Beeldentuin Ravesteijn

Met twee vriendinnen had ik al weken geleden afgesproken naar de Beeldentuin van slot Ravesteijn in Heenvliet te gaan. Het zat niet mee, want Ria was ziek en het weer beloofde ook niet veel goeds. Met Thea vertrok ik toch richting Heenvliet want we hadden nou eenmaal tickets gekocht!

De tuin was pas om 12 uur open. Het eerste deel liepen we nog met droog weer maar we voelden de regen eraan komen.Volgens buienradar zou het om plm 13 uur gaan regenen.Nou, dat ging het! Alle sluizen gingen open en we waren doorweekt.Toch was het de moeite waard, al hebben we bij lange na niet alles kunnen zien. Na tweemaal in een tent gewacht te hebben of het droog zou worden, besloten we het uiteindelijk maar voor gezien te houden. Inmiddels was er bijna niet meer te lopen na die wolkbreuk, wat echt jammer was.

Kunstwerken waren onbereikbaar geworden zoals het kunstwerk hieronder, de gekleurde bloemen van glas. Het kunstwerk heet: I never promised you a rosegarden. Vanuit de verte leken het klaprozen maar we konden er echt niet dichtbij komen, er lag gewoon een sloot voor door de regen.

Slot Ravesteijn

Ruïne Ravesteyn  was ooit het slot van de Heer van Heenvliet en is een van de weinig overgebleven bouwwerken uit de middeleeuwen. Het kasteel werd gebouwd in het midden van de dertiende eeuw. In 1572 staken de Watergeuzen het kasteel in brand. Het werd daarna niet meer herbouwd[ lees meer over de historie]en raakte het steeds verder in verval; desondanks is het een van de best bewaarde kasteelruïnes in Nederland. Drie van de vier hoektorens staan na ruim zes eeuwen nog fier overeind. Het Ambachtsherenhuis met het landgoed waar in de ruïne ligt, gelegen aan de Markt, is thans in particulier bezit van de familie Lamaison van den Berg. Omdat Ravesteyn altijd in privébezit is geweest en nogal geïsoleerd ligt, is de ruïne niet verder gesloopt en relatief goed bewaard gebleven.

De kasteelruïne is omringd door een slotgracht, Engelse tuin, loofgang, vijvertuin, bospaden, schapenweiden en een sterrenbos. Deze romantische omgeving vormt het decor voor de beeldentuin waaraan kunstenaars uit binnen- en buitenland meedoen. De beeldentuin is een cultureel evenement dat mede als doel heeft het historisch erfgoed in Heenvliet in stand te houden.

                                                                    Kunstwerk van Henk Vissers

Een greep uit de expositie

Tijdens de Beeldentuin vindt je er een inspirerende combinatie van kunst, cultuur en natuur. Er wordt hedendaags werk getoond in een variatie aan stijlen, vormen en materialen. Dit jaar werd er door ruim 20 kunstenaars geëxposeerd

Kunstwerk van Wietske van Leeuwen, mandje met artisjok. Keramiek

Kunstwerk van Janneke Kodde, brons

Deze jonge bruid van gegoten staal van Marianne van der Bolt  kun  je aanschaffen voor de prijs van 17440,-

Bronzen sculptuur met de naam Origin is van Herma de Wit en is geïnspireerd op de zaaddoos van cypres

Deze beelden [ foto’s boven en hieronder] van Sjaak Smetsers vond ik wel de leukste/ mooiste van de tuin en zou ik zo kunnen kopen, waren ze niet zo prijzig☺.Ik zag prijzen van zo rond de 2000 euro. Het gesmolten en gegoten glas is gecombineerd met brons, koper,meolith, cortenstaal of roestvrij staal.

 

Nest van betonijzer en keramiek van CAKtwo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al met al vond ik het heel leuk om te zien. Het weer zat niet mee en daarom komen de kunstwerken niet zo tot hun recht op de foto’s.We hebben gelukkig wel gelachen, als twee verzopen katten liepen we terug naar de auto.Het was lang geleden voor ons allebei dat we zo doorweekt geregend waren ondanks de regenjassen die we aan hadden.@ Thea, bedankt voor het gezellige uitstapje samen en @ Ria, knap maar snel op!

De beeldentuin is slechts 1 maand per jaar geopend. Dit weekend nog voor het laatst, dus als je ook nog wilt gaan………..

 

Huis van Gijn over schoonmaak en speelgoed

Vandaag het laatste stukje van museum huis van Gijn. In het vorig blog liet ik de begane grond en de eerste etage zien.Nu is de beurt aan de verdiepingen daarboven. Ik heb op de tweede etage en de zolder nog wel de meeste tijd door gebracht.

Een van de lezers die reageerde op het vorig blog was Melodyk, die vroeg of ik er ook zo hebberig van werd van al die pracht en praal maar er  tegelijkertijd de rillingen van krijgt als je je probeert voor te stellen hoe zwaar het leven toen was.Hebberig wordt ik er niet van maar ik kijk mijn ogen wel uit. Tegelijkertijd denk ik dat als ik destijds geleefd had ik dus degene geweest zou zijn die met emmers water die trappen op liep te zeulen als meneer of mevrouw in bad wilde gaan. Of degene die met zwarte vingers al dat koper zat te poetsen of op de knieën de vloeren zat te boenen………Geboren als een dubbeltje dan wordt je nooit een kwartje is toch zo’n gezegde☺

Maar goed die meneer van Gijn werkte misschien ook hard naar zijn maatstaven.

Bedienden

Op de tweede etage waren de vertrekken van de bedienden, twee dienstbode kamertjes, een berghok en verder open zolder.In de kamertjes van de dienstbodes stond afgedankt meubilair. Het was de enige plek waar zij zich terug konden trekken. In de winter was het er erg koud want er was geen kachel.

Toen het huis museum werd, zijn er meerdere ruimtes gemaakt om de diverse collecties tentoon te stellen.

Eind 19-e eeuw werd hier de was verwerkt en werden niet -dagelijkse spullen hier opgeslagen.De was werd niet hier gedaan maar werd uitbesteed. Toch maakten de dienstmeisjes lange dagen.In vitrine kasten lag allerlei linnengoed. Wat ik wel grappig vond om te zien waren de verschillende doeken voor bv het glas, het toilet, het zilver, de ramen, het stoffen, het strijken. Maar ook kommendoeken, doktersdoeken, fonteindoeken. En op al die doeken stond de naam waarvoor ze gebruikt werden.

Ik denk dat ik opeens een verklaring gevonden heb waarom ik ook altijd voor alles aparte doeken gebruik. Ik ben in een eerder leven vast echt dienstbode geweest en de gewoonte van die doeken is met mij mee gekomen naar de huidige tijd. Ik gebruik ook oude theedoeken en stoffen luiers van vroeger als doek om bv het toilet en tegeltjes mee na te drogen, de randen van de ramen te drogen als ik ze zeem etc. Ik heb geen doeken voor iedere handeling maar ik zal nooit de doek die ik voor het toilet heb, gebruiken voor iets anders, dat zijn vaste doekjes.

Een van de kamers op de tweede verdieping was een kleedruimte. Hier hingen allerlei kledingstukken met bijpassende accessoires.Je mocht ze aantrekken om jezelf op de foto te zetten. Er was net een jong Duits stel wat zich had verkleed en toen ik in mijn beste Duits zei dat het hen prachtig stond, gingen ze er helemaal voor staan en mocht ik ze op de foto zetten

Speelgoedzolder

Op zolder staat een van de grootste collecties oud speelgoed. Voor een deel is deze bijeen gebracht door de Vereniging Oud Dordrecht.Het is een gevarieerde collectie met poppenhuizen, winkeltjes, tinnen figuren etc.Poppenhuizen waren destijds niet als speelgoed voor kinderen bedoeld maar rijke dames richtten voor hun plezier deze huizen in met miniaturen gemaakt door echte meubelmakers, zilversmeden en andere vaklieden.

De jonge prinses Juliana, geboren in 1909 stond model voor deze pop uit 1912. De kop is van ongeglazuurd porselein ofwel biscuit.

Ik keek mijn ogen uit hier op zolder.Ik hou hier wel van. Het deed mij denken aan mijn oud tante Fijgh, de ongetrouwde zus van mijn opa, die altijd in het ouderlijk huis tegenover mijn opa en oma bleef wonen. Als kinderen gingen we vaak bij haar spelen, met het antieke speelgoed wat zij nog had van de 13 broers en zussen van mijn opa. Veel leek op het speelgoed wat ik hier op zolder terug zag. Haar collectie is geschonken aan de Historische vereniging van Barendrecht en wordt tentoongesteld in museum D’Ouwe school in Barendrecht. Ik moet daar ook snel eens heen.

Tot zover de blogs over het Huis van Gijn. Ik vond het de moeite waard om het te zien!

 

Huis van Gijn 2

Vorig weekend bezocht ik museum Huis van Gijn. Ik schreef er al wat over in het vorige blog. Vandaag laat ik jullie mee genieten van al het moois en interessants wat ik nog meer zag.

Huis van Gijn

Het was nogal donker in het huis, wat bewust gedaan wordt om de waardevolle spullen te beschermen. Er werd ook gezegd dat ik niet met flits mocht fotograferen.De meeste foto’s nam ik met mijn telefoon.In het vorig blog was ik gestopt met schrijven toen ik in de gang was☺

De eerste kamer die ik vanuit de gang in ging was de zaal. Het was de voornaamste kamer van het huis met mooie  betimmeringen en kostbare wandtapijten. Sinds 1730 werd deze zaal gebruikt voor ontvangsten en partijen.De kaarsenkroon die je ziet branden op de foto is van verguld gesneden hout.

Chique ontvangstruimte

De “rode salon”was het domein van mevrouw van Gijn en werd gebruikt om haar vriendinnen te ontvangen om thee te drinken.

Ook werden gasten voorafgaand aan het diner hier  ontvangen.  Diners werden regelmatig gegeven, van Gijn was een wel gezien figuur in Dordrecht.

Tuinkamer

De tuinkamer was de eigenlijke woonkamer. Er werd muziek gespeeld, gelezen, een spelletje gespeeld. Er was geen tv of computer in die tijd dus men moest zichzelf vermaken. De van Gijns hadden veel abonnementen op tijdschriften en ze speelden graag piano, alleen of samen.

De eerste etage

Net als beneden is de gang ingericht als “museum”      Ook op deze etage is de slaapkamer van dhr van Gijn. De laatste jaren van zijn leven moest hij met alles geholpen worden. De groene stoel is zijn rolstoel. Deze slaapkamer gebruikte hij pas na het overlijden van zijn vrouw.Onder de echtelijke slaapkamer. Het behang heeft een patroon uit de Lodewijk XIV stijl maar is niet origineel.Na het overlijden van mevrouw mag de gezelschapsdame van dhr van Gijn hier slapen. Het bed erfde zij later, zo bleek uit het testament. Ik liep een beetje illegaal achter een rondleiding aan en hoorde bij de uitleg zeggen dat deze gezelschapsdame wel meer hoopte maar dat het niets werd tussen haar en van Gijn.

Badkamer

In 1882/1883 kreeg Dordrecht waterleiding en een deel van de kleedruimte werd verbouwd tot badkamer met geiser.

Ook werd een toilet aangelegd, wat erg vooruitstrevend was in die tijd.

Ik denk dat naast het echtpaar het personeel heel blij geweest zal zijn  dat ze niet meer hoefden te sjouwen met warm en koud water voor het bad of lampetkan.

Ook op deze etage waren de bibliotheek en studeerkamer maar daar deed de verlichting het niet en maakte ik geen foto’s.In de goudleerkamer maakte ik deze foto. Deze kamer is uniek in Nederland omdat hij volledig bewaard is gebleven.

   Voor vandaag laat ik het hierbij.Ik bracht veel tijd door op de tweede etage en de zolder. Daarover schrijf ik volgende keer weer.