Rotterdamse dakendagen

Vorige week zondag bezocht ik 2 daken in Rotterdam tijdens de Rotterdamse dakendagen. Over het eerste dak wat ik bezocht, dat van Las Palmas, schreef ik in het vorig blog.

Vandaag laat ik jullie het tweede bijzondere dak zien.

Het dak van de Maassilo in Rotterdam Zuid aan de Maashaven.

Toen ik de Maasilo in het rijtje van te bezoeken daken zag staan, dacht ik meteen dat ik die sowieso wilde zien.De Maassilo staat pal langs het spoor van de metro. Toen ik jong was ben ik er ontelbare keren langs gereden met de metro, het was destijds nog in bedrijf als graansilo. Een oerlelijk gebouw vond ik het altijd.

Nu kon ik het eens van binnen zien en vanaf het dak de omgeving zien.Met de lift ging ik naar boven.

Toen ik daar door de deur naar buiten stapte had het uitzicht meteen een wauw effect op mij. Werkelijk prachtig! Het is zo jammer dat het zo regende waardoor het uitzicht op de foto’s niet echt tot zijn recht komt.Met een zonnetje en blauwe lucht zou het er zo uit kunnen zien:

Maar tegenwoordig met AI weet je niet meer wat echt is of niet. Ik zette even een blauwe lucht op de foto en een blauwe reflectie op het water en het ziet er een stuk vrolijker uit niet waar?

Maar dat is vals spelen dus jullie zullen alleen regenfoto’s van die dag zien verder.

Als je zo hoog staat dan vind ik Rotterdam echt mooi.

Voormalige graansilo

De Maassilo gehuisvest in een voormalige graansilo uit 1910.Rond 2000 werd besloten de graanopslag te verplaatsen naar een nieuwer gedeelte van de haven. Sinds 2004 wordt de Maassilo gebruikt als uitgaans- en evenementenlocatie, aanvankelijk (tot eind 2006) door discotheek Now&Wow.Het gebouw is volledig verbouwd en ingericht met behoud van de originele elementen.

Op de kopse kant van het pand werd in 2008 een bedrijfsverzamelgebouw geopend waarin verschillende creatieve ondernemers huizen.

Leuk weetje:

In de Maassilo is ook de wieg gelegd voor de eerste Nederlandse songfestivaloverwinning na 44 jaar. In een studio in dit gebouw is het nummer Arcade gemaakt waarmee Duncan Laurence in 2019 het Eurovisiesongfestival in Tel Aviv won.

Afgelopen week was ik met oud collega Petra aan de wandel op het eiland Tiengemeten .Zij vertelde dat haar dochter die bij de gemeente Rotterdam, werkt er regelmatig komt omdat daar flexplekken zijn voor de ambtenaren om te werken.Ik kon die zondag alleen maar met de lift naar de achtste etage en de laatste 4 trappen lopend omhoog naar het dak op de tiende. Ik zou best nog eens terug willen en het gebouw verder van binnen bekijken.Dat oude industriële trekt mij wel aan.

Ik zag een paar nog authentieke items:

Branddeuren

Een toilet in een aardedonker hokje, ik zou er langs gelopen zijn als niet iemand voor mij er een foto van nam. Helaas geen tijd om er eens goed voor te gaan staan want voor  en achter mij een stoet mensen die of naar boven of naar beneden gingen.

Regen, regen, regen

Ik nam nog wat foto’s buiten, in de regen die nog steeds viel.Dus op sommige foto’s kun je de regendruppels zien. Ook buiten wat oude items.

Ik heb er geen kennis van om te zeggen wat het allemaal is maar doordat het roestig en oud was, vond ik het al mooi☺

Minder oud was de straatkunst die ik zag op de zuilen van de metro

Tot slot nog een laatste doorkijkje naar de overkant van de Maashaven en daarna nam ik de metro weer terug naar huis.

 

Open dakendagen Rotterdam

Dit weekend waren de Rotterdamse Daken Dagen. Maanden terug bestelde ik er al een ticket voor. Ik had mij geabonneerd op de nieuwsbrief nadat ik over de editie van vorig jaar had gelezen bij Dorothee[ Djaktief] Zij liep toen over het snikhete dak van winkelcentrum Zuidplein. Vandaag bezocht ik 2 daken met weer aardig wat regen. Er lijkt geen einde aan te komen………..

Ik had de mail met ticket al enige tijd terug ontvangen en niet meer naar gekeken. Vorige week ging ik mij eens verdiepen in dit uitstapje. Ik had inmiddels nog een stuk of 3 mails gehad van de organisatie, Je kan het dak op. Het bleek dat je met de mail  eerst op 2 daarvoor aangewezen locaties een fysiek bewijs moest halen om het dak op te mogen. Ook bleek dat bij heel veel daken er weer aanvullende tickets nodig waren, die ook al uitverkocht waren. Zo had ik graag het dak op gewild van het Witte Huis en het WTC, maar helaas.

Las Palmas: een foto niet van mijzelf maar van Joris1919 – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2697147

De foto hieronder, minder mooi maar deze nam ik zelf.

Las Palmas

Ik begon dus op het dak van Las Palmas aan de Wilhelminakade op de kop van Zuid

Las Palmas is een voormalig werkplaatsengebouw in Rotterdam (Wilhelminapier) van de rederij Holland Amerika (Holland-Amerika Lijn), gebouwd tussen 1951 en 1953 naar een ontwerp van het Rotterdamse architectenbureau Van den Broek en Bakema (1910-1985)Tijdens het bombardement van Rotterdam in de Tweede Wereldoorlog werd ook een groot deel van de Wilhelminakade getroffen. Na de oorlog gaf de rederij Holland Amerika opdracht voor nieuwbouw van haar panden. Een aankomsthal en loodsen waren het resultaat. Het laatste van deze wederopbouwpanden van de rederij was het werkplaatsengebouw. Dit gebouw, bekend als Las Palmas, werd in 1953 in gebruik genomen. Naast werkplaatsen voor vervaardiging van scheepsonderdelen huisvestte het gebouw ook opslagplaatsen[. bron Wikipedia]

Het dak was op de vierde etage en daar was een prachtig uitzicht over de Maas en skyline van Rotterdam. De Erasmusbrug prominent in beeld. De brug staat al voor een deel in de steigers. Misschien hebben jullie het in het nieuws wel gehoord, hij heeft een opknapbeurt nodig. Hij zal helemaal geverfd worden in lichtblauw, de originele kleur. Misschien dat je de steigers kunt zien op de foto hieronder. Ik nam hem toen ik er langs liep.

De ronde daken die je ziet op de eerste foto en hieronder is het dak van de aankomsthal van de Holland Amerika Lijn. Ik experimenteerde ook nog wat met zwart wit foto’s.

 

Pakhuismeesteren

Het uitzicht rondom was prachtig op het dak van Las Palmas.Aan een zijde keek je naar hotelkamers[?] die in dit oude handelsgebouw gevestigd zijn, een gebouw van Pakhuismeesteren uit 1818. De oude foto is afkomstig van Rijnmond

 

 

Hotel New York

Hotel New York was goed te zien, met een grote bouwput ervoor.Hotel New York is gevestigd in het voormalig directiegebouw van de H.A.L.en sinds 1993 als hotel in gebruik.Later liep ik er nog even heen in de, inmiddels stromende regen.

Ander icoon van de stad, de Euromast was ook duidelijk te zien aan de overkant van de rivier.De foto hieronder nam ik nog vanaf het dak.

De volgende nam ik langs de oever

Tot zover de foto’s die ik maakte op het dak en rond de eerste locatie van de Rotterdamse Daken Dagen. De muurschildering kwam ik onderweg naar de metro tegen. Hij is van Judith de Leeuw, genaamd Make it Happen.

Ergens aankomende week laat ik foto’s van het tweede gebouw zien. Welk gebouw dat was? Ik laat jullie nog even in spanning☺

Beeldentuin Ravesteijn

Met twee vriendinnen had ik al weken geleden afgesproken naar de Beeldentuin van slot Ravesteijn in Heenvliet te gaan. Het zat niet mee, want Ria was ziek en het weer beloofde ook niet veel goeds. Met Thea vertrok ik toch richting Heenvliet want we hadden nou eenmaal tickets gekocht!

De tuin was pas om 12 uur open. Het eerste deel liepen we nog met droog weer maar we voelden de regen eraan komen.Volgens buienradar zou het om plm 13 uur gaan regenen.Nou, dat ging het! Alle sluizen gingen open en we waren doorweekt.Toch was het de moeite waard, al hebben we bij lange na niet alles kunnen zien. Na tweemaal in een tent gewacht te hebben of het droog zou worden, besloten we het uiteindelijk maar voor gezien te houden. Inmiddels was er bijna niet meer te lopen na die wolkbreuk, wat echt jammer was.

Kunstwerken waren onbereikbaar geworden zoals het kunstwerk hieronder, de gekleurde bloemen van glas. Het kunstwerk heet: I never promised you a rosegarden. Vanuit de verte leken het klaprozen maar we konden er echt niet dichtbij komen, er lag gewoon een sloot voor door de regen.

Slot Ravesteijn

Ruïne Ravesteyn  was ooit het slot van de Heer van Heenvliet en is een van de weinig overgebleven bouwwerken uit de middeleeuwen. Het kasteel werd gebouwd in het midden van de dertiende eeuw. In 1572 staken de Watergeuzen het kasteel in brand. Het werd daarna niet meer herbouwd[ lees meer over de historie]en raakte het steeds verder in verval; desondanks is het een van de best bewaarde kasteelruïnes in Nederland. Drie van de vier hoektorens staan na ruim zes eeuwen nog fier overeind. Het Ambachtsherenhuis met het landgoed waar in de ruïne ligt, gelegen aan de Markt, is thans in particulier bezit van de familie Lamaison van den Berg. Omdat Ravesteyn altijd in privébezit is geweest en nogal geïsoleerd ligt, is de ruïne niet verder gesloopt en relatief goed bewaard gebleven.

De kasteelruïne is omringd door een slotgracht, Engelse tuin, loofgang, vijvertuin, bospaden, schapenweiden en een sterrenbos. Deze romantische omgeving vormt het decor voor de beeldentuin waaraan kunstenaars uit binnen- en buitenland meedoen. De beeldentuin is een cultureel evenement dat mede als doel heeft het historisch erfgoed in Heenvliet in stand te houden.

                                                                    Kunstwerk van Henk Vissers

Een greep uit de expositie

Tijdens de Beeldentuin vindt je er een inspirerende combinatie van kunst, cultuur en natuur. Er wordt hedendaags werk getoond in een variatie aan stijlen, vormen en materialen. Dit jaar werd er door ruim 20 kunstenaars geëxposeerd

Kunstwerk van Wietske van Leeuwen, mandje met artisjok. Keramiek

Kunstwerk van Janneke Kodde, brons

Deze jonge bruid van gegoten staal van Marianne van der Bolt  kun  je aanschaffen voor de prijs van 17440,-

Bronzen sculptuur met de naam Origin is van Herma de Wit en is geïnspireerd op de zaaddoos van cypres

Deze beelden [ foto’s boven en hieronder] van Sjaak Smetsers vond ik wel de leukste/ mooiste van de tuin en zou ik zo kunnen kopen, waren ze niet zo prijzig☺.Ik zag prijzen van zo rond de 2000 euro. Het gesmolten en gegoten glas is gecombineerd met brons, koper,meolith, cortenstaal of roestvrij staal.

 

Nest van betonijzer en keramiek van CAKtwo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al met al vond ik het heel leuk om te zien. Het weer zat niet mee en daarom komen de kunstwerken niet zo tot hun recht op de foto’s.We hebben gelukkig wel gelachen, als twee verzopen katten liepen we terug naar de auto.Het was lang geleden voor ons allebei dat we zo doorweekt geregend waren ondanks de regenjassen die we aan hadden.@ Thea, bedankt voor het gezellige uitstapje samen en @ Ria, knap maar snel op!

De beeldentuin is slechts 1 maand per jaar geopend. Dit weekend nog voor het laatst, dus als je ook nog wilt gaan………..