In het vorige blog beschreef ik al een deel van de wandeling met de gids door het historisch centrum van Maassluis.

Het centrum verraste mij erg. Ik was er nooit eerder.Ooit, een paar jaar terug, lunchten we op het marktplein om te vieren dat dochter en schoonzoon geregistreerd partners werden en hun huis in Maasluis gekocht hadden. Maar veel hebben we toen niet gezien. Ik herinner mij wel dat ik het leuk vond. Maar daarna kwam het er niet van er nog eens heen te gaan.

Toen we de sluis achter ons gelaten hadden en bij de Groote Kerk geweest waren, liepen we langs de vroegere kuipenmakerij. Langs de zijmuur was een afbeelding na gemaakt van een oude zwart-wit  foto en daarnaast een kleurrijke afbeelding van de mensen[eigenaars] die er nu werken. Hun dochter heeft een prijs gewonnen met haar bekende limoncello

We liepen terug naar de haven en maakte ik foto’s van het meest bekende plekje van Maassluis met het oude raadhuis en het gemeenlandshuis.

De stoomzeesleepboot die ervoor ligt heet de Furie en is ook heel bekend. Hij is gebruikt voor de film Hollands Glorie

Ook Sint en Piet komen met dit stoomschip aan.Het schip moet dan al een week van tevoren “op stoom komen”vertelde de gids. Even verderop aan de overkant aan de haven is een café, de Moriaan.De eigenaresse vertelde mij woensdag dat tegenwoordig sinds Kick out Zwarte Piet, er bewaking staat bij het café tijdens de intocht van de Sint.Dit ter bescherming van het antieke beeld aan de gevel, de Moriaan. Het beeld heeft niets met slavernij of discriminatie te maken. In vroeger tijden hing deze buste aan de gevel van een herberg, op een andere plek.Die herberg is er niet meer en de buste verhuisde naar de gevel aan dit pand. In oude tijden was een buste van een “Moor”een teken van een internationaal logement.

Het zou zeelieden doen denken aan de ontmoetingen die zij hadden op verre reizen.Ook stond het symbool voor lekker en bijzonder eten. Tegenwoordig wordt al snel iets als discriminatie bestempeld, maar een ander stuk geschiedenis is ook goed om te kennen.

Langs de pakhuizen aan de kade liepen we naar de Koepaardbrug en bekeken her en der de tekens van de hoogwaterstanden op gevels, oa die van 1953.De andere getallen hebben te maken met de hoogte van de dijken.In 1953 scheelde het maar een paar centimeter of het hele achterland van Maassluis was ook overstroomd mogelijk tot aan Leiden toe.

Daarna gingen we weer terug richting centrum.Langs een mooi oud pand in Art Nouveau stijl, waar nu een modezaak in gevestigd is.

 Langs de voorkant van het gemeenlandshuis wat een prachtige ingang heeft.Als leuk weetje vertelde de gids dat de deuren vroeger zo breed gemaakt werden vanwege de hoepelrokken van de dames en hoog vanwege de hoeden en hoge pruiken.

Langs de slager aan de Vliet die ook allerlei prijzen gewonnen heeft en een leuke kop op zijn deur heeft:

Ik zag het tehuis voor zeelieden  waar nu Oekrainers in verblijven

We eindigden weer bij de plaatselijke VVV vlakbij het oude stadhuis

Op het oude stadhuis had de gids nog een werkende getijdenklok aangewezen

Ik heb nog veel foto’s maar voor nu laat ik het hierbij. Ik zou zeggen bezoek Maassluis eens, het is echt de moeite waard.Zo’n wandeling met een gids ga ik eens vaker doen. Je wordt gewezen op dingen waar je anders aan voorbij zou lopen en hoort dingen die je anders niet zou weten.Het zijn geen wereldschokkende dingen maar vaak grappige feitjes.

Nog even door het winkelstraatje waar de beroemde bakker met de allerlekkerste tompoucen zit en thuis checken of hij echt lekkerder is als die van onze bekende bakker.Daarna terug naar de auto die vlakbij een pand met een oude muurreclame geparkeerd stond.

Eenmaal thuis begon het weer te regenen, gelukkig hadden we de wandeling droog kunnen lopen.Ik ging eens met koffie en tompouce zitten nagenieten van de foto’s.

Welke tompouce nu het lekkerst is? Ik kan niet kiezen, ze zijn allebei zaaaaalig