een prachtige ingang heeft.Als leuk weetje vertelde de gids dat de deuren vroeger zo breed gemaakt werden vanwege de hoepelrokken van de dames en hoog vanwege de hoeden en hoge pruiken.
Langs de slager aan de Vliet die ook allerlei prijzen gewonnen heeft en een leuke kop op zijn deur heeft:
Ik zag het tehuis voor zeelieden waar nu Oekrainers in verblijven
We eindigden weer bij de plaatselijke VVV vlakbij het oude stadhuis
Op het oude stadhuis had de gids nog een werkende getijdenklok aangewezen
Ik heb nog veel foto’s maar voor nu laat ik het hierbij. Ik zou zeggen bezoek Maassluis eens, het is echt de moeite waard.Zo’n wandeling met een gids ga ik eens vaker doen. Je wordt gewezen op dingen waar je anders aan voorbij zou lopen en hoort dingen die je anders niet zou weten.Het zijn geen wereldschokkende dingen maar vaak grappige feitjes.
Nog even door het winkelstraatje waar de beroemde bakker met de allerlekkerste tompoucen zit en thuis checken of hij echt lekkerder is als die van onze bekende bakker.Daarna terug naar de auto die vlakbij een pand met een oude muurreclame geparkeerd stond.
Eenmaal thuis begon het weer te regenen, gelukkig hadden we de wandeling droog kunnen lopen.Ik ging eens met koffie en tompouce zitten nagenieten van de foto’s.
Welke tompouce nu het lekkerst is? Ik kan niet kiezen, ze zijn allebei zaaaaalig
.In het pakhuis op de eerste foto hieronder zat een beroemde lijstenmakerij die zelfs lijsten voor het Louvre heeft gemaakt, vertelde de gids.
Ik was verbaasd dat te zien. Gek toch eigenlijk, ik kom iedere maandag hier op passen maar had geen idee dat het zo’n leuk centrum heeft.
Aan de gevel hangt een bel,[ nog net zichtbaar op de foto] als die geluid werd moesten alle zakkendragers er binnen 7 minuten zijn en werd er gedobbeld[ gesmakt].
Wie de hoogste ogen gooide had het werk. De originele dobbeltafel[ de smakbak] staat in het museum van Maassluis en bekeken wij ook.
Een deel van de gevel van de Groote kerk is herbouwd na een bombardement dat door de geallieerden verkeerd was gedropt. De binnenstad van Maasluis werd voor een deel vernield en veel mensen werden gedood of verwond.Het monument hieronder gedenkt deze gebeurtenis.
Een stukje verderop zag ik dit:
En omdat mijn dochter in een hofje woont wat Doggevaart heet ,vroeg ik mij af wat Dogger eigenlijk betekent. Wikipedia leerde mij dat het de kabeljauwvaart is geweest in vroeger tijden.In de 17e en 18e eeuw ging men vissen op de Doggersbank met schepen die doggers heetten. Weer wat geleerd!
Een man vertelde dat deze iets later is gerestaureerd dan die van het café van van Toorn, maar dat voor deze restauratie meer geld beschikbaar was en dat men daardoor betere verf kon kopen. Er stonden oorspronkelijk veel reclames op deze zijgevel, soms over elkaar heen geschilderd.Via het gemeente archief kon men achterhalen wat er allemaal opgestaan heeft.
