Wandelen: Vlaardingen Haringstad deel 1

Blogger MizzD en ik hebben elkaar wel een beetje gevonden en maakten voor de derde keer een stadswandeling samen. De reis ging dit keer naar Vlaardingen, wat niet ver weg is van ons beider woonplaats. Ik pikte mizzD op in Lombardijen[ wijk in Rotterdam} en en na plm 25 minuten parkeerden we bij het startpunt van onze wandeling, de metro in Vlaardingen..

De route had ik gevonden bij de ANWB, zou 5 km zijn en 75 minuten duren. Nou dat laatste kun je wel vergeten als wij samen op pad zijn, want we staan bij iedere bijzondere steen stil en maken foto’s, honderden! Dat maakt het samen wandelen meteen zo leuk, want net als ik maakt ook zij zoveel foto’s en hoeven we ons niet verplicht te voelen op te schieten omdat er iemand staat te wachten die niet fotografeert. Heerlijk!

In juni zocht ik in Vlaardingen een aantal oude muurreclames op en toen reageerde mizz D dat ze daar nog nooit geweest was alhoewel zij ontzettend veel wandelt.Het startpunt van deze wandeling was bijna op de plek waar ik in juni ook begon. Alleen de bijzondere muurreclame werd niet genoemd in de beschrijving terwijl hij letterlijk aan de Wilhelminahaven waar we begonnen, ligt. Gelukkig dat ik dat dus wel wist☺

Vlaardingen Haringstad

Lange tijd was Vlaardingen een van de belangrijkste haringsteden van Nederland. Op het hoogtepunt waren er zelfs 192 schepen. Als bijnaam ontstond voor Vlaardingers de naam Haringkoppen. In 1964 voeren voor het laatst schepen uit maar in de stad zijn nog veel plekken die herinneren aan het visserijverleden.

We begonnen dus aan de Kon. Wilhelminahaven waar het Vissersmonument staat. De Vlaardingse vloot voer vanaf de 17-e eeuw uit om te vissen op haring, ansjovis en kabeljauw. Ze waren maanden onderweg. Er kwamen in al die jaren/eeuwen honderden vissers om het leven op zee. Het monument herdenkt deze slachtoffers.

_DSC4869
_DSC4872

In de 19-e eeuw groeide de vloot enorm en daarom werd in 1904 deze haven in gebruik genomen. De pakhuizen herinneren aan de tijd dat de haven nog vol lag met haringloggers.Nu liggen er allerlei mooie zeilboten en pleziervaartuigen.

Voor de aanleg van deze haven speelde alle bedrijvigheid zich af in de Oude Haven. Oorspronkelijk was dit een kreek met de naam Vlaarding, wat meteen de stadsnaam verklaard. Langs de kades zie je nu nog steeds de pakhuizen, kantoren en woningen die de reders vroeger lieten bouwen.Langs de kade stond deze afbeelding. Je kon door een kijker naar de afbeelding kijken en zien hoe het er vroeger uit heeft gezien. Een foto maken door de kijker heen lukte mij niet, maar dit beeld zegt ook genoeg.

Stadskraan

In 1625 werd de eerste stadskraan gebouwd, bedoeld voor het inzetten en uithalen van scheepsmasten en ook voor het laden en lossen van schepen. De kraan werd regelmatig vervangen maar verdween in 1939 definitief uit de haven. Sinds 2022 staat deze nieuwe stadskraan er.De kraan hoort bij het museum van Vlaardingen.

Het museum aan de andere kant van de straat is gevestigd in een paar oude panden. De gevel springt meteen in het oog. Dat het zo blijft hangen…………

Onderweg waren we al weer allerlei leuke dingen tegengekomen, die ik even in een collage zet anders wordt dit blog ellenlang.[ sluisdeuren, kunstobject drijvende krachten, mural nav 750 jr bestaan stad met afbeelding van Floris V  die de stad stadsrechten gaf, een uit de haven geviste fiets, kunstwerk roest, oude naam in  glas in lood ]

_DSC4884
_DSC4879
_DSC4887
_DSC4893
_DSC4892
_DSC4895

Kattenbeker

Bijzonder was de muurschildering Kattenbeker van Loes Henger. Het illustreert een oude legende:Volgens deze legende vaarde er lang geleden een driemaster met bolle zeilen de mistige haven binnen. Wanneer de bemanningsleden van het schip aan wal sprongen, veranderden zij allemaal in katten.

Deze katten lieten niemand door zonder uit de zilveren bokaal te drinken die door de stuurman werd vastgehouden. Juist ja: de Kattenbeker. Er was echter niemand die dit aandurfde, tot een voorman het zat was en de beker uit de handen van de stuurman rukte met de luide woorden “In Godsnaam!”. Op dat moment schrokken alle katten zo erg dat ze weer aan boord van hun schip sprongen en uit de stad vertrokken.

Het verhaal van de Kattenbeker maakt een belangrijk onderdeel uit van de Vlaardingse geschiedenis en werd daarom afgebeeld op deze zijmuur aan de Vetteoordskade.

Tot zover deel 1 van de stadswandeling. Ik red het niet er een lang blog van te maken omdat ik zo meteen op ga passen op de kleinzoons.Misschien ook wel fijn voor jullie ☺, een paar behapbare blogjes! Wordt vervolgd dus……nog ruim 200 foto’s te gaan om een verhaal aan vast te knopen.

Strandgezichten

Gisteren ging ik samen met mijn oud-collega/vriendin Petra naar het strand van Hoek van Holland. Toen we elkaar de laatste keer zagen, vertelde ze al in geen jaren op het strand geweest te zijn. De afspraak was dus makkelijk gemaakt!

Op het strand van Hoek van Holland aangekomen wilden we eerst even koffie drinken en dan gaan wandelen. Maar er bleek een grote stroomstoring in de regio en alle strandtenten zaten zonder elektriciteit. Vandaag hoorde ik dat nog niet bekend is wat de oorzaak was.

We wandelden daarom eerst maar een stuk en liepen langs de vloedlijn naar ’s Gravezande.Gelukkig was daar wel stroom en konden we aan onze wel verdiende koffie.

We zaten een uurtje lekker bij te kletsen bij het strandpaviljoen. Het was erg rustig op het strand, maar dat kwam misschien ook wel door de stroomstoring, want de metro reed daardoor ook niet.

Na de koffie keerden we terug naar Hoek van Holland. Het was echt perfect wandelweer. Er was regen voorspeld maar meer dan drie druppels zagen we niet.

Petra wilde graag met haar voeten in het water, dus de broekspijpen werden opgestroopt en we liepen de zee in.

In Hoek van Holland lunchten we nog lekker op een terras.We waren de hele dag zo druk aan het  kletsen dat ik niet veel foto’s maakte..

Thuis lag er een verrassing in de bus. Ik ontving de gedichtenbundel “Strandgedichten”van Karel. Hij had er een serie blogs over geschreven en bood hem aan. Ik ben gek op zee, strand en ook gedichten. Dus dank je wel, Karel!

Gedicht:

Volg nu voor heel even

de woorden langs de waterlijn

Laat hier je grootste zorgen

slechts natte voeten zijn

 

Na de lunch liepen we terug naar de parkeerplaats en daar hadden we in de ochtend een “vintage”kringloopwinkel gezien. Konden we uiteraard ook niet aan voorbij lopen. Het was een hele leuke kringloop, netjes, schoon en veel leuke spullen. Ik spotte een vaasje wat precies leek op twee wijnglazen die ik van mijn schoonmoeder heb geërfd.

Al met al weer een dag met een gouden randje! Tot de volgende wandeling, Petra!

Vandaag ging ik weer wandelen. Dit keer met mizzD, wij maakten een stadswandeling. Daarover in een volgend blog meer………

 

 

 

Carpe Diem

De schoolvakantie van de kleinkids is ten einde, maandag gaat het spul weer naar school. Gisteren maakten we, mijn dochter en ik, ter afsluiting nog een uitstapje met de vier kleinkinderen naar avonturenboerderij Fien en Teun. De twee meiden zijn er eigenlijk wel te groot voor maar vonden het leuk met hun neefjes mee te gaan. Hiermee komt een einde aan een leuke periode met veel leuke uitstapjes, al dan niet met de kleinkinderen

Vandaag liep ik even binnen bij de sportschool om vanaf morgen weer te gaan starten met sporten. Ik had dat gepauzeerd voor de zomer om  dat geld uit te sparen vanwege alle geplande uitjes.Morgen ga ik weer aan de bak.The first day of the rest of my life.

Een jaar

Het is precies een jaar geleden dat ik in mijn huidige woning trok. Het jaar is om gevlogen. Mei 2023 besloot ik na een huwelijk van 38 jaar en een samenwonen van 43 jaar mijn man te verlaten.Het was genoeg geweest en tijd dat ik voor mij zelf koos.Ik was de connectie met mijzelf totaal verloren.Korte tijd woonde ik in een antikraak woning en eind augustus vorig jaar verhuisde ik hierheen.

Het afgelopen jaar bleven mijn ex en ik elkaar wel zien, we werkten samen, aten nog bijna wekelijks met elkaar en maakten soms ook nog samen een uitje.Ik noemde hem in blogs nog mijn vriend B. De laatste paar weken was dat contact minder. Afgelopen week vertelde hij een vriendin te hebben. Ik was best even perplex, maar wenste hem veel geluk.

Zo’n eerste jaar alleen is echt niet makkelijk geweest. Ik schreef dan wel allerlei blogs waarin ik alle leuke dingen die ik ondernam beschreef,maar echt leuk was het lang niet altijd. Door actief te zijn kon ik mijn emoties de baas blijven.Loslaten, zeggen mensen dan tegen je maar dat is erg makkelijk gezegd.Rationeel kun je dat zeggen maar emotioneel is anders.

Het bleek moeilijk en  soms zelfs pijnlijk voor mij.Afscheid van de man met wie ik zolang samen was en tegelijkertijd een toekomst in stappen met het besef dat alles anders wordt. Niet weten voor welke verrassingen je komt te staan, waar je zult gaan wonen, of je een inkomen zult kunnen verwerven waarmee je rond kunt komen. Ik was al 5 jaar gestopt met werken omdat dat financieel kon.Het heeft lang geduurd voordat ik de stap om weg te gaan kon maken.In je hart weet je dat het moet, maar je verstand sputtert ook deels tegen.Misschien was het helemaal niet altijd leuk meer samen maar het was wel veilig en het gaf zekerheid.Toegeven aan jezelf dat het niet langer houdbaar is, is echt moeilijk.Zelfs toen ik die stap had gemaakt.

Verschillende keren zeiden mensen tegen mij dat het leven een feestje is maar dat je zelf de slingers op moet hangen. Het zal allemaal kloppen maar die slingers lagen ergens ver weg verstopt te verstoffen en haal ze dan maar eens tevoorschijn, stof ze af en hang ze op? Echt niet eenvoudig.

Gelukkig nam zoon met een eigen bedrijf mij in dienst en met mijn vervroegd pensioen erbij kom ik rond.Beetje bij beetje raapte ik mijzelf op, gaf me af en toe een schop onder mijn kont en ondernam veel. Dingen die ik altijd wel wilde maar er nooit van kwamen. Als je druk bent hoef je ook nergens aan te denken hè! Maar wegstoppen kun je niet alles, vroeg of laat moet je het onder ogen zien.Ik heb veel steun gehad van mijn kinderen en van mijn moeder.

Er kwamen triggers waardoor ik geconfronteerd werd met mijzelf.Ik moest toegeven dat ik niet langer stil wilde staan maar verder wil. Dat kost tijd en ook moed.

De eerste keer dat ik met 4 vreemde mensen[ bloggers] naar Ouwehand Dierenpark ging vorig jaar, was ik dood nerveus. Zoiets had ik nooit gedaan. Inmiddels heb ik al aardig wat nieuwe mensen leren kennen en alhoewel ik niet haantje de voorste ben in gesprekken gaat het me steeds beter af.Onlangs ging ik met mizzD tweemaal op stap, met een groep van jullie naar Vlissingen en afgelopen week nog naar de hei met blogger Karel.Het bleek allemaal leuk alhoewel ik niemand van te voren kende.

In mijn keuken hangt het bord wat ik op de volkstuin had hangen: Carpe Diem, pluk de dag. Dat is wat ik probeer te doen, dag voor dag.Ik lees momenteel een boek wat mij helpt om alles in het juiste perspectief te zien.Met de dag zal het makkelijker worden.Met de dag kan ik weer meer genieten van  alles wat mijn leven mij nu biedt.In mijn alleentje!