Categorie archieven: Nederland

Couleur locale 3

Geplaatst op door
24

Gewicht

In de tuin zijn we rustig aan gestart, maar erg veel te fotograferen valt er nog niet. Ik sjouwde al heel wat kruiwagens met troep naar de auto, om naar de stort te brengen. Sommige hadden een flink gewicht, maar als het eenmaal rolt dan gaat het wel. En door al dat gesport ben ik inmiddels supersterk☺

Gewicht, afvallen

Gisteren reed ik met mijn moeder naar Maassluis en parkeerde vlakbij het metrostation daar. We hadden afgesproken met dochter Romy en gingen verder met de metro naar het strand van Hoek van Holland. Spiksplinternieuw, deze couleur locale, de lijn heet Metro aan Zee. Uniek, want nergens ter wereld kun je op het strand de metro uitstappen. Het uitje was een cadeau van onze dochter en mijzelf aan mijn moeder, die in maart 85 jaar werd. Enige tijd terug vertelde ze dat ze de zee nog eens zou willen zien. Nou die zie je meteen als je het metrostation uitstapt.

Uitgang van de metro

De zon scheen, de lucht was blauw maar koud dat het was! Mensen die op het strand liepen hadden mutsen en capuchons op!

High Tea aan zee

We wilden eigenlijk op het terras zitten uit de wind in de zon,maar er waren geen plekjes vrij. Dus zaten we binnen in strandpaviljoen Noord-Noord-West en genoten van alle lekkernijen die een heel aardige dame ons bracht en die ons wel op de foto wilde zetten.Ze vertelde dat sinds de opening van de metro het aanzienlijk drukker is op het strand, zelfs met slecht weer.

Zo’n high tea is natuurlijk niet best als je aan het afvallen bent, al die zoetigheden. Het was zalig dus ik sport dinsdag wel extra hard.

Gewicht, nostalgie

In mijn archief kwam ik wat foto’s tegen van gebruiksvoorwerpen die te maken hebben met gewicht. Omdat ik momenteel lekker bezig ben met mijn gewicht, begin ik met een foto van oude gewichten, die ik zag in het museum van Jopie Huisman.

Zelf heb ik thuis een houten blok met daarin meerdere koperen gewichten. Mijn vader gebruikte ze bij het afwegen van bv kaas. Op de foto hieronder zie je mijn opa. Als jonge jongen moest hij met een handkar vol gevulde melkbussen naar Rotterdam lopen om melk aan de deuren te verkopen.Ik herinner mij dat hij zelfs op hoge leeftijd nog beresterk was. Gaf hij een hand dan was je geneigd te kijken of alles er nog aan zat zo hard kneep hij.

Gewicht, in de haven en op het water

Gewicht is belangrijk in bijvoorbeeld de haven van Bruinisse waar de vers gevangen mosselen ter plekke schoongemaakt en gepakt worden

Om het schip veilig vast te leggen aan de wal, moet zo’n touw moet wel wat gewicht kunnen hebben……….

Gewicht, hijsen en heffen

In de Rotterdamse havens van Europoort kun je ook nogal wat zien, wat met gewicht te maken heeft.Er zijn heel wat overslagbedrijven

Het schip hieronder heet de Pioneering Spirit en is een echt zwaargewicht. We zagen het liggen op de Maasvlakte. Het is het grootste offshore constructieschip ter wereld, bijvoorbeeld om offshore platforms te verwijderen en voor de installatie van recordgewicht pijpleidingen.[ meer lezen? Klik]

Om vroeger water te pompen en de emmer omhoog te hijsen moest je best wat kracht hebben. Een pomp als deze stond vroeger in de kelder bij mijn grootouders

Gewicht, zwaarlijvig

In de dierentuin van Rotterdam, deze neushoorn. Ze wegen tussen de 800 en 1400 kilo!

Gewicht, dragen

De Zeelandbrug

Aankomende week moet het dan eindelijk mooi weer gaan worden.Ik hoop ook een beetje stabieler als wat het afgelopen tijd was. Zo zonnig als het gisteren was, zo grijs is het vandaag weer en ook nog eens koud! Zin om iets in de volkstuin te gaan doen, hebben we niet. Met het zicht op deze mooie kleur blauwe druifjes sluit ik af en wens jullie fijne zondag verder!

Herfstige foto’s

Geplaatst op door
14

Afgelopen week deed ik nog een rondje op het landgoed vlakbij ons huis. Ik wilde nog eens paddenstoelen fotograferen. Begin oktober was ik geweest maar toen waren er niet veel paddenstoelen te zien. Afgelopen week in het Mastbos zag ik er genoeg, maar nam niet veel foto’s omdat ik kabouters zocht met onze kleindochter en geen paddenstoelen.

Ik verwachtte er dus wel veel te zien in het Donckse Bos waar ik heen ging, maar niets was minder waar. Hier en daar vond ik er eentje, maar de hoeveelheden van andere jaren zeker niet.

Soms waren er toen zoveel paddenstoelen op een pad dat je er bijna niet omheen kon lopen. Nu was dat niet het geval. Een foto zoals hieronder kon ik dus niet maken

Wat dan wel? Nou kijk maar even mee naar de collage

Schijnruïne

Aan het begin van het rondje bos staat deze schijnruïne. Hij dateert uit 1777 en werd gebouwd door Jan Giudici.

Schilderij door Jonas Zeuner, 1781

Groeninx van Zoelen, een baron die in de achttiende eeuw het landgoed in eigendom had, was destijds bezig met een landschappelijke aanleg van het park bij Huys ten Donck. In die tuinen was een ruïne als sierelement, geen vreemde verschijning. Deze onder architectuur gebouwde ruïne staat er nu ruim 240 jaar later nog steeds. Veel meer dan een gevel is het niet, er achter gaat een houten berghok schuil. Als je goed kijkt aan de rechterkant van de foto, kun je dat zien.

Speelhuis

In het bos staat ook een speelhuisje, wat ik nog nooit had kunnen vinden op alle wandelingen die ik er maakte. Nu ging ik eens een ander pad in en opeens zag ik het in de verte liggen doordat de meeste bomen en struiken al behoorlijk kaal waren.

Heel veel informatie over dit speelhuisje kon ik niet terug vinden. Voor zover bekend is het, het oudste nog bestaande kinderspeelhuis als speelboerderij in Nederland. Het laat mij denken aan sprookjes zoals Hans en Grietje, Vrouw Holle….

KINDERSPEELHUIS. De “Boerenwoning”; pandje zonder verdieping onder wolfdak, deels in baksteen, deels in hout (gepotdekselde delen), de voorgevel voorzien van vlechtingen, deur en vensters met luiken; eveneens vensters met luiken in de rechterzijgevel; zolderluik in de achtergevel.

Door het raam aan de zijkant kon ik binnenkijken en zag nog wat meubeltjes staan, zelfs een open haard, maar die kreeg ik niet op de foto. Twee oude boekjes op tafel, Kareltje en Goud Elsje

Geen paddenstoelen, maar toch wat leuks ontdekt.

Herfstige foto’s

Ik maakte nog een paar herfstige foto’s, snoof de heerlijke bosgeur nog eens goed op en ging weer huiswaarts.Al met al was ik maar anderhalf uur weg, maar toch zo lekker….

mislukt en toch aardig met al die kleurenbollen

Gezocht: kabouter

Geplaatst op door
11

Afgelopen week paste ik een aantal dagen op alle kleinkinderen. Vakantie, zieke kleinzoon, dochter nog steeds geblesseerd aan schouder. Druk maar ook heerlijk vind ik.

Met de oudste kleindochter, die bij ons logeerde, reed ik naar het Mastbos. Haar zusje ging bij de andere oma logeren, dus alle aandacht was voor haar. Dit kind is altijd al geïnteresseerd in de natuur, al van heel jong af aan. En alhoewel het minder wordt en de Ipad langzaam terrein wint, is ze toch nog steeds graag buiten.

Kabouters

In het bos is een kabouterpad uitgezet, 25 stuks en bij elk paaltje hoort een opdrachtje. Zij heeft net een leeftijd waarop ze dat ook heel enthousiast doet. Heerlijk die onbevangenheid.

Als de vraag is kun jij kwaken en springen als een kikker, doet ze dat. Bij de opdracht kun je voor Erik Eekhoorn nootjes zoeken en die op hun hoopje op een makkelijke plek neer leggen? Ze gaat direct aan de slag en ik krijg instructies om mee te helpen. Ze maakt van stokjes pijlen zodat Erik ze goed kan vinden

In bomen klimmen, beestjes zoeken onder een grote stronk, paddenstoelen fotograferen [ met mijn oude smartphone] we deden het allemaal.

Het leukste vond ze alle hutten die overal in het bos stonden, die wilde ze ook maken en ging stokken zoeken. Maar waarom zou je er een maken als ze al overal staan, opperde ik. Nou oké dan oma, dan nemen we deze….Zullen we hier in picknicken?

En daar zat ik op mijn billen op de grond broodjes te eten met een glunderende kleindochter in haar hut.

Aan het eind van de route vroeg ze: Oma, denk jij eigenlijk dat kabouters echt bestaan? Want een muis kan wel in een holletje onder de boom wonen, maar zouden daar ook echt kabouters wonen?

Paddenstoelen

Als ik in een bos ben, kan ik natuurlijk niet om paddenstoelen heen lopen. Ik had alleen niet mijn macrolens bij mij maar een gewone lens. Ik zal jullie op een paar fotootjes trakteren:

Trakteren

Toen we klaar waren met de speurtocht eindigde de route bij een restaurant. Kleindochter had haar portemonnee bij zich en hield een klein lief toespraakje, duidelijk door een lieve mama ingefluisterd, waarom ze mij graag wilde trakteren op koffie of een ijsje. Schattig, daar smelt een oma hart van….