Treasures of time

Geruime tijd terug las ik bij Melodyk in een blog dat zij een dag naar Ouwehands Dierenpark gepland had met een bezoek in de avond aan de Treasures of time. Wie wilde, kon daarbij aansluiten.

Ik had al bij meer bloggers foto’s in blogs gezien van dat soort lichtshows, Bij Marylou bv in Antwerpen, pas bij Karel en Melody van de Wildlands. Ik trok de stoute schoenen aan en meldde mij  aan als deelnemer.Veel van jullie kunnen jullie je dat vast niet voorstellen maar voor mij is het een soort overwinning op mijzelf. Ik ging nooit alleen op stap met een groepje mensen die ik nooit eerder gezien had. Daarbij boekte ik ook nog eens een overnachting in een hotel. Ook voor het eerst van mijn leven in mijn eentje! Helemaal buiten mijn comfortzone☺

Veel te vroeg was ik bij het hotel, maar de kamer was vrij en ik kon dus al inchecken. Dat was wel fijn want ik had in de ochtend eerst nog examen afgenomen en zo kon ik mij even omkleden en warme kleding aantrekken. Daarna ging ik naar Ouwehands Dierenpark wat naast het hotel ligt. Ideaal!

Ik appte Melody dat ik er was, zij had mij eerder al een foto van Karel, Daphne en haarzelf geappt, dus ik wist naar wie ik uit moest kijken. Ze zouden net aan de koffie gaan en snel had ik Daphne gespot in de rij bij de koffiecorner. Die wees mij waar ik de anderen kon vinden. Na de koffie meldde ook Annemarie zich en toen waren we compleet en gingen op pad.

Ondanks dat ik geen van allen eerder had ontmoet, was het erg gezellig.Stuk voor stuk aardige mensen en ik voelde mij meteen op mijn gemak. Het leuke vond ik ook dat we allemaal van fotograferen houden, dus je zult vast veel dezelfde soort foto’s bij hen terug zien, maar misschien net vanuit een andere invalshoek of net wel of niet ingezoomd.

We liepen eerst een rondje door het park bij daglicht.We zagen niet alle dieren meer, sommige waren al in de nachtverblijven gegaan, maar ik nam genoeg foto’s.

Eind van de middag gingen we eten en na het eten was het inmiddels donker en liepen we het rondje nog een keer maar dan met de focus op alle lichtobjecten.

Als je door de tijdstunnel gegaan bent, begeef je je in het tijdperk van de dinosauriërs. We zagen metershoge lichtkunstwerken van magische planten, vulkanen en de meest bijzondere dieren. Maandenlang werkte een team van kunstenaars uit China aan de handgemaakte lichtobjecten.

Ik denk dat mijn kleinzoon Aaron het helemaal geweldig gevonden zou hebben, die is helemaal weg van Dino’s en weet er zoveel van.

Voor vandaag laat ik het hierbij. Later in de week zal ik nog meer posten over het dierenpark, de Treasures of time en ook nog over de wandeling die ik vanmorgen na het ontbijt met Karel, nog maakte over de Grebbeberg

Eerst alle foto’s verder uitzoeken en verkleinen tot het juiste formaat.

 

Over winter en ……..kleinkinderen

Op maandag pas ik vaste prik, op in Maasluis. De oudste kleinzoon breng ik naar school en daarna heb ik het rijk alleen met de jongste kleinzoon.Omdat ik al vroeg vertrek, ben ik de files meestal voor maar afgelopen maandag niet. Het sneeuwde en door ongelukken stond ik toch vast. Vijf auto’s op elkaar gebotst.Als je soms ook ziet hoe idioot er gereden wordt!

Afgelopen maandag zat het mannelijke deel van het gezin in de lappenmand, allemaal hadden ze in de nacht overgegeven.Mijn dochter niet maar die voelde zich ook niet lekker, rare maag en buik maar ging wel werken.In de loop van de dag knapten de kinderen steeds meer op en schoonzoon liet zich in de loop van de middag ook weer zien. Hij moest dingen voor zijn werk doen, ziek of niet want hij begint bijna in een nieuwe baan dus er moeten zaken worden afgerond.

Dinsdag lag ik nog lekker te slapen toen mijn telefoon ging. Dochterlief met de vraag of ik plannen had want jongste kleinzoon had 39 koorts en mag dan niet op de opvang komen.Snel in de kleren en toen ik de gordijnen open deed was ik helemaal verbaasd. Sneeuw!

Sinds mijn gebroken enkel na een val in de sneeuw, drie jaar terug, ben ik er absoluut geen fan meer van.Maar het was nog vers en goed doorheen te lopen. Eenmaal in Maassluis bleek daar helemaal geen sneeuw gevallen te zijn! Hoe lokaal kan het zijn.

Jongste kleinzoon Thijmen bleek ondanks de koorts toch vol levenslust te zitten en na een zetpil is de koorts natuurlijk ook snel gezakt. Ondertussen liepen de snotpijpjes zijn neus weer uit, arm kind. Het ene virus na het andere valt hem ten deel. Ik kan van mijn jongste kleindochter ook herinneren dat die zo’n winter had, steeds ziek, herstellend of onderweg naar volgend virus. Dat jaar deed ik zelf ook mee met elk virus wat haar trof en liep de hele winter ook te hoesten en snotteren. Nu valt het [ nog] mee, even afkloppen maar….Ik ging met kleinzoon boodschappen halen en ondanks dat er geen sneeuw lag in Maassluis, was het hier en daar toch spekglad. Bij de metro zag ik op de terugweg een vrouw op de grond liggen. Heup gebroken dacht ze zelf, er waren al mensen om haar te helpen en met de waarschuwingen van de omstanders dat ik ook moest oppassen ging ik verder.Nou hoeft niemand mij te zeggen op te passen, want als ik in die omstandigheden loop, dan lijk ik een 90 jarige. Schuifelend voetje voor voetje beweeg ik mij voort☺

Woensdag zou ik de kleindochters uit school halen en een poosje oppassen. Voordat ik naar school ging maakte ik nog snel wat foto’s in de tuin

Toen snel voorzichtig schuifelend naar de school,want daar lag nog veel opgevroren sneeuw. Een huilende kleindochter Fleur kwam bibberend de schooldeur uit. Juf zei dat ze sinds een half uur klaagde over hoofdpijn. Thuis installeerde ik haar op de bank onder een warme plaid en gaf een pijnstiller. Nog geen kwartier later kwam alles eruit! Gelukkig stond er al een emmer klaar…….

De oudste, Lieke, had een vriendinnetje mee om te spelen en gelukkig konden die zich goed vermaken. Ze zijn een uur buiten bezig geweest om met de restjes sneeuw van gisteren een sneeuwpop te maken.

Uiteindelijk lukte het, het werd een mini uitvoering van een sneeuwpop. Een mandarijnpartje als neus, een regenboogsnoepje als mond, stenen als ogen en takken als armen. Toch een typisch Hollands tafereeltje en het herinnerde mij aan vroeger.

Donderdag was de zieke kleindochter nog niet hersteld, dus paste ik nog een ochtendje op. Ook die was met een paracetamol weer goed te spreken en we deden spelletjes, ze ging uitgebreid in bad en samen sopten we de badkamer daarna.

Vrijdag even een dag voor mijzelf en zaterdag had ik afgesproken op te passen op de kleinzoons terwijl dochter en schoonzoon hier op het dorp zouden gaan winkelen. Kleinzoon Aaron wilde blijven logeren, de laatste keer durfde hij niet en moest ik hem wegbrengen naar huis. Maar omdat zijn nichtjes ook geweest waren, wilde hij perse ook nog een keer. Nou dit keer is het gelukt.Weliswaar samen in mijn bed, want dat kamertje alleen bleef spannend. Om 12 uur vannacht vroeg hij of we gingen spelen.We waren wakker geworden door een speelgoed politiewagen waar op onverklaarbare wijze de sirene een paar maal van af ging. Uiteindelijk heb ik hem onder een deken gestopt, in de kast met de deur dicht en hoopte ik dat we hem niet meer zouden horen. Om 6 uur was kleinzoon alweer paraat en niet meer te houden. Dus de dag begon vroeg,om half 7 zaten we al een ketting te rijgen, haha!

Ondanks alles heb ik gewoon genoten van het bezig zijn met die kleintjes de hele week.Ze zijn allemaal weer beter en ik ben zelf niet ziek geworden. Inmiddels heb ik maar snowboots in de uitverkoop besteld zodat ik een volgende keer toch op pad kan om foto’s te maken.

 

Adembenemende Luchten

Maassluis

Ik heb vaak in Maassluis langs de Nieuwe Waterweg gewandeld met de kleinzoons in kinderwagen en wandelwagen.Mijn dochter en schoonzoon wonen met hun kinderen in een nieuwbouwwijk, het Balkon genaamd. Vanuit hun keukenraam kun je de schepen op de Nieuwe Waterweg langs zien varen. Lees verder