Het laatste deel van de route

Door het departement de Jura reden we naar de Ardèche. Echt een geweldig mooie rit was het. We hebben genoten van het landschap en maakten veel stops om te fotograferen. Hoe mooi we een aantal foto’s ook vinden, toch kunnen we op een foto niet echt die diepte en schoonheid weergeven……..De Jura kenden we nog niet.Alhoewel we er slechts doorheen reden, waren we verrast over het mooie gebied.

Op de kleiachtige hellingen die bedekt zijn met mergel en grind zijn wijngaarden aangelegd. In de 3e eeuw was er al wijnbouw en in de 13e eeuw werden ze zelfs beroemd. Het samenwerkingsverband is er sterk. De Franse Coöperatieve Wijnbouwers Bond werd in 1906 opgericht en was daarmee de eerste in Frankrijk.[ Wikipedia]

Ergens op de route kwamen we deze beelden tegen. Mijn Frans is niet zo goed dat ik kan vertellen wat er op het bordje staat, maar ongetwijfeld een aantal van jullie wel……..Ze zien er wel triestig uit, zo afgebladderd en roestig

Ardèche

In de middag reden we de Ardèche binnen.

Onderweg kwamen we langs de berg Mont Gerbier de Jonc, waar we stopten voor wat foto’s. Aan de voet van deze berg ontspringt de Loire, de rivier die 1013 km door Frankrijk stroomt. Je kunt de berg beklimmen naar de top, maar daar zijn wij niet aan begonnen. De berg is gemaakt van een soort gesteente genaamd fonoliet. Het stijgt tot een hoogte van 1.551 m

Na deze stop reden we verder naar onze eindbestemming, die we na wat zoeken en bellen, vonden:

Onderweg

Bijna twee jaar geleden waren we voor het laatst in het buitenland. Dit jaar hebben we getwijfeld, zullen we wel, zullen we niet? We besloten het er maar op te wagen, allebei gevaccineerd, dus wat zou er gebeuren? We boekten een vakantiehuis in Frankrijk, niet te ver weg. Als er iets zou zijn, kunnen we snel weer terug zijn.

We waren al een aantal keer in Frankrijk, in verschillende gebieden, Dordogne, Bretagne, Ardeche, Elzas, Pyreneeën. De locatie die we boekten ligt op plm 10 uur rijden van huis. Makkelijk in 1 keer aan te rijden, maar we besloten er twee overnachtingen onderweg aan vast te plakken en niet de tolweg te nemen,maar een route binnen door.

We vertrokken eind van de ochtend. Tomtom was geupdated en de optie tolwegen was uitgezet. Het ging goed tot de grens. Toen was Tomtom het spoor bijster en stuurde ons Antwerpen in. We dachten eerst nog dat hij files vermeed, maar we gingen hoe langer , hoe meer allerlei wijken van Antwerpen door, langs de haven. Dat kon niet goed zijn.

We parkeerden en deden Tomtom uit en weer aan en ja hoor, hij wist het weer. Na een uurtje Antwerpen gingen we de stad uit.

De eerste stop was in Rugy, het hotel was in een 16-e eeuws pand. We gingen na aankomst eerst even de benen strekken. De omgeving was landelijk, veel uitgebloeide zonnebloemvelden. Net buiten het dorp kon je goed wandelen.

Het was een klein dorp, met veel nieuwe huizen, waarschijnlijk wonen er veel mensen die bv in Metz werken. Op de terugweg naar het hotel voelde ik me bekeken en ja hoor, vanuit een raam boven, keek deze engerd naar ons☺Wie zet zoiets nou voor zijn raam, vraag ik me af?

Dit beeld stond bij een ander huis in de voortuin

Uit eten

Het diner gebruikten we in het restaurant tegenover het hotel. Het was vol en er was maar twee man bediening, ze liepen de benen uit hun lijf.Misschien is er net als in Nederland moeilijk personeel te vinden. Heel handig had iedere tafel ivm corona geen menukaart maar een schoolbord…..

Verder op de route

Na de overnachting reden we over binnenwegen door naar de Elzas. Jaren terug waren we hier al eens en het is een prachtig gebied. Nu hadden we niet de tijd om de hele streek rond te rijden, maar bezochten de Ballon ‘d Elsace en le Grand Ballon. Bergen van resp. 1247 en 1421 meter hoog. De temperatuur zakte naar 10 graden. Er waren veel motorrijders, maar ook fietsers. Ik heb diep respect voor die mensen, wat een krachtinspanning!

Na de bergen reden we door naar Besancon, waar we weer een nacht verbleven. Na een nacht met hindernissen omdat het nogal gehorig was, gingen we al vroeg weer verder.Daarover in de volgende blog meer

Vakantie lang geleden

Mijn moeder kwam met het opruimen van een kast deze foto tegen:

Het is het gezin van mijn vader. Hij is het kleine jongetje in het midden.Mijn vader leeft niet meer, zijn moeder hier op de foto, overleed toen hij acht jaar was. Zijn drie zussen leven nog wel, twee wonen in Canada. Ze zijn allemaal in de 90. De foto werd genomen in 1943, midden in de oorlogsjaren. De tent stond aan de kant van de weg waar zij woonden.Geen vakantie zoals wij dat tegenwoordig kennen, zeker niet tijdens de oorlog.Veel meer weet ik er niet van, ook mijn moeder niet.

Op vakantie na corona

Voor ons is het ook weer twee jaar terug dat we op Tenerife waren.Het lijkt alweer lang geleden.Vorig jaar bleven we thuis ivm de Corona. Later deze week wat blogs van onze huidige reis. Waar we zijn, lees je dan….