Als het krentenboompje begint te bloeien, is het echt lente. De bloei begint ongeveer in april.Met een zacht voorjaar kan dat ook iets eerder zijn.In onze tuin staat deze struik vanaf het begin en is nu ongeveer 2 meter hoog.Vandaag waren alle bloesems open en stond hij te pronken in de zon in onze tuin! Vandaag was het dan ook een echte lente dag, heerlijk!

De struik hangt vol kleine witte bloemtrosjes. Ze zijn erg in trek bij allerlei insecten. Vervolgens komen daar ook weer vogels zoals mussen op af.

Krenten

Direct na de bloei zie je vruchtjes vormen: de krenten. Ze zijn in eerste instantie groen maar verkleuren van groen naar rood naar blauwzwart. De krenten zijn eetbaar voor mensen, maar vogels zijn er ook gek op.Voordat ze de kans te verkleuren zijn ze vaak al uit de struik gegeten☻Ze smaken zoet, een beetje als een bosbes en zijn een tikje melig. De bessen zijn rijp in juli/augustus.

In de oksels van de bladeren ontwikkelen zich in juni al weer bloemknoppen voor het volgende jaar.

Vroeger werd het krentenboompje vaak in boerentuinen geplant om zijn aromatische, zoete, krentachtige vruchten, die zelfs op de markten verkocht werden. De naam Krent of krentenboom is ontstaan doordat de bessen vroeger werden gedroogd en in plaats van krenten in gebak verwerkt. Hij hoort bij de familie van de Rosaceae.[ bron Tuinen.nl]

Standplaats

Het krentenboompje past zich gemakkelijk aan de bodemomstandigheden aan. Zon of halfschaduw, het maakt allemaal niets uit.

Herfstkleur

In de herfst kleurt het blad heel mooi rood.Dit struikje geeft dus een paar seizoenen plezier in de tuin.

Snoeien

Snoeien kun je direct na de bloei doen.Het is niet noodzakelijk om te doen, soms is een vormsnoei alleen aan te bevelen.Na de snoei vormen zich snel nieuwe loten die volgend voorjaar alweer gaan bloeien.Je kunt ook wachten met snoeien tot het blad gevallen is. De loten die zich daarna gaan vormen bloeien dan pas het jaar daarop.

Het voordeel van dit boompje/struikje is dat je hem in iedere tuin kwijt kunt.Hij is heel klein te houden, dus past zelfs in een patiotuin.Maar heb je de ruimte om hem te laten groeien kan hij wel 10-12 meter worden.

Er zijn heel veel soorten Amancheliers, wel zo’n 25.

Jarige Jet

Zoals ik mijn vorig blog al schreef, is onze dochter vandaag jarig. We kunnen het niet bij elkaar vieren door de Corona. Omdat ze in een flat wonen in Den Haag, kwamen ze een paar uur naar onze tuin, waar ze lekker hebben gebruncht.Even het huis uit, een fijn verjaardagscadeau, na drie weken met zijn drietjes binnen zitten, thuis werken allebei en af en toe een rondje door het Zuiderpark. Onze dochter beschreef het als even een paar uur vakantiegevoel. Wat kun je in deze tijd blij zijn met de kleine dingen. Zij met even in onze tuin zitten en wij om hen weer even op een afstandje te kunnen zien en spreken…….Fijne verjaardag nog, Romy. xxx

Vorig jaar hebben we van onze volkstuin een deel terug naar de vereniging gedaan omdat het eigenlijk teveel werd om bij te houden.Naast het werken en oppassen bleef er te weinig tijd over om de tuin netjes bij te houden.

Nu is er geen werk, geen kind om op te passen en moeten we vanwege de corona zoveel mogelijk thuis blijven. Voor ons is thuis blijven ook op onze volkstuin zijn.Op ons stukje grond zijn we alleen en lopen we niets op.

Doordat we nu alle tijd van de wereld hebben, hebben we al menig keer verzucht dat we beter het stuk tuin wat we weggedaan hebben, erbij hadden kunnen houden.We kunnen allebei niet goed stil zitten en de 350 m2 tuin die we nu hebben is helemaal klaar. Niets meer te doen. Vooral mijn man zucht er om.Ieder klusje wat we konden bedenken, is inmiddels gedaan: stenen recht gelegd waar onze kleindochter steeds over struikelde, de aardbeienbak verzet, de graskanten afgestoken, rekken gemaakt voor de doperwten, peulen en sugarsnaps, rekken gemaakt voor de bramen en frambozen, schuur opgeruimd, geveegd, onkruid weg gehaald,compost verdeeld, meststof gestrooid,kas gerepareerd…..

Soms vergeet je de crisis even en zeggen we zullen we even naar ….. rijden, oh nee, kan niet.We moeten thuis blijven.

Opgehokte kip

Opgesloten in huis en tuin.Mijn moeder van 83 zei afgelopen week dat ze zich net een opgehokte kip voelt.

Er valt ook niet veel te bloggen, we beleven niet veel.Hoogtepunt van de coronadagen zijn even een dagelijks babbeltje met Koos en Ria op de tuin, even een bijpraatbezoekje aan mijn moeder[ buiten] en het hoogtepunt[ ☺] van de week was dat mijn oud collega Marjon afgelopen zondag over de rivier vaarde met haar schip en we gezwaaid hebben.

Onze tuin het 4-e jaar in

Eind 2016 kregen we deze tuin erbij.Het was een grote puinhoop. De vrouw van wie de tuin was, had er niet veel meer aan gedaan sinds haar man overleden was. We hebben onze tanden erin gezet en met hard werken een klein paradijsje gemaakt .Gelukkig hebben we dit paradijsje en ondanks mijn gemopper hierboven zijn we natuurlijk hardstikke blij en nog nooit zo uitgerust geweest.

[metaslider id=”158″]

De foto’s hierboven laten het begin zien.Hieronder wat foto’s van afgelopen zomer.De tuin is nu nog niet zo mooi.

Alle bomen en struiken zijn nu nog zo goed als kaal, de vaste planten komen net uit de grond.Als het aankomend weekend 20 graden wordt, zullen zeker veel bloesems open gaan.

Jarig zonder visite

Onze dochter en schoonzoon, die op een flat wonen in Den Haag komen aanstaande zondag een poosje naar onze tuin, zodat onze kleinzoon[ en ook zij] even lekker buiten kan zijn. Helaas moeten ze er zijn zonder ons ivm het afstand houden en het verbod op samenscholingen . Het is nog wel de verjaardag van onze dochter,die haar verjaardag vieren ook anders had voorgesteld! Dingen zoals dit zijn toch echt de mindere bijkomstigheden van deze crisistijd.

Het belangrijkste is echter dat we hier allemaal gezond doorheen komen…..dan is niets meer te doen hebben alleen een bijkomstigheid.