Vakantie
Bijna twee weken vier ik vakantie in eigen land en ook nog eens dichtbij huis. Mijn dochter is met haar gezin op vakantie in het buitenland en ik mag in haar huis verblijven☺
Ik ben dus twee weken in Maassluis, wat ongeveer een half uur rijden van mijn eigen woonplaats ligt. Ik heb een luxe vakantiehuis hier, van alle gemakken voorzien en als gezelschap twee poezen. De reden van het hier logeren ligt voor een deel bij de oudste poes, die iets aan de schildklier heeft en dagelijks medicijn toegediend moet krijgen. Iets wat niet mee valt. Eerst had ze pilletjes maar die liet ze liggen ondanks dat ze verstopt zaten in haar eten. Nu krijgt ze zalf wat in het oor gezalfd moet worden. Dat probeer ik dus als ze zit te eten in een van de oren te smeren. Leuk vindt ze het niet maar tot nu lukt het.
Wekelijks ben ik in Maassluis te vinden maar altijd als oppas en niet op vakantie. Met twee kleine jongetjes ga je niet langs de mooie haven flaneren maar kun je mij vinden in de speeltuinen of op het schoolplein.Dus genoeg te ontdekken hier of in de omgeving. Mijn dochter had heel lief een zelfgemaakte vakantiegids voor mij klaargelegd met allerlei to do’s, fiets- en wandelroutes, restaurantjes, musea, boerderijwinkels etc.
Muurreclame
Gisteren begon ik echter met iets wat niet in haar gids vermeld stond, een bezoek aan Vlaardingen.
Onlangs ging ik met de jongste kleinzoon met zijn lievelingsvervoermiddel, de metro, eens niet naar Hoek van Holland maar richting Schiedam. Onderweg zag ik vanuit de metro wat oude gebouwen met daarop een oude muurreclame. Sommige van jullie weten misschien vanuit mijn blogs dat ik daar in geïnteresseerd ben, dus ik besloot daar als eerste naar op zoek te gaan.
Op internet had ik gezocht waar ik die muurreclame zou kunnen vinden, maar ik zag dat Vlaardingen er meer rijk is. Ik vond er een stuk of vijf waar ik het adres van kon achter halen. Wat ik las is dat een aantal van die oude muurreclames gerestaureerd zijn maar de eerste die ik bezocht was al weer aan een opknapbeurt toe. Ik begreep dat het aan de kwaliteit van de verf ligt waarom de ene er na jaren nog piekfijn uitziet en de ander alweer gaat bladderen. 
Het gebouw van de Visscherij Maatschappij Vlaardingen wat ik dus vanuit de metro zag, staat nu in de steigers en wordt gerenoveerd vanuit het resatauratiefonds. Mooi dat dit dus behouden blijft!
Op loopafstand stond op dit vervallen gebouw de muurreclame van een hotel restaurant, een stoombierbrouwerij en ijsfabriek. Ik kan alleen informatie vinden over het biermerk Oranjeboom. Op het adres wat op de gevel staat, Hoogstraat 219 is nu in een nieuw pand Basic Fit gevestigd
Aan de Koningin Wilhelminahaven vond ik deze reclame op een voormalig café.Dit café, zo las ik, is na Corona niet meer open gegaan, maar wie weet komt er nog eens een liefhebber.Alleen voor de reclame zou je al in dit pand willen, al is deze reclame alweer aan restauratie toe………
Het gebied rond deze haven wordt aardig opgeknapt zag ik. Oude pakhuizen hebben een nieuwe bestemming gekregen en dienen nu als horeca gelegenheid, trouwlocatie, pension, kantoor.Zoals dit pakhuis uit 1916 van Dogger Maatschappij A.Hoogendijk Jzn. Dat Jzn kom je toch eigenlijk ook niet meer tegen in deze tijd?
Het gebouwtje rechts ziet eruit alsof het direct gesloopt mag worden maar misschien wordt dat ook nog wel in haar oude glorie hersteld.
Een stukje verderop zag ik dit:
En omdat mijn dochter in een hofje woont wat Doggevaart heet ,vroeg ik mij af wat Dogger eigenlijk betekent. Wikipedia leerde mij dat het de kabeljauwvaart is geweest in vroeger tijden.In de 17e en 18e eeuw ging men vissen op de Doggersbank met schepen die doggers heetten. Weer wat geleerd!
Verder maar weer met mijn wandeling in Vlaardingen. Ik had mijn auto bij de Wilhelminahaven geparkeerd en een paar reclames vond ik op loopafstand.
Andere waren wat verder en daar reed ik met de auto heen.Ik had op internet er een gezien aan een straat die Afrol heet.
Een man vertelde dat deze iets later is gerestaureerd dan die van het café van van Toorn, maar dat voor deze restauratie meer geld beschikbaar was en dat men daardoor betere verf kon kopen. Er stonden oorspronkelijk veel reclames op deze zijgevel, soms over elkaar heen geschilderd.Via het gemeente archief kon men achterhalen wat er allemaal opgestaan heeft.
Onderweg kwam ik dit nog tegen:
Na deze historische muurreclame tocht ging ik weer huiswaarts en ben in de tuin gaan genieten. Morgen ga ik op wandeling met een mede blogger. Met wie en waarheen we gaan, zie je in een volgend blog!
Sommige spullen herkende ik uit mijn lagere school tijd, andere waren nog ouder. Ik heb niet op bankjes zoals hierboven gezeten of geschreven op een lei met een griffel
….dat heb ik nog en ligt in mijn kelder bij de fotoalbums.
Tellen leerden we op een telraam.
De letterplank van aap, noot, mies kent iedereen nog wel van mijn generatie.De juf of meester zat voorin de klas. Ik weet nog dat ik een meester had die het niet schuwde met een lat een tik op je hand uit te delen als je niet oplette. Ik was echt bang van hem, zijn naam weet ik nu nog, meester van de Boom.In mijn herinnering een magere man met haren plat van de brylcream in pak met stropdas.
In de gymzaal was een restaurant gemaakt, alle kindjes hadden een koksmuts op en ik werd bediend door mijn trotse kleinzoon.Dat was vroeger toch ondenkbaar!
Ze legde uit dat er verschil was, met de ene schepten ze de melk uit de bussen, met de andere werd de hoeveelheid gemeten.
Met een zgn tril werd door het afscheppen van de room karnemelk gemaakt.
Zo’n tas droeg mijn vader als melkboer. Het was de tijd van contant betalen of op de lat zetten. Niks pinpas, betalen met de telefoon, of tikkies sturen. Zijn hele dagopbrengst en misschien wel van de hele week zat erin. Tegenwoordig wordt je de hersens ingeslagen voor zoiets maar destijds kon dat. Ik werd als kind zelfs op de fiets met een envelop geld naar de bank gestuurd om dat te storten.
Of dat deze is geweest kon mijn moeder niet zeggen.Ik weet dat ze vroeger paarden hadden maar het kan ook zijn dat deze arreslee door een hond getrokken werd.